Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Το ελληνικό «υπόδειγμα»...

του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Το ελληνικό «υπόδειγμα»
Αρκετοί ήταν αυτοί οι οποίοι από την έναρξη των μνημονιακών χρόνων έκριναν ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα υπόδειγμα απαξίωσης της εργασίας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Σε οδηγητή για την εφαρμογή ίδιων ή παρόμοιων πολιτικών σε άλλες χώρες.
Με βασικό όχημα το δημόσιο χρέος και άλλοθι διασταλτικές έννοιες, όπως σταθερότητα, δημοσιονομική πειθαρχία, ανταγωνιστικότητα, μεταρρυθμίσεις κ.λπ.
Η εκτίμηση αυτή φάνταζε, τότε, να έχει ισχυρές δόσεις αντιμνημονιακής και αντιπολιτευτικής ρητορικής. Επιπλέον, να εκλαμβάνεται από πολλούς -δικαιολογημένα, μάλλον, μέσα σε ένα θολό τοπίο- περισσότερο ως προβολή υποψιών και φόβων, παρά ως τεκμηριωμένη πραγματικότητα. Στην πορεία η «ελληνική περίπτωση» έχει αναδειχθεί σε μοντέλο για τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη της λιτότητας. Τόσο αναφορικά με την υποτίμηση της εργασίας όσο και ως προπομπός για την εξαΰλωση του κοινωνικού κράτους.
Μια εξίσου καθοριστική με τα εργασιακά παράμετρος, αφού βασική επιλογή της ευρωπαϊκής ελίτ είναι η αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης μέσω της «εξυγίανσης». Κυρίως, με τη διαγραφή των υποχρεώσεων του κράτους για κοινωνική προστασία, πρόνοια και ασφάλεια. Αδιαφορώντας προκλητικά στην πράξη για τις συνέπειες αυτής της «απαλλαγής», στη μεγιστοποίηση της φτώχειας, του ανθρώπινου πόνου και της δυστυχίας.
Με φόντο αυτήν τη μεγάλη εικόνα η «δουλειά» στην Ελλάδα δεν έχει ακόμη τελειώσει. Απομένουν εκκρεμότητες για να «τσιμενταριστεί» το ελληνικό μοντέλο. Γι΄ αυτό και η επιμονή, αν όχι το πάθος, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Μπαρόζο τις προηγούμενες μέρες, του Γιούνκερ και των άλλων αξιωματούχων τις επόμενες για την «ολοκλήρωση» του προγράμματος. Είναι ενδεικτικό ότι από το σχέδιο της Κομισιόν με τον τίτλο «Οικοδομώντας την ανάπτυξη», που εγκρίθηκε προχθές από τη Σύνοδο Κορυφής και αναλαμβάνουν επισήμως να εκτελέσουν οι υπουργοί Οικονομικών στην επόμενη σύνοδό τους, απουσιάζουν οι συστάσεις προς την Ελλάδα (και την Κύπρο).
Για τη χώρα μας η Κομισιόν ουδέν έχει να «συστήσει», σε αντίθεση με όλες τις άλλες! Η περίφημη ευελιξία στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας, για την οποία πολύς λόγος γίνεται, είναι κενή περιεχομένου για τη χώρα μας. Στα καθ΄ ημάς συνεπάγεται περισσότερες «δομικές μεταρρυθμίσεις» και εκπλήρωση των όποιων μνημονιακών προαπαιτούμενων. Οπως αυτά που προωθούνται ήδη με την ολοκλήρωση του συμπληρωματικού «πακέτου» εναντίον του κόσμου της εργασίας. Από παραπέρα ακρωτηριασμό εργασιακών δικαιωμάτων και του ασφαλιστικού συστήματος ως την εκχώρηση της ΔΕΗ και των αιγιαλών...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων