Το Άγνωστο Βρέφος....

Μαριάννα Τζιαντζή...

Τα 7 δισεκατομμύρια έφτασε ο πληθυσμός της Γης

Πακιστάν, Ραουαλπίντι: νεογέννητα δέχονται φωτοθεραπεία
για ίκτερο. Φωτ.: Nathalie Randou.

Ένα γεγονός, που δεν μπορεί να εντοπιστεί με γεωγραφική και χρονική ακρίβεια, συντελέστηκε στις 31 Οκτωβρίου. Όπως επίσημα ανακοίνωσε ο ΟΗΕ, τη μέρα εκείνη ο πληθυσμός της Γης έφτασε τα επτά δισεκατομμύρια, ένα νούμερο στρογγυλό και ευμνημόνευτο. Το προηγούμενο ορόσημο ήταν το 1998, μόλις 13 χρόνια πριν, όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός άγγιξε τα έξι δισεκατομμύρια, ενώ υπολογίζεται ότι γύρω στο 2043 θα φτάσει τα εννέα δισ.

Ο αριθμός επτά δισ. προκύπτει με τον συνυπολογισμό των αφίξεων και των αναχωρήσεων. Κάποιοι αποχαιρέτησαν για πάντα αυτό τον κόσμο, ενώ άλλοι τον χαιρέτησαν με μια κραυγή, με το διαπεραστικό μωρουδίστικο κλάμα που σηματοδοτεί το πέρασμα από το σκοτάδι της μήτρας στο φως.

Στην Ελλάδα η είδηση πέρασε σχετικά απαρατήρητη, αφού τα ΜΜΕ και όλα τα κέντρα εξουσίας προετοίμαζαν τη γέννηση ενός τερατόμορφου βρέφους, παιδιού της τεχνητής γονιμοποίησης ανάμεσα στον δικομματισμό και την ακροδεξιά που βαφτίστηκε κεντροδεξιά.

Δεν ξέρουμε πού γεννήθηκε ο υπ. αριθμ. 7 δισ. κάτοικος του πλανήτη μας, δεν ξέρουμε αν είναι αγόρι ή κορίτσι, λευκό ή μαύρο, με μάτια σχιστά ή αμυγδαλωτά. Ίσως στην Κίνα, ίσως στη Νιγηρία, ίσως στη διπλανή μας πολυκατοικία. Το πιθανότερο είναι ότι το νεογέννητο είναι παιδί της πόλης και όχι της υπαίθρου, αφού η δεκαετία που πέρασε σημαδεύτηκε από ένα άλλο σημείο καμπής: για πρώτη φορά, ο αστικός πληθυσμός ξεπέρασε τον αγροτικό.

Παιδί της κρίσης ή της ευημερίας, της ειρήνης ή του πολέμου; Είναι πιθανό το Άγνωστο Βρέφος να ψάχνει σε λίγα χρόνια στα σκουπίδια για φαγητό ή να απλώνει το χέρι για ζητιανιά, αφού σήμερα η πείνα είναι καθημερινός σύντροφος για ένα δισεκατομμύριο συνανθρώπους μας –και όχι μόνο στις μαύρες χώρες της Αφρικής.

Παιδί της επανάστασης ή της αφασίας και της υποταγής; Όλα είναι πιθανά, όλα εξαρτώνται και από εμάς. Το νεογέννητο είναι ταυτόχρονα παιδί της αφθονίας και της στέρησης, της πολυτέλειας και της κτηνωδίας, ενώ έρχονται να το μοιράνουν όλες οι κατακτήσεις και όλες οι ολέθριες μικρότητες του ανθρώπου.

Με πόνο λέμε αντίο σε αυτούς που έφυγαν, με ελπίδα και πείσμα καλωσορίζουμε τον νέο άγνωστο επισκέπτη μας.

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 13/11/11)