Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΤΣΑΦΤΑΡΙΔΗ*
Όχι, το υπουργείο Παιδείας δεν θα απολύσει εκπαιδευτικούς ούτε θα τους βάλει σε εφεδρεία. Άλλωστε έχει αποδείξει έμπρακτα ότι αγαπά τους εκπαιδευτικούς και μάλιστα τους εκπαιδεύει... Τους εκπαιδεύει να ζουν με λιγότερα χρήματα, να δουλεύουν χωρίς οικονομική υποστήριξη στο σχολείο, να δουλεύουν με περισσότερους μαθητές, να δουλεύουν περισσότερες ώρες και γενικά να δίνουν χωρίς να παίρνουν. Μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας έχει σκεφτεί και τρόπους για να κάνει την εκπαίδευση πιο παραγωγική.
Αποφάσισε, λοιπόν, ότι ναι μεν δεν θα βάλει τους εκπαιδευτικούς σε εφεδρεία, αλλά θα μειώσει τα έξοδα με έναν έξυπνο τρόπο. Πολύ απλά θα «καταργήσει ειδικότητες»· και, βέβαια, όπως η Ε.Ε. ξεκίνησε με τη μικρή Ελλάδα ως πειραματόζωο, έτσι και το υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε με τα «άχρηστα» μαθήματα. Εκεί δηλαδή που θα υπάρξει η μικρότερη αντίδραση στην ουσιαστική κατάργησή τους. Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή και Μουσική δεν υπάρχει λόγος ούτε να διδάσκονται, αλλά και ούτε να προσλαμβάνουν πια τις αντίστοιχες ειδικότητες. Βέβαια δεν το αναφέρει σαφώς, αλλά τεχνηέντως ανοίγει όχι απλώς ένα παράθυρο, αλλά μια ολόκληρη πόρτα να αντικαθίστανται αυτά τα μαθήματα όταν δεν υπάρχουν οι συγκεκριμένες ειδικότητες, από οποιονδήποτε καθηγητή ή δάσκαλο -ανεξαρτήτως ειδικότητας- θέλει να διδάξει «πολιτισμό».
Μάλιστα, για να είναι και political correct, βάζει την προϋπόθεση να έχουν επιμορφωθεί πρώτα σε σεμινάρια 150 ωρών. Δεν θα επιχειρηματολογήσω πάνω στην ουσία της ανάγκης των μαθημάτων αισθητικής αγωγής (Μουσική, Θέατρο, Εικαστικά, ακόμα και του Κινηματογράφου), γιατί θεωρώ ότι ήδη έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα και έχουν γίνει εκατοντάδες έρευνες για την αξία αυτών των μαθημάτων στην εκπαίδευση. Θέλω όμως να επισημάνω ότι στην κατάσταση αυτή, με μια συγκεχυμένη και επιστημονικά αβάσιμη χρήση του «Πολιτισμού», μπερδεύεται κανείς για το πότε η εκπαίδευση αντιμετωπίζει τις Τέχνες ως μέσο για τη διδασκαλία και πότε ως αντικείμενο διδασκαλίας. Η δυναμική των Τεχνών, της Αισθητικής Αγωγής στην εκπαίδευση καταρρακώνεται. Ο κίνδυνος να γίνουν αυτοσκοπός μέσα από παραγωγές έργων «όπως-όπως» είναι στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος όχι μόνο να αποκλείσουμε την εκπαίδευσή μας από τις εξελίξεις στις κοινωνικές επιστήμες, αλλά και να την επαναφέρουμε σε αναχρονιστικές, άτοπες πλέον πρακτικές του περασμένου αιώνα ακόμη πιο φανερός.
Αυτό όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όταν μια σειρά μαθημάτων καταργούνται, χωρίς να υπάρχει έστω και μία έρευνα ή σοβαρή συζήτηση για την αντικατάστασή τους, σημαίνει ότι ο γνώμονας δεν είναι η παρεχόμενη γνώση ή παιδεία στους μαθητές, αλλά μια στυγνή τεχνοκρατική, σε κάθε περίπτωση ευκαιριακή, αντίληψη περί παιδείας. Συνάδελφοι των άλλων ειδικοτήτων (νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές), γρηγορείτε. Όχι μόνο για την αξία της Αισθητικής Παιδείας, αλλά και για την ανάγκη ύπαρξης των δικών σας ειδικοτήτων.
* Ο Νικόλας Τσαφταρίδης είναι ΕΕΔΙΠ Μουσικής Αγωγής, Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Όχι, το υπουργείο Παιδείας δεν θα απολύσει εκπαιδευτικούς ούτε θα τους βάλει σε εφεδρεία. Άλλωστε έχει αποδείξει έμπρακτα ότι αγαπά τους εκπαιδευτικούς και μάλιστα τους εκπαιδεύει... Τους εκπαιδεύει να ζουν με λιγότερα χρήματα, να δουλεύουν χωρίς οικονομική υποστήριξη στο σχολείο, να δουλεύουν με περισσότερους μαθητές, να δουλεύουν περισσότερες ώρες και γενικά να δίνουν χωρίς να παίρνουν. Μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας έχει σκεφτεί και τρόπους για να κάνει την εκπαίδευση πιο παραγωγική.
Αποφάσισε, λοιπόν, ότι ναι μεν δεν θα βάλει τους εκπαιδευτικούς σε εφεδρεία, αλλά θα μειώσει τα έξοδα με έναν έξυπνο τρόπο. Πολύ απλά θα «καταργήσει ειδικότητες»· και, βέβαια, όπως η Ε.Ε. ξεκίνησε με τη μικρή Ελλάδα ως πειραματόζωο, έτσι και το υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε με τα «άχρηστα» μαθήματα. Εκεί δηλαδή που θα υπάρξει η μικρότερη αντίδραση στην ουσιαστική κατάργησή τους. Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή και Μουσική δεν υπάρχει λόγος ούτε να διδάσκονται, αλλά και ούτε να προσλαμβάνουν πια τις αντίστοιχες ειδικότητες. Βέβαια δεν το αναφέρει σαφώς, αλλά τεχνηέντως ανοίγει όχι απλώς ένα παράθυρο, αλλά μια ολόκληρη πόρτα να αντικαθίστανται αυτά τα μαθήματα όταν δεν υπάρχουν οι συγκεκριμένες ειδικότητες, από οποιονδήποτε καθηγητή ή δάσκαλο -ανεξαρτήτως ειδικότητας- θέλει να διδάξει «πολιτισμό».
Μάλιστα, για να είναι και political correct, βάζει την προϋπόθεση να έχουν επιμορφωθεί πρώτα σε σεμινάρια 150 ωρών. Δεν θα επιχειρηματολογήσω πάνω στην ουσία της ανάγκης των μαθημάτων αισθητικής αγωγής (Μουσική, Θέατρο, Εικαστικά, ακόμα και του Κινηματογράφου), γιατί θεωρώ ότι ήδη έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα και έχουν γίνει εκατοντάδες έρευνες για την αξία αυτών των μαθημάτων στην εκπαίδευση. Θέλω όμως να επισημάνω ότι στην κατάσταση αυτή, με μια συγκεχυμένη και επιστημονικά αβάσιμη χρήση του «Πολιτισμού», μπερδεύεται κανείς για το πότε η εκπαίδευση αντιμετωπίζει τις Τέχνες ως μέσο για τη διδασκαλία και πότε ως αντικείμενο διδασκαλίας. Η δυναμική των Τεχνών, της Αισθητικής Αγωγής στην εκπαίδευση καταρρακώνεται. Ο κίνδυνος να γίνουν αυτοσκοπός μέσα από παραγωγές έργων «όπως-όπως» είναι στον ορίζοντα. Ο κίνδυνος όχι μόνο να αποκλείσουμε την εκπαίδευσή μας από τις εξελίξεις στις κοινωνικές επιστήμες, αλλά και να την επαναφέρουμε σε αναχρονιστικές, άτοπες πλέον πρακτικές του περασμένου αιώνα ακόμη πιο φανερός.
Αυτό όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι όταν μια σειρά μαθημάτων καταργούνται, χωρίς να υπάρχει έστω και μία έρευνα ή σοβαρή συζήτηση για την αντικατάστασή τους, σημαίνει ότι ο γνώμονας δεν είναι η παρεχόμενη γνώση ή παιδεία στους μαθητές, αλλά μια στυγνή τεχνοκρατική, σε κάθε περίπτωση ευκαιριακή, αντίληψη περί παιδείας. Συνάδελφοι των άλλων ειδικοτήτων (νηπιαγωγοί, δάσκαλοι, καθηγητές), γρηγορείτε. Όχι μόνο για την αξία της Αισθητικής Παιδείας, αλλά και για την ανάγκη ύπαρξης των δικών σας ειδικοτήτων.
* Ο Νικόλας Τσαφταρίδης είναι ΕΕΔΙΠ Μουσικής Αγωγής, Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου