Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΤΡΑΝΟΥ*
Στο βιβλίο του Ένας κόσμος ανάποδα, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο -που είχε βρεθεί πρόσφατα στις πλατείες των Ισπανών Αγανακτισμένων- σκιαγραφεί ένα σχολείο που αποκαλύπτει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και καυστικό χιούμορ την ανεστραμμένη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου. Αγανακτισμένος από την κατάφωρη κοινωνική αδικία καταγγέλλει τους διεθνείς οργανισμούς και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καταδικάζει την εκμετάλλευση και την αδικία, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας και καλεί τον καθένα μας σε εγρήγορση και δράση. Εν τω μεταξύ στον τόπο μας ορθές εκπαιδευτικές πρακτικές, που αλλού γνώρισαν καλύτερες μέρες, κακοποιούνται και παραμορφώνονται στο αντίθετό τους στα χέρια των αλχημιστών του υπουργείου Παιδείας.
Η “Μέθοδος Project”, για παράδειγμα, όταν πρωτοεφαρμόστηκε στην εκπαιδευτική διαδικασία, σχεδόν εκατό χρόνια πριν, χαιρετίστηκε ως απελευθερωτική πράξη. Οι πρωτοπόροι της μεθόδου ανέδειξαν την έντονη πολιτική διάσταση που χρειάζεται να χαρακτηρίζει τον κριτικό στοχασμό επάνω στα κοινωνικά φαινόμενα, επισημαίνοντας ότι έχει καταλυτική σημασία η αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο τα κυρίαρχα ιδεολογικά συστήματα συσκοτίζουν, νομιμοποιούν και αναπαράγουν, σε βάρος των πολιτών, τις σχέσεις οικονομικής και πολιτικής ανισότητας με τις οποίες είναι εμποτισμένη η καθημερινή ζωή. Η μέθοδος συνδέθηκε με τις προσδοκίες για κοινωνική δικαιοσύνη και μόρφωση σε περιβάλλοντα τόσο διαφορετικά όσο ήταν η Οκτωβριανή επανάσταση, η Αμερική της κρίσης του '30 και οι τυφλωμένες από τον σκοταδισμό χώρες της Λατινικής Αμερικής τη μεταπολεμική περίοδο.
Τώρα, στο «Νέο Σχολείο» της κυρίας Διαμαντοπούλου, οι εκπαιδευτικές αλλαγές που προωθούνται στηρίζονται στην αντίθετη λογική, της παροχής ουδέτερων αποσπασματικών γνώσεων και δεξιοτήτων, στην εδραίωση των “αξιών” του “σχολείου της αγοράς” και πρόσφατα στην ύπουλη προσπάθεια να αφυδατωθούν από την πολιτική τους σημασία και να απαξιωθούν στη συνείδηση των μαθητών και των εκπαιδευτικών κορυφαία γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας, όπως είναι ο Αντιφασιστικός αγώνας και ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου. Καθόλου τυχαία, οι εμπνευστές αυτών των αλλαγών συνυπάρχουν αρμονικά με τους ακροδεξιούς στην δήθεν ουδέτερη κυβέρνηση Παπαδήμου. Στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε για την εκπαίδευση και την κοινωνία, η νέα κυβέρνηση της οικονομικής φρίκης θυσιάζει οριστικά την κοινωνική πλειοψηφία, τις ανάγκες και τα δικαιώματά της.
Σε έναν χώρο όπου θα έπρεπε να κυριαρχούν οι ποιοτικοί δείκτες, η υποβάθμιση της εκπαίδευσης, οι συνενώσεις σχολείων, οι συμπτύξεις τμημάτων, η αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, η κατάργηση κάθε μορφής αντισταθμιστικής αγωγής και εκπαίδευσης προς τους αδύνατους αποτελούν τους αναγνωρίσιμους δείκτες της κυρίαρχης ποσοτικής-λογιστικής οπτικής - τα plus της κυρίας Διαμαντοπούλου.
Αντίστροφα, οι μόνοι δείκτες που σημειώνουν πραγματική αύξηση, από τη στιγμή που παγιδευτήκαμε στο "σπιράλ του θανάτου" αυτής της πολιτικής, είναι οι δείκτες που αποτυπώνουν την εγκληματικότητα. Γινόμαστε Αργεντινή ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, μοιάζουμε όλο και περισσότερο σε κάθε χώρα από την οποία πέρασαν το ΔΝΤ και η άγρια νεοφιλελεύθερη λαίλαπα κατάργησης του κοινωνικού κράτους, της ανεργίας και της απελπισίας. Και όπως συνέβη σε κάθε χώρα που χτυπήθηκε με το Δόγμα του Σοκ και των πρακτικών του, είναι πολύ πιθανό -αφού θα έχουν εξασφαλιστεί τα συμφέροντα των δανειστών μας- να ανακοινωθεί και επισήμως η οριστική αποτυχία των μέτρων, είτε με τη μορφή της ελεγχόμενης χρεωκοπίας, σαν κι αυτή που έχει μετατρέψει σε ζούγκλα την κοινωνία του Μεξικού, είτε με αυτή της ολοκληρωτικής χρεωκοπίας, όπως στην Αργεντινή, όπου η κυβέρνηση, πριν φύγει με το ελικόπτερο, άφησε αδέκαρη την κοινωνία. Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα.
* Ο Τρ. Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος Γ' ΕΛΜΕ-Θ
Στο βιβλίο του Ένας κόσμος ανάποδα, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο -που είχε βρεθεί πρόσφατα στις πλατείες των Ισπανών Αγανακτισμένων- σκιαγραφεί ένα σχολείο που αποκαλύπτει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και καυστικό χιούμορ την ανεστραμμένη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου. Αγανακτισμένος από την κατάφωρη κοινωνική αδικία καταγγέλλει τους διεθνείς οργανισμούς και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καταδικάζει την εκμετάλλευση και την αδικία, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας και καλεί τον καθένα μας σε εγρήγορση και δράση. Εν τω μεταξύ στον τόπο μας ορθές εκπαιδευτικές πρακτικές, που αλλού γνώρισαν καλύτερες μέρες, κακοποιούνται και παραμορφώνονται στο αντίθετό τους στα χέρια των αλχημιστών του υπουργείου Παιδείας.
Η “Μέθοδος Project”, για παράδειγμα, όταν πρωτοεφαρμόστηκε στην εκπαιδευτική διαδικασία, σχεδόν εκατό χρόνια πριν, χαιρετίστηκε ως απελευθερωτική πράξη. Οι πρωτοπόροι της μεθόδου ανέδειξαν την έντονη πολιτική διάσταση που χρειάζεται να χαρακτηρίζει τον κριτικό στοχασμό επάνω στα κοινωνικά φαινόμενα, επισημαίνοντας ότι έχει καταλυτική σημασία η αποκάλυψη του τρόπου με τον οποίο τα κυρίαρχα ιδεολογικά συστήματα συσκοτίζουν, νομιμοποιούν και αναπαράγουν, σε βάρος των πολιτών, τις σχέσεις οικονομικής και πολιτικής ανισότητας με τις οποίες είναι εμποτισμένη η καθημερινή ζωή. Η μέθοδος συνδέθηκε με τις προσδοκίες για κοινωνική δικαιοσύνη και μόρφωση σε περιβάλλοντα τόσο διαφορετικά όσο ήταν η Οκτωβριανή επανάσταση, η Αμερική της κρίσης του '30 και οι τυφλωμένες από τον σκοταδισμό χώρες της Λατινικής Αμερικής τη μεταπολεμική περίοδο.
Τώρα, στο «Νέο Σχολείο» της κυρίας Διαμαντοπούλου, οι εκπαιδευτικές αλλαγές που προωθούνται στηρίζονται στην αντίθετη λογική, της παροχής ουδέτερων αποσπασματικών γνώσεων και δεξιοτήτων, στην εδραίωση των “αξιών” του “σχολείου της αγοράς” και πρόσφατα στην ύπουλη προσπάθεια να αφυδατωθούν από την πολιτική τους σημασία και να απαξιωθούν στη συνείδηση των μαθητών και των εκπαιδευτικών κορυφαία γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας, όπως είναι ο Αντιφασιστικός αγώνας και ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου. Καθόλου τυχαία, οι εμπνευστές αυτών των αλλαγών συνυπάρχουν αρμονικά με τους ακροδεξιούς στην δήθεν ουδέτερη κυβέρνηση Παπαδήμου. Στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε για την εκπαίδευση και την κοινωνία, η νέα κυβέρνηση της οικονομικής φρίκης θυσιάζει οριστικά την κοινωνική πλειοψηφία, τις ανάγκες και τα δικαιώματά της.
Σε έναν χώρο όπου θα έπρεπε να κυριαρχούν οι ποιοτικοί δείκτες, η υποβάθμιση της εκπαίδευσης, οι συνενώσεις σχολείων, οι συμπτύξεις τμημάτων, η αύξηση αριθμού μαθητών ανά τμήμα, η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, η κατάργηση κάθε μορφής αντισταθμιστικής αγωγής και εκπαίδευσης προς τους αδύνατους αποτελούν τους αναγνωρίσιμους δείκτες της κυρίαρχης ποσοτικής-λογιστικής οπτικής - τα plus της κυρίας Διαμαντοπούλου.
Αντίστροφα, οι μόνοι δείκτες που σημειώνουν πραγματική αύξηση, από τη στιγμή που παγιδευτήκαμε στο "σπιράλ του θανάτου" αυτής της πολιτικής, είναι οι δείκτες που αποτυπώνουν την εγκληματικότητα. Γινόμαστε Αργεντινή ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, μοιάζουμε όλο και περισσότερο σε κάθε χώρα από την οποία πέρασαν το ΔΝΤ και η άγρια νεοφιλελεύθερη λαίλαπα κατάργησης του κοινωνικού κράτους, της ανεργίας και της απελπισίας. Και όπως συνέβη σε κάθε χώρα που χτυπήθηκε με το Δόγμα του Σοκ και των πρακτικών του, είναι πολύ πιθανό -αφού θα έχουν εξασφαλιστεί τα συμφέροντα των δανειστών μας- να ανακοινωθεί και επισήμως η οριστική αποτυχία των μέτρων, είτε με τη μορφή της ελεγχόμενης χρεωκοπίας, σαν κι αυτή που έχει μετατρέψει σε ζούγκλα την κοινωνία του Μεξικού, είτε με αυτή της ολοκληρωτικής χρεωκοπίας, όπως στην Αργεντινή, όπου η κυβέρνηση, πριν φύγει με το ελικόπτερο, άφησε αδέκαρη την κοινωνία. Ο ύπνος της λογικής γεννάει τέρατα.
* Ο Τρ. Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος Γ' ΕΛΜΕ-Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου