Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Δεδομένο πρώτο: καμιά αυταπάτη για το παρελθόν. Επιστροφή στο 2009 δεν υπάρχει. Αλλά ακόμα και να υπήρχε, γιατί να επιστρέψουμε στις συνθήκες που μας οδήγησαν στην καταστροφή; Τελείωσαν οι αυταπάτες της «ισχυρής Ελλάδας», του «σεμνά και ταπεινά», του «λεφτά υπάρχουν» - για να μην πάμε στα κουτιά πάμπερς ή και πιο πίσω στο παρελθόν... Παρόμοια με εκατομμύρια άλλους, δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ συγκατάθεση γι' αυτό το πάρτι βρικολάκων.
Δεδομένο δεύτερο: ψηφίζω για πολλούς. Κατανοώ ότι τα προβλήματα των διπλανών μάς επηρεάζουν άμεσα. Δεν ψηφίζω μόνο για τον εαυτό μου, την οικογένεια και τους φίλους μου. Μοιραία ψηφίζω και για τόσους άλλους που δεν γνωρίζω και δεν θα γνωρίσω ποτέ. Θα ψηφίσω ενάντια στον κανιβαλισμό και στη διχόνοια που ενσταλάζουν τα MEGάλα κανάλια και απαιτώ από τη μεθαυριανή μας κυβέρνηση να συγκροτηθεί εξαρχής σε αυτήν τη βάση.
Δεδομένο τρίτο: καμία αυταπάτη για τα μελλούμενα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα ανοίξει τον δρόμο για μια νέα περίοδο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτό έγινε ήδη φανερό στις 6 Μαΐου. Αν προκύψει μια κυβέρνηση μνημονιακών δυνάμεων, θα καταρρεύσει, υπό των βάρος των επιλογών της, καταστρέφοντας την κοινωνία μας. Αν προκύψει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα έχει να αντιμετωπίσει εμπόδια χωρίς προηγούμενο στη μεταπολεμική ευρωπαϊκή ιστορία. Εμπόδια από το εσωτερικό, το εξωτερικό και από τη φύση της ίδιας της κυβερνητικής συνεργασίας (αν είναι κυβέρνηση συνεργασίας). Ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται σε διάλυση και η στάση πληρωμών άρχισε εδώ και μήνες μέσω της αδυναμίας λειτουργίας βασικών δομών του κράτους - με πιο πρόσφατο παράδειγμα το δράμα στην Υγεία. Δεν ήταν «ατύχημα», ήταν το σχεδιασμένο αποτέλεσμα επιλογών συγκεκριμένων ελίτ εκτός και εντός της χώρας. Μέρος αυτών των επιλογών είναι να καταστραφεί η Ελλάδα στα χέρια μιας αριστερής κυβέρνησης. Τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας. Γνωρίζω ότι ο κόσμος της Αριστεράς έχει όλον τον πλούτο των εναλλακτικών και θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να περιοριστούν τα δύσκολα και να μπει η κοινωνία μας σε ανθρώπινους ρυθμούς. Αδυνατώ να διακρίνω το εναλλακτικό σχέδιο των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων: η λογική τους εξαντλείται στην εφαρμογή του Μνημονίου και διανθίστηκε, μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, με τη φιλολογία περί επιμήκυνσης του χρόνου προσαρμογής κ.λπ. Τι έχουν να προτείνουν αν συμβεί «το μοιραίο»; Προφανώς όχι τις ίδιες πολιτικές που θα έχουν οδηγήσει σε αυτό... Άρα τίποτα. Η επιλογή ψήφου στις μνημονιακές δυνάμεις ενέχει τη βεβαιότητα της καταστροφής.
Άθροισμα: Η επιλογή της 17ης Ιουνίου αφορά την πολιτική δύναμη που θα εξασφαλίσει συνθήκες δημοκρατίας και δικαίου και θα περιορίσει το κοινωνικό κόστος των προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί και αυτών που θα δημιουργηθούν από τις αντιδράσεις σε εσωτερικό και εξωτερικό. Ακόμα και αυτό όμως, το τόσο «λίγο», συνιστά κάτι εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Μας δίνει μια προοπτική ελέγχου της ζωής μας που μέχρι τις 6 Μαΐου δεν είχαμε.
Θα ψηφίσω Αριστερά χωρίς αυταπάτες για τις υπέρογκες δυσκολίες του εγχειρήματος. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ότι, όπως συμβαίνει σε κάθε σημαντική ιστορική ρήξη, συνιστά άθροισμα δυνάμεων ποικίλων καταβολών και πολιτικών πρακτικών. Το κοινό τους αίτημα διατυπώθηκε καταρχήν με μια άρνηση (απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής) και στη συνέχεια με μια κατάφαση (πολιτικό πρόγραμμα). Θα ήταν μεταφυσικό να αναμένουμε ένα εξαντλητικά λεπτομερές σχέδιο πολιτικής στρατηγικής σε συνθήκες εκτεταμένων κοινωνικών μεταβολών. Στην πορεία που βρισκόμαστε, οι πυξίδες και τα ανεμολόγια προσφέρουν μικρή βοήθεια. Εμπιστεύομαι περισσότερο αυτούς που έχουν πολυφωνικούς ενδοιασμούς και εναλλακτικά σχέδια παρά αυτούς που έχουν τις καταστροφικές βεβαιότητες.
Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για την ειλικρίνεια και τον πραγματισμό του προγράμματος, που δεν υποσχέθηκε αύξηση των μισθών και των συντάξεων παρά μόνο του ελάχιστου μισθού και κάλυψη των επιτακτικών αναγκών της κοινωνίας μας. Γνωρίζοντας ότι η 17η Ιουνίου αποτελεί μια μόνο -σίγουρα κρίσιμη- στιγμή μιας μακριάς πορείας. Εκτιμώντας ότι δημιουργία των όρων επιβίωσης της κοινωνίας μας χρειάζεται χρόνια σκληρής προσπάθειας και ενέχει μεγάλα ρίσκα. Θα ψηφίσω Αριστερά από ανάγκη και από ελπίδα.
* Ο Γ. Αγγελόπουλος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Δεδομένο πρώτο: καμιά αυταπάτη για το παρελθόν. Επιστροφή στο 2009 δεν υπάρχει. Αλλά ακόμα και να υπήρχε, γιατί να επιστρέψουμε στις συνθήκες που μας οδήγησαν στην καταστροφή; Τελείωσαν οι αυταπάτες της «ισχυρής Ελλάδας», του «σεμνά και ταπεινά», του «λεφτά υπάρχουν» - για να μην πάμε στα κουτιά πάμπερς ή και πιο πίσω στο παρελθόν... Παρόμοια με εκατομμύρια άλλους, δεν θυμάμαι να έδωσα ποτέ συγκατάθεση γι' αυτό το πάρτι βρικολάκων.
Δεδομένο δεύτερο: ψηφίζω για πολλούς. Κατανοώ ότι τα προβλήματα των διπλανών μάς επηρεάζουν άμεσα. Δεν ψηφίζω μόνο για τον εαυτό μου, την οικογένεια και τους φίλους μου. Μοιραία ψηφίζω και για τόσους άλλους που δεν γνωρίζω και δεν θα γνωρίσω ποτέ. Θα ψηφίσω ενάντια στον κανιβαλισμό και στη διχόνοια που ενσταλάζουν τα MEGάλα κανάλια και απαιτώ από τη μεθαυριανή μας κυβέρνηση να συγκροτηθεί εξαρχής σε αυτήν τη βάση.
Δεδομένο τρίτο: καμία αυταπάτη για τα μελλούμενα. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, θα ανοίξει τον δρόμο για μια νέα περίοδο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αυτό έγινε ήδη φανερό στις 6 Μαΐου. Αν προκύψει μια κυβέρνηση μνημονιακών δυνάμεων, θα καταρρεύσει, υπό των βάρος των επιλογών της, καταστρέφοντας την κοινωνία μας. Αν προκύψει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα έχει να αντιμετωπίσει εμπόδια χωρίς προηγούμενο στη μεταπολεμική ευρωπαϊκή ιστορία. Εμπόδια από το εσωτερικό, το εξωτερικό και από τη φύση της ίδιας της κυβερνητικής συνεργασίας (αν είναι κυβέρνηση συνεργασίας). Ο κρατικός μηχανισμός βρίσκεται σε διάλυση και η στάση πληρωμών άρχισε εδώ και μήνες μέσω της αδυναμίας λειτουργίας βασικών δομών του κράτους - με πιο πρόσφατο παράδειγμα το δράμα στην Υγεία. Δεν ήταν «ατύχημα», ήταν το σχεδιασμένο αποτέλεσμα επιλογών συγκεκριμένων ελίτ εκτός και εντός της χώρας. Μέρος αυτών των επιλογών είναι να καταστραφεί η Ελλάδα στα χέρια μιας αριστερής κυβέρνησης. Τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας. Γνωρίζω ότι ο κόσμος της Αριστεράς έχει όλον τον πλούτο των εναλλακτικών και θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να περιοριστούν τα δύσκολα και να μπει η κοινωνία μας σε ανθρώπινους ρυθμούς. Αδυνατώ να διακρίνω το εναλλακτικό σχέδιο των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων: η λογική τους εξαντλείται στην εφαρμογή του Μνημονίου και διανθίστηκε, μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, με τη φιλολογία περί επιμήκυνσης του χρόνου προσαρμογής κ.λπ. Τι έχουν να προτείνουν αν συμβεί «το μοιραίο»; Προφανώς όχι τις ίδιες πολιτικές που θα έχουν οδηγήσει σε αυτό... Άρα τίποτα. Η επιλογή ψήφου στις μνημονιακές δυνάμεις ενέχει τη βεβαιότητα της καταστροφής.
Άθροισμα: Η επιλογή της 17ης Ιουνίου αφορά την πολιτική δύναμη που θα εξασφαλίσει συνθήκες δημοκρατίας και δικαίου και θα περιορίσει το κοινωνικό κόστος των προβλημάτων που έχουν συσσωρευτεί και αυτών που θα δημιουργηθούν από τις αντιδράσεις σε εσωτερικό και εξωτερικό. Ακόμα και αυτό όμως, το τόσο «λίγο», συνιστά κάτι εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Μας δίνει μια προοπτική ελέγχου της ζωής μας που μέχρι τις 6 Μαΐου δεν είχαμε.
Θα ψηφίσω Αριστερά χωρίς αυταπάτες για τις υπέρογκες δυσκολίες του εγχειρήματος. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ότι, όπως συμβαίνει σε κάθε σημαντική ιστορική ρήξη, συνιστά άθροισμα δυνάμεων ποικίλων καταβολών και πολιτικών πρακτικών. Το κοινό τους αίτημα διατυπώθηκε καταρχήν με μια άρνηση (απόρριψη της μνημονιακής πολιτικής) και στη συνέχεια με μια κατάφαση (πολιτικό πρόγραμμα). Θα ήταν μεταφυσικό να αναμένουμε ένα εξαντλητικά λεπτομερές σχέδιο πολιτικής στρατηγικής σε συνθήκες εκτεταμένων κοινωνικών μεταβολών. Στην πορεία που βρισκόμαστε, οι πυξίδες και τα ανεμολόγια προσφέρουν μικρή βοήθεια. Εμπιστεύομαι περισσότερο αυτούς που έχουν πολυφωνικούς ενδοιασμούς και εναλλακτικά σχέδια παρά αυτούς που έχουν τις καταστροφικές βεβαιότητες.
Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ για την ειλικρίνεια και τον πραγματισμό του προγράμματος, που δεν υποσχέθηκε αύξηση των μισθών και των συντάξεων παρά μόνο του ελάχιστου μισθού και κάλυψη των επιτακτικών αναγκών της κοινωνίας μας. Γνωρίζοντας ότι η 17η Ιουνίου αποτελεί μια μόνο -σίγουρα κρίσιμη- στιγμή μιας μακριάς πορείας. Εκτιμώντας ότι δημιουργία των όρων επιβίωσης της κοινωνίας μας χρειάζεται χρόνια σκληρής προσπάθειας και ενέχει μεγάλα ρίσκα. Θα ψηφίσω Αριστερά από ανάγκη και από ελπίδα.
* Ο Γ. Αγγελόπουλος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου