Sotosblog....
Η αχαλίνωτη φαντασία που υπάρχει για να απελευθερώνει δημιουργικά τον
άνθρωπο, και που του επιτρέπει να επισκέπτεται άλλες σφαίρες
πέρα από
το προφανές (όχι απαραίτητα σφαίρες μεταφυσικές), δηλαδή να αναζητεί
εναλλακτικές ερμηνείες πίσω από τα φαινόμενα, να διερευνά αφανείς
αιτιώδεις σχέσεις, να σταθμίζει παρασκηνιακούς παράγοντες κ.τ.τ., έχει
και αυτή μια δεύτερη όψη: Την ίδια ώρα που έχει τη χάρη να ωθεί στην
ελευθερία, έχει και την κατάρα, η άτιμη, να μπορεί να σε δέσει στο
κάθισμά σου. Όσο έξυπνος και αν είσαι. Και τότε ακόμα, αν είσαι πια
πάρα-πάρα πολύ έξυπνος, ε, δικαιώνεις στο τέλος το γνωμικό ότι το έξυπνο
πουλί από τη μύτη πιάνεται.
Λ.χ., ευφάνταστες και αόριστες εξηγήσεις επί εξηγήσεων που αποδίδουν το δικό μας πάθημα σε μακρόπνοα σχέδια τα οποία, σύμφωνα με αυτές, εξυφάνθηκαν από μεγάλα κέντρα κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες σε σκοτεινά αλλά παντοδύναμα υπόγεια (εντός αλλά κυρίως εκτός συνόρων), κάνουν τελικά τον άνθρωπο να αισθάνεται εκ προοιμίου μικρός και ανίσχυρος απέναντι στην πραγματικότητα. Εντείνουν το αίσθημα της ματαιοπονίας απέναντι σε άτρωτο τέρας. Το σκορ στο ταμπλό γίνεται δυσθεώρητο ήδη από τα αποδυτήρια.
Ο αγώνας δείχνει να μην παλεύεται με τίποτε, πριν καν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη. Και το μόνο που μένει στον παίκτη είναι να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια κάτω από τη ντουζιέρα της ψυχρολουσίας. Αντί να βελτιώνει η φαντασία το παιγνίδι του παίκτη, καλπάζοντας εκείνη γίνεται αιτία να υπομένει αυτός άπραγος και απαθής τη μοίρα του. Στην καλύτερη, με τελευταία άμυνα την ειρωνία, το τρολάρισμα και το πικρό χιούμορ –πάλι καλά· κάτι είναι και αυτό· κάτι σαν δείγμα ζωής ανάμεσα σ’ εκατομμύρια ζωντανούς-νεκρούς.
Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν μακρόπνοα σχέδια, ισχυρά κέντρα, μυστηριώδεις συνθήκες και σκοτεινά υπόγεια. Υπάρχουν. Επισημαίνω απλώς ότι η θεώρησή τους ως τέτοιων είναι μέρος της άμυνάς τους, στοχευμένο, και μάλιστα ίσως το αποτελεσματικότερο. Λέω «αποτελεσματικότερο», ακριβώς επειδή επενδύει στη φαντασία μας και καταφέρνει να τη μολύνει, άρα μας ακρωτηριάζει στο δρόμο προς την ελευθερία. Έτσι, τουλάχιστον τριακόσια χρόνια Διαφωτισμού, με ανεκτίμητο ζητούμενό του τη χειραφέτηση του ανθρώπου πάνε περίπατο σε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Στις σκοταδιστικές εποχές που δυστυχώς ξαναζούμε σε πείσμα κάθε προόδου, απ’ όση είχαμε μέχρι τώρα επιτύχει τέλος πάντων, με μια κυβέρνηση που τόχει ρίξει στα τάματα, τα ματζούνια, εσχάτως και τα κομποσχοίνια, κι έναν Πρωθυπουργό που πλέον σταυροκοπιέται νυχθημερόν κι επικαλείται ιδιαίτερες συνομιλίες με τον Ύψιστο και τη Μεγαλόχαρη, ενώ απαγγέλει on camera το «Πάτερ Ημών» και το «Πιστεύω» κ.τ.λ., το «προσκύνημά» του στο Άγιον Όρος συνιστά εδώ ένα θαυμάσιο παράδειγμα, για το πόσο βλαπτική μπορεί να είναι η άρρωστη πλευρά της φαντασίας μας.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν: Γιατί, αλήθεια, πήγε στην Αθωνική Πολιτεία; Όχι φυσικά για να μονάσει! Ούτε για να πάρει εγκαίρως μιαν ιδέα του πώς θα είναι, αν χρειαθεί… Αν και, εδώ που τα λέμε, ο συνδυασμός της μετάβασής του εκεί με… ελικόπτερο όσο νάναι παραπέμπει, ταιριάζει κάπως…
Τούτο ακριβώς όμως είναι και το πρόβλημα με τη φαντασία: τα επιμέρους στοιχεία να μοιάζουν ότι ταιριάζουν…
Μήπως άλλο τόσο δεν μοιάζει να ταιριάζει το «business as usual» με Αγιορείτες; Λίγες μπίζνες έχει κάνει το περιβόλι της Παναγιάς με κάθε είδους φρούτα; Σάμπως τώρα θα σταματήσει; Χάθηκαν οι γέροντες Ευφραίμ; Έλλειψαν οι γέροντες Αρσένιοι; Ή τάχα στερέψαμε από νεόκοπους, επίδοξους Ρουσσόπουλους;
Και δεν σταματάει εκεί το πράγμα. Μέχρι τον Κάραζιτς μπορει να το φθάσει κανείς. Όχι; Δυο βήματα παραπάνω βράζει η Βοσνία. Πιο κει η Ουκρανία. Μπαίνει το Ρωσικό μοναστήρι, βγαίνουν πιο πέρα τα Σκόπια, είναι και… «μακεδονομάχος» ο δικός μας από κούνια, κηδεύεται η Κύπρος αυτές τις μέρες, έρχεται στη χώρα μας όπου νάναι ο Γ.Γ. του Νάτο, ΑΟΖ, πετρέλαια, κακό, οπότε γιατί όχι; Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να αποκλείσει καμιά από τις παραπάνω εκδοχές, ακόμα και τη συνύφανσή τους. Πού όμως βάζουμε τελεία, παιδιά;
Όλα τούτα, η φανταστική αυτή ερμηνευτική περιπλάνηση χωρίς προορισμό, δοκιμάζει τις δυνάμεις μας πέρα από το προφανές, μόνο και μόνο επειδή απλώς δίνουμε σαν τα χαϊβάνια βάση στις δημοσκοπήσεις που μας σερβίρουν. Άστε τις για μια στιγμή κατά μέρος, και βάλτε τώρα με το νου σας τι δημοσκοπήσεις βλέπει από τη μεριά του το Μαξίμου, για ν’ αποφασίζει να το κόψει μέχρι το Άγιον Όρος. Με φουλ τηλεοπτική κάλυψη, υπουργούς, παρατρεχάμενους, γαλονάδες κάργα από το πλάι, σεκιούριτι και δεν συμμαζεύεται. Θα πρέπει τα ευρήματά τους να ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Κάθε φαντασία! Μέχρι και την πιο αχαλίνωτη.
Λ.χ., ευφάνταστες και αόριστες εξηγήσεις επί εξηγήσεων που αποδίδουν το δικό μας πάθημα σε μακρόπνοα σχέδια τα οποία, σύμφωνα με αυτές, εξυφάνθηκαν από μεγάλα κέντρα κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες σε σκοτεινά αλλά παντοδύναμα υπόγεια (εντός αλλά κυρίως εκτός συνόρων), κάνουν τελικά τον άνθρωπο να αισθάνεται εκ προοιμίου μικρός και ανίσχυρος απέναντι στην πραγματικότητα. Εντείνουν το αίσθημα της ματαιοπονίας απέναντι σε άτρωτο τέρας. Το σκορ στο ταμπλό γίνεται δυσθεώρητο ήδη από τα αποδυτήρια.
Ο αγώνας δείχνει να μην παλεύεται με τίποτε, πριν καν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη. Και το μόνο που μένει στον παίκτη είναι να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια κάτω από τη ντουζιέρα της ψυχρολουσίας. Αντί να βελτιώνει η φαντασία το παιγνίδι του παίκτη, καλπάζοντας εκείνη γίνεται αιτία να υπομένει αυτός άπραγος και απαθής τη μοίρα του. Στην καλύτερη, με τελευταία άμυνα την ειρωνία, το τρολάρισμα και το πικρό χιούμορ –πάλι καλά· κάτι είναι και αυτό· κάτι σαν δείγμα ζωής ανάμεσα σ’ εκατομμύρια ζωντανούς-νεκρούς.
Δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν μακρόπνοα σχέδια, ισχυρά κέντρα, μυστηριώδεις συνθήκες και σκοτεινά υπόγεια. Υπάρχουν. Επισημαίνω απλώς ότι η θεώρησή τους ως τέτοιων είναι μέρος της άμυνάς τους, στοχευμένο, και μάλιστα ίσως το αποτελεσματικότερο. Λέω «αποτελεσματικότερο», ακριβώς επειδή επενδύει στη φαντασία μας και καταφέρνει να τη μολύνει, άρα μας ακρωτηριάζει στο δρόμο προς την ελευθερία. Έτσι, τουλάχιστον τριακόσια χρόνια Διαφωτισμού, με ανεκτίμητο ζητούμενό του τη χειραφέτηση του ανθρώπου πάνε περίπατο σε κλάσμα του δευτερολέπτου.
Στις σκοταδιστικές εποχές που δυστυχώς ξαναζούμε σε πείσμα κάθε προόδου, απ’ όση είχαμε μέχρι τώρα επιτύχει τέλος πάντων, με μια κυβέρνηση που τόχει ρίξει στα τάματα, τα ματζούνια, εσχάτως και τα κομποσχοίνια, κι έναν Πρωθυπουργό που πλέον σταυροκοπιέται νυχθημερόν κι επικαλείται ιδιαίτερες συνομιλίες με τον Ύψιστο και τη Μεγαλόχαρη, ενώ απαγγέλει on camera το «Πάτερ Ημών» και το «Πιστεύω» κ.τ.λ., το «προσκύνημά» του στο Άγιον Όρος συνιστά εδώ ένα θαυμάσιο παράδειγμα, για το πόσο βλαπτική μπορεί να είναι η άρρωστη πλευρά της φαντασίας μας.
Ας αναρωτηθούμε, λοιπόν: Γιατί, αλήθεια, πήγε στην Αθωνική Πολιτεία; Όχι φυσικά για να μονάσει! Ούτε για να πάρει εγκαίρως μιαν ιδέα του πώς θα είναι, αν χρειαθεί… Αν και, εδώ που τα λέμε, ο συνδυασμός της μετάβασής του εκεί με… ελικόπτερο όσο νάναι παραπέμπει, ταιριάζει κάπως…
Τούτο ακριβώς όμως είναι και το πρόβλημα με τη φαντασία: τα επιμέρους στοιχεία να μοιάζουν ότι ταιριάζουν…
Μήπως άλλο τόσο δεν μοιάζει να ταιριάζει το «business as usual» με Αγιορείτες; Λίγες μπίζνες έχει κάνει το περιβόλι της Παναγιάς με κάθε είδους φρούτα; Σάμπως τώρα θα σταματήσει; Χάθηκαν οι γέροντες Ευφραίμ; Έλλειψαν οι γέροντες Αρσένιοι; Ή τάχα στερέψαμε από νεόκοπους, επίδοξους Ρουσσόπουλους;
Και δεν σταματάει εκεί το πράγμα. Μέχρι τον Κάραζιτς μπορει να το φθάσει κανείς. Όχι; Δυο βήματα παραπάνω βράζει η Βοσνία. Πιο κει η Ουκρανία. Μπαίνει το Ρωσικό μοναστήρι, βγαίνουν πιο πέρα τα Σκόπια, είναι και… «μακεδονομάχος» ο δικός μας από κούνια, κηδεύεται η Κύπρος αυτές τις μέρες, έρχεται στη χώρα μας όπου νάναι ο Γ.Γ. του Νάτο, ΑΟΖ, πετρέλαια, κακό, οπότε γιατί όχι; Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να αποκλείσει καμιά από τις παραπάνω εκδοχές, ακόμα και τη συνύφανσή τους. Πού όμως βάζουμε τελεία, παιδιά;
Όλα τούτα, η φανταστική αυτή ερμηνευτική περιπλάνηση χωρίς προορισμό, δοκιμάζει τις δυνάμεις μας πέρα από το προφανές, μόνο και μόνο επειδή απλώς δίνουμε σαν τα χαϊβάνια βάση στις δημοσκοπήσεις που μας σερβίρουν. Άστε τις για μια στιγμή κατά μέρος, και βάλτε τώρα με το νου σας τι δημοσκοπήσεις βλέπει από τη μεριά του το Μαξίμου, για ν’ αποφασίζει να το κόψει μέχρι το Άγιον Όρος. Με φουλ τηλεοπτική κάλυψη, υπουργούς, παρατρεχάμενους, γαλονάδες κάργα από το πλάι, σεκιούριτι και δεν συμμαζεύεται. Θα πρέπει τα ευρήματά τους να ξεπερνάνε κάθε φαντασία. Κάθε φαντασία! Μέχρι και την πιο αχαλίνωτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου