Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Όχι άλλο λαϊκισμό Σταύρο μου...

 Clopy...

Όπως μας ενημερώνει ο Σταύρος Θεοδωράκης στο άρθρο του “Όχι άλλα μπλα-μπλα”, την Κυριακή που μας πέρασε έγινε η ιδρυτική συνδιάσκεψη της νέας πολιτικής κίνησης  «Δημιουργία Ξανά». Μας παραθέτει λοιπόν ο δημοσιογράφος τις δέκα βασικές θέσεις του “αρχηγού” με τις οποίες δε συμφωνεί σε όλα, αλλά όπως λέει είναι “Απλές και συγκεκριμένες”.  Σας προτείνω να τις διαβάσετε. Δύσκολα θα βρει κανείς πιο άχρηστες και μικρές αλλαγές για να αντιμετωπίσει μια τόσο σημαντική κοινωνική κατάσταση. Από το να γίνονται εκλογές σε συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε 4 χρόνια, μέχρι το να απαιτούνται πέντε χρόνια εργασιακής προϋπηρεσίας για να βάλει κανείς υποψηφιότητα για βουλευτής κι από τα αριστεία για τους μαθητές μέχρι την επιτροπή 7 σοφών για την Παιδεία. Λες και είναι δύσκολο να παρουσιάσεις πέντε χρόνια πλασματικής εργασίας όταν είσαι από “τζάκι”. Θα σε βάλει ο μπαμπάς σου να “δουλεύεις” πέντε χρονάκια στο δικηγορικό του γραφείο ή θα σου ανοίξει ένα γραφείο και έγινες προλετάριος που δουλεύεις απ τα είκοσί σου.
Βέβαια, μιλάει και για αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Προς το χειρότερο. Να γίνουν 200 μονοεδρικές. Όπως αμερική δηλαδή. Να εκπροσωπούνται ακόμα πιο άνισα οι πολίτες. Μόνο η πλειοψηφία κάθε περιοχής να εκλέγει αντιπρόσωπο. Μμμμ για να σκεφτώ πώς θα ήταν τώρα το ελληνικό κοινοβούλιο με αυτό το σύστημα. Α ναι, μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα είχε. Και θα ταν και σχεδόν αδύνατο να αλλάξει αυτό. Αυτά είναι που λέμε διαρθρωτικές αλλαγές και σοβαρές προτάσεις. Ψηφίστε μας για κυβέρνηση και εμείς θα καταργήσουμε 1000 άχρηστες συντάξεις. Δε λέω, να τις καταργήσουν αλλά αυτές είναι όλες κι όλες οι βασικές τους προτάσεις για τις οποίες κάνανε και κόμμα;
Θα μου πεις ρε clopy, και συ γιατί κάθεσαι κι ασχολείσαι με ένα ιδρυτικό συνέδριο που την ύπαρξή του δεν  έμαθε ούτε ο θυρωρός του συνεδριακού χώρου; Τον τελευταίο καιρό εξάλλου άμα δεν είσαι ιδρυτής κόμματος δεν είσαι τίποτα. Μέχρι κι η Κατσέλη με τον Καστανίδη κάνανε κόμμα σήμερα. Δίκιο έχεις θα σου πω, οπότε προχωράω παρακάτω. Γράφει λοιπόν παρακάτω ο εξαίρετος δημοσιογράφος:
Και καλό θα ήταν και οι άλλοι «αρχηγοί» να μιλήσουν το ίδιο συγκεκριμένα αυτή την εποχή. Και οι δημοσιογράφοι να απαιτήσουμε και εμείς, συγκεκριμένες απαντήσεις. Να σταματήσουμε πια τα ευχολόγια και τις γενικότητες. Μπλα μπλα Δημοκρατία μπλα μπλα Ανάπτυξη. Μπλα μπλα Μνημόνιο μπλα μπλα αντιμνημόνιο. Μπλα μπλα Φιλελευθερισμός μπλα μπλα Σοσιαλισμός.  Άλλωστε παραφράζοντας τον Πλαντί –τον γελοιογράφο της Le Monde – θα έλεγα ότι «όλοι  αντικαπιταλιστές είμαστε, είναι βολικό, κουλ, ησυχία, βόλεμα». Η κρίση όμως απαιτεί λύσεις.
Σταύρο μου, μάλλον δεν τα χεις καταλάβει καλά. Οι “συγκεκριμένες λύσεις” από τους πολιτικούς του εφικτού μας φέρανε ως εδώ. Αν δεν έχεις δει συγκεκριμένες “λύσεις”, πάρε να διαβάσεις το μνημόνιο Ι και ΙΙ (η επιστροφή). Πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Τόσα θα πουληθούν, τόσο θα πέσουν οι μισθοί, τόσο θα αυξηθεί η ύφεση, τα τάδε επιδόματα θα κοπούν κ.ο.κ. Σαν τον “αρχηγό”, όλοι έχουν να προτείνουν μια συγκεκριμένη και “απλή” λύση. Κανείς δεν λέει ποιο είναι το πρόβλημα όμως. Γιατί φτάσαμε ως εδώ εμείς, οι ιταλοί, οι ισπανοί, οι ιρλανδοί, οι πορτογάλοι και (σύντομα) οι γάλλοι; Οι βουλευτικές συντάξεις έριξαν όλες αυτές τις οικονομίες έξω;
Η κρίση απαιτεί λύσεις δε διαφωνώ, αλλά ο λαϊκισμός δε βγάζει πουθενά. Αν θες συγκεκριμένες απαντήσεις, να κάνεις συγκεκριμένες ερωτήσεις. Ανήκει η πλειοψηφία των πολιτικών στην πιο μειοψηφική οικονομική τάξη; Γιατί υπάρχει τόση διαπλοκή ανάμεσα σε τράπεζες, funds και πολιτικούς σε όλες σχεδόν τις χώρες τις τελευταίες δεκαετίες; Δούλεψε ποτέ η πολιτική εξουσία για το καλό των πολιτών και αν ναι, γιατί σε τόσο λίγες περιπτώσεις; Μήπως λοιπόν το πρόβλημα Σταύρο μου είναι δομικό; Μήπως δεν θα λυθεί με τα αριστεία στους μαθητές; Μήπως είναι πρόβλημα έλλειψης δημοκρατίας όταν μια πλούσια και βολεμένη μειοψηφία (και αργότερα τα παιδιά τους) αποφασίζει για τις τύχες όλων των υπολοίπων;  Ανέφερα πάλι τις λέξεις δημοκρατία και μνημόνιο και θα στεναχωρηθεί ο Σταύρος. Εντάξει, ας κάνω μια εποικοδομητική πρόταση. Τι θα λεγες, αντί να ψηφίζουμε άτομα, να ψηφίζουμε μόνο προτάσεις και αυτοί που θα κληθούν να τις εφαρμόσουν να είναι κληρωτοί και ανακλητοί;  Να μην έχουν ούτε να σκεφτούν την επανεκλογή τους ούτε το πώς θα εξυπηρετήσουν την τάξη τους και τους φίλους τους. Τι θα λεγες να γινόταν αναδιανομή του πλούτου στην ελλάδα, και να ξεκινούσαμε μειώνοντας το πραγματικό μας έλλειμμα στο μηδέν (κοντά είμαστε εξάλλου) ώστε να σταθεί η οικονομία στα πόδια της χωρίς να χρειαστεί να πεθάνουν από τη φτώχεια και την έλλειψη υποδομών δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι (όπως συμβαίνει τώρα); Θα μου πεις, σιγά τις πρωτότυπες και καινοτόμες προτάσεις. Ε ναι, υπάρχουν και καλύτερες αλλά σ αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται τα αριστεία στους μαθητές.
Α και Σταύρο, πού σαι. Όχι δεν είμαστε όλοι αντικαπιταλιστές ρε συ. Αν ήμασταν, δεν θα είχαμε καπιταλισμό. Κι αυτοί που είμαστε, δεν γίναμε γιατί είναι βολικό και κουλ. Βολικό και κουλ ήταν να διαβάζεις Πέτρο Κωστόπουλο και να μην ασχολείσαι με “τα πολιτικά”. Βολικό και κουλ είναι να θεωρείς οτι βάζοντας αριστεία στους μαθητές προτείνεις σοβαρές λύσεις για την κρίση (και μπορείς να το κάνεις αφού η κρίση και η φτώχεια στην τελική είναι έξω απ το δικό σου κώλο). Βολικό και κουλ, είναι να γλύφεις την εξουσία και να προπαγανδίζεις το εφικτό για να διατηρήσεις τη θεσούλα σου και την καβάντζα σου όταν οι γύρω σου ένας ένας πέφτουν. Αντικαπιταλιστές γίναμε γιατί θεωρούμε αυτό το σύστημα άδικο και πιστεύουμε οτι μπορούμε να σκεφτούμε καλύτερους τρόπους για να οργανώσουμε τις κοινωνίες μας. Γιατί οι κοινωνίες που αρνούνται να εξελίξουν τις δομές τους επικαλούμενες την “πολιτική του εφικτού” είναι κοινωνίες στάσιμες. Και η στασιμότητα φέρνει την παρακμή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων