Του Γιαννη Κιμπουροπουλου, απο την Αυγη...
Το ότι η Χρυσή Αυγή αναπτύσσει το δίκτυό της με όλα τα χαρακτηριστικά οργανωμένου παρακράτους το γνωρίζαμε από καιρό. Ενδεχομένως να μας αιφνιδιάζει το εύρος, η αριθμητική δύναμη και η υλικοτεχνική υποδομή αυτού του παρακράτους. Αν και δεν θα έπρεπε. Είναι καταγεγραμμένες οι «διευκολύνσεις» που έχουν παράσχει στη Χ.Α. οι ακροδεξιοί θύλακοι του βαθέος κράτους, τα στραβά μάτια των αρχών στη ρατσιστική δράση της, οι εκλεκτικές συγγένειες με την αστυνομία, όπου η επιρροή της είναι ανησυχητικά μεγάλη.
Αλλά, αυτές οι «διευκολύνσεις» δεν αρκούν για να εξηγήσουν την οργανωτική γιγάντωση και την οικονομική ευχέρεια που εξόφθαλμα έχει αποκτήσει η Χ.Α. για να χρηματοδοτεί όλο το εύρος των δράσεών της. Από τη «φιλανθρωπία» και την προπαγάνδα μέχρι τα χαρτζιλίκια στους πρόθυμους «στρατιώτες» των ταγμάτων εφόδου. Πέρα από την αστυνομική έρευνα για την ίδια την εγκληματική δράση- έρευνα που έχουμε κάθε λόγο να αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία-, οι αντιφασιστικές δυνάμεις πρέπει να ρίξουν φως στην γκρίζα ζώνη των χρηματοδοτικών σχέσεων που έχει προφανώς αναπτύξει η Χ.Α. με επιχειρηματικά λόμπι που, προς το παρόν, μένουν στο απυρόβλητο. Υπάρχουν διάσπαρτες φήμες, πληροφορίες και καταγγελίες γι' αυτές τις γκρίζες σχέσεις, αλλά απουσιάζει η πλήρης εικόνα. Σωστό είναι να υποστηρίζουμε γενικώς ότι ο νεοναζισμός είναι τερατογένεση της κρίσης και του καπιταλισμού, αλλά οι στρατευμένοι νεοναζί δεν ξυπνούν μια μέρα κι αποφασίζουν να θέσουν εαυτούς στην υπηρεσία της Χ.Α. Μεσολαβούν μηχανισμοί και χρήματα.
Το να αποκαλυφθούν τεκμηριωμένα και με ονοματεπώνυμα αυτές οι οικονομικές σχέσεις δεν είναι χωρίς σημασία. Και δεν είναι υπόθεση μόνο των απρόθυμων και φοβισμένων ΜΜΕ που, μπορεί τώρα να έχουν πέσει με τα μούτρα στον ανταγωνισμό των «αποκαλύψεων» για τη δράση της Χ.Α., αλλά είναι αμφίβολο αν θα τολμήσουν να σπάσουν την «ομερτά» για τους ισχυρούς προστάτες των νεοναζί. Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι προστάτες και ποια τα κίνητρά τους; Η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα για το τυχοδιωκτικό παιχνίδι που έπαιξαν γερμανικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί σπρώχνοντας κυριολεκτικά τους ναζί στην εξουσία, ή για τους μέντορες της δολοφονικής, ιταλικής «Νέας Τάξης», γνωστής και για τις σχέσεις της με τον «πατέρα» του ελληνικού νεοφασισμού Κ. Πλεύρη.
Στις συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης που έχει διαμορφώσει η τετραετία του Μνημονίου, οι οποίες κλονίζουν πολλές από τις σταθερές στις οποίες αναπαυόταν η επιχειρηματική ελίτ, είναι προφανές ότι ένα τμήμα της αναγκάζεται να αυτονομηθεί από το παραδοσιακό αστικό σύστημα και να αναζητήσει εναλλακτικές για μια εντελώς αβέβαιη επόμενη μέρα. Κίνητρα επιβίωσης, λαθροβίωσης και αρπαγής συνυπάρχουν σε συνθήκες διάλυσης του κράτους, αποσύνθεσης του παραγωγικού ιστού και κοινωνικής σύγχυσης. Όπως συνέβη και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, από τη στιγμή που κατέρρευσαν τα καθεστώτα και διαλύθηκε κάθε έννοια κρατικής και οικονομικής δομής, το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε το κάλυψαν οι μαφίες, το οργανωμένο έγκλημα, οι ιδιωτικοί (πολιτικοί και οικονομικοί) στρατοί που πρόλαβαν να συγκροτήσουν τα πιο αριβιστικά στοιχεία των καθεστώτων. Η κρατική περιουσία αρπάχτηκε, οι ολιγάρχες έφτιαξαν τις οικονομικές τους αυτοκρατορίες εξοντώνοντας ο ένας τον άλλον, κατασκεύασαν και τα πολιτικά κόμματα που θα τους εξασφάλιζαν ελευθερία κινήσεων. Η κυριαρχία τους, όμως, κερδήθηκε κυριολεκτικά στον δρόμο, μέσα από κύματα τρόμου και αίματος.
Η Χ.Α. προπονείται εδώ και χρόνια ακριβώς γι' αυτήν την αναμέτρηση στον δρόμο. Πουλάει τις «υπηρεσίες» της όχι μόνο σε αφελείς, παραπλανημένους κι απελπισμένους πολίτες, αλλά και σε εντελώς υποψιασμένους επιχειρηματικούς παράγοντες που προετοιμάζονται διά παν ενδεχόμενο. Ορισμένοι απ' αυτούς έχουν ήδη μια μακρά εμπειρία στη χρήση μικρών μισθοφορικών «στρατών» που επιδίδονται σε εκβιασμούς, εκφοβισμούς και εξουδετερώσεις αντιπάλων και άλλων ενοχλητικών. Κι είναι ένα ερώτημα εδώ και πόσο καιρό αυτοί οι «στρατοί» έχουν ανοίξει παρτίδες επικοινωνίας με τα χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου. Δεν είναι απλώς μια «συναδελφική» σχέση. Αλλά προετοιμασία για μια μεγάλη αναμέτρηση.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε. Μια αριστερή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, ακόμη και με τις μετριοπαθέστερες προθέσεις, θα βρει απέναντί της όχι μόνο τη σφοδρή αντίδραση των εταίρων - πιστωτών, τον χρηματοδοτικό στραγγαλισμό, το επενδυτικό μποϊκοτάζ, τη δυσπιστία ή ανοιχτή εχθρότητα των επιχειρηματικών λόμπι και το χάος στον κρατικό μηχανισμό. Αλλά κι έναν ετοιμοπόλεμο «στρατό δρόμου», πρόθυμο να παράσχει υπηρεσίες χάους και ταχείας ανατροπής. Γι' αυτόν τον ρόλο προαλείφεται και ενισχύεται ποικιλοτρόπως η Χ.Α. και το ερώτημα είναι τι έχουν να αντιπαρατάξουν σ' αυτόν οι αριστερές, οι πραγματικά αντιφασιστικές δυνάμεις, πέρα από καλές προθέσεις.
Το ότι η Χρυσή Αυγή αναπτύσσει το δίκτυό της με όλα τα χαρακτηριστικά οργανωμένου παρακράτους το γνωρίζαμε από καιρό. Ενδεχομένως να μας αιφνιδιάζει το εύρος, η αριθμητική δύναμη και η υλικοτεχνική υποδομή αυτού του παρακράτους. Αν και δεν θα έπρεπε. Είναι καταγεγραμμένες οι «διευκολύνσεις» που έχουν παράσχει στη Χ.Α. οι ακροδεξιοί θύλακοι του βαθέος κράτους, τα στραβά μάτια των αρχών στη ρατσιστική δράση της, οι εκλεκτικές συγγένειες με την αστυνομία, όπου η επιρροή της είναι ανησυχητικά μεγάλη.
Αλλά, αυτές οι «διευκολύνσεις» δεν αρκούν για να εξηγήσουν την οργανωτική γιγάντωση και την οικονομική ευχέρεια που εξόφθαλμα έχει αποκτήσει η Χ.Α. για να χρηματοδοτεί όλο το εύρος των δράσεών της. Από τη «φιλανθρωπία» και την προπαγάνδα μέχρι τα χαρτζιλίκια στους πρόθυμους «στρατιώτες» των ταγμάτων εφόδου. Πέρα από την αστυνομική έρευνα για την ίδια την εγκληματική δράση- έρευνα που έχουμε κάθε λόγο να αντιμετωπίζουμε με δυσπιστία-, οι αντιφασιστικές δυνάμεις πρέπει να ρίξουν φως στην γκρίζα ζώνη των χρηματοδοτικών σχέσεων που έχει προφανώς αναπτύξει η Χ.Α. με επιχειρηματικά λόμπι που, προς το παρόν, μένουν στο απυρόβλητο. Υπάρχουν διάσπαρτες φήμες, πληροφορίες και καταγγελίες γι' αυτές τις γκρίζες σχέσεις, αλλά απουσιάζει η πλήρης εικόνα. Σωστό είναι να υποστηρίζουμε γενικώς ότι ο νεοναζισμός είναι τερατογένεση της κρίσης και του καπιταλισμού, αλλά οι στρατευμένοι νεοναζί δεν ξυπνούν μια μέρα κι αποφασίζουν να θέσουν εαυτούς στην υπηρεσία της Χ.Α. Μεσολαβούν μηχανισμοί και χρήματα.
Το να αποκαλυφθούν τεκμηριωμένα και με ονοματεπώνυμα αυτές οι οικονομικές σχέσεις δεν είναι χωρίς σημασία. Και δεν είναι υπόθεση μόνο των απρόθυμων και φοβισμένων ΜΜΕ που, μπορεί τώρα να έχουν πέσει με τα μούτρα στον ανταγωνισμό των «αποκαλύψεων» για τη δράση της Χ.Α., αλλά είναι αμφίβολο αν θα τολμήσουν να σπάσουν την «ομερτά» για τους ισχυρούς προστάτες των νεοναζί. Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι προστάτες και ποια τα κίνητρά τους; Η ιστορία προσφέρει πολλά παραδείγματα για το τυχοδιωκτικό παιχνίδι που έπαιξαν γερμανικοί επιχειρηματικοί κολοσσοί σπρώχνοντας κυριολεκτικά τους ναζί στην εξουσία, ή για τους μέντορες της δολοφονικής, ιταλικής «Νέας Τάξης», γνωστής και για τις σχέσεις της με τον «πατέρα» του ελληνικού νεοφασισμού Κ. Πλεύρη.
Στις συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης που έχει διαμορφώσει η τετραετία του Μνημονίου, οι οποίες κλονίζουν πολλές από τις σταθερές στις οποίες αναπαυόταν η επιχειρηματική ελίτ, είναι προφανές ότι ένα τμήμα της αναγκάζεται να αυτονομηθεί από το παραδοσιακό αστικό σύστημα και να αναζητήσει εναλλακτικές για μια εντελώς αβέβαιη επόμενη μέρα. Κίνητρα επιβίωσης, λαθροβίωσης και αρπαγής συνυπάρχουν σε συνθήκες διάλυσης του κράτους, αποσύνθεσης του παραγωγικού ιστού και κοινωνικής σύγχυσης. Όπως συνέβη και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, από τη στιγμή που κατέρρευσαν τα καθεστώτα και διαλύθηκε κάθε έννοια κρατικής και οικονομικής δομής, το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε το κάλυψαν οι μαφίες, το οργανωμένο έγκλημα, οι ιδιωτικοί (πολιτικοί και οικονομικοί) στρατοί που πρόλαβαν να συγκροτήσουν τα πιο αριβιστικά στοιχεία των καθεστώτων. Η κρατική περιουσία αρπάχτηκε, οι ολιγάρχες έφτιαξαν τις οικονομικές τους αυτοκρατορίες εξοντώνοντας ο ένας τον άλλον, κατασκεύασαν και τα πολιτικά κόμματα που θα τους εξασφάλιζαν ελευθερία κινήσεων. Η κυριαρχία τους, όμως, κερδήθηκε κυριολεκτικά στον δρόμο, μέσα από κύματα τρόμου και αίματος.
Η Χ.Α. προπονείται εδώ και χρόνια ακριβώς γι' αυτήν την αναμέτρηση στον δρόμο. Πουλάει τις «υπηρεσίες» της όχι μόνο σε αφελείς, παραπλανημένους κι απελπισμένους πολίτες, αλλά και σε εντελώς υποψιασμένους επιχειρηματικούς παράγοντες που προετοιμάζονται διά παν ενδεχόμενο. Ορισμένοι απ' αυτούς έχουν ήδη μια μακρά εμπειρία στη χρήση μικρών μισθοφορικών «στρατών» που επιδίδονται σε εκβιασμούς, εκφοβισμούς και εξουδετερώσεις αντιπάλων και άλλων ενοχλητικών. Κι είναι ένα ερώτημα εδώ και πόσο καιρό αυτοί οι «στρατοί» έχουν ανοίξει παρτίδες επικοινωνίας με τα χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου. Δεν είναι απλώς μια «συναδελφική» σχέση. Αλλά προετοιμασία για μια μεγάλη αναμέτρηση.
Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε. Μια αριστερή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, ακόμη και με τις μετριοπαθέστερες προθέσεις, θα βρει απέναντί της όχι μόνο τη σφοδρή αντίδραση των εταίρων - πιστωτών, τον χρηματοδοτικό στραγγαλισμό, το επενδυτικό μποϊκοτάζ, τη δυσπιστία ή ανοιχτή εχθρότητα των επιχειρηματικών λόμπι και το χάος στον κρατικό μηχανισμό. Αλλά κι έναν ετοιμοπόλεμο «στρατό δρόμου», πρόθυμο να παράσχει υπηρεσίες χάους και ταχείας ανατροπής. Γι' αυτόν τον ρόλο προαλείφεται και ενισχύεται ποικιλοτρόπως η Χ.Α. και το ερώτημα είναι τι έχουν να αντιπαρατάξουν σ' αυτόν οι αριστερές, οι πραγματικά αντιφασιστικές δυνάμεις, πέρα από καλές προθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου