Κώστας Κρεμμύδας απο την Εποχη...
Oταν ο Κάτων ο πρεσβύτερος –κι αυτός ρωμαίος πολιτικός σαν τους δικούς μας που συμποσιάζονταν, επίσης, μέχρι αηδίας–, επισκέφθηκε την Καρχηδόνα, εντυπωσιάστηκε και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από την ανάπτυξη της αφρικανικής πόλης ώστε, αφότου επέστρεψε στη Ρώμη, η μόνιμη επωδός όλων των αγορεύσεών του στη Σύγκλητο ήταν: «Carthago delenda est», «η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».
Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει αν οι Ρωμαίοι ξεκινήσουν και τέταρτο Καρχηδονιακό Πόλεμο. Ή αν ο Λοβέρδος ηγηθεί της νέας Πασοκικής αρμάδας που θα φροντίσει τα φιλολαϊκά της συμφέροντα στη νέα χιλιετία. Άλλα είναι τα προβλήματά μας ημών των αφρικανών. «Εμείς οι μαύροι, τι πάθαμε!..», που θα ’λεγε κι η φοβισμένη μανούλα μου δίχως ίχνος ρατσιστικής προκατάληψης. Λεφτά δεν έχουμε, μας κόβουν τα επικουρικά γιατί ως γνωστόν εδώ μας λείπουν τα κύρια, τα επικουρικά μάς μαράνανε; Ο Παπαδήμος μας (όχι ο δικός μας, το δικός τους) εκβιάζει πως θα πάθουμε χειρότερα αν δεν δεχτούμε κάθε 1η και 15 να μας βιάζουν παράλληλα με την πίστωση του δεκαπενθήμερου (όπου υπάρχει κι όποιοι το παίρνουν), ενώ επίκειται και βομβαρδισμός της χώρας προκειμένου –την ισοπέδωση– να διαδεχθεί η ανοικοδόμηση, άρα ανάπτυξη, κατά τα προηγούμενα σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν και Λιβύη. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για ενεργοποίηση στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά εδώ που τα λέμε όλη η χώρα ένα στρατόπεδο είναι… Δεν έχετε παρά να βγείτε μια βόλτα στην πλατεία Βικτωρίας, την Αγίου Κωνσταντίνου, την πλατεία Βάθης, τον ελαιώνα, στο λιμάνι της Πάτρας.
Ευτυχώς μας σπλαχνίζεται η εκκλησία με τα συσσίτια, τα τρόφιμα και τα μπικίνι που ξέμειναν από την εποχή του μακαριστού Χριστόδουλου, από άλλο λιμό, άλλων αφρικανών. Πάντως, παρά τις μειώσεις, μ’ έναν κάποιο μισθό αμειβόμαστε, σε αντίθεση με τη χιτλερική περίοδο που όσοι συνέρρεαν στη Γερμανία πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους για το μεγαλείο του Γ’ Ράιχ. Και μάλιστα έμπαιναν στα κρεματόρια με ψηλά το κεφάλι για να εξοικονομείται φτηνή ενέργεια. Πάλι καλά που εδώ, ο επιτυχημένος Παπακωνσταντίνου που αφού μας γλίτωσε από τον όλεθρο της οικονομικής καταστροφής, μεγαλουργεί πλέον ως Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Συναλλαγής, αντί να μας ρίξει στους φούρνους απλώς αυξάνει το ρεύμα και τον κεφαλικό φόρο. (Κατά του οποίου ευτυχώς προσφύγαμε με το ακλόνητο επιχείρημα ότι κακώς εισπράττεται από τη ΔΕΗ, ενώ θα έπρεπε να το καταβάλλουμε στην ΕΥΔΑΠ).
Δε χρειάζεται να είσαι ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ για να καταλάβεις το παιχνίδι της σύγχυσης, της συναισθηματικής φόρτισης –μέσω της εμφύτευσης στο υποσυνείδητο ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών, της συνειδητής καταστολής αντιδράσεων –μέσω της ελλειμματικής εκπαίδευσης και της τηλεοπτικής υποκουλτούρας, προκειμένου το χάσμα στην κοινωνία να παραμένει αγεφύρωτο με ολοένα διευρυνόμενη τη βάση των εξαθλιωμένων, και άρα ελεγχόμενων. (Ας μη θεωρήσουμε τυχαία την ιστορία με τα σχολικά εγχειρίδια. Κι ας μην ξεχνάμε πως 114 μέρες μετά την έναρξη της χρονιάς τα βιβλία δεν έχουν φτάσει ακόμα στα σχολεία!) Συνθήκη ικανή για να παραμείνει στο θώκο της η υπουργός. Δεν είναι άλλωστε η μόνη ένδειξη της γελοιότητας Παπαδήμου. Δυστύχημα για τη χώρα που δεν βρίσκεται στη ζωή ο Σπύρος Μαρκεζίνης. Δοκιμασμένος σε ανάλογες συνθήκες εκτροπής κι έμπειρος πολιτικός. Ούτε καν ο Γεωργαλάς. Γι’ αυτό βολευτήκαμε εκ των ενόντων με τον Παντελή Καψή που συνεχίζει το έργο του από το Mega: της παραποίησης και προβολής επιλεκτικών στοιχείων –μέσω της πληθώρας αντιφατικών και χαοτικών μη ελεγχόμενων πληροφοριών– προκειμένου να βραχυκυκλωθεί κάθε λογική ανάλυση και κριτική σκέψη των ατόμων.
Πεισμένοι πια για την ανεπάρκειά μας, τις ευθύνες μας για την απουσία σοβαρής παραγωγής στον τόπο (άσχετα αν αυτός που τα ’λεγε απ’ το 1947 βρέθηκε εκτελεσμένος), ενοχικοί για τη μοιρασιά στα αργύρια της εξουσίας, απελπισμένοι που ενώ μας τσακίζουν, το χρέος ολοένα και διευρύνεται, φοβισμένοι από την απληστία της ληστών που όσο τους δίνεις τόσο ζητάνε περισσότερα, απορημένοι με την κακοτυχία μας, αντί να εξεγειρόμαστε ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποκύπτουμε στους σημερινούς μαυραγορίτες, στους Χαρούπογλου, ξεπουλώντας στα ενεχυροδανειστήρια τα σταυρουδάκια της γιαγιάς, τις βέρες, τα οικογενειακά κειμήλια, τα χρυσά δόντια του παππού –δε χρειάζεται μάσημα ο φιδές–, τα δαχτυλίδια του γνωστού άσματος, για να κοιμηθούμε στα σανίδια.
Το δυστύχημα είναι ότι η εποχή του Μεγάλου Βασιλείου, του καλοκάγαθου επισκόπου Καππαδοκίας χάνεται στο χρόνο. Μόνο ο κακός Έπαρχος ζει και βασιλεύει εξακολουθώντας να λεηλατεί, να λέγεται «Παπανδρέου», ν’ απαιτεί λύτρα και να υπογράφει συμφωνίες πίσω απ’ τη πλάτη μας. Μη νομίζετε ότι ο άπληστος Έπαρχος θα φοβηθεί τον άγιο Μερκούριο, θα λυπηθεί το λαό, ή θα νιώσει τύψεις για το κακό που έκανε στη χώρα. Δείτε πώς κάνει για την καρέκλα του στο ΠΑΣΟΚ για να καταλάβετε…
Επίσης τα τιμαλφή δεν προέρχονται από τους πλούσιους και δεν πρόκειται να επιστραφούν μέσω βασιλόπιτας στο λαό. Λόγω της κρίσης οι βασιλόπιτες αναβάλλονται. Κι οι πλούσιοι ό,τι χρυσαφικό είχαν το ασφάλισαν στις off shore. Τουτέστιν ας πηδήξουμε (ή ας αφήσουμε να μας πηδήξουν) τη φετινή χρονιά κι ας ελπίσουμε στην επόμενη, όποιος, όποτε και εάν ζήσει.
Δεν προβλέπετε δράση. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση. Τουλάχιστον θα χαιρόμαστε αναβαθμισμένους τους εκπροσώπους μας στην επόμενη Βουλή. Φωτογενείς και επερωτώντες. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά και μια ελπίδα.
Κώστας Κρεμμύδας
Oταν ο Κάτων ο πρεσβύτερος –κι αυτός ρωμαίος πολιτικός σαν τους δικούς μας που συμποσιάζονταν, επίσης, μέχρι αηδίας–, επισκέφθηκε την Καρχηδόνα, εντυπωσιάστηκε και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από την ανάπτυξη της αφρικανικής πόλης ώστε, αφότου επέστρεψε στη Ρώμη, η μόνιμη επωδός όλων των αγορεύσεών του στη Σύγκλητο ήταν: «Carthago delenda est», «η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».
Προσωπικά δεν μ’ ενδιαφέρει αν οι Ρωμαίοι ξεκινήσουν και τέταρτο Καρχηδονιακό Πόλεμο. Ή αν ο Λοβέρδος ηγηθεί της νέας Πασοκικής αρμάδας που θα φροντίσει τα φιλολαϊκά της συμφέροντα στη νέα χιλιετία. Άλλα είναι τα προβλήματά μας ημών των αφρικανών. «Εμείς οι μαύροι, τι πάθαμε!..», που θα ’λεγε κι η φοβισμένη μανούλα μου δίχως ίχνος ρατσιστικής προκατάληψης. Λεφτά δεν έχουμε, μας κόβουν τα επικουρικά γιατί ως γνωστόν εδώ μας λείπουν τα κύρια, τα επικουρικά μάς μαράνανε; Ο Παπαδήμος μας (όχι ο δικός μας, το δικός τους) εκβιάζει πως θα πάθουμε χειρότερα αν δεν δεχτούμε κάθε 1η και 15 να μας βιάζουν παράλληλα με την πίστωση του δεκαπενθήμερου (όπου υπάρχει κι όποιοι το παίρνουν), ενώ επίκειται και βομβαρδισμός της χώρας προκειμένου –την ισοπέδωση– να διαδεχθεί η ανοικοδόμηση, άρα ανάπτυξη, κατά τα προηγούμενα σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν και Λιβύη. Δεν υπάρχουν πληροφορίες για ενεργοποίηση στρατοπέδων συγκέντρωσης, αλλά εδώ που τα λέμε όλη η χώρα ένα στρατόπεδο είναι… Δεν έχετε παρά να βγείτε μια βόλτα στην πλατεία Βικτωρίας, την Αγίου Κωνσταντίνου, την πλατεία Βάθης, τον ελαιώνα, στο λιμάνι της Πάτρας.
Ευτυχώς μας σπλαχνίζεται η εκκλησία με τα συσσίτια, τα τρόφιμα και τα μπικίνι που ξέμειναν από την εποχή του μακαριστού Χριστόδουλου, από άλλο λιμό, άλλων αφρικανών. Πάντως, παρά τις μειώσεις, μ’ έναν κάποιο μισθό αμειβόμαστε, σε αντίθεση με τη χιτλερική περίοδο που όσοι συνέρρεαν στη Γερμανία πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους για το μεγαλείο του Γ’ Ράιχ. Και μάλιστα έμπαιναν στα κρεματόρια με ψηλά το κεφάλι για να εξοικονομείται φτηνή ενέργεια. Πάλι καλά που εδώ, ο επιτυχημένος Παπακωνσταντίνου που αφού μας γλίτωσε από τον όλεθρο της οικονομικής καταστροφής, μεγαλουργεί πλέον ως Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Συναλλαγής, αντί να μας ρίξει στους φούρνους απλώς αυξάνει το ρεύμα και τον κεφαλικό φόρο. (Κατά του οποίου ευτυχώς προσφύγαμε με το ακλόνητο επιχείρημα ότι κακώς εισπράττεται από τη ΔΕΗ, ενώ θα έπρεπε να το καταβάλλουμε στην ΕΥΔΑΠ).
Δε χρειάζεται να είσαι ο Αμερικανός γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ για να καταλάβεις το παιχνίδι της σύγχυσης, της συναισθηματικής φόρτισης –μέσω της εμφύτευσης στο υποσυνείδητο ιδεών, επιθυμιών, φόβων, καταναγκασμών, της συνειδητής καταστολής αντιδράσεων –μέσω της ελλειμματικής εκπαίδευσης και της τηλεοπτικής υποκουλτούρας, προκειμένου το χάσμα στην κοινωνία να παραμένει αγεφύρωτο με ολοένα διευρυνόμενη τη βάση των εξαθλιωμένων, και άρα ελεγχόμενων. (Ας μη θεωρήσουμε τυχαία την ιστορία με τα σχολικά εγχειρίδια. Κι ας μην ξεχνάμε πως 114 μέρες μετά την έναρξη της χρονιάς τα βιβλία δεν έχουν φτάσει ακόμα στα σχολεία!) Συνθήκη ικανή για να παραμείνει στο θώκο της η υπουργός. Δεν είναι άλλωστε η μόνη ένδειξη της γελοιότητας Παπαδήμου. Δυστύχημα για τη χώρα που δεν βρίσκεται στη ζωή ο Σπύρος Μαρκεζίνης. Δοκιμασμένος σε ανάλογες συνθήκες εκτροπής κι έμπειρος πολιτικός. Ούτε καν ο Γεωργαλάς. Γι’ αυτό βολευτήκαμε εκ των ενόντων με τον Παντελή Καψή που συνεχίζει το έργο του από το Mega: της παραποίησης και προβολής επιλεκτικών στοιχείων –μέσω της πληθώρας αντιφατικών και χαοτικών μη ελεγχόμενων πληροφοριών– προκειμένου να βραχυκυκλωθεί κάθε λογική ανάλυση και κριτική σκέψη των ατόμων.
Πεισμένοι πια για την ανεπάρκειά μας, τις ευθύνες μας για την απουσία σοβαρής παραγωγής στον τόπο (άσχετα αν αυτός που τα ’λεγε απ’ το 1947 βρέθηκε εκτελεσμένος), ενοχικοί για τη μοιρασιά στα αργύρια της εξουσίας, απελπισμένοι που ενώ μας τσακίζουν, το χρέος ολοένα και διευρύνεται, φοβισμένοι από την απληστία της ληστών που όσο τους δίνεις τόσο ζητάνε περισσότερα, απορημένοι με την κακοτυχία μας, αντί να εξεγειρόμαστε ενάντια στο οικονομικό σύστημα, υποκύπτουμε στους σημερινούς μαυραγορίτες, στους Χαρούπογλου, ξεπουλώντας στα ενεχυροδανειστήρια τα σταυρουδάκια της γιαγιάς, τις βέρες, τα οικογενειακά κειμήλια, τα χρυσά δόντια του παππού –δε χρειάζεται μάσημα ο φιδές–, τα δαχτυλίδια του γνωστού άσματος, για να κοιμηθούμε στα σανίδια.
Το δυστύχημα είναι ότι η εποχή του Μεγάλου Βασιλείου, του καλοκάγαθου επισκόπου Καππαδοκίας χάνεται στο χρόνο. Μόνο ο κακός Έπαρχος ζει και βασιλεύει εξακολουθώντας να λεηλατεί, να λέγεται «Παπανδρέου», ν’ απαιτεί λύτρα και να υπογράφει συμφωνίες πίσω απ’ τη πλάτη μας. Μη νομίζετε ότι ο άπληστος Έπαρχος θα φοβηθεί τον άγιο Μερκούριο, θα λυπηθεί το λαό, ή θα νιώσει τύψεις για το κακό που έκανε στη χώρα. Δείτε πώς κάνει για την καρέκλα του στο ΠΑΣΟΚ για να καταλάβετε…
Επίσης τα τιμαλφή δεν προέρχονται από τους πλούσιους και δεν πρόκειται να επιστραφούν μέσω βασιλόπιτας στο λαό. Λόγω της κρίσης οι βασιλόπιτες αναβάλλονται. Κι οι πλούσιοι ό,τι χρυσαφικό είχαν το ασφάλισαν στις off shore. Τουτέστιν ας πηδήξουμε (ή ας αφήσουμε να μας πηδήξουν) τη φετινή χρονιά κι ας ελπίσουμε στην επόμενη, όποιος, όποτε και εάν ζήσει.
Δεν προβλέπετε δράση. Και χωρίς δράση, δεν υπάρχει επανάσταση. Τουλάχιστον θα χαιρόμαστε αναβαθμισμένους τους εκπροσώπους μας στην επόμενη Βουλή. Φωτογενείς και επερωτώντες. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά και μια ελπίδα.
Κώστας Κρεμμύδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου