Η Αυγή online...
ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΣΤΑΘΟΥΛΙΑ
Πρόσφατα η Ένωση για τη Δίκαιη Εργασία (Fair Labor Association-FLA) κλήθηκε από την Apple, τη μεγαλύτερη στον κόσμο εταιρεία τεχνολογίας υπολογιστών και κινητής τηλεφωνίας, να εξετάσει τις συνθήκες εργασίας στα τρία εργοστάσια της Foxconn στην Ταϊβάν και την Κίνα. To αίτημα αυτό ήρθε μετά από την παγκόσμια κατακραυγή για τις αυτοκτονίες εργατών εξαιτίας των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια της Foxconn, που παράγει, ανάμεσα σε άλλα, τα γνωστά σε όλους iPad και iPhone (90 εκατομμύρια τηλέφωνα για το 2011). Οι δεκαεπτά αυτοκτονίες εργατών και γενικότερα οι συνθήκες εργασίας για τους νέους από 16-17 χρόνων αποτελούσαν δυσφήμηση για την Apple και έτσι έστειλε μια “ευγενική” ένωση να κάνει την έρευνα.
Η Foxconn είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής των μοντέλων της Apple και η μεγαλύτερη ιδιωτική κινέζικη εταιρεία, η οποία, σύμφωνα με την έκθεση της FLA, απασχολεί στα τρία εργοστάσιά της 178.077 εργάτες (ο αριθμός αυτός, όπως και όλη η έκθεση, είναι υπό αμφισβήτηση, αφού μόνο στο εργοστάσιο της Longhua υπολογίζονται 300-400.000 εργάτες).
Η FLA έχει ως όριο ωρών εργασίας την εβδομάδα (μαζί με τις υπερωρίες) τις 60 (!), ενώ σε άλλες βιομηχανίες της Κίνας το αντίστοιχο όριο είναι οι 49 ώρες. Η έρευνα βρήκε ότι στην Foxconn οι μισοί εργάτες εργάστηκαν πάνω από 70 ώρες εβδομαδιαίως σε εποχή αιχμής και περίπου το 40% δεν πήρε το ρεπό που δικαιούται για συνεχή επταήμερη εργασία. Ο μέσος όρος εργασίας ήταν 56 ώρες εβδομαδιαίως. Στην πραγματικότητα, ένα μοντέλο δουλείας προσπάθησαν να το σκεπάσουν κάτω από τα στοιχεία αυτής της έρευνας και κάτω από τις αστραφτερές δημιουργίες των σύγχρονων γκουρού της Apple.
Όταν αγοράζουμε ένα iPhone σκεπτόμαστε ότι το φτιάχνει μια ρομποτική καλο-οργανωμένη επιχείρηση και όχι μια επιχείρηση που στηρίζεται στη γραμμή μαζικής παραγωγής και σε χιλιάδες ψυχολόγους και συμβούλους που προσελήφθησαν για να υποστηρίξουν ψυχολογικά τους εργάτες. Τώρα, όποιον υποψιάζονται ότι δεν θα αντέξει τον απολύουν, για να μην καταγραφούν άλλες αυτοκτονίες. Η αγγλική εφημερίδα Τέλεγκραφ έγραφε ότι εργάτες της Foxconn ανέφεραν ότι η κίνηση του χεριού που υποχρεούνται να κάνουν για χιλιάδες ώρες στη διαδικασία της παραγωγής στο εργοστάσιο συνέχιζε και όταν κοιμούνταν... Οι “Μοντέρνοι Καιροί” του 1936 και η αναπαράσταση της αλυσίδας παραγωγής από τον ευφυή Τσάπλιν είναι στην καρδιά αυτών των σύγχρονων κολαστηρίων.
Τα περίπου 90 δολάρια της μηνιαίας αμοιβής για περισσότερες από 220 ώρες εργασία τον μήνα συμπληρώνονται από δωρεάν γεύματα και ένα δωρεάν κρεβάτι για να κοιμούνται οι εργάτες. Στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων υπάρχουν πισίνες και γήπεδα τένις (sic) διαθέσιμα δωρεάν στους εργάτες, αλλά, όπως δήλωσαν, δεν έχουν χρόνο να τα χρησιμοποιήσουν! Όταν ένας δεκαεννιάχρονος βρέθηκε νεκρός στις εγκαταστάσεις της Shenzhen, πέφτοντας στο κενό από το δωμάτιο που διέμενε, η οικογένειά του δήλωσε ότι ο νέος μισούσε τη δουλειά του, αφού είχε υποχρεωθεί σε 11ωρη νυχτερινή εργασία, επτά νύχτες την εβδομάδα, φορμάροντας πλαστικό και μέταλλο σε ηλεκτρονικές συσκευές. Όλες οι αυτοκτονίες έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους που έπεσαν στο κενό από τα δωμάτιά τους, εντός των εγκαταστάσεων των εργοστασίων της Foxconn.
Αυτό το σύντομο σημείωμα έχει ως στόχο να ενημερώσει, αλλά και να υπογραμμίσει την ανάγκη να δει με προτεραιότητα η ριζοσπαστική αριστερά τα θέματα της οργάνωσης της εργασίας, που βέβαια στην Ελλάδα μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από τη γραμμή μαζικής παραγωγής, αλλά συνδέεται σήμερα με την έκπτωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απαιτήσεων κάτω από το βάρος και την απειλή της ανεργίας για χιλιάδες πολίτες. Εξαπλώνεται σιγά-σιγά ένας εργασιακός εφιάλτης που κάνει τις άμυνες να μοιάζουν στρατηγικές χαρακωμάτων όταν το ζητούμενο είναι το μέσο της αντεπίθεσης, νικηφόρας στην πορεία μετάβασης από τον κόσμο της μισθωτής εξαθλίωσης στην απελευθέρωση.
Εμείς θα πρέπει να απομυθοποιήσουμε τα τεχνολογικά “επιτεύγματα”, αξιολογώντας τα πρωτίστως ως “κοινωνικό πλούτο” και την πραγματική τους θέση στην καθημερινότητα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Και αν, πράγματι, δεν είναι οι επαναστάσεις η ατμομηχανή της ιστορίας, αλλά, όπως έλεγε ο Μπένγιαμιν, ίσως οι επαναστάσεις να είναι ο ανθρώπινος αγώνας που προσπαθεί να πιάσει το φρένο κινδύνου, τότε η σύγχρονη δουλεία θα πρέπει να είναι για εμάς αυτός ο ανθρώπινος αγώνας.
ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΣΤΑΘΟΥΛΙΑ
Πρόσφατα η Ένωση για τη Δίκαιη Εργασία (Fair Labor Association-FLA) κλήθηκε από την Apple, τη μεγαλύτερη στον κόσμο εταιρεία τεχνολογίας υπολογιστών και κινητής τηλεφωνίας, να εξετάσει τις συνθήκες εργασίας στα τρία εργοστάσια της Foxconn στην Ταϊβάν και την Κίνα. To αίτημα αυτό ήρθε μετά από την παγκόσμια κατακραυγή για τις αυτοκτονίες εργατών εξαιτίας των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια της Foxconn, που παράγει, ανάμεσα σε άλλα, τα γνωστά σε όλους iPad και iPhone (90 εκατομμύρια τηλέφωνα για το 2011). Οι δεκαεπτά αυτοκτονίες εργατών και γενικότερα οι συνθήκες εργασίας για τους νέους από 16-17 χρόνων αποτελούσαν δυσφήμηση για την Apple και έτσι έστειλε μια “ευγενική” ένωση να κάνει την έρευνα.
Η Foxconn είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής των μοντέλων της Apple και η μεγαλύτερη ιδιωτική κινέζικη εταιρεία, η οποία, σύμφωνα με την έκθεση της FLA, απασχολεί στα τρία εργοστάσιά της 178.077 εργάτες (ο αριθμός αυτός, όπως και όλη η έκθεση, είναι υπό αμφισβήτηση, αφού μόνο στο εργοστάσιο της Longhua υπολογίζονται 300-400.000 εργάτες).
Η FLA έχει ως όριο ωρών εργασίας την εβδομάδα (μαζί με τις υπερωρίες) τις 60 (!), ενώ σε άλλες βιομηχανίες της Κίνας το αντίστοιχο όριο είναι οι 49 ώρες. Η έρευνα βρήκε ότι στην Foxconn οι μισοί εργάτες εργάστηκαν πάνω από 70 ώρες εβδομαδιαίως σε εποχή αιχμής και περίπου το 40% δεν πήρε το ρεπό που δικαιούται για συνεχή επταήμερη εργασία. Ο μέσος όρος εργασίας ήταν 56 ώρες εβδομαδιαίως. Στην πραγματικότητα, ένα μοντέλο δουλείας προσπάθησαν να το σκεπάσουν κάτω από τα στοιχεία αυτής της έρευνας και κάτω από τις αστραφτερές δημιουργίες των σύγχρονων γκουρού της Apple.
Όταν αγοράζουμε ένα iPhone σκεπτόμαστε ότι το φτιάχνει μια ρομποτική καλο-οργανωμένη επιχείρηση και όχι μια επιχείρηση που στηρίζεται στη γραμμή μαζικής παραγωγής και σε χιλιάδες ψυχολόγους και συμβούλους που προσελήφθησαν για να υποστηρίξουν ψυχολογικά τους εργάτες. Τώρα, όποιον υποψιάζονται ότι δεν θα αντέξει τον απολύουν, για να μην καταγραφούν άλλες αυτοκτονίες. Η αγγλική εφημερίδα Τέλεγκραφ έγραφε ότι εργάτες της Foxconn ανέφεραν ότι η κίνηση του χεριού που υποχρεούνται να κάνουν για χιλιάδες ώρες στη διαδικασία της παραγωγής στο εργοστάσιο συνέχιζε και όταν κοιμούνταν... Οι “Μοντέρνοι Καιροί” του 1936 και η αναπαράσταση της αλυσίδας παραγωγής από τον ευφυή Τσάπλιν είναι στην καρδιά αυτών των σύγχρονων κολαστηρίων.
Τα περίπου 90 δολάρια της μηνιαίας αμοιβής για περισσότερες από 220 ώρες εργασία τον μήνα συμπληρώνονται από δωρεάν γεύματα και ένα δωρεάν κρεβάτι για να κοιμούνται οι εργάτες. Στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων υπάρχουν πισίνες και γήπεδα τένις (sic) διαθέσιμα δωρεάν στους εργάτες, αλλά, όπως δήλωσαν, δεν έχουν χρόνο να τα χρησιμοποιήσουν! Όταν ένας δεκαεννιάχρονος βρέθηκε νεκρός στις εγκαταστάσεις της Shenzhen, πέφτοντας στο κενό από το δωμάτιο που διέμενε, η οικογένειά του δήλωσε ότι ο νέος μισούσε τη δουλειά του, αφού είχε υποχρεωθεί σε 11ωρη νυχτερινή εργασία, επτά νύχτες την εβδομάδα, φορμάροντας πλαστικό και μέταλλο σε ηλεκτρονικές συσκευές. Όλες οι αυτοκτονίες έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους που έπεσαν στο κενό από τα δωμάτιά τους, εντός των εγκαταστάσεων των εργοστασίων της Foxconn.
Αυτό το σύντομο σημείωμα έχει ως στόχο να ενημερώσει, αλλά και να υπογραμμίσει την ανάγκη να δει με προτεραιότητα η ριζοσπαστική αριστερά τα θέματα της οργάνωσης της εργασίας, που βέβαια στην Ελλάδα μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από τη γραμμή μαζικής παραγωγής, αλλά συνδέεται σήμερα με την έκπτωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και μισθολογικών απαιτήσεων κάτω από το βάρος και την απειλή της ανεργίας για χιλιάδες πολίτες. Εξαπλώνεται σιγά-σιγά ένας εργασιακός εφιάλτης που κάνει τις άμυνες να μοιάζουν στρατηγικές χαρακωμάτων όταν το ζητούμενο είναι το μέσο της αντεπίθεσης, νικηφόρας στην πορεία μετάβασης από τον κόσμο της μισθωτής εξαθλίωσης στην απελευθέρωση.
Εμείς θα πρέπει να απομυθοποιήσουμε τα τεχνολογικά “επιτεύγματα”, αξιολογώντας τα πρωτίστως ως “κοινωνικό πλούτο” και την πραγματική τους θέση στην καθημερινότητα του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού. Και αν, πράγματι, δεν είναι οι επαναστάσεις η ατμομηχανή της ιστορίας, αλλά, όπως έλεγε ο Μπένγιαμιν, ίσως οι επαναστάσεις να είναι ο ανθρώπινος αγώνας που προσπαθεί να πιάσει το φρένο κινδύνου, τότε η σύγχρονη δουλεία θα πρέπει να είναι για εμάς αυτός ο ανθρώπινος αγώνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου