Protagon...
Σκίτσο: Ανδρέας Πετρουλάκης
Δευτέρα, αμέσως μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, ημέρα να φτύνεις. Αρχίζουν σχολεία, υποχρεώσεις, λογαριασμοί που πρέπει να πληρωθούν έως την Παρασκευή, ξανά κίνηση στους δρόμους. Και ακούς ότι σου βούτηξαν κάποιοι και ένα «μοντριάν». Ακούγεται πιο πολύ σαν κάτι που τρώγεται (μεταξύ μονμπλάν και σατομπριάν ίσως;) αλλά όχι. Τα κανάλι και τα ραδιόφωνα θρηνούν. Για κάτι που δεν ξέρω πόσοι ήξεραν μέχρι σήμερα ότι υπήρχε. Ότι η Ελλάδα είχε στην κατοχή της πίνακα του Πικάσο, που κέρδισε με πολύ αίμα κάποτε και ένα πίνακα του Ολλανδού Πίετ Μοντριάν (1872 -1944).
Ο Μοντριάν είναι ο ζωγράφος της απλότητας. Ξεκίνησε ζωγραφίζοντας κλασικά σχεδόν τοπία όπως αυτό που μας πήραν αλλά ήταν ένας τόσο ευαίσθητος δέκτης των τάσεων του καιρού του ώστε πέρασε γρήγορα στο Φοβισμό, στον Κυβισμό και σε άλλες τέτοιες τεχνοτροπίες για να καταλήξει να χαράξει το δικό του δρόμο της πλέον ακραίας απλότητας. Να καταργήσει τελείως τις εικόνες, να χρησιμοποιεί μόνο γκρί, μαύρο και τα τρία βασικά χρώματα κόκκινο, μπλε, κίτρινο προσπαθώντας να φθάσει στον πυρήνα των πραγμάτων που όπως και στη Φυσική εκεί δεν αναγνωρίζεις πλέον μορφές αντικειμένων αλλά τα ίδια τα στοιχεία που συνθέτουν την ύλη. Οι πίνακες που τον έκανα διάσημο είναι αυτοί που όταν τους βλέπεις θες να πεις «μα αυτό το κάνω κι εγώ». Ξεχνώντας ότι εννοείς πως αυτό το «αντιγράφεις» κι εσύ αλλά δεν το σκέφθηκες πριν το δεις.
Η Ελλάδα λοιπόν έχασε προς το παρόν και ένα Μοντριάν αν και που τον είχε ποιος το ήξερε. Θα τον ξαναβρεί όμως γρήγορα. Έχω κάποιο γνωστό που ξέρει τον Υπουργό Πολιτισμού. Και μου είπε χθες στο τηλέφωνο ότι αμέσως πήρε επάνω του το πρόβλημα. Τηλεφώνησε και παρήγγειλε αλεύρι, καρύδια, σταφίδες, ζάχαρη και ό,τι άλλο απαιτεί μια συνταγή που είχε από τη μητέρα του. Αυτή τη στιγμή ψήνεται μια Φανουρόπιτα τόοοση, έχει μυρίσει ωραία όλο το Υπουργείο…
Ο Μοντριάν είναι ο ζωγράφος της απλότητας. Ξεκίνησε ζωγραφίζοντας κλασικά σχεδόν τοπία όπως αυτό που μας πήραν αλλά ήταν ένας τόσο ευαίσθητος δέκτης των τάσεων του καιρού του ώστε πέρασε γρήγορα στο Φοβισμό, στον Κυβισμό και σε άλλες τέτοιες τεχνοτροπίες για να καταλήξει να χαράξει το δικό του δρόμο της πλέον ακραίας απλότητας. Να καταργήσει τελείως τις εικόνες, να χρησιμοποιεί μόνο γκρί, μαύρο και τα τρία βασικά χρώματα κόκκινο, μπλε, κίτρινο προσπαθώντας να φθάσει στον πυρήνα των πραγμάτων που όπως και στη Φυσική εκεί δεν αναγνωρίζεις πλέον μορφές αντικειμένων αλλά τα ίδια τα στοιχεία που συνθέτουν την ύλη. Οι πίνακες που τον έκανα διάσημο είναι αυτοί που όταν τους βλέπεις θες να πεις «μα αυτό το κάνω κι εγώ». Ξεχνώντας ότι εννοείς πως αυτό το «αντιγράφεις» κι εσύ αλλά δεν το σκέφθηκες πριν το δεις.
Η Ελλάδα λοιπόν έχασε προς το παρόν και ένα Μοντριάν αν και που τον είχε ποιος το ήξερε. Θα τον ξαναβρεί όμως γρήγορα. Έχω κάποιο γνωστό που ξέρει τον Υπουργό Πολιτισμού. Και μου είπε χθες στο τηλέφωνο ότι αμέσως πήρε επάνω του το πρόβλημα. Τηλεφώνησε και παρήγγειλε αλεύρι, καρύδια, σταφίδες, ζάχαρη και ό,τι άλλο απαιτεί μια συνταγή που είχε από τη μητέρα του. Αυτή τη στιγμή ψήνεται μια Φανουρόπιτα τόοοση, έχει μυρίσει ωραία όλο το Υπουργείο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου