Ποιος σκέφτηκε;

Θύμιος Καλαμουκης, Ελληνοφρένεια ...

Ποιος σκέφτηκε, να δημιουργήσει μια υστερική φωνή, να την κλείσει μέσα σε ένα ψώνιο, που επί 5 χρόνια σαρώνει τα πρωινάδικα και τσακώνεται με όλους, τα μεσημέρια πουλάει βιβλία από το κανάλι του αφεντικού του, και έχει ως παρατσούκλι το «μπουμπούκος»; Ποιος σκέφτηκε, αυτό το τεμάχιο, να το κάνει υπουργό των 5 θαλασσών και των 6 Ηπείρων (είναι μέσα και η δική μας Ήπειρος);

Ποιος σκέφτηκε, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, να δημιουργήσει κάπου στην Αχαΐα, έναν άνθρωπο, που τον ονόμασαν Γεώργιο Παπανδρέου. Αυτός να κάνει έναν άλλο άνθρωπο, που τον ονόμασαν Ανδρέα Παπανδρέου και αυτός να κάνει έναν ακόμη Παπανδρέου, που τον ονόμασαν Τζέφρυ. Ποιος σκέφτηκε να κάνει και τους τρείς Πρωθυπουργούς, τον έναν πιο αισχρό λαϊκιστή και ξεπουλημένο από τον άλλο;

Ποιος σκέφτηκε, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, να δημιουργήσει, κάπου στις Σέρρες, έναν άνθρωπο, που τον ονόμασαν Καραμανλή Κωσταντίνο. Και ποιος σκέφτηκε να θρέψει έναν ακόμη Καραμανλή χωρίς το –ντίνο, από το Κωνσταντίνο; Ποιος σκέφτηκε να κάνει και τους δύο αυτούς πρωθυπουργούς, και μάλιστα να είναι οι βασικοί αντίπαλοι, των προηγούμενων τριών πρωθυπουργών;

Ποιος σκέφτηκε, να κάνει την ευρωζώνη, και να βάλει μέσα σε αυτήν την Ελλάδα, πτωχή και τίμια, και ποιος σκέφτηκε να την βγάλει έξω, (σύντομα) ακόμη πιο πτωχή και άτιμη;

Ποιος σκέφτηκε, να φτιάξει την Εύη Χριστοφιλοπούλου; (άσχετο)

Ποιος σκέφτηκε, να δώσει στους ανθρώπους, «την ανάγκη», να ελπίζουν, σε κάτι και να τυφλώνονται, να παρασύρονται, από απατεώνες, ψεύτες, αδίστακτους εμπόρους; Και ποιος αφού το σκέφτηκε, το έδωσε όλο στους έλληνες;

Ποιος, ποιος, ποιος μωρό μου ποιος; (αναφορά στον Γιάννη Πάριο)

Ποιος σκέφτηκε, να φτιάξει δημοσκοπήσεις, ερωτήματα και σταθμισμένα δείγματα;

Ποιος σκέφτηκε την πρόθεση ψήφου; Ποιος την καταλληλότητα και ποιος σκέφτηκε, να δώσει την τέχνη του μαγειρέματος, εκτός από την Βέφα Αλεξιάδου, στους δημοσκόπους και τους λοιπούς γραβατωμένους γυρολόγους;

Ποιος σκέφτηκε, στις αρχές του περασμένου αιώνα, μπορεί και του προπερασμένου, να φτιάξει κάπου στην Κρήτη, ένα πλατύ χαμόγελο και να το φορέσει στην συνέχεια, σε έναν «άνθρωπο», που τον ονόμασαν χαϊδευτικά «δράκουλα»; Και ποιος σκέφτηκε αυτός ο δράκουλας, να κάνει μια κόρη, που μοιάζει στον ίδιο και ένα γιο που μοιάζει στον Τέρη Χρυσό, χωρίς όμως το ταλέντο του Τέρη Χρυσού;

Ποιος σκέφτηκε, να βάλει πριν 20 χρόνια, έναν άλλον άνθρωπο, από την Μεσσηνία, έναν Αντώνη, να σπάσει τα νεύρα αυτής της οικογένειας, και να διαγράψει μόλις προχτές τον γίγαντα, Σ. Χατζηγάκη;

Ποιος σκέφτηκε, να πάρει το ταλέντο της Κομανέτσι, στις ασκήσεις εδάφους, και να το δώσει όλο στο αφεντικό του υπουργού ναυτιλίας; Κάνοντας πράξη το ρητό; Από την Κομανέτσι στον Κοκορέτσι;

Ποιος σκέφτηκε, να φτιάξει, την χωρίστρα του Φίλιππου Πετσάλνικου, την χωρίστρα του Λουκά Παπαδήμου, το μάγουλο του Ε.Βενιζέλου, το μέτωπο της Άννας Διαμαντοπούλου, το βλέμμα του Πεταλωτή, τις κάθετες ρυτίδες του Πάγκαλου και την τούφα του Αυτιά;

Ποιος τα σκέφτηκε όλα αυτά; Και αφού τα σκέφτηκε, πως κατάφερε και τα συνδύασε, με τέτοιο μοναδικό τρόπο; Και πως καταφέρνει, κάθε μέρα που περνά, και τα μπλέκει, όλο και περισσότερο;

Ποιος Θεός, ποιος Βούδας, ποιος Αλλάχ, ποιος Κομφούκιος, γράφει το σενάριο, της επιθεώρησης, που λέγεται, Ελλάδα;

Αν τον συναντήσετε, πείτε του ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Να ναι καλά το παλληκάρι!