Ασήμαντες ειδήσεις, μη διαχρονικής αξίας ...

Δημοκρατία –λέξη κακοποιημένη. «Δημόσιο αγαθό», «κοινωνικό κράτος» -έννοιες που πεισμόνως επαναλαμβάνονται όπως οι επίμονες κι επίπονες τύψεις στη προσπάθειά τους να πείσουν σε ένα καθεστώς που υπόκειται σε συνεχείς εξαγγελλόμενες «νέες επανιδρύσεις» όπου θεωρητικά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση συμμετέχουν στο παιχνίδι της διαχείρισης του συστήματος με άλλοθι πάντα μία (όπως τη σημερινή, ίσως)… συναίνεση. Όλες οι πράξεις, μικρές ή μεγάλες, θέλοντας και μη, φέρουν μία υπογραφή. Ο χρονικός απόηχος των πράξεων έγκειται στη βαρύτητά των και στη προκειμένη περίπτωση ένα δυναμικά εξελισσόμενο γεγονός μικρής κι ασήμαντης ιστορικής εμβέλειας δεν θεωρείται πιθανό να απασχολήσει ιστορικούς του μέλλοντος, ίσως χαθεί στη αχλή του χρόνου καταχωρημένο σε κιτρινισμένους από το χρόνο στατιστικούς πίνακες…

Ροΐδη Εμμονές...

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

Μία σύγχρονη είδηση με τίτλο «Μερικής απασχόλησης μία στις 3 προσλήψεις» κάτω από τον οποίο αναφέρονται «…τα απολογιστικά στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας) το 9μηνο φέτος, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι, είχαμε μειωμένες κατά 20,93% τις συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, ενώ αυξημένο κατά 3,96% είναι το ποσοστό των συμβάσεων μερικής απασχόλησης. Επίσης, έχει αυξηθεί κατά 12,17% η εκ περιτροπής απασχόληση…» δεν αποτελούν μείζον εχέγγυο καταγραφής μιας περιόδου για έναν «σοβαρό» ιστορικό. Κι όμως εμείς σήμερα γνωρίζουμε τι πόνο προκαλούν κάποιες τυπωμένες, ασήμαντες αράδες όπως «…26.253 συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης σε άλλες μορφές ευέλικτων συμβάσεων εργασίας. Ο αριθμός αυτός είναι κατά 54,6% αυξημένος σε σχέση με το 2009. Ηδη τους εννέα πρώτους μήνες του 2011 έχουν μετατραπεί 42.488 συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης είτε σε συμβάσεις μερικής είτε σε συμβάσεις εκ περιτροπής εργασίας.».

Ενώ μία ακόμη μονόστηλη «περιστασιακή» είδηση του τύπου: «Με 60% μείωση τα προνοιακά επιδόματα για άτομα με αναπηρία» που περιγράφει την απόγνωση παιδιών και γονέων «αφού τα προνοιακά επιδόματα για τα άτομα με αναπηρία -που αντιστοιχούν στους μήνες Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου- καταβλήθηκαν με μείωση κατά 60%, με το αιτιολογικό ότι -επί της παρούσης- το υπουργείο Εσωτερικών αδυνατεί να καταβάλει το συνολικό ποσό στους 57 δήμους της χώρας, οι οποίοι χορηγούν τα προνοιακά επιδόματα στα άτομα με αναπηρία.» – προορίζεται να ταξιδεύσει στη αφάνεια του χρόνου…

Έστω κι αν «η μείωση κατά 60% των Προνοιακών Επιδομάτων καταδικάζει τους δικαιούχους στην απόλυτη ανέχεια και φτώχεια».

«Μία φορά και ένα καιρό» ένα άσημος, ασήμαντος κι ανώνυμος πολίτης που ζούσε στα όμορφα παράλια της Μικράς Ασίας κατάφερε να καταστήσει το όνομά του αθάνατο πυρπολώντας τον περίφημο ναό της Αρτέμιδος κι ενώ το τότε γνωστό –αλλά περιορισμένο για τα σημερινά σύγχρονα δεδομένα- κοινωνικό σύμπαν συνωμότησε να μείνει αυτή του η πράξη στην αφάνεια, οι κυβερνώντες απαγόρευσαν επί ποινή θανάτου την αναφορά του ονόματος του βάνδαλου της επαίσχυντης αυτής πράξης, οι ταπεινοί και καταφρονημένοι, ο κοσμάκης επέμεινε να τον θυμάται, υποχρεώνοντας τη καταγραφή του ονόματός, με το στανιό, στην Ιστορία.

Έτσι λοιπόν, ο Ηρόστρατος κέρδισε την πολυπόθητη αθανασία.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα