Καρτεσιος...
Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε (10.03.2012) «Δεν θέλουμε να πιστέψει κανείς ότι θέλουμε να θέσουμε την Ελλάδα υπό την κατοχή μας».
Εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Μπομπ Τραα (19.09.2011) «Δεν είναι ρεαλιστικό να λέμε ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Το Μνημόνιο δεν είναι χαραγμένο σε πλάκες. Θα χρειαστούν νέα μέτρα καθώς προχωράμε».
Υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου (06.03.2012) «Το Μνημόνιο δεν είναι γραμμένο σε γρανίτη. Τα μέτρα πρέπει να εξετάζονται συνεχώς κάτω από τη συνεχή μεταβολή των οικονομικών παραμέτρων».
Έχει δίκιο, λοιπόν, να λέει ο κ. Σόιμπλε ότι δε θέλουν (ποιοί άραγε;) να θέσουν την Ελλάδα υπό την κατοχή τους. Την έχουν ήδη. Δεν χρειάζονται ξένα στρατεύματα. Ούτε είναι απαραίτητοι οι ξένοι τοποτηρητές και ελεγκτές. Είναι ήδη εδώ.
Ο εχθρός ήταν μέσα. Μην το τραβήξουμε πολύ μακριά. Δεν εννοώ το πελατειακό κράτος, ούτε την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο. Όλα αυτά έβαλαν τις βάσεις και πιθανόν εν αγνοία τους. Η τριφυλότητα, η διαφθορά, η ευδαιμονία ήταν ο άγγελος εξάγγελος που ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτιά μας. Αρχοντοχωριάτες με παχουλά δάχτυλα, γεμάτα από ρωμαϊκά δαχτυλίδια.
Ξιπασμένοι ναι, αλλά όχι προδότες. Η προδοσία ξεκίνησε καθαρά από την εποχή Σημίτη και την ένταξη στην ευρωζώνη. Δεν είναι χρήσιμο να διαχέουμε τις ευθύνες της προδοσίας από το 1974, έτσι γενικά κι αόριστα.
Δεν είναι κάποιο πέπλο οι ευθύνες, που έπεσε πάνω στη χώρα και δεν ξέρουμε ποιος το έριξε. Ο Σημίτης και η Goldman Sachs ήταν αυτοί που σχεδίασαν την καταστροφή της χώρας. Ας μη γελιόμαστε. Η Goldman Sachs, όταν «πείραζε» τα στοιχεία για να εισέλθουμε στην ευρωζώνη, πήρε απλώς μία προμήθεια.
Η Goldman Sachs, όμως, ψηφίζοντας πριν λίγες ημέρες την ενεργοποίηση των CDS έκανε πολλούς πελάτες της πλούσιους και απέδειξε για μία ακόμη φορά την κυριαρχία της στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής αγοράς.
Από την εποχή Σημίτη και μετά, όλες οι κυβερνήσεις έχουν συμμετοχή στο έγκλημα. Οι κυβερνήσεις που λειτούργησαν μέσα στο αδιάκοπα δανειοληπτικό καθεστώς εντός ευρωζώνης είναι συνένοχες για τη σημερινή εξαθλίωση.
Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Ήξεραν, αλλά συνέχιζαν την πορεία καταστροφής στην οποία μας οδήγησε ο Σημίτης με τους κερδοσκόπους. Έχουν ονόματα και διευθύνσεις οι ένοχοι. Αν, δηλαδή, υπήρχε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, γνώριζε πολύ καλά ποιους έπρεπε να εντάξει στη δικογραφία. Δεν το έκανε, δεν το κάνει. Έχει τη δική της συμμετοχή στο έγκλημα.
Και οι τρεις εξουσίες παραβίασαν το Σύνταγμα και με τη σιωπή τους ή τις ενέργειές τους, καταδίκασαν την Ελλάδα. Δεν υπάρχει λόγος για γενικά και ανώνυμα αναθέματα. Υπάρχουν συγκεκριμένοι ένοχοι.
Έτσι, λοιπόν, δε χρειάζεται καν να ψαχνόμαστε τώρα για το αν βρισκόμαστε ή θα βρεθούμε υπό κατοχή. Ενταχθήκαμε εθελοντικά στο κατοχικό καθεστώς μέσω των εκλογών. Ψηφίζοντας Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου και αποδεχόμενοι ως υπουργούς τους Παπαντωνίου, τους Αλογοσκούφηδες, τους Παπακωνσταντίνου και τις Διαμαντοπούλου. Αυτοί ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών, του ΔΝΤ και των κερδοσκόπων. Ούτε κέρατα είχαν, ούτε εξωγήινοι ήταν. Έλληνες πολιτικοί είναι.
Σε αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσουμε και ότι όλοι αυτοί ήταν εκλεγμένοι. Και ο Παπαντωνίου και Αλογοσκούφης και η Διαμαντοπούλου και ο Παπακωνσταντίνου. Οι δύο τελευταίοι, μάλιστα, εκλέχθηκαν και ως βουλευτές και ως ευρωβουλευτές.
Αν τώρα μας ενοχλούν οι μη εκλεγμένοι και οι διορισμένοι είναι άλλη ιστορία. Καλά κάνουμε και μας ενοχλούν, αλλά αυτοί προέκυψαν ως αποτέλεσμα των επιλογών μας στις εκλογές.
Από το 1996 οπότε και ο «γερμανοθρεμμένος» Κώστας Σημίτης εκλέχθηκε πρωθυπουργός για πρώτη φορά, έως και το 2009 οπότε και αποκαλύφθηκε το σχέδιο για την καταστροφή της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκαν πέντε εκλογικές διαδικασίες.
Πέντε φορές οδηγηθήκαμε στις κάλπες. Πέντε ευκαιρίες για να αποφύγουμε τη σημερινή κατάσταση. Και τις πέντε φορές υποκριθήκαμε τους άσχετους επειδή μας βόλευε. Και τις πέντε φορές ψηφίσαμε με επιμονή την καταδίκη μας.
Δε χρειάστηκε κανείς πόλεμος για να κατακτηθούμε. Ούτε καν παραδοθήκαμε. Εμείς εκλέξαμε τους εκπροσώπους των Γερμανών, του ΔΝΤ, των διεθνών κερδοσκόπων. Μπορεί, λοιπόν, να μην τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά τα ρημάξαμε όλα κατ’ επιλογήν μας.
Πρώτα, λοιπόν, ας θυμώσουμε με τον εαυτό μας. Πρώτα ας αποδεχτούμε ότι πιαστήκαμε κορόιδα. Πρώτα ας αποφασίσουμε ότι δε μας αρέσει αυτό που διαλέξαμε και ότι πραγματικά θέλουμε να το αλλάξουμε. Ύστερα, μπορούμε να απαιτήσουμε την αλλαγή με κάθε τρόπο.
Επιτρέψτε μου, όμως, να αμφιβάλλω για το κατά πόσο πραγματικά και ειλικρινά θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Ούτε τα δημοσκοπικά ευρήματα, ούτε οι χειροκροτητές του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου στο ΣΕΦ, ούτε τα αμέτρητα μνημονιακά παπαγαλάκια, μου αφήνουν κάποια περιθώρια αισιοδοξίας.
Πέσαμε στην παγίδα να ζητάμε επίμονα εκλογές και τώρα η πραγματοποίηση εκλογών εμφανίζεται ως γενναιοδωρία εκ μέρους του Σόιμπλε και του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Μας κάνουν δώρο τις εκλογές κι εμείς ετοιμαζόμαστε γι’ ακόμη μια φορά να αναδείξουμε τους συνεργάτες των Γερμανών, του ΔΝΤ και των κερδοσκόπων, σε κυβέρνηση συνεργασίας με τετραετή θητεία.
Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι το αίτημα για εκλογές ήταν καθοδηγούμενο από το ίδιο το σύστημα για να παρατείνει την επιβίωσή του, λυπάμαι αλλά αύριο θα δηλώνει πάλι απογοητευμένος.
Δεν υπήρξε εκ μέρους μας αίτημα ούτε για αλλαγή του εκλογικού νόμου, ούτε για την ποινικοποίηση της ψήφισης του Μνημονίου και των υπόλοιπων ενεργειών, ούτε για δικαίωση των ελλήνων πολιτών που πλήρωσαν ακριβά τις επιλογές των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν.
Το γενικό και αόριστο αίτημα για εκλογές ήταν το δώρο που κάναμε στο πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα η υπογραφή της αθώωσής του για όσα έπραξε εναντίον μας. Αυτά παθαίνεις όταν δεν είσαι συγκεκριμένος.
Είναι σα να μπαίνεις σ’ ένα εστιατόριο και να ουρλιάζεις ότι πεινάς, αλλά να μη λες τι θες να φας. Ε, αν λοιπόν σου φέρουν στο τραπέζι μια μερίδα σκατά, κακώς θα θυμώσεις. Ας ξέραμε τι θέλαμε. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε.
Εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Μπομπ Τραα (19.09.2011) «Δεν είναι ρεαλιστικό να λέμε ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Το Μνημόνιο δεν είναι χαραγμένο σε πλάκες. Θα χρειαστούν νέα μέτρα καθώς προχωράμε».
Υπουργός Ανάπτυξης, Άννα Διαμαντοπούλου (06.03.2012) «Το Μνημόνιο δεν είναι γραμμένο σε γρανίτη. Τα μέτρα πρέπει να εξετάζονται συνεχώς κάτω από τη συνεχή μεταβολή των οικονομικών παραμέτρων».
Έχει δίκιο, λοιπόν, να λέει ο κ. Σόιμπλε ότι δε θέλουν (ποιοί άραγε;) να θέσουν την Ελλάδα υπό την κατοχή τους. Την έχουν ήδη. Δεν χρειάζονται ξένα στρατεύματα. Ούτε είναι απαραίτητοι οι ξένοι τοποτηρητές και ελεγκτές. Είναι ήδη εδώ.
Ο εχθρός ήταν μέσα. Μην το τραβήξουμε πολύ μακριά. Δεν εννοώ το πελατειακό κράτος, ούτε την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο. Όλα αυτά έβαλαν τις βάσεις και πιθανόν εν αγνοία τους. Η τριφυλότητα, η διαφθορά, η ευδαιμονία ήταν ο άγγελος εξάγγελος που ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτιά μας. Αρχοντοχωριάτες με παχουλά δάχτυλα, γεμάτα από ρωμαϊκά δαχτυλίδια.
Ξιπασμένοι ναι, αλλά όχι προδότες. Η προδοσία ξεκίνησε καθαρά από την εποχή Σημίτη και την ένταξη στην ευρωζώνη. Δεν είναι χρήσιμο να διαχέουμε τις ευθύνες της προδοσίας από το 1974, έτσι γενικά κι αόριστα.
Δεν είναι κάποιο πέπλο οι ευθύνες, που έπεσε πάνω στη χώρα και δεν ξέρουμε ποιος το έριξε. Ο Σημίτης και η Goldman Sachs ήταν αυτοί που σχεδίασαν την καταστροφή της χώρας. Ας μη γελιόμαστε. Η Goldman Sachs, όταν «πείραζε» τα στοιχεία για να εισέλθουμε στην ευρωζώνη, πήρε απλώς μία προμήθεια.
Η Goldman Sachs, όμως, ψηφίζοντας πριν λίγες ημέρες την ενεργοποίηση των CDS έκανε πολλούς πελάτες της πλούσιους και απέδειξε για μία ακόμη φορά την κυριαρχία της στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής αγοράς.
Από την εποχή Σημίτη και μετά, όλες οι κυβερνήσεις έχουν συμμετοχή στο έγκλημα. Οι κυβερνήσεις που λειτούργησαν μέσα στο αδιάκοπα δανειοληπτικό καθεστώς εντός ευρωζώνης είναι συνένοχες για τη σημερινή εξαθλίωση.
Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Ήξεραν, αλλά συνέχιζαν την πορεία καταστροφής στην οποία μας οδήγησε ο Σημίτης με τους κερδοσκόπους. Έχουν ονόματα και διευθύνσεις οι ένοχοι. Αν, δηλαδή, υπήρχε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, γνώριζε πολύ καλά ποιους έπρεπε να εντάξει στη δικογραφία. Δεν το έκανε, δεν το κάνει. Έχει τη δική της συμμετοχή στο έγκλημα.
Και οι τρεις εξουσίες παραβίασαν το Σύνταγμα και με τη σιωπή τους ή τις ενέργειές τους, καταδίκασαν την Ελλάδα. Δεν υπάρχει λόγος για γενικά και ανώνυμα αναθέματα. Υπάρχουν συγκεκριμένοι ένοχοι.
Έτσι, λοιπόν, δε χρειάζεται καν να ψαχνόμαστε τώρα για το αν βρισκόμαστε ή θα βρεθούμε υπό κατοχή. Ενταχθήκαμε εθελοντικά στο κατοχικό καθεστώς μέσω των εκλογών. Ψηφίζοντας Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου και αποδεχόμενοι ως υπουργούς τους Παπαντωνίου, τους Αλογοσκούφηδες, τους Παπακωνσταντίνου και τις Διαμαντοπούλου. Αυτοί ήταν οι συνεργάτες των Γερμανών, του ΔΝΤ και των κερδοσκόπων. Ούτε κέρατα είχαν, ούτε εξωγήινοι ήταν. Έλληνες πολιτικοί είναι.
Σε αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσουμε και ότι όλοι αυτοί ήταν εκλεγμένοι. Και ο Παπαντωνίου και Αλογοσκούφης και η Διαμαντοπούλου και ο Παπακωνσταντίνου. Οι δύο τελευταίοι, μάλιστα, εκλέχθηκαν και ως βουλευτές και ως ευρωβουλευτές.
Αν τώρα μας ενοχλούν οι μη εκλεγμένοι και οι διορισμένοι είναι άλλη ιστορία. Καλά κάνουμε και μας ενοχλούν, αλλά αυτοί προέκυψαν ως αποτέλεσμα των επιλογών μας στις εκλογές.
Από το 1996 οπότε και ο «γερμανοθρεμμένος» Κώστας Σημίτης εκλέχθηκε πρωθυπουργός για πρώτη φορά, έως και το 2009 οπότε και αποκαλύφθηκε το σχέδιο για την καταστροφή της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκαν πέντε εκλογικές διαδικασίες.
Πέντε φορές οδηγηθήκαμε στις κάλπες. Πέντε ευκαιρίες για να αποφύγουμε τη σημερινή κατάσταση. Και τις πέντε φορές υποκριθήκαμε τους άσχετους επειδή μας βόλευε. Και τις πέντε φορές ψηφίσαμε με επιμονή την καταδίκη μας.
Δε χρειάστηκε κανείς πόλεμος για να κατακτηθούμε. Ούτε καν παραδοθήκαμε. Εμείς εκλέξαμε τους εκπροσώπους των Γερμανών, του ΔΝΤ, των διεθνών κερδοσκόπων. Μπορεί, λοιπόν, να μην τα φάγαμε όλοι μαζί, αλλά τα ρημάξαμε όλα κατ’ επιλογήν μας.
Πρώτα, λοιπόν, ας θυμώσουμε με τον εαυτό μας. Πρώτα ας αποδεχτούμε ότι πιαστήκαμε κορόιδα. Πρώτα ας αποφασίσουμε ότι δε μας αρέσει αυτό που διαλέξαμε και ότι πραγματικά θέλουμε να το αλλάξουμε. Ύστερα, μπορούμε να απαιτήσουμε την αλλαγή με κάθε τρόπο.
Επιτρέψτε μου, όμως, να αμφιβάλλω για το κατά πόσο πραγματικά και ειλικρινά θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Ούτε τα δημοσκοπικά ευρήματα, ούτε οι χειροκροτητές του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου στο ΣΕΦ, ούτε τα αμέτρητα μνημονιακά παπαγαλάκια, μου αφήνουν κάποια περιθώρια αισιοδοξίας.
Πέσαμε στην παγίδα να ζητάμε επίμονα εκλογές και τώρα η πραγματοποίηση εκλογών εμφανίζεται ως γενναιοδωρία εκ μέρους του Σόιμπλε και του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Μας κάνουν δώρο τις εκλογές κι εμείς ετοιμαζόμαστε γι’ ακόμη μια φορά να αναδείξουμε τους συνεργάτες των Γερμανών, του ΔΝΤ και των κερδοσκόπων, σε κυβέρνηση συνεργασίας με τετραετή θητεία.
Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι το αίτημα για εκλογές ήταν καθοδηγούμενο από το ίδιο το σύστημα για να παρατείνει την επιβίωσή του, λυπάμαι αλλά αύριο θα δηλώνει πάλι απογοητευμένος.
Δεν υπήρξε εκ μέρους μας αίτημα ούτε για αλλαγή του εκλογικού νόμου, ούτε για την ποινικοποίηση της ψήφισης του Μνημονίου και των υπόλοιπων ενεργειών, ούτε για δικαίωση των ελλήνων πολιτών που πλήρωσαν ακριβά τις επιλογές των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν.
Το γενικό και αόριστο αίτημα για εκλογές ήταν το δώρο που κάναμε στο πολιτικό σύστημα και ταυτόχρονα η υπογραφή της αθώωσής του για όσα έπραξε εναντίον μας. Αυτά παθαίνεις όταν δεν είσαι συγκεκριμένος.
Είναι σα να μπαίνεις σ’ ένα εστιατόριο και να ουρλιάζεις ότι πεινάς, αλλά να μη λες τι θες να φας. Ε, αν λοιπόν σου φέρουν στο τραπέζι μια μερίδα σκατά, κακώς θα θυμώσεις. Ας ξέραμε τι θέλαμε. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου