Καρτεσιος...
Σύμφωνα με το πολυσέλιδο πόρισμα που έστειλε προς τον οικονομικό εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη, ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Γιάννης Δραγάτσης, που διενέργησε πολύμηνη προκαταρκτική εξέταση, ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, τέσσερα εκτελεστικά μέλη του ΔΣ της τράπεζας και της Επιτροπής Πιστοδοτήσεων της Proton Bank και 15 ιδιοκτήτες εταιριών που έλαβαν τα επίμαχα δάνεια 701 εκατομμυρίων, πρέπει να διωχθούν για τα κακουργήματα της εγκληματικής οργάνωσης, απάτης από κοινού σε συνδυασμό με τις διατάξεις του νόμου 1608/50 “περί καταχραστών δημοσίου χρήματος” και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα».
Την ώρα που κάποιοι φώναζαν ότι η περίπτωση Λαυρεντιάδη θυμίζει σε πολλά την περίπτωση Κοσκωτά, οι πολιτικοί σπρώχνονταν ποιος θα βγει φωτογραφία μαζί του, οι κοσμικοί τον έψαχναν στις δεξιώσεις και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι το βούλωναν επειδή ο Λαυρεντιάδης με την εμπλοκή του στα ΜΜΕ, μπορεί να ήταν το αυριανό αφεντικό τους.
Ακόμη ένα αστέρι της «ελεύθερης αγοράς», της ελληνικής άποψης περί επιχειρηματικότητας, οι συνήθεις ευκαιρίες που δίνει ο τριτοκοσμικός καπιταλισμός που εμπνέει τους «Μνημονιακούς» κατέρρευσαν σαν παλάτι στην άμμο.
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, πουλούσε και αγόραζε. Ασταμάτητα. Ανοιγόκλεινε επιχειρήσεις, έβγαζε κι έβαζε εταιρείες στο Χρηματιστήριο, έκανε τράμπες με τους συνεταίρους του σε δήθεν αγοραπωλησίες και κανείς δε μπήκε στον κόπο να ελέγξει τις δραστηριότητές του.
Μεταξύ άλλων, ο Λαυρεντιάδης το 2009 αγόρασε το τη μεγαλύτερη βιομηχανία λιπασμάτων στα Βαλκάνια, τη Β.Φ.Λ. Ν. Καρβάλης. Μία εταιρεία που μόλις πριν ένα χρόνο είχε επιστρέψει στην κερδοφορία και το μέλλον της εμφανιζόταν λαμπρό, καθώς η Ε.Ε. είχε εφαρμόσει από το 2007 τον νέο κανονισμό REACH για την παραγωγή χημικών στα κράτη – μέλη της και η ΒΦΛ είχε επενδύσει μεγάλο κεφάλαιο για την ανανέωση των εγκαταστάσεών της έτσι ώστε να καλύπτουν πλήρως τους όρους του REACH.
Από την άλλη, η εκτίναξη των τιμών των ναύλων είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί σχεδόν απαγορευτική η εισαγωγή φθηνών λιπασμάτων στην Ευρώπη και η ΒΦΛ ξεκίνησε τις εξαγωγές της δυναμικά. Στην ουσία ήταν ένα … λαβράκι για τον Λαυρεντιάδη.
Σήμερα, η ΒΦΛ που απασχολεί 600 εργαζόμενους μέσα στις εγκαταστάσεις, αλλά διαθέτει κι έναν εξίσου μεγάλο αριθμό συνεργαζόμενων εταιρειών, προμηθευτών, μεταφορικών εταιρειών, λειτουργεί χωρίς να παράγει ΤΙΠΟΤΑ!
Κι αυτό, επειδή τα ληξιπρόθεσμα χρέη της ΒΦΛ προς τη ΔΕΠΑ ανέρχονται σε 24 περίπου εκατομμύρια ευρώ. Μετά την εκδήλωση της αδυναμίας της πλευράς Λαυρεντιάδη να πληρώσει, η ΔΕΠΑ αποφάσισε να μειώσει την παροχή αερίου στο 5% μόνο και μόνο για να βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της βιομηχανίας σε λειτουργία.
Όλη αυτή η ιστορία δε θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα επρόκειτο για μία ακόμη άτυχη στιγμή της ελεύθερης αγοράς. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στη σύνθεση της «ομάδας» ιδιοκτητών που κατείχαν τη ΒΦΛ και την πούλησαν στο Λαυρεντιάδη.
Η ΒΦΛ, λοιπόν, πουλήθηκε στον Λαυρεντιάδη από τις: Εμπορική Τράπεζα, Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank και τη ΔΕΠΑ. Αυτές κατείχαν τη ΒΦΛ και αυτές την πούλησαν σε έναν «δικό τους», σ’ έναν συνάδελφο τραπεζίτη, σ’ έναν έντιμο επενδυτή, στον Λαυρεντιάδη, έναντι μόνο 85,9 εκατ. ευρώ, ΑΛΛΑ με την υποχρέωση να εξοφλήσει ο νέος ιδιοκτήτης τα δάνεια της ΒΦΛ που ανέρχονταν περίπου στα 70 εκατ. ευρώ.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος σε ποιες τράπεζες υπήρχαν αυτά τα δάνεια και ποιες πήραν τα χρήματά τους πίσω δανείζοντας τον εαυτό τους, αλλά και κερδίζοντας άλλα 85,9 εκ. ευρώ.
Μία εθνικής σημασίας βιομηχανία πνέει τα λοίσθια. Δεν πειράζει όμως, αφού οι τράπεζες βγήκαν κερδισμένες, έτσι δεν είναι; Όλα για τις τράπεζες δε γίνονται; Αυτή δεν είναι η χώρα; Κι ας έχασε η «άλλη χώρα» την ευκαιρία να διαθέτει μία εξαγωγική δύναμη στο χώρο των χημικών και του λιπάσματος. Κι ας χάνει η «άλλη χώρα» τη δυνατότητα να διαθέτει αυτονομία λιπάσματος. Κι ας λέει η «άλλη χώρα» ότι θέλει να αναπτυχθεί. Παπάρια! Οι τράπεζες να ‘ναι καλά!
Την ώρα που κάποιοι φώναζαν ότι η περίπτωση Λαυρεντιάδη θυμίζει σε πολλά την περίπτωση Κοσκωτά, οι πολιτικοί σπρώχνονταν ποιος θα βγει φωτογραφία μαζί του, οι κοσμικοί τον έψαχναν στις δεξιώσεις και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι το βούλωναν επειδή ο Λαυρεντιάδης με την εμπλοκή του στα ΜΜΕ, μπορεί να ήταν το αυριανό αφεντικό τους.
Ακόμη ένα αστέρι της «ελεύθερης αγοράς», της ελληνικής άποψης περί επιχειρηματικότητας, οι συνήθεις ευκαιρίες που δίνει ο τριτοκοσμικός καπιταλισμός που εμπνέει τους «Μνημονιακούς» κατέρρευσαν σαν παλάτι στην άμμο.
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, πουλούσε και αγόραζε. Ασταμάτητα. Ανοιγόκλεινε επιχειρήσεις, έβγαζε κι έβαζε εταιρείες στο Χρηματιστήριο, έκανε τράμπες με τους συνεταίρους του σε δήθεν αγοραπωλησίες και κανείς δε μπήκε στον κόπο να ελέγξει τις δραστηριότητές του.
Μεταξύ άλλων, ο Λαυρεντιάδης το 2009 αγόρασε το τη μεγαλύτερη βιομηχανία λιπασμάτων στα Βαλκάνια, τη Β.Φ.Λ. Ν. Καρβάλης. Μία εταιρεία που μόλις πριν ένα χρόνο είχε επιστρέψει στην κερδοφορία και το μέλλον της εμφανιζόταν λαμπρό, καθώς η Ε.Ε. είχε εφαρμόσει από το 2007 τον νέο κανονισμό REACH για την παραγωγή χημικών στα κράτη – μέλη της και η ΒΦΛ είχε επενδύσει μεγάλο κεφάλαιο για την ανανέωση των εγκαταστάσεών της έτσι ώστε να καλύπτουν πλήρως τους όρους του REACH.
Από την άλλη, η εκτίναξη των τιμών των ναύλων είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί σχεδόν απαγορευτική η εισαγωγή φθηνών λιπασμάτων στην Ευρώπη και η ΒΦΛ ξεκίνησε τις εξαγωγές της δυναμικά. Στην ουσία ήταν ένα … λαβράκι για τον Λαυρεντιάδη.
Σήμερα, η ΒΦΛ που απασχολεί 600 εργαζόμενους μέσα στις εγκαταστάσεις, αλλά διαθέτει κι έναν εξίσου μεγάλο αριθμό συνεργαζόμενων εταιρειών, προμηθευτών, μεταφορικών εταιρειών, λειτουργεί χωρίς να παράγει ΤΙΠΟΤΑ!
Κι αυτό, επειδή τα ληξιπρόθεσμα χρέη της ΒΦΛ προς τη ΔΕΠΑ ανέρχονται σε 24 περίπου εκατομμύρια ευρώ. Μετά την εκδήλωση της αδυναμίας της πλευράς Λαυρεντιάδη να πληρώσει, η ΔΕΠΑ αποφάσισε να μειώσει την παροχή αερίου στο 5% μόνο και μόνο για να βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της βιομηχανίας σε λειτουργία.
Όλη αυτή η ιστορία δε θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα επρόκειτο για μία ακόμη άτυχη στιγμή της ελεύθερης αγοράς. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στη σύνθεση της «ομάδας» ιδιοκτητών που κατείχαν τη ΒΦΛ και την πούλησαν στο Λαυρεντιάδη.
Η ΒΦΛ, λοιπόν, πουλήθηκε στον Λαυρεντιάδη από τις: Εμπορική Τράπεζα, Εθνική Τράπεζα, Alpha Bank και τη ΔΕΠΑ. Αυτές κατείχαν τη ΒΦΛ και αυτές την πούλησαν σε έναν «δικό τους», σ’ έναν συνάδελφο τραπεζίτη, σ’ έναν έντιμο επενδυτή, στον Λαυρεντιάδη, έναντι μόνο 85,9 εκατ. ευρώ, ΑΛΛΑ με την υποχρέωση να εξοφλήσει ο νέος ιδιοκτήτης τα δάνεια της ΒΦΛ που ανέρχονταν περίπου στα 70 εκατ. ευρώ.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος σε ποιες τράπεζες υπήρχαν αυτά τα δάνεια και ποιες πήραν τα χρήματά τους πίσω δανείζοντας τον εαυτό τους, αλλά και κερδίζοντας άλλα 85,9 εκ. ευρώ.
Μία εθνικής σημασίας βιομηχανία πνέει τα λοίσθια. Δεν πειράζει όμως, αφού οι τράπεζες βγήκαν κερδισμένες, έτσι δεν είναι; Όλα για τις τράπεζες δε γίνονται; Αυτή δεν είναι η χώρα; Κι ας έχασε η «άλλη χώρα» την ευκαιρία να διαθέτει μία εξαγωγική δύναμη στο χώρο των χημικών και του λιπάσματος. Κι ας χάνει η «άλλη χώρα» τη δυνατότητα να διαθέτει αυτονομία λιπάσματος. Κι ας λέει η «άλλη χώρα» ότι θέλει να αναπτυχθεί. Παπάρια! Οι τράπεζες να ‘ναι καλά!
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου