του Γιαννη Τριαντη, Από την Ελευθεροτυπία...
Πέραν αυτών, τέτοιες αιφνίδιες και «υπερβατικές» επιλογές έχουν στόχο να προκαλέσουν αφυπνιστικό σοκ στο μέρος της κοινωνίας που ενδιαφέρει εκείνον που έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή. Εν προκειμένω, τον Γ. Παπανδρέου. Που απευθύνθηκε πρωτίστως στο κομματικό του ακροατήριο. Διότι μόνο με τη βοήθειά του μπορεί, έχοντας μια σταθερή βάση, να διεκδικήσει λόγο στα πράγματα και στις εξελίξεις. Ξέροντας ότι καμμιά Απόφαση των Βρυξελλών, καμμιά διαβεβαίωση, καμμιά υπόσχεση δεν θα μπορούσε να εγκαρδιώσει την καθημαγμένη κομματική βάση, ο κ. Παπανδρέου κατέφυγε στο κόλπο του Δημοψηφίσματος. Το ευλογοφανές του πράγματος, αλλά κυρίως η άμεση κινητοποίηση της εσωτερικής προπαγάνδας -ότι ο πρωθυπουργός βάλλεται από συγκεκριμένα κέντρα που τον έχουν προγράψει- θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά στη λαϊκή βάση του κυβερνώντος κόμματος. Και δεν αποκλείεται εν τινι μέτρω να (έχει) συμβεί... Το έχει ξανακάνει ο Γ. Παπανδρέου. Στη σύγκρουσή του με τον Βενιζέλο, για την αρχηγία. Κατόρθωσε να πείσει ότι είναι ο ενσαρκωτής του παλιού, Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Οτι τον πολεμούν τα συμφέροντα και οι «εκσυγχρονιστές». Φτηνό το παραμύθι, αλλά έπιασε. Ο άνθρωπος που ξεπερνούσε τον Σημίτη σε μένος και απέχθεια για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να πείσει για το αντίθετο... Το ίδιο επιχειρείται και σήμερα. Αλλά το σκηνικό είναι διαφορετικό. Πολύπλοκο, σκοτεινό και με ξένους, καθοριστικούς παίχτες που εμπλέκονται άμεσα (Ενωση, δανειστές κ.ά.). Ομως η βασική διαφορά είναι άλλη: η χώρα βρίσκεται στην άβυσσο και συνολικά η κοινωνία στα κεραμίδια. Επομένως, οι πιθανότητες να κατισχύσει εκ νέου ο κ. Παπανδρέου είναι λίγες. Ο,τι και αν καταγγείλει -αποστασίες, συμφέροντα, Ευρωπαίους- κινδυνεύει να εισπράξει θυμηδία και οργή. Γιατί κάποτε τα κόλπα και τα παιχνίδια σταματούν να αποδίδουν. Και πληρώνονται ακριβά.
Η αναστάτωση και οι πυκνές εξελίξεις ευνοούν τη σύγχυση. Ειδικά όταν πλασάρονται ευλογοφανή ερωτήματα για την ουσία του δημοψηφίσματος... Εκτός από τα φαιδρά ερωτήματα, περισσεύουν και οι ιλαρές ερμηνείες για δήθεν στριμώγματα των Ευρωπαίων από τον Παπανδρέου...
Πέραν αυτών, τέτοιες αιφνίδιες και «υπερβατικές» επιλογές έχουν στόχο να προκαλέσουν αφυπνιστικό σοκ στο μέρος της κοινωνίας που ενδιαφέρει εκείνον που έκανε τη συγκεκριμένη επιλογή. Εν προκειμένω, τον Γ. Παπανδρέου. Που απευθύνθηκε πρωτίστως στο κομματικό του ακροατήριο. Διότι μόνο με τη βοήθειά του μπορεί, έχοντας μια σταθερή βάση, να διεκδικήσει λόγο στα πράγματα και στις εξελίξεις. Ξέροντας ότι καμμιά Απόφαση των Βρυξελλών, καμμιά διαβεβαίωση, καμμιά υπόσχεση δεν θα μπορούσε να εγκαρδιώσει την καθημαγμένη κομματική βάση, ο κ. Παπανδρέου κατέφυγε στο κόλπο του Δημοψηφίσματος. Το ευλογοφανές του πράγματος, αλλά κυρίως η άμεση κινητοποίηση της εσωτερικής προπαγάνδας -ότι ο πρωθυπουργός βάλλεται από συγκεκριμένα κέντρα που τον έχουν προγράψει- θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αφυπνιστικά στη λαϊκή βάση του κυβερνώντος κόμματος. Και δεν αποκλείεται εν τινι μέτρω να (έχει) συμβεί... Το έχει ξανακάνει ο Γ. Παπανδρέου. Στη σύγκρουσή του με τον Βενιζέλο, για την αρχηγία. Κατόρθωσε να πείσει ότι είναι ο ενσαρκωτής του παλιού, Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Οτι τον πολεμούν τα συμφέροντα και οι «εκσυγχρονιστές». Φτηνό το παραμύθι, αλλά έπιασε. Ο άνθρωπος που ξεπερνούσε τον Σημίτη σε μένος και απέχθεια για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κατάφερε να πείσει για το αντίθετο... Το ίδιο επιχειρείται και σήμερα. Αλλά το σκηνικό είναι διαφορετικό. Πολύπλοκο, σκοτεινό και με ξένους, καθοριστικούς παίχτες που εμπλέκονται άμεσα (Ενωση, δανειστές κ.ά.). Ομως η βασική διαφορά είναι άλλη: η χώρα βρίσκεται στην άβυσσο και συνολικά η κοινωνία στα κεραμίδια. Επομένως, οι πιθανότητες να κατισχύσει εκ νέου ο κ. Παπανδρέου είναι λίγες. Ο,τι και αν καταγγείλει -αποστασίες, συμφέροντα, Ευρωπαίους- κινδυνεύει να εισπράξει θυμηδία και οργή. Γιατί κάποτε τα κόλπα και τα παιχνίδια σταματούν να αποδίδουν. Και πληρώνονται ακριβά. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου