ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΜΕ ανάγκες, κόβουμε από δω κι από κει και πορευόμαστε.Στη θέση τους, πατέντες και επινοήσεις. Κάποιες επιτυχημένες, άλλες όχι και τόσο. Ρίχνουμε στο τζάκι και στη σόμπα τον Θεό τον ίδιο, για να κάψουμε, και δεν αντέχεις ούτε δυο λεπτά στο μπαλκόνι, γιατί την ίδια ιδέα την είχαν κι άλλοι. Επιδιορθώνεις πρόχειρα όσες βλάβες νομίζεις πως μπορείς, δίχως το χέρι και το μεροκάματο του ειδικού.
Βάζεις το άτσαλο χέρι σου ακόμη και στη μηχανή του αυτοκινήτου και τα κάνεις χειρότερα. Το επίσημο σέρβις είναι μια πολυτέλεια, που δεν έχεις το καθαρό μυαλό να συνειδητοποιήσεις τις αντιστοιχίες που έχει με την ασφάλεια και τη ζωή σου. Είχα εντυπωσιαστεί στην Κούβα, που μου έλεγαν οι ντόπιοι πως είχε σαράντα πέντε χρόνια να μπει στη χώρα ανταλλακτικό για τα αυτοκίνητα που κινούνταν από τη δεκαετία του '50. Κι όμως κατάφερναν και τα κινούσαν ακόμη. Με απίστευτα υλικά και ιδιοκατασκευές, ούτε το πιο ευφάνταστο μυαλό δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα δει μέσα όταν σηκωθεί το καπό. Βέβαια η τελική τους ταχύτητα δεν ξεπερνούσε τα πενήντα χιλιόμετρα, αλλά δεν το λες και λίγο έπειτα από μισό αιώνα εμπάργκο.
Η συγκατοίκηση επίσης είναι μία πατέντα της εποχής. Εχοντας πια σαφή απόσταση από τη φοιτητική σου εποχή, στο πέρασμα των χρόνων δεν έχεις γίνει και ο πιο εύκολος άνθρωπος... Και τώρα πρέπει να συνδυάσεις αυτή σου την «ευκολία» με μία άλλη αντίστοιχη και να μοιραστείτε υποχωρήσεις και κατανόηση. Γοητευτικό πλην δύσκολο κόλπο.
ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ και μεταχειρισμένα υλικά εκεί που κάποτε άστραφταν τα καινούργια. Εντυπωσιάζεσαι με το πόσα πράγματα τελικά μπορούν να λειτουργήσουν και αλλιώς και για πόσα «επιτεύγματα» της μηχανικής ήσουν ικανός και δεν το ήξερες. Ετσι κι αλλιώς, σύμφωνα με κάποιες περιθωριακές θεωρίες, η αντίστροφη πορεία της ανθρωπότητας θα είναι ο δρόμος προς την αυτάρκεια πάλι. Δεν νομίζω πως μπορεί να γίνει πια αυτό, αλλά δεν είναι μια θεωρία που την πετάς δίχως να κρατήσεις τίποτα. Η απόλυτη εξειδίκευση μας έκανε και απόλυτα εξαρτημένους. Το να είσαι πολύ καλός σε κάτι και «ανάπηρος» σε όλα τα υπόλοιπα θεωρήθηκε πως σκοτώνει τον ιό της μετριότητας, όπως τουλάχιστον την είχαμε και αυτή αρκετά συκοφαντημένη στο μυαλό μας. Ομως, χωρίς να παραγνωρίζω και χωρίς να αρνούμαι πως γοητεύομαι ιδιαίτερα από τους εξαιρετικά ταλαντούχους ανθρώπους σε έναν τομέα -εκείνοι είναι που πηγαίνουν τους τομείς τους πάντα ένα βήμα παραπέρα- θεωρώ πως το άθροισμά μας είναι αυτό που λέει και η λέξη, άθροισμα. Σε αυτό υπολογίζονται όχι μόνο τα δυνατά σου σημεία, αλλά και τα αδύναμα. Πολλές φορές μάλιστα από το πόσο δυνατός είσαι στα αδύνατα σημεία σου, είναι που δίνει το μέταλλο στο χαρακτήρα σου.
ΕΙΜΑΣΤΕ σίγουρα ικανοί για πολύ περισσότερα πράγματα από όσα τελικά καταπιαστήκαμε στη ζωή μας. Λογικό να αναπτύξουμε τις πιο χαρισματικές μας δεξιότητες και να ακολουθήσουμε ό,τι ήμασταν έτοιμοι να υποστηρίξουμε, όμως έτσι χάσαμε το ωραίο παιχνίδισμα της ενασχόλησής μας με όλα εκείνα στα οποία είμαστε μέτριοι. Σαν να χάσαμε ευκαιρίες να παίξουμε. Δεν αντέχεται τόση σοβαρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου