Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Όταν η μετριοπάθεια γίνεται τρομοκρατία

του Περικλη Κοροβεση απο την Εποχη...

Μελέτησα προσεκτικά το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν δει κανένας αυτό το κείμενο εκτός πολιτικής συγκυρίας, θα το κατέτασσε στα μετριοπαθή σοσιαλδημοκρατικά ντοκουμέντα παρελθόντων ετών ή θα το χαρακτήριζε θαρραλέο μανιφέστο μιας ριζοσπαστικής κεντροδεξιάς. Είναι μια πρόταση πολιτικής διακυβέρνησης εντός του συστήματος και υπέρ του συστήματος. Τότε γιατί, αυτός ο βρώμικος πόλεμος και όλη αυτή η κατασυκοφάντηση του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια απλή αντιπαράθεση πολιτικών επιχειρημάτων, έστω και σε αυτό το άθλιο πολιτικό επίπεδο των τηλεοπτικών πάνελ. Είναι ένας οργανωμένος πόλεμος, αντίγραφο του πολέμου των ΜΜΕ της Βενεζουέλας κατά του Τσάβες, που είχε σκοπό τον αφανισμό του με όλα τα μέσα. Και αυτή η καμπάνια της αθλιότητας και του ψεύδους είναι μια πρόγευση για το τι θα γίνει αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ κατορθώσουν και σχηματίσουν κυβέρνηση. Θα μπει και η απειλή των τανκς;

Και το ΚΚΕ κατά του ΣΥΡΙΖΑ;

Kαι καλά το αστικό μπλοκ του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού και τα όργανά τους να πολεμούν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ΚΚΕ τι θέλει μαζί τους; ΚΚΕ – ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε μια ιερή ενότητα χτυπούν από όλες τις πλευρές το εγχείρημα μιας ενωτικής Αριστεράς, που αποδεδειγμένα είχε απήχηση στον κόσμο και ανέτρεψε την παντοδυναμία του δικομματισμού σε εκλογικό επίπεδο. Και εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: Mήπως μπερδεύουμε τον γοητευτικό μύθο του κομμουνισμού που εδώ και δύο αιώνες περίπου ήταν φάντασμα όχι μόνο της Ευρώπης αλλά όλου του κόσμου, με τη σταλινική του ερμηνεία; Kαι αν πάρουμε τα σταλινικά κόμματα όπως αυτά διαμορφώνονται υπό την ΕΣΣΔ, πότε εγκατέλειψαν την ταύτιση με την απόλυτη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, που πάντοτε την προστάτευαν από τη βία του σοσιαλφασισμού; O ιστορικός ηγέτης του γερμανικού κόμματος Τέλμαν, ακόμα και όταν είχε θριαμβεύσει ο Χίτλερ , πίστευε πως ο κύριος εχθρός ήταν οι σοσιαλδημοκράτες. Νόμιζε πως μετά τον Χίτλερ θα ερχόταν η σειρά του να κυβερνήσει. Και σήμερα βλέπουμε πως έχει υποτιμήσει το ναζιστικό κίνδυνο της Χρυσής Αυγής ο Περισσός και ούτε καν ασχολείται μαζί της. Πιστεύει ότι οι ναζί θα φορέσουν κοστούμια και θα αφομοιωθούν από το σύστημα και τη Βουλή.
Αυτή η αντίληψη της πρωτοπορίας και απόλυτης ορθοδοξίας μετατρέπει την πολιτική σε μεταφυσική. Η καθημερινότητα αγνοείται και η λύση των προβλημάτων που κυριολεκτικά σκοτώνουν τον κόσμο και απαιτούν μια άμεση λύση, μεταφέρονται, αν όχι στην άλλη ζωή, τουλάχιστον στο μακρινό μέλλον του Σοσιαλισμού, όπου θα μας πάει κάποια μέρα το ισχυρό όχημα του ΚΚΕ. Εξ ου και το σύνθημα «ισχυρό ΚΚΕ».Όσο μεγαλύτερη ιπποδύναμη έχει, τόσο πιο γρήγορα θα οδεύσουμε προς το μέλλον. Αλλά η παρούσα κατάσταση μένει ανέγγιχτη. Και όποιος πάει να κάνει κάτι εδώ και τώρα, έχει αυταπάτες. Οπορτουνιστής λοιπόν, κοροϊδεύει το λαό, άρα εχθρός.
Όσοι έχουμε μακρά θητεία στην Αριστερά και γνωρίζουμε πρόσωπα και ιστορίες από πρώτο χέρι, ξέρουμε πως τα πράγματα ποτέ δεν ήταν ειδυλλιακά. Αν οι περίφημοι φάκελοι της Ασφάλειας δεν είχαν καεί και είχαν δοθεί στους ιστορικούς, τότε θα είχαμε μια άλλη αντίληψη για την ιστορία της Αριστεράς. Και εδώ πρέπει να θυμηθούμε το Φίλιππο Ηλιού. Κάτι ήξερε για την πραγματική Ιστορία μας. Αλλά η ιστορία είναι μια απρόβλεπτη κυρία. Δημιουργεί καταστάσεις που δεν τις περιμένει κανείς. Αφήνει στην άκρη τους επαγγελματίες εραστές – ηγέτες και είναι μονίμως άπιστη στις θεωρητικές προσεγγίσεις και αναλύσεις τους. Και εδώ είναι η σημασία της πολιτικής παρέμβασης. Πώς αυτό που δημιουργείται απρόβλεπτα, θα βρει μια πολιτική διέξοδο και θα αποκτήσει μια μόνιμη προοπτική; Και εδώ νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ είχε μια πρώτη επιτυχία. Εξέφρασε πολιτικά το «απρόοπτο της ιστορίας» - έστω και στο εύθραυστο εκλογικό πεδίο – και με κάποιες προϋποθέσεις τα πράγματα μπορούν να προχωρήσουν ακόμα πιο πολύ. Εδώ χρειάζεται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των Αριστερών δυνάμεων.

Αγώνας επιβίωσης των ελίτ

Αλλά για να ξαναγυρίσουμε στο αρχικό μας ερώτημα. Γιατί μέρος των πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και της ΔΗΜΑΡ, θέλουν να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ κρεμασμένο ανάποδα σαν καπνιστό μπούτι ; Εδώ οι απαντήσεις είναι πολλές. Όταν ένα πολιτικό σύστημα χάνει τη δύναμη που το στήριζε, τότε μένει μετέωρο. Και αρχίζει ο αγώνας επιβίωσης των στελεχών του, που δεν έχουν την ψυχραιμία να αλλάξουν το σύστημα που τους καθιέρωσε, αλλά τους αρκεί να σώσουν τον εαυτό τους. Κανονικά ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί την επομένη των εκλογών. Αυτό θα ήταν μια προσφορά στο σύστημα. Και όμως, σαν να μην έγινε τίποτα, θέλουν να μας σώσουν από την πολιτική των αυτοκτονιών, της ανεργίας και της πείνας, που οι ίδιοι επέβαλαν με την ψυχραιμία serial killer. Τα ΜΜΕ και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, θα μπορούσαν να είναι πιο ψύχραιμα. Με τη συσσωρευμένη πείρα που έχουν και τους τεράστιους μηχανισμούς που διαθέτουν, θα μπορούσαν να πόνταραν και σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς, στα πλαίσια της ρητορείας του πολιτικού πολιτισμού. Με δεδομένες τις δυσκολίες που θα έχει μια άπειρη κυβέρνηση, με τις πραγματικές αδυναμίες και τα λάθη που θα έκανε η ελίτ των μονοπωλίων, θα μπορούσαν να κέρδιζαν χρόνο, ώστε να μπορέσει το σύστημα να ανασυνταχθεί και την κατάλληλη στιγμή να ρίξει την αριστερή κυβέρνηση. Τρόποι υπάρχουν. Γιατί βέβαια θα μπορούσε να συμβεί και το αντίθετο. Θεωρητικά η κυβέρνηση θα μπορούσε να τα πήγαινε και καλά. Αλλά αυτό είναι θεωρία και όχι μια σίγουρη πράξη. Πάντως η ελπίδα τρέφει. Και βλέπουμε ιστορικούς πυλώνες του συστήματος, μια καθαρή εξουσία μέσα στην εξουσία, όπως π. χ. «Νέα», «Βήμα», «Καθημερινή» να μετατρέπουν τα κύρια άρθρα τους σε «πρωϊνάδικα» και οι «κατίνες» γίνονται «γκουρού».
Αυτή τη συνολική φθορά του συστήματος κάποια πολιτική δύναμη θα την εισέπραττε. Και θα ήταν ο πολιτικός φορέας που θα έλεγε πώς πρέπει να βγούμε από αυτήν την καταστροφή της φτώχειας, της ανεργίας και του λουκέτου που αναγκάζει τους ανθρώπους να τρώνε από τα σκουπίδια. Και επάνω σ’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε όλο αυτό το φανατικό μίσος εναντίον του, που θυμίζει ναζιστική αντισημιτική εκστρατεία. Και εδώ ας σκεφτούμε κάτι που σαν Αριστερά δεν το χωνέψαμε καλά. Η επανάσταση του Φρίντμαν και της νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου, ανατρέπει όλες τις θεωρίες του Κέινς, επιβάλλει την απόλυτη φτώχεια σε όλο τον πλανήτη, για να μπορέσει το 1% να συσσωρεύσει όσο γίνεται παραπάνω πλούτο. Γι’ αυτό ακόμα και ένα τόσο μετριοπαθές πρόγραμμα, όπως αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, δαιμονοποιείται γιατί μιλάει, για τους φτωχούς. Και εδώ παίζεται το παιχνίδι, πριν και μετά τις εκλογές. Όποιος μιλάει σήμερα για την καταπολέμηση της φτώχειας προτείνοντας κάποια μέτρα, είναι μια Αλ Κάιντα που απειλεί την Ευρώπη και το ευρώ.

Δεν πάμε σε χοροεσπερίδα

Και ένα πρόγραμμα εξόδου από φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση, που συγκρίνεται μόνο με τις συνέπειες ενός πολέμου και μιας ξένης κατοχής, δεν θα είναι μια χοροεσπερίδα. Χρειάζονται άμεσα εγγυημένα χρήματα από τις 18 του Ιούνη και ένα πρόγραμμα που να εξασφαλίζει την ανάπτυξη της χώρας για να μπορέσει να δημιουργήσει πλούτο και αυτάρκεια. Θα το δεχτεί αυτό η ΕΕ ή θα αρχίσει βάσει του αγγλικού δικαίου να παίρνει νησιά και αρχαία, ορυκτό πλούτο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο που πιθανότατα διαθέτουμε με προσιτό κόστος; Και μήπως ένα σχέδιο ανάπτυξης που θα δώσει αυτονομία και αυτάρκεια στην Ελλάδα, σημαίνει έξοδο από αυτήν την ΕΕ και από αυτό το ευρώ και να μπούμε στην προοπτική μιας άλλης Ευρώπης;

Η Ευρώπη των πολέμων και των επαναστάσεων

Τα κράτη – έθνη κατά κανόνα στηρίζονται σε μια μυθολογική αφήγηση, που δεν έχει σχέση με την Ιστορία. Η καλύτερη εθνική μυθολογία είναι αυτή των Εβραίων, που ξεκινούν σαν ο εκλεκτός λαός του θεού. Η ΕΕ ψάχνει να βρει τη μυθολογική της ταυτότητα, σαν ένα πλέγμα ανώτερων πολιτισμών που έδωσαν τα φώτα τους σε όλη την ανθρωπότητα. Αλλά δεν ξέρουν από πού αρχίζει η Ιστορία τους. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η πρώτη Ευρωπαϊκή Ένωση; Έγινε μια τέτοια προσπάθεια. Απέτυχε οικτρά. Οι βαρβαρικές φυλές που διέλυσαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είναι σήμερα ευρωπαϊκά κράτη. Τι απέγιναν οι Ούνοι, οι Βάνδαλοι, οι Βησιγότθοι, οι Φράγκοι;. Εκχριστιανίστηκαν βρήκαν μόνιμο έδαφος και έκτοτε ο πιο ισχυρός θέλει να κατακτήσει όλους τους υπόλοιπους. Από τον 5ο αιώνα και μετά ο ιβαρβαρικές φυλές εγκαινιάζουν τον «πολιτισμό του πολέμου», που δεν σταματάει ποτέ και φτάνει μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα (ας θυμηθούμε: Εκατονταετής Πόλεμος, θρησκευτικοί πόλεμοι, Τριακονταετής Πόλεμος, οι πόλεμοι του Ναπολέοντα, Μπίσμαρκ και μετά Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος). Για τις σφαγές και τις εξαφανίσεις λαών και πολιτισμών την εποχή της Αποικιοκρατία θα μιλήσουμε μια άλλη φορά.
Αλλά υπάρχει και η Ευρώπη των επαναστάσεων, του Διαφωτισμού, των Γραμμάτων και Τεχνών, που αυτά επέβαλαν ένα ευρωπαϊκό πνεύμα και ένα διεθνισμό των λαών που ακόμα διεκδικεί τα αιτήματά του. Το βάθος της σημερινής Ευρώπης είναι το πνεύμα του πολέμου, πασπαλισμένο με κάποιες ανθρωπιστικές ιδέες που όταν μετατρέπονται σε αιτήματα για δικαιώματα και αξιοπρεπή ζωή, καταστέλλονται με την αστυνομική κτηνωδία, ίδια σε όλη την Ευρώπη. Στον τομέα της καταστολής η Ευρώπη είναι ενοποιημένη.
Αλλά ας γυρίσουμε στα δικά μας και ας εντοπίσουμε δύο βασικές ελλείψεις στην προεκλογική μας καμπάνια, που θα έπρεπε να ήταν δυο βασικοί άξονες: Υπάρχει κάποια ευρωπαϊκή νομοθετική διάταξη που να προβλέπει την έξοδο μιας χώρας από το ευρώ; Φυσικά και δεν υπάρχει. Άρα, γιατί όλο αυτό το κακό; Τα χρήματα που παίρνουμε έρχονται πραγματικά στην Ελλάδα ή είναι μια εικονική εγγραφή στο κομπιούτερ και πάνε για τόκους και χρεολύσια κατευθείαν στους τοκογλύφους της Ευρώπης; Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» υποστηρίζουν ότι δεν μένει σχεδόν τίποτα στην Ελλάδα. Όπως έρχονται φεύγουν και, επιπλέον, υπάρχουν και λειτουργικά έξοδα. Θα σταματήσουν οι εισροές χρημάτων στην Ελλάδα, όταν αυτά πάνε στην τσέπη των δανειστών; Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις της Ευρώπης θα πάνε εναντίον των κερδοσκόπων που είναι το στήριγμά τους; Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν τρόπους να τιμωρήσουν μια απείθαρχη Ελλάδα. Αλλά πόσο αυτό δεν θα αποβεί μοιραίο τόσο για την ίδια την ΕΕ όσο και για το ίδιο το ευρώ; Δεν είναι λίγοι οι διεθνείς αναλυτές που πιστεύουν πως αν συνεχιστεί αυτή η καταστροφική πολιτική, το οικοδόμημα της Ευρώπης διαλύεται. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει και αυτή η πρόβλεψη. Τι να το κάνουμε το ευρώ, όταν δεν θα υπάρχει Ευρώπη;

perkoz29@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων