Tου Τριανταφυλλου Τρανου* απο την Αυγη...
Η άγρια σύγκρουση μεταξύ των πραγματικών αναγκών της πλειοψηφίας της κοινωνίας και της επιθετικής κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που επιβάλλουν οι «αγορές» περιορίζει τα βασικά κοινωνικά αγαθά που ο Διαφωτισμός όρισε ως καθολικά δικαιώματα: κυρίως την Παιδεία και την Υγεία. Τα μετατρέπει βίαια σε ιδιωτικά πλεονεκτήματα μιας αδιάλλακτης ελίτ ταμπουρωμένης πίσω από τα προκλητικά προνόμιά της.
Έτσι, η δύσκολη καθημερινότητα στα ελληνικά σχολεία μετατρέπεται πλέον σε αφόρητη πίεση, που ασκείται αδιακρίτως σε εκπαιδευτικούς, γονείς και κυρίως στους μαθητές, χωρίς ουσιαστικό μορφωτικό, κοινωνικό και εργασιακό αντίκρυσμα.
Η αναγκαία σήμερα συζήτηση για μια άλλη αντίληψη στα εκπαιδευτικά ζητήματα έχει νόημα όμως μόνο όταν εντάσσεται σε μια διαφορετική στρατηγική για την εκπαίδευση συνολικά. Ήδη έχουν διαμορφωθεί ενδιαφέρουσες εναλλακτικές προτάσεις, ανάμεσα στους μάχιμους εκπαιδευτικούς του αριστερού χώρου, που απορρίπτουν κάθε απόπειρα επιβολής “από τα πάνω” επίσημων διδακτικών προτύπων και παιδαγωγικών κατευθύνσεων “παντός καιρού” - όπως αυτή, για παράδειγμα, που αφορά στη διδασκαλία της Τέχνης και στην εκπαίδευση της όρασης.
Με παιδαγωγικό στόχο την ανάδειξη των πραγματικών κοινωνικών συγκρούσεων, του «διαφέροντος» όπως θα έλεγε ο Χάμπερμας, που κρύβεται επιμελώς πίσω από τη βιτρίνα του πολιτικού παιχνιδιού και των ΜΜΕ, πρέπει να σχεδιαστεί μια ευρείας έκτασης παρέμβαση με στόχο την εντατική εκπαίδευση των μαθητών να αντιστέκονται στην πλημμυρίδα των οπτικών σκουπιδιών και των «πληροφοριών» που παράγονται ακατάπαυστα.
Το σχολείο είναι χώρος πολύπλευρης γνωστικής καλλιέργειας, κριτικής σκέψης και δημιουργικής αμφισβήτησης. Σκοπός του, η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, σε περιβάλλον ελευθερίας και συλλογικότητας. Οφείλει να παρέχει την αναγκαία για τον σύγχρονο πολίτη γενική παιδεία. Το σχολείο που διεκδικούμε είναι ανοιχτό στην κοινωνία, χωρίς να εξαρτάται από τις δυνάμεις που ελέγχουν την αγορά, με ενισχυμένη την εκπαιδευτική αυτονομία, τη συμμετοχή, την εσωτερική δημοκρατία. Απαραίτητη προϋπόθεση, η εφαρμογή αρχών κοινωνικού ελέγχου και συνδιαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Για τη διαμόρφωση αυτού του αναγκαίου νεωτερικού πλαισίου, επιμένουμε ιδιαίτερα στον ουσιαστικό ρόλο του συλλόγου των διδασκόντων, γι’ αυτό προτείνουμε να ενισχυθούν οι αρμοδιότητές του. Η εκπαιδευτική εμπειρία έχει ήδη δείξει ότι η συστηματική συλλογική παρακολούθηση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου από τους εκπαιδευτικούς της ίδιας ειδικότητας κατά σχολείο, τάξη και μάθημα μπορεί να έχει πολύ θετικά αποτελέσματα.
Συνεπώς, μια αντίστοιχη οργάνωση των εκπαιδευτικών ανά ειδικότητα, σε επίπεδο σχολικής μονάδας, και η αξιοποίηση εκείνων που διαθέτουν αυξημένα προσόντα και μεγάλη εμπειρία σε ρόλο συντονιστή-συμβούλου των συναδέλφων, μπορεί να δοκιμαστεί και να καθιερωθεί. Ένας τέτοιος ρόλος του συλλόγου θεωρεί τους εκπαιδευτικούς ως συλλογικούς διανοούμενους, επαρκώς καταρτισμένους στα ψυχοπαιδαγωγικά θέματα, εξοικειωμένους με τη νεανική κουλτούρα, ευαισθητοποιημένους στις κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις των εκπαιδευτικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Ένα άλλο σχολείο που θα αναπτυχθεί υπό το πρίσμα ενός αναγκαίου σήμερα κινήματος κριτικού εκπαιδευτικού διαφωτισμού προϋποθέτει, επίσης, την οργάνωση ενός συστήματος συστηματικής και πολύπλευρης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, διεκδικούμε ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, που θα παρέχεται δωρεάν σε κάθε παιδί, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Προτείνουμε τη δημιουργία ενός πραγματικά Ενιαίου Λυκείου, που θα βασίζεται στον συνδυασμό της θεωρίας με την πράξη, θα ενοποιεί τη γενική με την επαγγελματική εκπαίδευση, θα περιλαμβάνει τόσο θεωρητικά μαθήματα όσο και πρακτικές δραστηριότητες.
Διεκδικούμε ένα Δημόσιο και δωρεάν σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης μετά την αποφοίτηση από το Ενιαίο Λύκειο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να εξασφαλίζει ένα στέρεο υπόβαθρο γενικών γνώσεων και να οδηγεί σε πτυχίο που θα συνοδεύεται με επαγγελματικά δικαιώματα.
Σήμερα, μέρα των εκλογών για τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ-Θ, δίνουμε μήνυμα ανατροπής.
* Ο Τρ. Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος Γ' ΕΛΜΕ-Θ.
Έτσι, η δύσκολη καθημερινότητα στα ελληνικά σχολεία μετατρέπεται πλέον σε αφόρητη πίεση, που ασκείται αδιακρίτως σε εκπαιδευτικούς, γονείς και κυρίως στους μαθητές, χωρίς ουσιαστικό μορφωτικό, κοινωνικό και εργασιακό αντίκρυσμα.
Η αναγκαία σήμερα συζήτηση για μια άλλη αντίληψη στα εκπαιδευτικά ζητήματα έχει νόημα όμως μόνο όταν εντάσσεται σε μια διαφορετική στρατηγική για την εκπαίδευση συνολικά. Ήδη έχουν διαμορφωθεί ενδιαφέρουσες εναλλακτικές προτάσεις, ανάμεσα στους μάχιμους εκπαιδευτικούς του αριστερού χώρου, που απορρίπτουν κάθε απόπειρα επιβολής “από τα πάνω” επίσημων διδακτικών προτύπων και παιδαγωγικών κατευθύνσεων “παντός καιρού” - όπως αυτή, για παράδειγμα, που αφορά στη διδασκαλία της Τέχνης και στην εκπαίδευση της όρασης.
Με παιδαγωγικό στόχο την ανάδειξη των πραγματικών κοινωνικών συγκρούσεων, του «διαφέροντος» όπως θα έλεγε ο Χάμπερμας, που κρύβεται επιμελώς πίσω από τη βιτρίνα του πολιτικού παιχνιδιού και των ΜΜΕ, πρέπει να σχεδιαστεί μια ευρείας έκτασης παρέμβαση με στόχο την εντατική εκπαίδευση των μαθητών να αντιστέκονται στην πλημμυρίδα των οπτικών σκουπιδιών και των «πληροφοριών» που παράγονται ακατάπαυστα.
Το σχολείο είναι χώρος πολύπλευρης γνωστικής καλλιέργειας, κριτικής σκέψης και δημιουργικής αμφισβήτησης. Σκοπός του, η ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών, σε περιβάλλον ελευθερίας και συλλογικότητας. Οφείλει να παρέχει την αναγκαία για τον σύγχρονο πολίτη γενική παιδεία. Το σχολείο που διεκδικούμε είναι ανοιχτό στην κοινωνία, χωρίς να εξαρτάται από τις δυνάμεις που ελέγχουν την αγορά, με ενισχυμένη την εκπαιδευτική αυτονομία, τη συμμετοχή, την εσωτερική δημοκρατία. Απαραίτητη προϋπόθεση, η εφαρμογή αρχών κοινωνικού ελέγχου και συνδιαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής.
Για τη διαμόρφωση αυτού του αναγκαίου νεωτερικού πλαισίου, επιμένουμε ιδιαίτερα στον ουσιαστικό ρόλο του συλλόγου των διδασκόντων, γι’ αυτό προτείνουμε να ενισχυθούν οι αρμοδιότητές του. Η εκπαιδευτική εμπειρία έχει ήδη δείξει ότι η συστηματική συλλογική παρακολούθηση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου από τους εκπαιδευτικούς της ίδιας ειδικότητας κατά σχολείο, τάξη και μάθημα μπορεί να έχει πολύ θετικά αποτελέσματα.
Συνεπώς, μια αντίστοιχη οργάνωση των εκπαιδευτικών ανά ειδικότητα, σε επίπεδο σχολικής μονάδας, και η αξιοποίηση εκείνων που διαθέτουν αυξημένα προσόντα και μεγάλη εμπειρία σε ρόλο συντονιστή-συμβούλου των συναδέλφων, μπορεί να δοκιμαστεί και να καθιερωθεί. Ένας τέτοιος ρόλος του συλλόγου θεωρεί τους εκπαιδευτικούς ως συλλογικούς διανοούμενους, επαρκώς καταρτισμένους στα ψυχοπαιδαγωγικά θέματα, εξοικειωμένους με τη νεανική κουλτούρα, ευαισθητοποιημένους στις κοινωνικές και πολιτισμικές διαστάσεις των εκπαιδευτικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Ένα άλλο σχολείο που θα αναπτυχθεί υπό το πρίσμα ενός αναγκαίου σήμερα κινήματος κριτικού εκπαιδευτικού διαφωτισμού προϋποθέτει, επίσης, την οργάνωση ενός συστήματος συστηματικής και πολύπλευρης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, διεκδικούμε ενιαία 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή, που θα παρέχεται δωρεάν σε κάθε παιδί, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Προτείνουμε τη δημιουργία ενός πραγματικά Ενιαίου Λυκείου, που θα βασίζεται στον συνδυασμό της θεωρίας με την πράξη, θα ενοποιεί τη γενική με την επαγγελματική εκπαίδευση, θα περιλαμβάνει τόσο θεωρητικά μαθήματα όσο και πρακτικές δραστηριότητες.
Διεκδικούμε ένα Δημόσιο και δωρεάν σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης μετά την αποφοίτηση από το Ενιαίο Λύκειο για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να εξασφαλίζει ένα στέρεο υπόβαθρο γενικών γνώσεων και να οδηγεί σε πτυχίο που θα συνοδεύεται με επαγγελματικά δικαιώματα.
Σήμερα, μέρα των εκλογών για τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ-Θ, δίνουμε μήνυμα ανατροπής.
* Ο Τρ. Τρανός είναι εκπαιδευτικός, πρόεδρος Γ' ΕΛΜΕ-Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου