Οι Γερμανοί αξίζουν τη συμπάθειά μας,..

Τα Νεα ...
Του Ρούσσου Βρανά

Ετσι μεγάλωσαν. Γι' αυτό ίσως δεν θα πρέπει να τους αδικούμε. Οι γονείς τους και οι παππούδες τους δεν είχαν να τους διηγηθούν παρά μονάχα ιστορίες τρόμου από εκείνη την τραγική δεκαετία του 1930 και εκείνο το πληθωριστικό γερμανικό μάρκο που δεν άξιζε ούτε όσο ένα φύλλο λαχανίδας. Η οικονομική κρίση και η φτώχεια είχαν εξωθήσει τότε τους Γερμανούς να μισήσουν τη δημοκρατία και να επιλέξουν ένα από τα πιο απάνθρωπα και αιμοσταγή καθεστώτα.

Ετσι μεγαλώσαμε...

... Γι' αυτό ίσως δεν θα πρέπει να μας αδικούνε. Οι γονείς μας και οι παππούδες μας δεν είχαν να μας διηγηθούν παρά μονάχα ιστορίες τρόμου από εκείνη την τραγική δεκαετία του 1940, εκείνο τον πόλεμο και εκείνη την πείνα που έκανε ένα φύλλο λαχανίδας να μοιάζει με ένα παντεσπάνι. Και έτσι μισήσαμε τους Γερμανούς. Μα δεν αργήσαμε να τους ανοίξουμε ξανά την πόρτα του σπιτιού μας, να μοιραστούμε μαζί τους το φαΐ μας και το κρασί μας, τις λύπες μας και τις χαρές μας. Ετσι γελαστήκαμε. Και εμείς. Και οι Γερμανοί. Και όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Πάνω στα αισθήματά τους, που ήταν για χρόνια στοιχειωμένα από ιστορικά ευρωπαϊκά φαντάσματα και τρόμους, στήθηκε από τις άρχουσες τάξεις ένα ολόκληρο παιχνίδι, με στόχο να μην ξεχωρίζει πια κανείς τον θύτη από το θύμα. Ετσι η Καγκελάριος Μέρκελ μπορεί και αξιοποιεί σήμερα τον παθολογικό φόβο των Γερμανών για τον πληθωρισμό: χειραγωγεί την οργή που νιώθουν για τη σκληρή λιτότητα την οποία υπέστησαν πρώτοι αυτοί, στρέφοντάς την εναντίον των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Γι' αυτό ίσως δεν θα πρέπει να αδικούμε τους Γερμανούς. Εγκατέλειψαν απρόθυμα το καλό τους μάρκο, που μπήκε στο ευρώ υπερτιμημένο. Για να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα, εξηγεί ο Ιβανς - Πρίτσαρντ στην εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ», η γερμανική πλουτοκρατία συνέθλιψε για μία δεκαετία τους γερμανικούς μισθούς. Οι Γερμανοί περίμεναν να συμβεί το ίδιο και με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Λάθος. Η γερμανική εσωτερική υποτίμηση έγινε όταν ανθούσε η παγκόσμια οικονομία και όταν ήταν χαμηλό το κόστος δανεισμού. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει σήμερα για την Ιταλία ή την Ισπανία ή την Ελλάδα.

Οι Γερμανοί...

... αξίζουν τη συμπάθειά μας, όσο και αν δυσκολεύονται να μας καταλάβουν. Ούτε εμείς αλλά ούτε αυτοί ρωτήθηκαν ποτέ για τον δρόμο που έβαλαν τη χώρα τους οι ηγεσίες τους. Οπως εμείς, έτσι ξεγελάστηκαν και αυτοί. Γι' αυτό σήμερα δυσκολεύονται να καταλάβουν γιατί γίνονται στόχος αντιγερμανικών αισθημάτων. Οπως εμείς, έτσι και οι Γερμανοί, είναι και αυτοί θύματα ενός ευρώ από το οποίο βγαίνουν κερδισμένοι μονάχα οι τραπεζίτες.

Ούτε εμείς...

... ούτε αυτοί γνωρίζουν αν θα αντέξουν στον δρόμο που επέλεξε η Μέρκελ. Αλλοι θα πέσουν στα μισά του δρόμου. Αλλοι θα εγκαταλείψουν πριν από το τέρμα. Ωσπου όλοι μαζί θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει πια μονάχα μία αλλά πολλές Ευρώπες.