Αυθορμητες μεταβολες...
Στην εκπληκτική ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα, «Μια ζωή την έχουμε», αναπτύσσεται η «θεωρία του Μανδαρίνου»:
Μανώλης: Αν σου πουν ότι τώρα εδώ στην Αθήνα θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι, αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος, το πατάς το κουμπί?
Κλέων: Τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας…
Μανώλης: Κίτρινοι, σαν τις χρυσές λίρες!
Κλέων: Πες τρεισήμισι, κάθε μανδαρίνος και λίρα… και πάλι θα το σκεφτόμουνα.
Η «θεωρία» είναι ένα πολύ όμορφο παράδειγμα της διαλεχτικής ατομικού/συλλογικού, και σαν τέτοιο αποτελεί μια κωδικοποίηση που δεν έβγαλα από το μυαλό μου από μικρό παιδί που πρωτοείδα την ταινία.
Όμως τελικά βρέθηκε κάποιος που το πάτησε το κουμπί. Ένας υπουργός, ένας διανοητής με “αριστερά” διαπιστευτήρια, ένας υπάλληλος των τραπεζών, όπως θες πες το, πάτησε το κουμπί και απολύθηκαν με μιας τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Όχι στην Κίνα (αν έχει σημασία αυτό). Δεν ξέρω τι κέρδος θα έχει ο άνθρωπος αυτός, τι κέρδος θα έχει η τάξη που τον στηρίζει και αν τελικά θα τη βγάλει καθαρή. Εσύ όμως τι νομίζεις? Δεν είναι δικοί μας οι άνθρωποι αυτοί, δεν είναι κάποιοι από μας? Εκείνο το κάθαρμα που σκοτώνει τους μανδαρίνους γίνεται τελικά πλούσιο. Εσύ γιατί σωπαίνεις?
Μανώλης: Αν σου πουν ότι τώρα εδώ στην Αθήνα θα πατήσεις ένα κουμπί και την ίδια στιγμή στα βάθη της Κίνας θα πεθάνουν τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι, αλλά εσύ θα γίνεις πάμπλουτος, το πατάς το κουμπί?
Κλέων: Τρεις χιλιάδες μανδαρίνοι στα βάθη της Κίνας…
Μανώλης: Κίτρινοι, σαν τις χρυσές λίρες!
Κλέων: Πες τρεισήμισι, κάθε μανδαρίνος και λίρα… και πάλι θα το σκεφτόμουνα.
Η «θεωρία» είναι ένα πολύ όμορφο παράδειγμα της διαλεχτικής ατομικού/συλλογικού, και σαν τέτοιο αποτελεί μια κωδικοποίηση που δεν έβγαλα από το μυαλό μου από μικρό παιδί που πρωτοείδα την ταινία.
Όμως τελικά βρέθηκε κάποιος που το πάτησε το κουμπί. Ένας υπουργός, ένας διανοητής με “αριστερά” διαπιστευτήρια, ένας υπάλληλος των τραπεζών, όπως θες πες το, πάτησε το κουμπί και απολύθηκαν με μιας τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Όχι στην Κίνα (αν έχει σημασία αυτό). Δεν ξέρω τι κέρδος θα έχει ο άνθρωπος αυτός, τι κέρδος θα έχει η τάξη που τον στηρίζει και αν τελικά θα τη βγάλει καθαρή. Εσύ όμως τι νομίζεις? Δεν είναι δικοί μας οι άνθρωποι αυτοί, δεν είναι κάποιοι από μας? Εκείνο το κάθαρμα που σκοτώνει τους μανδαρίνους γίνεται τελικά πλούσιο. Εσύ γιατί σωπαίνεις?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου