Του Πρόδρομου Σεϊτανίδη, απο το Red NoteBook...
Χτες η ΕΛΑΣ απαγόρεψε «κάθε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση σε περιοχές της Αθήνας», επικαλούμενη λόγους «δημόσιας ασφάλειας και μη διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πρωτεύουσας». Η ανακοίνωση περιλάμβανε ένα ακατάληπτο κατεβατό δρόμων, που ούτε λίγο ούτε πολύ αφορούσε τη μισή Αθήνα. Για χάρη της κυρίας Μέρκελ και της συνοδείας της. Κι αν το 1954, κατά την αντίστοιχη επίσκεψή του, ο τότε καγκελάριος Αντενάουερ είχε περιφέρει τη δημοφιλία του πάνω σε ένα γαϊδουράκι, επειδή οι πιθανοί καπετάν φασαρίες ήταν για τα καλά στριμωγμένοι στα ξερονήσια, σήμερα νομίζαμε ότι είχαμε το δικαίωμα να τα πούμε και αυτοί υποχρέωση να μας ακούσουνε.
Καταρχάς, αυτό με την κοινωνικοοικονομική ζωή ήταν πολύ γερό ανέκδοτο. Όχι μόνο γιατί αυτή έχει αφάνταστα υποβαθμιστεί εδώ και χρόνια, αλλά άμα απαγορεύεται η κυκλοφορία στη μισή Αθήνα, πώς θα υπάρξει οποιαδήποτε ζωή; Μόνο στην πλατεία Συντάγματος οι πλανόδιοι σουβλατζήδες έκαναν χρυσές δουλειές, καθώς έχουν μάλιστα αναδειχθεί σε δημόσιο δείκτη ηρεμίας: «Άμα στέκεται ο σουβλατζής, καθόμαστε. Άμα τρέξει ο σουβλατζής, τρέχουμε!», νουθετούσε χτες ένας νεαρομεσήλικας κάτι πιτσιρικάδες, που προφανώς δεν είχαν προλάβει το περσινό κίνημα των πλατειών. Τι κοινωνικοικονομική ζωή να υπάρξει, όταν κατεβαίνουν 7.000 αστυνομικοί, 60 διμοιρίες ΜΑΤ, δύο ελικόπτερα και πέντε υδροφόρες καταστολής πλήθους σε μια πρωτεύουσα, παγωμένη και περίκλειστη; Πρόκειται για επέλαση κανονική, όμοια με αυτή των στρατευμάτων κατοχής τον Απρίλη του ΄41, όσο άτοποι κι αν είναι ώρες-ώρες αυτοί οι παραλληλισμοί. Όταν εκκενώνεις την πόλη, δεν μπορείς να επικαλείσαι την προστασία της κοινωνικοοικονομικής της ζωής, ακριβώς όπως η γάτα δεν πολυνοιάζεται για την ευεξία του καναρινιού που στραγγαλίζει.
Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικοοικονομική ζωή στην Αθήνα όταν, εκτός από την απαγόρευση της κυκλοφορίας στη μισή πόλη, η αστυνομία κάνει μαζικούς ελέγχους, προσαγωγές και -εντέλει- συλλήψεις, έξω από την κόκκινη ζώνη, σε τόπους και χρόνους άσχετους από τη διαδήλωση. Έρευνες σε σακίδια, προσαγωγές για κατοχή μάσκας χειρουργείου και Maalox και άλλες τέτοιες φαιδρότητες, αποτελούν παράνομες ενέργειες. Από πότε είμαι ύποπτος επειδή έχω τα καθημερινά μου πράγματα σε σακίδιο πλάτης ή φοράω μαύρο μπλουζάκι; Ας πιάσουν όλες τις χήρες του λεκανοπεδίου. Απαγορεύονται τα Maalox; Τότε γιατί τα πουλάνε στα φαρμακεία; Απαγορεύονται οι μάσκες βαφής; Ας κυνηγήσουν τα χρωματοπωλεία! Απαγορεύεται το κράνος μοτοσικλέτας; Γι΄ αυτό έχει 23% ΦΠΑ; Φυσικά, η αστυνομία ξέρει πως αν μαζευτούν όλοι όσοι φοράνε μαύρα κι έχουν σακίδια με μάσκες και Maalox στο ίδιο σημείο, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν τα μπαχαλάκια. Όμως, αυτό δεν δικαιολογεί το προληπτικό τσουβάλιασμα πιτσιρικάδων από λύκεια της δυτικής Αττικής, που είχαν έλθει στο Σύνταγμα νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Ούτε μαύρα φοράγανε, ούτε σακίδια κρατούσαν τα παιδιά.
Η Αστυνομία προσπάθησε να επιβάλει μια ιδιότυπη no-fly zone σε μια ολόκληρη πρωτεύουσα, ανάλογη μ΄ εκείνην που είχαν επιβάλλει στο Ιράκ, όταν ακόμα υπήρχε αυτή η χώρα. Αλλά άμα η Αστυνομία μας μάς αντιμετωπίζει ως Ιρακινούς ή Αφγανούς ένοπλους ατάκτους, ας μας ενημερώσει, να αναβαθμιστούμε αναλόγως. Μπαίνει λοιπόν άλλο ένα θέμα: αυτό του δημόσιου χώρου. Ποιός ορίζει το δημόσιο χώρο; Ποιός επιτρέπεται να βρίσκεται στο δημόσιο χώρο; Και ποιός όχι; Κι αν οι νοσηλεύτριες και οι γιατροί του Ερρίκος Ντυνάν, στη Μεσογείων, δικαιούνται να βρίσκονται στην (απειλούμενη) δουλειά τους και να γιουχάρουν την ταχύτατα διερχόμενη τεθωρακισμένη αυτοκινητοπομπή του Αντώνη και της Άνγκελας, δικαιούνται οι ανεγκέφαλοι των ΥΜΕΤ να ρίχνουν δακρυγόνα με ψεκαστήρες και χειροβομβίδες μέσα στην αυλή του νοσοκομείου;
Ο δημόσιος χώρος έχει ένα καλό: απορρίπτει μόνος του όσους δεν θέλει. Οι Χρυσαυγίτες δεν κατέβηκαν χτες στις πλατείες. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πήγαν γερμανική πρεσβεία και μετά στις στήλες Ολυμπίου Διός. Οι μπαρόβιοι της πλατείας Μαβίλη χούγιαξαν δεόντως το Γρηγόρη Ψαριανό, όπως οι καφενόβιοι των Εξαρχείων είχαν γιαουρτηδόν εξοβελίσει τον τότε πανίσχυρο Τσουκάτο. Γι΄ αυτό, άλλωστε, κι εγώ δεν πήγα ποτέ στο DaCapo του Κολωνακίου.
Μήπως γι’ αυτόν ακριβώς το φόβο, η κυβέρνηση κατέβασε χτες στους δρόμους ό,τι είχε και δεν είχε; Επειδή αισθάνεται, πλέον, εξοβελιστέα;
Καταρχάς, αυτό με την κοινωνικοοικονομική ζωή ήταν πολύ γερό ανέκδοτο. Όχι μόνο γιατί αυτή έχει αφάνταστα υποβαθμιστεί εδώ και χρόνια, αλλά άμα απαγορεύεται η κυκλοφορία στη μισή Αθήνα, πώς θα υπάρξει οποιαδήποτε ζωή; Μόνο στην πλατεία Συντάγματος οι πλανόδιοι σουβλατζήδες έκαναν χρυσές δουλειές, καθώς έχουν μάλιστα αναδειχθεί σε δημόσιο δείκτη ηρεμίας: «Άμα στέκεται ο σουβλατζής, καθόμαστε. Άμα τρέξει ο σουβλατζής, τρέχουμε!», νουθετούσε χτες ένας νεαρομεσήλικας κάτι πιτσιρικάδες, που προφανώς δεν είχαν προλάβει το περσινό κίνημα των πλατειών. Τι κοινωνικοικονομική ζωή να υπάρξει, όταν κατεβαίνουν 7.000 αστυνομικοί, 60 διμοιρίες ΜΑΤ, δύο ελικόπτερα και πέντε υδροφόρες καταστολής πλήθους σε μια πρωτεύουσα, παγωμένη και περίκλειστη; Πρόκειται για επέλαση κανονική, όμοια με αυτή των στρατευμάτων κατοχής τον Απρίλη του ΄41, όσο άτοποι κι αν είναι ώρες-ώρες αυτοί οι παραλληλισμοί. Όταν εκκενώνεις την πόλη, δεν μπορείς να επικαλείσαι την προστασία της κοινωνικοοικονομικής της ζωής, ακριβώς όπως η γάτα δεν πολυνοιάζεται για την ευεξία του καναρινιού που στραγγαλίζει.
Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνικοοικονομική ζωή στην Αθήνα όταν, εκτός από την απαγόρευση της κυκλοφορίας στη μισή πόλη, η αστυνομία κάνει μαζικούς ελέγχους, προσαγωγές και -εντέλει- συλλήψεις, έξω από την κόκκινη ζώνη, σε τόπους και χρόνους άσχετους από τη διαδήλωση. Έρευνες σε σακίδια, προσαγωγές για κατοχή μάσκας χειρουργείου και Maalox και άλλες τέτοιες φαιδρότητες, αποτελούν παράνομες ενέργειες. Από πότε είμαι ύποπτος επειδή έχω τα καθημερινά μου πράγματα σε σακίδιο πλάτης ή φοράω μαύρο μπλουζάκι; Ας πιάσουν όλες τις χήρες του λεκανοπεδίου. Απαγορεύονται τα Maalox; Τότε γιατί τα πουλάνε στα φαρμακεία; Απαγορεύονται οι μάσκες βαφής; Ας κυνηγήσουν τα χρωματοπωλεία! Απαγορεύεται το κράνος μοτοσικλέτας; Γι΄ αυτό έχει 23% ΦΠΑ; Φυσικά, η αστυνομία ξέρει πως αν μαζευτούν όλοι όσοι φοράνε μαύρα κι έχουν σακίδια με μάσκες και Maalox στο ίδιο σημείο, είναι πολύ πιθανό να αρχίσουν τα μπαχαλάκια. Όμως, αυτό δεν δικαιολογεί το προληπτικό τσουβάλιασμα πιτσιρικάδων από λύκεια της δυτικής Αττικής, που είχαν έλθει στο Σύνταγμα νωρίτερα από την ώρα του ραντεβού. Ούτε μαύρα φοράγανε, ούτε σακίδια κρατούσαν τα παιδιά.
Η Αστυνομία προσπάθησε να επιβάλει μια ιδιότυπη no-fly zone σε μια ολόκληρη πρωτεύουσα, ανάλογη μ΄ εκείνην που είχαν επιβάλλει στο Ιράκ, όταν ακόμα υπήρχε αυτή η χώρα. Αλλά άμα η Αστυνομία μας μάς αντιμετωπίζει ως Ιρακινούς ή Αφγανούς ένοπλους ατάκτους, ας μας ενημερώσει, να αναβαθμιστούμε αναλόγως. Μπαίνει λοιπόν άλλο ένα θέμα: αυτό του δημόσιου χώρου. Ποιός ορίζει το δημόσιο χώρο; Ποιός επιτρέπεται να βρίσκεται στο δημόσιο χώρο; Και ποιός όχι; Κι αν οι νοσηλεύτριες και οι γιατροί του Ερρίκος Ντυνάν, στη Μεσογείων, δικαιούνται να βρίσκονται στην (απειλούμενη) δουλειά τους και να γιουχάρουν την ταχύτατα διερχόμενη τεθωρακισμένη αυτοκινητοπομπή του Αντώνη και της Άνγκελας, δικαιούνται οι ανεγκέφαλοι των ΥΜΕΤ να ρίχνουν δακρυγόνα με ψεκαστήρες και χειροβομβίδες μέσα στην αυλή του νοσοκομείου;
Ο δημόσιος χώρος έχει ένα καλό: απορρίπτει μόνος του όσους δεν θέλει. Οι Χρυσαυγίτες δεν κατέβηκαν χτες στις πλατείες. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πήγαν γερμανική πρεσβεία και μετά στις στήλες Ολυμπίου Διός. Οι μπαρόβιοι της πλατείας Μαβίλη χούγιαξαν δεόντως το Γρηγόρη Ψαριανό, όπως οι καφενόβιοι των Εξαρχείων είχαν γιαουρτηδόν εξοβελίσει τον τότε πανίσχυρο Τσουκάτο. Γι΄ αυτό, άλλωστε, κι εγώ δεν πήγα ποτέ στο DaCapo του Κολωνακίου.
Μήπως γι’ αυτόν ακριβώς το φόβο, η κυβέρνηση κατέβασε χτες στους δρόμους ό,τι είχε και δεν είχε; Επειδή αισθάνεται, πλέον, εξοβελιστέα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου