Γράφει ο Μαχητικός απο την Babushka...
Ο πόλεμος δε λέει να σωπάσει στη χώρα μας, βασικά μαίνεται λυσσαλέος ολόγυρα στη γη, και κάθε μέρα που ξημερώνει προσμένουμε να είναι και η τελευταία που θα ζήσουμε. Παραμύθια αμέτρητα μας ξεφουρνίζουν καθημερινά, για αναγκαία μέτρα, για πτώχευση που είναι στην πόρτα, για δύσκολες και κρίσιμες στιγμές, για συνομιλίες και συμβουλές από τον ίδιο το θεό στον πρωθυπουργό της χώρας, καθώς και άλλα πολλά.
Όλα αυτά για ένα σκοπό και μόνο. Να σκορπίσουν το φόβο, αυτός είναι ο μεγάλος μας εχθρός, ούτε κατακτητές με όπλα και άρματα αλλά τρομοκρατία και ωμοί εκβιασμοί στο ζωτικό κύτταρο της κοινωνίας. Οι ίδιοι οι πολίτες βιώνουν ένα δυνατό πείραμα, ένα πολυσύνθετο και καλά μελετημένο ψυχολογικό αλλά και ανθρωπιστικό πόλεμο. Μεθοδεύοντας συστηματικά την εκτόξευση των τιμών στα βασικά αγαθά, παράλληλα σε σχέση με την δημιουργία ακόρεστης δίψας στον άνθρωπο για ολοένα και μεγαλύτερη κατοχή υλιστικής κατοχής, οδήγησε σε μια πρωτοφανή κρίση. Με το οικονομικό «κραχ» της κοινωνίας να είναι ήδη ανάμεσα μας, έχει ελλείψει εκείνο το σύστημα προτεραιοτήτων της λογικής με αποτέλεσμα να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση στην κοινωνία μας. Αντί να σκέφτεται ο πολίτης πρώτα το πώς θα επιβιώσει, πιέζεται ακόμα περισσότερο για το πώς θα αποκτήσει ολοένα και περισσότερα αγαθά, να χρεωθεί ακόμα πιο πολύ στους νόμιμους τοκογλύφους και με αυτό τον τρόπο να μετατραπεί σε υποχείριο τους και το τέλος να είναι απλά ένα διαδικαστικό ζήτημα. Μόνο σαν άρρωστο αστείο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οι πολυδιαφημιζόμενες λίστες προτεραιότητας για το νέο «iphone», σε μια κοινωνία που οι αυτοκτονίες των πολιτών της έχουν φτάσει δυσθεώρητα ύψη για τα δεδομένα της και οι άστεγοι είναι περισσότεροι από τις καρέκλες και τα τραπεζάκια στις επώνυμες πλατείες. Ενώ ο πόλεμος του συστήματος συνεχίζεται μέσα από τα γνωστά μέσα μαζικής εξαπάτησης,
εκμετάλλευσης αν επιθυμείται, με αλλεπάλληλες καλά οργανωμένες επιθέσεις στα μπερδεμένα μυαλά της πλειοψηφίας. Αρχικά μας έλεγαν ότι χωρίς ευρώ δε θα έχουμε πετρέλαιο, δε θα έχουμε φάρμακα, θα τα χάσουμε όλα. Μετά βέβαια αποσιώπησαν ότι έκαναν εμπάργκο στο Ιράν που μας προμήθευε πετρέλαιο άνευ προκαταβολής και έπρεπε να αγοράζουν και σε ακριβότερη τιμή αλλά και αποπληρώνοντας προκαταβολικά, από τα πετρέλαια που πουλούσαν οι δανειστές και σωτήρες του έθνους. Αυτούς που νυχθημερόν υπερασπίζεται ο μπουμπούκος όπου βρεθεί και όπου σταθεί, λες και η ίδια η καγκελάριος του πληρώνει το μεροκάματο του. Μια μαϊμού που παίζει πολύ καλά το σόου της και μας χαρίζει στιγμές άφθονου γέλιου, με τις εξαιρετικές επιδόσεις στο αγαπημένο του άθλημα, αυτό της κυβίστησης η αλλιώς κωλοτούμπας.
Παπαγαλάκια σαν και αυτόν είναι πολλά, είτε με κοστούμι και γραβάτα πολιτικού, είτε με προσωπίδα μαχόμενου και πατριώτη δημοσιογράφου, είτε ακόμα και αγουροξυπνημένου συνδικαλιστή, όψιμου επαναστάτη. Φυσικό είναι να κερδίζουν τις εντυπώσεις αλλά και τη μάχη, όλη μέρα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Πλύση εγκεφάλου και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους αμφισβητήσει, να σταθεί απέναντι τους και να αποδοκιμάσει τα μισό μπερδεμένα ψέματα τους. Πλέον οι τακτικές του τραμπούκου έχουν όνομα και επώνυμο και το μόνο εύκολο είναι να σου φορέσουν βραχιόλια και να σε διασύρουν στα κανάλια σαν το χειρότερο εγκληματία, απλά γιατί αντιστάθηκες, γιατί δεν έφαγες το κάλπικο παραμύθι τους.
Μιας και είπαμε για παραμύθια, αυτά που δεν έχουν δράκο μέσα τους είναι τα χειρότερα, τόσο προβλέψιμα, τόσο άνοστα και ανοργασμικά. Φοβούνται ότι δε θα ψηφιστούν τα μέτρα, ότι η χώρα θα οδηγηθεί στο απόσπασμα, ότι θα
βγούμε από το ευρώ και ένα σωρό άλλα περίεργα. Όλα αυτά για να δείξουν στον κόσμο ότι η φωτιά έχει αρχίσει να καίει το σπίτι και τα υπάρχοντα του αλλά οι καλοί αυτοί πατριώτες θα σώσουν από μια αλλαξιά εσώρουχα στον καθένα από μας. Κι ας είναι τρύπια, μπαλωμένα, καμένα, ας μην έχουμε ούτε σπίτι, ούτε τίποτα, θα έχουμε όμως μια αλλαξιά εσώρουχα στην κατοχή μας, τόσο χρήσιμο μας είναι το ευρώ αυτή την εποχή.
Οι τσέπες μας είναι αδειανές, τα τηλέφωνα χτυπάνε συνεχώς από τις τράπεζες και τους εισπράκτορες τους, μετρημένα κουκιά αυτά που έχουμε για θέρμανση, ρουχισμό και τροφή. Η πλειοψηφία της κοινωνίας μας είναι μέσα στην αρένα με τα λιοντάρια και προσπαθεί να γαντζωθεί από όπου βρει για να σώσει την ύπαρξη της.
Αρκεί να κοιτάξεις τριγύρω σου για μια στιγμή και θα δεις αμέτρητους χαρακωμένους και κομματιασμένους από τα νύχια και τα δόντια
του θηρίου. Το αίμα τρέχει ασταμάτητο και έχει σημαδέψει τα πάντα. Το χαμόγελο έχει χαθεί και μόνο τρόμο και φόβο βλέπεις παντού, αυτό που ήθελαν πάντα, αυτό που σχεδίαζαν και προσπαθούσαν να υλοποιήσουν πάντα.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η ομήγυρη ζητά περισσότερο αίμα να χυθεί, ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία να εμφανιστεί στον τόπο μας. Το πειραματόζωο πρέπει να δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο, περισσότερες ψυχές να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα, μόνο έτσι θα ικανοποιηθούν. Το τέλος μοιάζει προδιαγραμμένο, να πλησιάζει ολοένα και πιο γρήγορα.
Οπότε τι μας απομένει εμάς, αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο, τους λίγους σε ποσότητα αλλά πολλούς σε ποιότητα. Μονόδρομος η μάχη, ο αγώνας που αν και άνισος και άδικος, πρέπει να έρθει στα δικά μας μέτρα, επειδή ακριβώς το θέλουμε τόσο πολύ. Χωρίς σωτήρες, χωρίς μέντορες, χωρίς άλλους ξεφτίλες πατριώτες.
Μόνοι εναντίων όλων. Όπως τους ήρωες πολεμιστές που δε φοβήθηκαν στιγμή την πολεμική υπερδύναμη των ναζί και χωμένοι στα οχυρά πολέμησαν χωρίς κανένα εφόδιο, αφού είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους από το κράτος, και με μοναδικό όπλο το ότι δεν είχαν τίποτα να χάσουν, κατάφεραν το αδύνατο. Στάθηκαν στο σημείο τους και δεν επέτρεψαν τον εχθρό να τους ξεπεράσει, να τους ποδοπατήσει και να τους κατακτήσει. Έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς, να αντισταθούμε, να μην επιτρέψουμε να μας κατακτήσουν και να ρίξουν αυτή την ταφόπλακα πάνω μας. Τουλάχιστον ας χαθούμε αγωνιζόμενοι και όχι κοιμώμενοι στον καναπέ μας. Οι δικαιολογίες τελείωσαν, τα ψέματα σωθήκαν, ένα πράμα μας μένει από δω και πέρα.
Όλοι στο δρόμο, εκεί θα δώσουμε τη μάχη, ο καθένας για το δικό του οχυρό, το δικό του σημείο, να στήσουμε τη δική μας «γραμμή Μεταξά».
NO PASARAN
Ο πόλεμος δε λέει να σωπάσει στη χώρα μας, βασικά μαίνεται λυσσαλέος ολόγυρα στη γη, και κάθε μέρα που ξημερώνει προσμένουμε να είναι και η τελευταία που θα ζήσουμε. Παραμύθια αμέτρητα μας ξεφουρνίζουν καθημερινά, για αναγκαία μέτρα, για πτώχευση που είναι στην πόρτα, για δύσκολες και κρίσιμες στιγμές, για συνομιλίες και συμβουλές από τον ίδιο το θεό στον πρωθυπουργό της χώρας, καθώς και άλλα πολλά. Όλα αυτά για ένα σκοπό και μόνο. Να σκορπίσουν το φόβο, αυτός είναι ο μεγάλος μας εχθρός, ούτε κατακτητές με όπλα και άρματα αλλά τρομοκρατία και ωμοί εκβιασμοί στο ζωτικό κύτταρο της κοινωνίας. Οι ίδιοι οι πολίτες βιώνουν ένα δυνατό πείραμα, ένα πολυσύνθετο και καλά μελετημένο ψυχολογικό αλλά και ανθρωπιστικό πόλεμο. Μεθοδεύοντας συστηματικά την εκτόξευση των τιμών στα βασικά αγαθά, παράλληλα σε σχέση με την δημιουργία ακόρεστης δίψας στον άνθρωπο για ολοένα και μεγαλύτερη κατοχή υλιστικής κατοχής, οδήγησε σε μια πρωτοφανή κρίση. Με το οικονομικό «κραχ» της κοινωνίας να είναι ήδη ανάμεσα μας, έχει ελλείψει εκείνο το σύστημα προτεραιοτήτων της λογικής με αποτέλεσμα να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση στην κοινωνία μας. Αντί να σκέφτεται ο πολίτης πρώτα το πώς θα επιβιώσει, πιέζεται ακόμα περισσότερο για το πώς θα αποκτήσει ολοένα και περισσότερα αγαθά, να χρεωθεί ακόμα πιο πολύ στους νόμιμους τοκογλύφους και με αυτό τον τρόπο να μετατραπεί σε υποχείριο τους και το τέλος να είναι απλά ένα διαδικαστικό ζήτημα. Μόνο σαν άρρωστο αστείο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οι πολυδιαφημιζόμενες λίστες προτεραιότητας για το νέο «iphone», σε μια κοινωνία που οι αυτοκτονίες των πολιτών της έχουν φτάσει δυσθεώρητα ύψη για τα δεδομένα της και οι άστεγοι είναι περισσότεροι από τις καρέκλες και τα τραπεζάκια στις επώνυμες πλατείες. Ενώ ο πόλεμος του συστήματος συνεχίζεται μέσα από τα γνωστά μέσα μαζικής εξαπάτησης,
εκμετάλλευσης αν επιθυμείται, με αλλεπάλληλες καλά οργανωμένες επιθέσεις στα μπερδεμένα μυαλά της πλειοψηφίας. Αρχικά μας έλεγαν ότι χωρίς ευρώ δε θα έχουμε πετρέλαιο, δε θα έχουμε φάρμακα, θα τα χάσουμε όλα. Μετά βέβαια αποσιώπησαν ότι έκαναν εμπάργκο στο Ιράν που μας προμήθευε πετρέλαιο άνευ προκαταβολής και έπρεπε να αγοράζουν και σε ακριβότερη τιμή αλλά και αποπληρώνοντας προκαταβολικά, από τα πετρέλαια που πουλούσαν οι δανειστές και σωτήρες του έθνους. Αυτούς που νυχθημερόν υπερασπίζεται ο μπουμπούκος όπου βρεθεί και όπου σταθεί, λες και η ίδια η καγκελάριος του πληρώνει το μεροκάματο του. Μια μαϊμού που παίζει πολύ καλά το σόου της και μας χαρίζει στιγμές άφθονου γέλιου, με τις εξαιρετικές επιδόσεις στο αγαπημένο του άθλημα, αυτό της κυβίστησης η αλλιώς κωλοτούμπας.
Παπαγαλάκια σαν και αυτόν είναι πολλά, είτε με κοστούμι και γραβάτα πολιτικού, είτε με προσωπίδα μαχόμενου και πατριώτη δημοσιογράφου, είτε ακόμα και αγουροξυπνημένου συνδικαλιστή, όψιμου επαναστάτη. Φυσικό είναι να κερδίζουν τις εντυπώσεις αλλά και τη μάχη, όλη μέρα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Πλύση εγκεφάλου και αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους αμφισβητήσει, να σταθεί απέναντι τους και να αποδοκιμάσει τα μισό μπερδεμένα ψέματα τους. Πλέον οι τακτικές του τραμπούκου έχουν όνομα και επώνυμο και το μόνο εύκολο είναι να σου φορέσουν βραχιόλια και να σε διασύρουν στα κανάλια σαν το χειρότερο εγκληματία, απλά γιατί αντιστάθηκες, γιατί δεν έφαγες το κάλπικο παραμύθι τους.
Μιας και είπαμε για παραμύθια, αυτά που δεν έχουν δράκο μέσα τους είναι τα χειρότερα, τόσο προβλέψιμα, τόσο άνοστα και ανοργασμικά. Φοβούνται ότι δε θα ψηφιστούν τα μέτρα, ότι η χώρα θα οδηγηθεί στο απόσπασμα, ότι θα
βγούμε από το ευρώ και ένα σωρό άλλα περίεργα. Όλα αυτά για να δείξουν στον κόσμο ότι η φωτιά έχει αρχίσει να καίει το σπίτι και τα υπάρχοντα του αλλά οι καλοί αυτοί πατριώτες θα σώσουν από μια αλλαξιά εσώρουχα στον καθένα από μας. Κι ας είναι τρύπια, μπαλωμένα, καμένα, ας μην έχουμε ούτε σπίτι, ούτε τίποτα, θα έχουμε όμως μια αλλαξιά εσώρουχα στην κατοχή μας, τόσο χρήσιμο μας είναι το ευρώ αυτή την εποχή.
Οι τσέπες μας είναι αδειανές, τα τηλέφωνα χτυπάνε συνεχώς από τις τράπεζες και τους εισπράκτορες τους, μετρημένα κουκιά αυτά που έχουμε για θέρμανση, ρουχισμό και τροφή. Η πλειοψηφία της κοινωνίας μας είναι μέσα στην αρένα με τα λιοντάρια και προσπαθεί να γαντζωθεί από όπου βρει για να σώσει την ύπαρξη της.
Αρκεί να κοιτάξεις τριγύρω σου για μια στιγμή και θα δεις αμέτρητους χαρακωμένους και κομματιασμένους από τα νύχια και τα δόντια
του θηρίου. Το αίμα τρέχει ασταμάτητο και έχει σημαδέψει τα πάντα. Το χαμόγελο έχει χαθεί και μόνο τρόμο και φόβο βλέπεις παντού, αυτό που ήθελαν πάντα, αυτό που σχεδίαζαν και προσπαθούσαν να υλοποιήσουν πάντα.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, η ομήγυρη ζητά περισσότερο αίμα να χυθεί, ακόμα μεγαλύτερη δυστυχία να εμφανιστεί στον τόπο μας. Το πειραματόζωο πρέπει να δοκιμαστεί ακόμα περισσότερο, περισσότερες ψυχές να οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα, μόνο έτσι θα ικανοποιηθούν. Το τέλος μοιάζει προδιαγραμμένο, να πλησιάζει ολοένα και πιο γρήγορα.
Οπότε τι μας απομένει εμάς, αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο, τους λίγους σε ποσότητα αλλά πολλούς σε ποιότητα. Μονόδρομος η μάχη, ο αγώνας που αν και άνισος και άδικος, πρέπει να έρθει στα δικά μας μέτρα, επειδή ακριβώς το θέλουμε τόσο πολύ. Χωρίς σωτήρες, χωρίς μέντορες, χωρίς άλλους ξεφτίλες πατριώτες.
Μόνοι εναντίων όλων. Όπως τους ήρωες πολεμιστές που δε φοβήθηκαν στιγμή την πολεμική υπερδύναμη των ναζί και χωμένοι στα οχυρά πολέμησαν χωρίς κανένα εφόδιο, αφού είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους από το κράτος, και με μοναδικό όπλο το ότι δεν είχαν τίποτα να χάσουν, κατάφεραν το αδύνατο. Στάθηκαν στο σημείο τους και δεν επέτρεψαν τον εχθρό να τους ξεπεράσει, να τους ποδοπατήσει και να τους κατακτήσει. Έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς, να αντισταθούμε, να μην επιτρέψουμε να μας κατακτήσουν και να ρίξουν αυτή την ταφόπλακα πάνω μας. Τουλάχιστον ας χαθούμε αγωνιζόμενοι και όχι κοιμώμενοι στον καναπέ μας. Οι δικαιολογίες τελείωσαν, τα ψέματα σωθήκαν, ένα πράμα μας μένει από δω και πέρα.
Όλοι στο δρόμο, εκεί θα δώσουμε τη μάχη, ο καθένας για το δικό του οχυρό, το δικό του σημείο, να στήσουμε τη δική μας «γραμμή Μεταξά».
NO PASARAN
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου