Καρτεσιος ...
Αυτές οι τρεις λέξεις χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία του σημερινού πολιτικού προσωπικού της χώρας ή όπως αρέσκεται να λέει ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κάρολος Α΄ ο Παπούλιας, την Πολιτική Τάξη.
Ο υπουργός Ανάπτυξης αποφασίζοντας να παίξει το ρόλο του λαγού στη μάχη της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ ή στην προσπάθειά του να μας αποπροσανατολίσει από τη θλιβερή πραγματικότητα ή να προλάβει να μαζέψει τον εναπομείναντα κομματικό στρατό που βάρεσε διάλυση ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μαλακισμένο σκέφτηκε, άνοιξε επίσημα την εσωκομματική προεκλογική περίοδο στο κόμμα του.
Το ίδιο βράδυ, ο πρόεδρος του καθεστωτικού εκτρώματος Γιώργος Παπανδρέου, κάλεσε σε σύσκεψη τη μάνα του, τα δύο αδέρφια του και τρεις κολαούζους τους, με σκοπό να σχεδιάσουν την αντεπίθεση της δυναστείας.
Από το επόμενο πρωί, ξάφνου οι φιλοκαθεστωτικές εφημερίδες ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ στις παραπολιτικές μπηχτές τους, ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης, αυτός ο πρώην λατρεμένος διαχειριστής της κυβερνητικής πολιτικής, όχι μόνο δεν είχε παράγει ελάχιστο έργο μέχρι σήμερα, αλλά στα συρτάρια του βρισκόταν αχρησιμοποίητα 16 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ.
Το δεύτερο χτύπημα ήρθε από «διαρροές κύκλων» του Παπαροδήμου, που έλεγαν ότι ο διορισμένος πρωθυπουργός είναι αγανακτισμένος κι ετοιμάζεται να προχωρήσει σε αποπομπές υπουργών με πρώτο και καλύτερο τον κ. Χρυσοχοΐδη.
Οποία λίγδα και μουχλιασμένη πρασινίλα στο στρατόπεδο των εγκάθετων. Βρώμισε ο τόπος από ίντριγκες και συνωμοσίες καθημερινής σαπουνόπερας. Η μόνη πολιτική που μπορείς να πεις ότι ακολουθείται σε αυτό το αληταριό είναι εκείνη της μητριάς της Σταχτοπούτας που έκανε μηχανορραφίες για να καλοπαντρέψει τις κόρες της.
Σ’ αυτό το επίπεδο κινείται σήμερα το πολιτικό τοπίο. Η ζαβοσύνη τού πρώην πρωθυπουργού, γίνεται φανερή σε κάθε του λέξη. Αλλά πλέον, οι πρώην στενοί συνεργάτες του, επιθυμώντας τώρα να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, τον αφήνουν να μιλά και να εκτίθεται.
Είπε, λοιπόν, ο ψευτο – Γιώργης στη Βουλή, «Όχι, κύριοι, δεν άργησα να πάρω μέτρα, ήθελα να μην πάρω μέτρα που θα θίξουν το μέσο Έλληνα, το μισθωτό και χαμηλοσυνταξιούχο. Και έδωσα μάχη γι’ αυτό. Και έπεισα.»
Τον κακό του τον φλάρο και το γλάρο και το συναπάντημα. Πριν ακόμη εκλεγεί, πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, είχε ξεκινήσει τις συζητήσεις με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Στρος Καν, για να μας ξεπουλήσει στους τοκογλύφους και να χώσουν το πόδι τους οι Αμερικανοί στην Ευρώπη.
Ποια μέτρα δεν ήθελε να πάρει; Είναι παθολογικός ψεύτης ο άνθρωπος. Και οι βουλευτές του ή είναι έντιμοι αλλά παθολογικά ηλίθιοι ή έξυπνοι και συνένοχοι στην απάτη και την εθνική προδοσία. Αυτό είναι το δίλημμα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν, αρχικά.
Ο Παπαροδήμος από την άλλη, ζήτησε στη δική του ομιλία «Να δώσουν τέλος στους πολιτικούς καυγάδες τα κόμματα» και ειλικρινά απορώ πώς στάθηκε τόσο δημοκράτης και δε ζήτησε την πλήρη κατάργηση των κομμάτων και των ιδεολογιών.
Τι είναι τα κόμματα και πρέπει να υπάρχουν και να διαφωνούν; Μήπως είναι τράπεζες; Όχι! Μήπως οίκοι αξιολόγησης; Όχι! Μήπως ιδρύματα του Σόρος; Όχι! Τότε είναι άχρηστα. Να καταργηθούν κύριε Παπαροδήμο. Και η Βουλή μαζί. Τόσο ωραία αίθουσα έχει η Ένωση Τραπεζών Ελλάδος, γιατί άραγε πρέπει να λειτουργεί η Βουλή και να μη γίνει ένας χώρος εκθέσεων Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας με σκελετούς εργαζομένων μέσα σε γυάλες;
Και βγαίνει ο άλλος καΐναρος, ο Μπομπ ο Σαμαράκης, να δηλώσει ότι ψηφίζει τον προϋπολογισμό, στηρίζει και συμμετέχει στην κυβέρνηση του διορισμένου Παπαροδήμου, αλλά «δεν δίνουμε συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης».
Αυτός τώρα, είναι απλώς ηλίθιος ή ηλίθιος plus; Δηλαδή εγκρίνει τον προϋπολογισμό του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου, του πολυνομοσχεδίου, αλλά δε δίνει συγχώρεση στο Μνημόνιο. Η απάντηση είναι απλή: Πρόκειται για ηλίθιο plus.
Κι αυτή η απάντηση ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την απάτη που επιχείρησε να κάνει χάνοντας κάθε ίχνος υπόληψης, δηλώνοντας «Δεν δίνω εύκολες υποσχέσεις. Αλλά ό,τι υπόσχομαι το κάνω. Ουσιαστικά μόνο δύο πράγματα υποσχέθηκα: Να αποκαταστήσω τις μεγάλες αδικίες στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους πολύτεκνους. Θα το κάνω!»
Όχι, όμως. Το αγαπητό τσιράκι του ΔΝΤ και των τοκογλύφων, δεν υποσχέθηκε μόνο αυτό. Υποσχέθηκε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Κι επειδή μαζί με τα συνεταιράκια του είναι κλέφτες, ψεύτες και ανυπόληπτοι, ορίστε τι έλεγε ο Αντώνης Σαμαράς στις 10 Ιουνίου 2011, δηλαδή 7 μόνο μήνες πριν πει ότι δε θα επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, καθώς το ψήφισε μέσα στον προϋπολογισμό του 2012.
Άντε ρε σπείρα αφήστε μας ήσυχους να παλέψουμε μόνοι μας μήπως και σωθούμε. Άντε ρε κοπρίτες, πάρτε τα κομματόσκυλά σας και φύγετε να ξεβρωμίσει ο τόπος. Τιποτένιοι κι άθλιοι ανθέλληνες!
Αυτές οι τρεις λέξεις χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία του σημερινού πολιτικού προσωπικού της χώρας ή όπως αρέσκεται να λέει ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κάρολος Α΄ ο Παπούλιας, την Πολιτική Τάξη.
Ο υπουργός Ανάπτυξης αποφασίζοντας να παίξει το ρόλο του λαγού στη μάχη της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ ή στην προσπάθειά του να μας αποπροσανατολίσει από τη θλιβερή πραγματικότητα ή να προλάβει να μαζέψει τον εναπομείναντα κομματικό στρατό που βάρεσε διάλυση ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μαλακισμένο σκέφτηκε, άνοιξε επίσημα την εσωκομματική προεκλογική περίοδο στο κόμμα του.
Το ίδιο βράδυ, ο πρόεδρος του καθεστωτικού εκτρώματος Γιώργος Παπανδρέου, κάλεσε σε σύσκεψη τη μάνα του, τα δύο αδέρφια του και τρεις κολαούζους τους, με σκοπό να σχεδιάσουν την αντεπίθεση της δυναστείας.
Από το επόμενο πρωί, ξάφνου οι φιλοκαθεστωτικές εφημερίδες ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ στις παραπολιτικές μπηχτές τους, ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης, αυτός ο πρώην λατρεμένος διαχειριστής της κυβερνητικής πολιτικής, όχι μόνο δεν είχε παράγει ελάχιστο έργο μέχρι σήμερα, αλλά στα συρτάρια του βρισκόταν αχρησιμοποίητα 16 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ.
Το δεύτερο χτύπημα ήρθε από «διαρροές κύκλων» του Παπαροδήμου, που έλεγαν ότι ο διορισμένος πρωθυπουργός είναι αγανακτισμένος κι ετοιμάζεται να προχωρήσει σε αποπομπές υπουργών με πρώτο και καλύτερο τον κ. Χρυσοχοΐδη.
Οποία λίγδα και μουχλιασμένη πρασινίλα στο στρατόπεδο των εγκάθετων. Βρώμισε ο τόπος από ίντριγκες και συνωμοσίες καθημερινής σαπουνόπερας. Η μόνη πολιτική που μπορείς να πεις ότι ακολουθείται σε αυτό το αληταριό είναι εκείνη της μητριάς της Σταχτοπούτας που έκανε μηχανορραφίες για να καλοπαντρέψει τις κόρες της.
Σ’ αυτό το επίπεδο κινείται σήμερα το πολιτικό τοπίο. Η ζαβοσύνη τού πρώην πρωθυπουργού, γίνεται φανερή σε κάθε του λέξη. Αλλά πλέον, οι πρώην στενοί συνεργάτες του, επιθυμώντας τώρα να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, τον αφήνουν να μιλά και να εκτίθεται.
Είπε, λοιπόν, ο ψευτο – Γιώργης στη Βουλή, «Όχι, κύριοι, δεν άργησα να πάρω μέτρα, ήθελα να μην πάρω μέτρα που θα θίξουν το μέσο Έλληνα, το μισθωτό και χαμηλοσυνταξιούχο. Και έδωσα μάχη γι’ αυτό. Και έπεισα.»
Τον κακό του τον φλάρο και το γλάρο και το συναπάντημα. Πριν ακόμη εκλεγεί, πριν ακόμη γίνει πρωθυπουργός, είχε ξεκινήσει τις συζητήσεις με τον τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Στρος Καν, για να μας ξεπουλήσει στους τοκογλύφους και να χώσουν το πόδι τους οι Αμερικανοί στην Ευρώπη.
Ποια μέτρα δεν ήθελε να πάρει; Είναι παθολογικός ψεύτης ο άνθρωπος. Και οι βουλευτές του ή είναι έντιμοι αλλά παθολογικά ηλίθιοι ή έξυπνοι και συνένοχοι στην απάτη και την εθνική προδοσία. Αυτό είναι το δίλημμα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν, αρχικά.
Ο Παπαροδήμος από την άλλη, ζήτησε στη δική του ομιλία «Να δώσουν τέλος στους πολιτικούς καυγάδες τα κόμματα» και ειλικρινά απορώ πώς στάθηκε τόσο δημοκράτης και δε ζήτησε την πλήρη κατάργηση των κομμάτων και των ιδεολογιών.
Τι είναι τα κόμματα και πρέπει να υπάρχουν και να διαφωνούν; Μήπως είναι τράπεζες; Όχι! Μήπως οίκοι αξιολόγησης; Όχι! Μήπως ιδρύματα του Σόρος; Όχι! Τότε είναι άχρηστα. Να καταργηθούν κύριε Παπαροδήμο. Και η Βουλή μαζί. Τόσο ωραία αίθουσα έχει η Ένωση Τραπεζών Ελλάδος, γιατί άραγε πρέπει να λειτουργεί η Βουλή και να μη γίνει ένας χώρος εκθέσεων Νεοφιλελεύθερης Οικονομίας με σκελετούς εργαζομένων μέσα σε γυάλες;
Και βγαίνει ο άλλος καΐναρος, ο Μπομπ ο Σαμαράκης, να δηλώσει ότι ψηφίζει τον προϋπολογισμό, στηρίζει και συμμετέχει στην κυβέρνηση του διορισμένου Παπαροδήμου, αλλά «δεν δίνουμε συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες της προηγούμενης κυβέρνησης».
Αυτός τώρα, είναι απλώς ηλίθιος ή ηλίθιος plus; Δηλαδή εγκρίνει τον προϋπολογισμό του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου, του πολυνομοσχεδίου, αλλά δε δίνει συγχώρεση στο Μνημόνιο. Η απάντηση είναι απλή: Πρόκειται για ηλίθιο plus.
Κι αυτή η απάντηση ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την απάτη που επιχείρησε να κάνει χάνοντας κάθε ίχνος υπόληψης, δηλώνοντας «Δεν δίνω εύκολες υποσχέσεις. Αλλά ό,τι υπόσχομαι το κάνω. Ουσιαστικά μόνο δύο πράγματα υποσχέθηκα: Να αποκαταστήσω τις μεγάλες αδικίες στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους πολύτεκνους. Θα το κάνω!»
Όχι, όμως. Το αγαπητό τσιράκι του ΔΝΤ και των τοκογλύφων, δεν υποσχέθηκε μόνο αυτό. Υποσχέθηκε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Κι επειδή μαζί με τα συνεταιράκια του είναι κλέφτες, ψεύτες και ανυπόληπτοι, ορίστε τι έλεγε ο Αντώνης Σαμαράς στις 10 Ιουνίου 2011, δηλαδή 7 μόνο μήνες πριν πει ότι δε θα επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, καθώς το ψήφισε μέσα στον προϋπολογισμό του 2012.
Άντε ρε σπείρα αφήστε μας ήσυχους να παλέψουμε μόνοι μας μήπως και σωθούμε. Άντε ρε κοπρίτες, πάρτε τα κομματόσκυλά σας και φύγετε να ξεβρωμίσει ο τόπος. Τιποτένιοι κι άθλιοι ανθέλληνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου