Δύο κυνικές πολιτικές δηλώσεις των ημερών αποδεικνύουν ότι η διάσταση ανάμεσα στην πολιτική και το λαό είναι χαώδης πλέον. Ο Στουρνάρας είπε στον εμβρόντητο Πρετεντέρη: «Μα τι άλλο να κάνουμε; Τόσους ανθρώπους βάζουμε στη φυλακή καθημερινά, έχουμε δημεύσει τόσες περιουσίες»!
Και ο απίθανος Αδωνις συμπλήρωνε λίγο μετά: «Εάν, κύριε Χατζηνικολάου, κάποιος δεν θέλει να πάρει το φτηνό φάρμακο που του δίνουμε εμείς και θέλει να πάρει το ακριβό, γιατί πρέπει το κράτος να τον καλύψει; Υπάρχουν για παράδειγμα αστικές συγκοινωνίες που όλοι χρησιμοποιούμε. Εάν εσείς θέλετε να πάρετε ταξί, πρέπει να σας πληρώσει το κράτος την κούρσα;»! Ο κυνισμός αυτός των υπουργών έχει τον τίτλο «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» για την απελευθέρωση της αγοράς και τη μείωση δήθεν της γραφειοκρατίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια βίαιη υπαγωγή της δημόσιας στην ιδιωτική σφαίρα, μέσω της υποτίμησης. Αυτή η βίαιη προσαρμογή γίνεται με γερμανική εντολή, για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Οι κρατικές δαπάνες πρέπει να κοπούν από παντού, ώστε να γεμίζει το σακούλι των δόσεων. Απλό.
Καμία μεταρρυθμιστική λογική δεν υπάρχει, κανένα εθνικό σχέδιο αλλαγής του κράτους. Το σχέδιο είναι ένα: κατάργηση του κράτους, πληρωμή των δόσεων. Αυτό το σχέδιο εκτελείται με το ιδεολόγημα του «φιλελευθερισμού». Πρόκειται για βίαιη επιβολή αυτού του ιδεολογήματος, γεγονός που αποδεικνύει το πραγματικό περιεχόμενο του νεο-φιλελευθερισμού: μια παράδοση της δημόσιας σφαίρας στη βία της αγοράς, που λειτουργεί χωρίς κανονιστικό πλαίσιο, χωρίς κανόνες.
Στο σημείο αυτό, ο νεοφιλελευθερισμός συναντά τον σταλινισμό, δηλαδή την αποθέωση της κρατικής βίας πάνω στις κοινωνικές σχέσεις. Οι νεοφιλελεύθεροι μόνον κατ' όνομα είναι φιλελεύθεροι, στην ουσία ενώ προτάσσουν το άτομο έναντι του κράτους, παραδίδουν το άτομο σε προπολιτικά συστήματα ισχύος -εν προκειμένω στους τραπεζίτες- και έτσι το άτομο μένει απροστάτευτο απέναντι στην οικονομική ισχύ.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική: τους νόμους τους υποβάλλουν τραπεζίτες. Οι υπουργοί της είναι εντολοδόχοι. Και οι νόμοι τους στοχεύουν στη δραστική μείωση όλων των κρατικών δαπανών, για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Αυτός είναι και ο λόγος που όλη αυτή η μετρομανία αποτυγχάνει. Διότι συγκρούεται με τη φύση των πραγμάτων. Ενας τοκογλύφος δεν σκέφτεται τι ακριβώς θα απογίνει αυτός που οφείλει. Το μόνο που σκέφτεται είναι η είσπραξη. Ετσι και με την Ελλάδα και τους υπουργούς της. Δεν σκέφτονται ότι εάν βγουν στο σφυρί τα σπίτια θα καταρρεύσει η αγορά ακινήτων. Δεν υπολογίζουν ότι εάν μειωθεί η φαρμακευτική δαπάνη θα έχουμε ελλείψεις φαρμάκων και καταστροφή μέρους της ελληνικής παραγωγής. Δεν σκέφτονται ότι εάν μειώσεις μισθούς θα πέσει η ζήτηση και θα επιταχυνθεί η ύφεση. Δεν υπολογίζουν ότι κάθε απόλυση σε καθεστώς ύφεσης και ανεργίας οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση. Δεν κάνουν τον κόπο να διαβάσουν ούτε τον Κέινς, ούτε φυσικά την ιστορία των οικονομικών κρίσεων. Τίποτε από όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξυπηρέτηση του χρέους, η βίαιη υποτίμηση και η καταστροφή της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα, ώστε να φοβηθούν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι.
Η ιστορία δείχνει ότι τα σχέδια αυτά πάντα αποτυγχάνουν. Επιδεινώνουν την κρίση. Και αναλαμβάνουν άλλες δυνάμεις, πατώντας πάνω στα ερείπια των κομμάτων που υιοθέτησαν τις βιαιότητες του φιλελεύθερου σταλινισμού.
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου