του Δημητρη Παπαχρηστου, απο το Εθνος...
Υπάρχουν πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τα κελεύσματα ή τις προσταγές ή, άλλως, τις ειλημμένες αποφάσεις, στην προκειμένη περίπτωση των δανειστών μας, που ως αχόρταγοι τροϊκανοί είναι ικανοί να μας εξοντώσουν, καθότι δεν ικανοποιούνται από την πιστή εκτέλεση των συμφωνηθέντων, γι' αυτό και σε κάθε επίσκεψη στη χώρα μας, ως ελεγκτές, ανακαλύπτουν μαύρες τρύπες, γι' αυτό και το «πλεόνασμα» γίνεται επικοινωνιακό πολιτικό παιχνίδι.
Οι συγκυβερνώντες, πρόθυμοι, διαμαρτύρονται, ενίστανται και «απειλούν» πως δεν θα πάρουν άλλα μέτρα και θα εξαιρέσουν από τη φορολόγηση τα μαντριά και τις αποθήκες, για να αποδεχτούμε τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και των αγροτεμαχίων, γιατί δεν αντέχει άλλο ο ελληνικός λαός, που έχει «ιερή» σχέση με την ιδιοκτησία και τώρα βλέπει να έρχεται «ο καπιταλιστικός κομμουνισμός» να του την πάρει.
Η κατάσταση γίνεται πολλές φορές τραγελαφική, στο επίπεδο των λόγων που εξακοντίζουν οι πολιτικοί διαχειριστές της κρίσης και των συμφερόντων της πραγματικής εξουσίας, που είναι οι τραπεζίτες κεφαλαιούχοι, οι οποίοι υπαγορεύουν και επιβάλλουν την πολιτική τους σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλες μαζί, που συναπαρτίζουν την Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας.
Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από δηλώσεις των διάφορων αξιωματούχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, που λειτουργούν αντιφατικά, μια «η Ελλάδα τα κατάφερε», την άλλη «η Ελλάδα δεν τα κατάφερε» και θα πρέπει να πάρει κι άλλα μέτρα. Φαίνεται το κάνουν για να μας κρατούν σε εγρήγορση και να μας προετοιμάζουν να δεχτούμε την υποταγή - κατοχή τους για πενήντα τόσα χρόνια.
Οι συγκυβερνώντες κάνουν «καλά» τη δουλειά τους, κερδίζουν χρόνο, αλλά τα προβλήματα οξύνονται και θα ακολουθήσουν οι παρακρούσεις των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, των κινητικοτήτων και των μη εχόντων να αντιμετωπίσουν τα πρόσθετα βάρη. Οι απεργίες πλέον δεν θα περιορίζονται σε συντεχνιακό επίπεδο.
Η ενότητα των εργαζομένων θα γίνει κοινή υπόθεση όλων, για τη ριζική και πλήρη ανατροπή της πολιτικής τους, που πέντε χρόνια αντί να φέρει αποτελέσματα παραγωγικής ανάπτυξης, επιδεινώνει την οικονομική κρίση.
Γι' αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με αλληλεγγύη και συλλογικότητα τις επιμέρους επιπτώσεις της κρίσης, που δεν λογαριάζουν οι ιθύνοντες όταν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν αριθμούς και ποσοστά. Ηρθε, όχι ως παράγωγο, αλλά ως ανάγκη, η ώρα της ανασυγκρότησης και του αναστοχασμού, για να βρούμε τους χαμένους μας εαυτούς και να βγούμε μέσα από τη σύγχυση και τον φόβο και να κάνουμε δημιουργική τη «ζώσα μνήμη» που ξεσκαρτάρει το παρελθόν και μας ορίζει διά της αντιστάσεως το παρόν και το μέλλον.
Υπάρχουν πρόθυμοι να ικανοποιήσουν τα κελεύσματα ή τις προσταγές ή, άλλως, τις ειλημμένες αποφάσεις, στην προκειμένη περίπτωση των δανειστών μας, που ως αχόρταγοι τροϊκανοί είναι ικανοί να μας εξοντώσουν, καθότι δεν ικανοποιούνται από την πιστή εκτέλεση των συμφωνηθέντων, γι' αυτό και σε κάθε επίσκεψη στη χώρα μας, ως ελεγκτές, ανακαλύπτουν μαύρες τρύπες, γι' αυτό και το «πλεόνασμα» γίνεται επικοινωνιακό πολιτικό παιχνίδι.
Οι συγκυβερνώντες, πρόθυμοι, διαμαρτύρονται, ενίστανται και «απειλούν» πως δεν θα πάρουν άλλα μέτρα και θα εξαιρέσουν από τη φορολόγηση τα μαντριά και τις αποθήκες, για να αποδεχτούμε τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και των αγροτεμαχίων, γιατί δεν αντέχει άλλο ο ελληνικός λαός, που έχει «ιερή» σχέση με την ιδιοκτησία και τώρα βλέπει να έρχεται «ο καπιταλιστικός κομμουνισμός» να του την πάρει.
Η κατάσταση γίνεται πολλές φορές τραγελαφική, στο επίπεδο των λόγων που εξακοντίζουν οι πολιτικοί διαχειριστές της κρίσης και των συμφερόντων της πραγματικής εξουσίας, που είναι οι τραπεζίτες κεφαλαιούχοι, οι οποίοι υπαγορεύουν και επιβάλλουν την πολιτική τους σε κάθε χώρα ξεχωριστά και σε όλες μαζί, που συναπαρτίζουν την Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας.
Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από δηλώσεις των διάφορων αξιωματούχων της ΕΕ και του ΔΝΤ, που λειτουργούν αντιφατικά, μια «η Ελλάδα τα κατάφερε», την άλλη «η Ελλάδα δεν τα κατάφερε» και θα πρέπει να πάρει κι άλλα μέτρα. Φαίνεται το κάνουν για να μας κρατούν σε εγρήγορση και να μας προετοιμάζουν να δεχτούμε την υποταγή - κατοχή τους για πενήντα τόσα χρόνια.
Οι συγκυβερνώντες κάνουν «καλά» τη δουλειά τους, κερδίζουν χρόνο, αλλά τα προβλήματα οξύνονται και θα ακολουθήσουν οι παρακρούσεις των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, των κινητικοτήτων και των μη εχόντων να αντιμετωπίσουν τα πρόσθετα βάρη. Οι απεργίες πλέον δεν θα περιορίζονται σε συντεχνιακό επίπεδο.
Η ενότητα των εργαζομένων θα γίνει κοινή υπόθεση όλων, για τη ριζική και πλήρη ανατροπή της πολιτικής τους, που πέντε χρόνια αντί να φέρει αποτελέσματα παραγωγικής ανάπτυξης, επιδεινώνει την οικονομική κρίση.
Γι' αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε με αλληλεγγύη και συλλογικότητα τις επιμέρους επιπτώσεις της κρίσης, που δεν λογαριάζουν οι ιθύνοντες όταν αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν αριθμούς και ποσοστά. Ηρθε, όχι ως παράγωγο, αλλά ως ανάγκη, η ώρα της ανασυγκρότησης και του αναστοχασμού, για να βρούμε τους χαμένους μας εαυτούς και να βγούμε μέσα από τη σύγχυση και τον φόβο και να κάνουμε δημιουργική τη «ζώσα μνήμη» που ξεσκαρτάρει το παρελθόν και μας ορίζει διά της αντιστάσεως το παρόν και το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου