Προσοχη...

Black Cat ★ Red Cat...

Δεν με παιρνει (εμενα, συγκεκριμενα) να μιλησω (τι ξερω και γω?), αλλα δεν μπορω να σωπασω. Δεν θελω να θυμωσω, δεν νιωθω να εχω δικαιωμα (εγω, συγκεκριμενα) να φωναξω, μου φαινεται απρεπες. Αλλα δεν ειναι σωστο να σωπασω, ο ιδιος ο αυτοχειρας με ακραιο τροπο μου αρνειται αυτην την πολυτελεια.
Το πρωτο πραγμα που πρεπει να ειπωθει ειναι οτι πρεπει να ειναι πολυ πολυ προσεκτικοι οι απολογητες. Ενας Μπεγλιτης που θα ελεγε “δεν εχω  δικαιωμα να σχολιασω την αυτοκτονια” θα αξιζε τουλαχιστον του στοιχειωδους σεβασμου που αξιζει η διαφορετικη αποψη. Ο χυδαιολογος Μπεγλιτης, οχι.
Και μη βιαστειτε οσοι  ετοιμαζεστε να πειτε το χιλιοειπωμενο “μην σκυλευετε”. Ο ιδιος ο αυτοχειρας νοηματοδοτησε την πραξη του. Το “ενος λεπτου σιγη” λοιπον ειναι χυδαια προσβολη, ειναι μετα θανατον φιμωση. Οχι, δεν εχει κανεις δικαιωμα να σωπασει.
Και μη βιαστειτε οσοι ετοιμαζεστε να εξεγερθειτε. Μην τον κανετε ξοανο, ηρωα, καρικατουρα. Μην τον καψετε.
Η μονη δυνατη νηφαλιοτητα και ο μονος δυνατος σεβασμος στον αυτοχειρα ειναι πολιτικη σταση απεναντι στην πραξη του και η πολιτικη δραση απεναντι στις αιτιες της. Αν κατι χρωσταμε στον αυτοχειρα ειναι η ειλικρινεια.