Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΚΟΠΛΑΚΗ*
Ο νεοφιλελευθερισμός των «μαύρων ταμείων» και η ολιγαρχία των κρατικοδίαιτων χρηματοδοτών ανέθεσαν στην υπερσυντηρητική συνομοσπονδία του κ. Σαμαρά να περαιώσει την προσφιλή τους μνημονιακή πολιτική οικονομικής λεηλασίας και κοινωνικής διάλυσης. Η Ν.Δ., φουσκωμένη σε «ευρωπαϊκό κεντροδεξιό μέτωπο», αναδεικνύεται όχι μόνο σε αιχμή αυτών των συμφερόντων, αλλά και σε εγχώρια εκδοχή των πιο οπισθοδρομικών και αυταρχικών ιδεών. Η επίπλαστη αμφισημία της αυτοσύστασής της αποδεικνύεται καλά υπολογισμένη απάτη, η οποία περικαλύπτει την πολιτική άγριας κοινωνικής καταπίεσης και της αντιδημοκρατικής χειραγώγησης.
Το πολιτικάντικο αλισβερίσι με τους επιτελείς της νεοφιλελεύθερης γραφειοκρατίας και ο επικίνδυνος εθνοφυλετισμός του κ. Σαμαρά συνήφθησαν με τη φαντασιωσική κάθεξη των συστημικών ελίτ στην πρακτική της φοροαποφυγής και στην αντίληψη του κράτους έκτακτης ανάγκης. Η παθολογική κύστη του παράπλευρου κράτους των εργολάβων κακοφόρμισε στην πληγή οικονομικής ύφεσης και αυταρχικής όξυνσης, που είναι οι εξαγγελίες της Ν.Δ. Η ελληνική Δεξιά δεν είχε απορρυπανθεί από τις ολιγαρχικές παραδόσεις της. Ως «ευρωπαϊκό κεντροδεξιό μέτωπο», ωστόσο, ενοφθάλμισε οργανικά στην επιπολάζουσα έννοια της διχαστικής εθνικοφροσύνης τα πιο δυσοίωνα ιδεολογήματα της νέας ακροδεξιάς και του ρατσισμού.
Αυτή η σύντηξη δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Είναι ένα κράμα επείσακτου και ιθαγενούς σκοταδισμού, που απειλεί να μας γυρίσει πίσω από τον 18ο αιώνα: Η νεοσυντηρητική ιδεοληψία της δεξιάς συνομοσπονδίας ζητά να υποκαταστήσει την κοινωνία των, κατά τεκμήριο, ισότιμων και ταξικά προσδιορισμένων πολιτών, που μέσω των οικονομικών και πολιτικών τους αιτημάτων εμβαθύνουν την ισότητα στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου, με μια κοινωνία νομοκατεστημένων στρωμάτων του ancien régime, όπου θα αναγνωρίζονται μόνο τα κυριαρχικά προνόμια των ανώτερων στρωμάτων. Οι επιτελείς της Ν.Δ. κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για εξτρεμισμό, ενώ οι ίδιοι είναι οι μόνοι εξτρεμιστές: Εξτρεμιστές της πεπατημένης, την οποία προπαγανδίζουν με το πολιτικό τους κιτς και την οποία εκπροσωπεί ένα αμάλγαμα από λίγκες συμφερόντων στο εσωτερικό τους: Φεουδάρχες με εξαγνισμένα ή «διορθωμένα» πολιτικά και οικονομικά μητρώα, παραφυάδες της ΕΠΕΝ και πατραλοίες του ΛΑΟΣ, εργατοφάγοι του ιδιωτικοποιημένου κράτους της μαφιόζικης ανάπτυξης. Μόνο οι ακόλουθες φράσεις από το μυθιστόρημα του Μισέλ Τουρνιέ «Le Roi des Aulnes» (Gallimard, 1975, σελ. 104) μοιάζουν ικανές να αποδώσουν την αποκρουστική δημόσια εικόνα τους: «Συγκλονιστική και μακάβρια πινακοθήκη! Η χαμέρπεια, η ευτέλεια, η βλακεία ενσαρκώνονται με τρόπους [...], που είχαμε ήδη την ευκαιρία να αποθαυμάσουμε [...] σε άλλους συνδυασμούς». Με την, κατά Βίλχελμ Ράιχ, «γλώσσα της συγκινησιακής πανώλης», επιχειρούν να διαβρώσουν συνειδήσεις, με τα χωροφυλακίστικα ελληνικά της ΕΡΕ παραχαράσσουν την πραγματικότητα, με τα γυαλιστερά κοστούμια επιδεικνύουν σοβαροφάνεια στα μικροαστικά στρώματα που συμπίεσαν και εκβιάζουν κύρος στα φτωχά στρώματα που κατέστρεψαν. Ο βίος και η πολιτεία τους πλέουν ήδη «εις την μελανόλευκον», για να θυμηθούμε τον Μίνωα Αργυράκη.
Σύμφωνα με τον Κρίστιαν Έντσενσμπέργκερ (Grösserer Versuch über den Schmutz, Μόναχο, 1970, 49 κ.ε.), οι φορείς αυτής της αντίληψης για την εξουσία εξορίζουν τις διαφορετικές κοινωνικές συμπεριφορές στο περιθώριο της «τάξης» τους, όσο κι αν αυτές είναι άμεμπτες, χαρακτηρίζοντάς τις ρυπαρές. Όμως, αυτή ακριβώς η αντίληψη εξουσίας ρυπαίνει τα πάντα, επειδή «ποθεί το οικουμενικό χοιροστάσιο», όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Έντσενσμπέργκερ. Όσο περισσότερο επικαλείται την τάξη της, τον νόμο της και την καθαρότητά της, τόσο περισσότερο καταστρέφει με τους ρύπους της τις ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη και την ισοπολιτεία. Η ενάσκηση μιας τέτοιας εξουσίας είναι πολύ βρόμικη υπόθεση.
Η παροξυσμική μορφή του εξτρεμισμού της πεπατημένης αυτοβαπτίζεται σε δημοκρατική αυθεντία. Ο πολιτικός βούρκος των τρομαγμένων οπαδών του status quo τροφοδοτείται από τα λύματα μιας βαρβαρότητας, την οποία οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν νικηφόρα αντιμετωπίσει. Με την ψήφο μας θα διαφυλάξουμε την πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία από τη γλίνα που εξαπλώνουν ο νεοσυντηρητικός σκοταδισμός, ο νόθος ευρωπαϊσμός και ο χρεωκοπημένος οικονομικός προσανατολισμός του «κεντροδεξιού μετώπου» και των δυνητικών συμμάχων του.
* O Ν. Σκοπλάκης είναι ιστορικός.
Ο νεοφιλελευθερισμός των «μαύρων ταμείων» και η ολιγαρχία των κρατικοδίαιτων χρηματοδοτών ανέθεσαν στην υπερσυντηρητική συνομοσπονδία του κ. Σαμαρά να περαιώσει την προσφιλή τους μνημονιακή πολιτική οικονομικής λεηλασίας και κοινωνικής διάλυσης. Η Ν.Δ., φουσκωμένη σε «ευρωπαϊκό κεντροδεξιό μέτωπο», αναδεικνύεται όχι μόνο σε αιχμή αυτών των συμφερόντων, αλλά και σε εγχώρια εκδοχή των πιο οπισθοδρομικών και αυταρχικών ιδεών. Η επίπλαστη αμφισημία της αυτοσύστασής της αποδεικνύεται καλά υπολογισμένη απάτη, η οποία περικαλύπτει την πολιτική άγριας κοινωνικής καταπίεσης και της αντιδημοκρατικής χειραγώγησης.
Το πολιτικάντικο αλισβερίσι με τους επιτελείς της νεοφιλελεύθερης γραφειοκρατίας και ο επικίνδυνος εθνοφυλετισμός του κ. Σαμαρά συνήφθησαν με τη φαντασιωσική κάθεξη των συστημικών ελίτ στην πρακτική της φοροαποφυγής και στην αντίληψη του κράτους έκτακτης ανάγκης. Η παθολογική κύστη του παράπλευρου κράτους των εργολάβων κακοφόρμισε στην πληγή οικονομικής ύφεσης και αυταρχικής όξυνσης, που είναι οι εξαγγελίες της Ν.Δ. Η ελληνική Δεξιά δεν είχε απορρυπανθεί από τις ολιγαρχικές παραδόσεις της. Ως «ευρωπαϊκό κεντροδεξιό μέτωπο», ωστόσο, ενοφθάλμισε οργανικά στην επιπολάζουσα έννοια της διχαστικής εθνικοφροσύνης τα πιο δυσοίωνα ιδεολογήματα της νέας ακροδεξιάς και του ρατσισμού.
Αυτή η σύντηξη δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό. Είναι ένα κράμα επείσακτου και ιθαγενούς σκοταδισμού, που απειλεί να μας γυρίσει πίσω από τον 18ο αιώνα: Η νεοσυντηρητική ιδεοληψία της δεξιάς συνομοσπονδίας ζητά να υποκαταστήσει την κοινωνία των, κατά τεκμήριο, ισότιμων και ταξικά προσδιορισμένων πολιτών, που μέσω των οικονομικών και πολιτικών τους αιτημάτων εμβαθύνουν την ισότητα στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου, με μια κοινωνία νομοκατεστημένων στρωμάτων του ancien régime, όπου θα αναγνωρίζονται μόνο τα κυριαρχικά προνόμια των ανώτερων στρωμάτων. Οι επιτελείς της Ν.Δ. κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για εξτρεμισμό, ενώ οι ίδιοι είναι οι μόνοι εξτρεμιστές: Εξτρεμιστές της πεπατημένης, την οποία προπαγανδίζουν με το πολιτικό τους κιτς και την οποία εκπροσωπεί ένα αμάλγαμα από λίγκες συμφερόντων στο εσωτερικό τους: Φεουδάρχες με εξαγνισμένα ή «διορθωμένα» πολιτικά και οικονομικά μητρώα, παραφυάδες της ΕΠΕΝ και πατραλοίες του ΛΑΟΣ, εργατοφάγοι του ιδιωτικοποιημένου κράτους της μαφιόζικης ανάπτυξης. Μόνο οι ακόλουθες φράσεις από το μυθιστόρημα του Μισέλ Τουρνιέ «Le Roi des Aulnes» (Gallimard, 1975, σελ. 104) μοιάζουν ικανές να αποδώσουν την αποκρουστική δημόσια εικόνα τους: «Συγκλονιστική και μακάβρια πινακοθήκη! Η χαμέρπεια, η ευτέλεια, η βλακεία ενσαρκώνονται με τρόπους [...], που είχαμε ήδη την ευκαιρία να αποθαυμάσουμε [...] σε άλλους συνδυασμούς». Με την, κατά Βίλχελμ Ράιχ, «γλώσσα της συγκινησιακής πανώλης», επιχειρούν να διαβρώσουν συνειδήσεις, με τα χωροφυλακίστικα ελληνικά της ΕΡΕ παραχαράσσουν την πραγματικότητα, με τα γυαλιστερά κοστούμια επιδεικνύουν σοβαροφάνεια στα μικροαστικά στρώματα που συμπίεσαν και εκβιάζουν κύρος στα φτωχά στρώματα που κατέστρεψαν. Ο βίος και η πολιτεία τους πλέουν ήδη «εις την μελανόλευκον», για να θυμηθούμε τον Μίνωα Αργυράκη.
Σύμφωνα με τον Κρίστιαν Έντσενσμπέργκερ (Grösserer Versuch über den Schmutz, Μόναχο, 1970, 49 κ.ε.), οι φορείς αυτής της αντίληψης για την εξουσία εξορίζουν τις διαφορετικές κοινωνικές συμπεριφορές στο περιθώριο της «τάξης» τους, όσο κι αν αυτές είναι άμεμπτες, χαρακτηρίζοντάς τις ρυπαρές. Όμως, αυτή ακριβώς η αντίληψη εξουσίας ρυπαίνει τα πάντα, επειδή «ποθεί το οικουμενικό χοιροστάσιο», όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Έντσενσμπέργκερ. Όσο περισσότερο επικαλείται την τάξη της, τον νόμο της και την καθαρότητά της, τόσο περισσότερο καταστρέφει με τους ρύπους της τις ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη και την ισοπολιτεία. Η ενάσκηση μιας τέτοιας εξουσίας είναι πολύ βρόμικη υπόθεση.
Η παροξυσμική μορφή του εξτρεμισμού της πεπατημένης αυτοβαπτίζεται σε δημοκρατική αυθεντία. Ο πολιτικός βούρκος των τρομαγμένων οπαδών του status quo τροφοδοτείται από τα λύματα μιας βαρβαρότητας, την οποία οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν νικηφόρα αντιμετωπίσει. Με την ψήφο μας θα διαφυλάξουμε την πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία από τη γλίνα που εξαπλώνουν ο νεοσυντηρητικός σκοταδισμός, ο νόθος ευρωπαϊσμός και ο χρεωκοπημένος οικονομικός προσανατολισμός του «κεντροδεξιού μετώπου» και των δυνητικών συμμάχων του.
* O Ν. Σκοπλάκης είναι ιστορικός.
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου