Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Μικρό σημείωμα για τις φυλακές…

της Ιωάννας Καρυστιάννη, απο το Hit & Run...

Εδώ και μερικά χρόνια, συγγραφείς, σκηνοθέτες, μουσικοί, γενικά άνθρωποι από το χώρο της τέχνης, επισκέπτονται τις φυλακές της χώρας με πρόσκληση των κοινωνικών επιστημόνων και των κρατουμένων, για συζητήσεις και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Για να ακριβολογούμε, δεν πρόκειται για ένα ευρύ πρόγραμμα που καλύπτει συστηματικά τις πολλές ανάγκες, οι επισκέψεις είναι σποραδικές.

Έχω πάει κι εγώ μερικές φορές και σε αντρικές και σε γυναικείες. Οι συζητήσεις ζωηρές γύρω από βιβλία, ουκ ολίγοι οι διαβασμένοι, για τη ζωή στα σίδερα και ασφαλώς για τη γενικώτερη κατάσταση.
Μερικοί κρατούμενοι, έλληνες και ξένοι, τα συνδιάζουν όλα σε πολύστιχες ροκ μπαλάντες και χιπ-χοπ κοφτές, ευρηματικές ρίμες, πλήρεις ιστορίες προσωπικής περιπέτειας και κοινωνικής καταγγελίας που τις απαγγέλλουν με τρακ και από μνήμης, υπολογίζω πως σε χειρόγραφο θα πιάνουν 4, 5 και 6 σελίδες.
Πιστώνω την προσπάθεια με τις Λέσχες ανάγνωσης και τις κινηματογραφικές ομάδες στους κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχίατρους, ψυχολόγους και εγκληματολόγους που τους έλαχε ή επέλεξαν να μοχθούν σε δύσκολα πεδία και σε κρατούμενους που τολμούν να ονειρεύονται ότι υπάρχει ίσως περίπτωση αφού αποφυλακιστούν μετά από λίγα ή πολλά χρόνια να μην ξαναγυρίσουν στα ψηλά τείχη, ν’ αλλάξουν βήμα στη ζωή.


Και είδα με τα μάτια μου και έμαθα γι’ αλλού, σχεδόν παντού οι συνθήκες άθλιες, στριμωξίδι, ατσιγαρίες και μαύρη πείνα, ιδίως από τότε που το Υπουργείο Δικαιοσύνης προχώρησε σε μεγάλες περικοπές ώστε ο «σωφρονισμός» να πετύχει τέλεια με τη νηστικομάρα.
Σκέφτομαι αυτούς που γνώρισα κι έμαθα το όνομά τους, το όνομα του χωριού τους, ποια η χώρα τους. Όταν αποφυλακιστούν θα βρουν νόμιμες δουλειές στην Ελλάδα της ανεργίας; Δεν υπάρχει περίπτωση. Όσοι κατάγονται από τη Συρία ή το Αφγανιστάν θα επιστρέψουν στις πατρίδες τους όπου γίνεται πόλεμος; Δεν πρόκειται.

Ποιοι δεν είναι από χώρες πάμφτωχες και διαλυμένες; Σχεδόν όλοι από τέτοιους τόπους φύγανε. Μήπως η λύση είναι να πάρουν τη γυναίκα και τα παιδιά τους ή τον αδελφό τους και να αναζητήσουν καλύτερη τύχη στην κραταιά Γερμανία;
Η «πολιτισμένη και ευνομούμενη» Ευρώπη κάνει διαλογή.
Το «Δουβλίνο 2» αποκλείει τους φουκαράδες γενικώς αλλά ένα ανάποδο και πονηρό «Δουβλίνο 2» τσιμπάει μετά χαράς και τζάμπα γιατρούς, οδοντογιατρούς και μηχανικούς που οι γονείς και οι χώρες του Νότου έχουν πληρώσει αδρά για τις σπουδές τους.

Πολλοί πολίτες, αποκαμωμένοι από τα μύρια δεινά και αδιέξοδα μάλλον θεωρούν ότι δεν περισσεύει τώρα έγνοια και συμπόνοια για το δράμα των φυλακισμένων, ότι προέχει το δικό τους, τι θα γίνει με το νοσοκομείο, τη σύνταξη, την ανελέητη φοροεπιδρομή.

Σκέφτομαι ότι όλα είναι αλληλένδετα, επιμέρους όψεις ενός ξεχαρβαλωμένου σκηνικού σε μια παράσταση-αρπαχτή που περιστάνει την οργανωμένη κοινωνία και συμμετέχει στο διεθνές φεστιβάλ προσχημάτων και απανθρωπιάς.
Όλα πρέπει να τεθούν επί τάπητος. Όλα πρέπει να γίνουν αλλιώς.Με αφορμή την απεργία πείνας 4.500 κρατουμένων δηλώνω την συμπαράσταση μου. Ο αγώνας τους σεβαστός και δικαίος. Η σιωπή ή η αδιαφορία μας, ντροπή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων