Τηλεοπτική Δημοκρατία...

the three mooges...

Τελειωμό δεν έχει η καταμέτρηση των σταυρών για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές που αν συνεχιστεί με αυτούς τους ρυθμούς θα τελειώσει μετά τις ευρωεκλογές του 2019.
Το τοπίο πάντως έχει ξεκαθαρίσει. Ο σοφός ελληνικός λαός έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο τους πιο αναγνωρίσιμους, αυτούς που παρήλαυναν καθημερινά κι επί μήνες
από τις οθόνες των τηλεοράσεων. Και καλά έκανε. Γιατί να κάτσεις να ψάξεις τα ονόματα των ευρωψηφοδελτίων για να δεις ποιος αξίζει περισσότερο την ψήφο σου; Αφού έχουν έτοιμη την απάντηση για σένα η Όλγα Τρέμη κι ο Νίκος Χατζηνικολάου.

Ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου, οι Έλληνες πολίτες επέλεξαν αυτούς που τους είπε η τηλεόραση. Ψήφισαν δημοσιογραφική προπαγάνδα, μπάλα, τραμπουκισμό, ακαδημαϊκό συντηρητισμό, λαϊκισμό, τρολάρισμα του Συνταγματικού Δικαίου και φασισμό. Μέχρι και ηθοποιό διαφήμισης κόντεψαν να στείλουν στις Βρυξέλλες.

Από την άλλη, τίμησαν με την ψήφο τους και τον Μανώλη Γλέζο και την Κων/να Κούνεβα. Σε μια ευρωβουλή τίγκα στους εθνικιστές η Ελλάδα θα στείλει έναν ήρωα της Κατοχής και μια Βουλγάρα μετανάστρια που έφαγε βιτριόλι στο πρόσωπο. Κι αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό.


Διαβάζω τις απόψεις διάφορων φεϊσμπουκολόγων που λένε: "Συγχαρητήρια στον Μανώλη Γλέζο για τους εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς που πήρε αλλά τώρα τον περιμένουμε να παραιτηθεί και να δώσει τη θέση του στον αμέσως επόμενο επιλαχόντα." Δηλαδή αναγνωρίζουν την αξία του Μανώλη Γλέζου κι όλα όσα αντιπροσωπεύει αλλα δε συμφωνούν με την παρουσία του στο ευρωκοινοβούλιο. Μάλλον ο Θοδωρής Ζαγοράκης κρίνεται καταλληλότερος.

Ακούω επίσης πολλούς να λένε: "Μα καλά, μετά από τόσα χρόνια σκληρής λιτότητας κι ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο 4% διαφορά κατάφερε να πάρει;" Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, όπως εγώ, αναγνωρίζουν ότι σταυρώθηκαν οι πιο διάσημοι και προωθημένοι από την τηλεόραση υποψήφιοι ευρωβουλευτές, ότι, εν ολίγοις, το εκλογικό σώμα άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ. Επομένως, γιατί τους κάνει εντύπωση η "μικρή" διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία;

Έχει υπάρξει ποτέ άλλο κόμμα στην ιστορία των ΜΜΕ που έχει πολεμηθεί και συκοφαντηθεί περισσότερο από το ΣΥΡΙΖΑ; Και δεν είναι μόνο τα δελτία της ντροπής του ΑΝΤ1 την τελευταία εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ συκοφαντείται συστηματικά εδώ και χρόνια από τα ΜΜΕ, ενώ τα στελέχη του αντιμετωπίζονται σαν σκουπίδια στις εκπομπές όπου καλούνται να μιλήσουν.

Βέβαια, αυτό είναι και δικό τους λάθος, αφού θα έπρεπε να έχουν πάψει να εμφανίζονται στην τηλεόραση εδώ και πολύ καιρό. Είχαν πολλές ευκαιρίες να το κάνουν αλλά δεν το έκαναν. Συνεχίζουν την ίδια αποτυχημένη επικοινωνιακή τακτική.

Υπάρχουν επίσης πολλοί που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολλά στην επικοινωνία μέσω του διαδικτύου. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Και λέω εν μέρει γιατί το διαδίκτυο δεν έχει αφεντικά. Δεν είναι καθεστωτικό όπως η πλειονότητα των ΜΜΕ, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ και να ήθελε δε θα μπορούσε ποτέ να το θέσει υπό τον έλεγχό του. Αλλά ακόμα κι εκεί, αρκεί κανείς τα κοιτάξει τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για ψηφιακή διαφήμιση την εβδομάδα 19-25 Μαΐου για να καταλάβει ότι τα ποσά που ξόδεψε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πλησιάζουν ούτε στο ελάχιστο εκείνα που δαπανήθηκαν από τη Νέα Δημοκρατία. Ακόμα και στο διαδίκτυο, η Νέα Δημοκρατία κυριάρχησε πλήρως.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε πολύ δίκιο σε κάτι που έλεγε προεκλογικά. "Το αν θα τεθεί θέμα κυβερνητικής σταθερότητας την επομένη των εκλογών θα κριθεί από τη συμπεριφορά των δημοσιογράφων." Οι δημοσιογράφοι δεν έθεσαν θέμα κυβερνητικής σταθερότητας. Όχι, όπως το 2009, τότε που το ΠΑΣΟΚ είχε βγει πρώτο στις ευρωεκλογές με διαφορά επίσης 4% και τα ΜΜΕ ζητούσαν εκλογές από τον Κώστα Καραμανλή.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ "αγαπώ" τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα "αγαπώ" γιατί αντέχουν και συνεχίζουν κόντρα σε όλους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι τα εμπιστεύομαι κιόλας. Υπάρχει πολλή σαβούρα μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.