Αν όχι τώρα, ποτέ

Red NoteBook ...

Του Κώστα Σπαθαράκη

Πλανώνται οικτρά όσοι πιστεύουν ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τις εκλογές της Κυριακής, η μνημονιακή κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι βραχύβια και ασταθής. Θα συμβεί ακριβώς το αντίθετο: δεν πρόκειται να ξαναγίνουν εκλογές παρά μόνο όταν και εφόσον κριθεί επωφελές (κατά προτίμηση ποτέ). Η στιγμή της 6ης Μαΐου ήταν καθοριστική, γιατί υπήρχε η βεβαιότητα ότι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα κατόρθωναν να κερδίσουν μια άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν υπήρχε πολιτική και οικονομική προετοιμασία για τη μετάβαση σε έναν αντίπαλο πόλο, όπως αυτός που αναδείχθηκε από την κάλπη. Το αποτέλεσμα αιφνιδίασε, εξού και η άγρια χαρά και ο ενθουσιασμός που εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 30%, εξού και ο πανικός των ΜΜΕ, των παραγόντων και ιθυνόντων. Βεβαίως, δημοκρατία έχουμε, να έρθουν και οι ξεβράκωτοι να «κυβερνήσουν», αλλά να έχουμε κάπως προετοιμάσει το έδαφος: να έχουμε ξεκαθαρίσει τράπεζες, υπουργεία, συμβάσεις, εκκρεμότητες, και τότε να περάσουν και οι επόμενοι. Γι’ αυτό η όποια κυβέρνηση προκύψει από μια νίκη της ΝΔ δεν θα έχει τα διαχειριστικά χαρακτηριστικά των παλιών καλών ημερών. Δεν θα έχει ως βασικό στόχο να συνεχίσει το «πρόγραμμα», κουτσά στραβά, μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα. Θα προετοιμάσει το έδαφος, οδηγώντας μέσα σε μια γλυκιά παραζάλη στην ολοκληρωτική χρεοκοπία της χώρας.   Όλοι οι παράγοντες εξουσίας στο εσωτερικό και το εξωτερικό έχουν σε μεγάλο βαθμό πειστεί ότι η Ελλάδα είναι χαμένη περίπτωση, μέσα ή έξω από το ευρώ, και ανεξάρτητα από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Όχι γιατί μια «τριτοκοσμική» αριστερά απειλεί να καταλάβει την κυβέρνηση, αλλά γιατί η αδυναμία του κράτους να φορολογήσει έστω και στοιχειωδώς τα μεγάλα εισοδήματα, η απροθυμία να ελεγχθεί το τραπεζικό σύστημα, η απόλυτη διαφθορά της ελληνικής πολιτικής ελίτ, είναι τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά που δεν παίρνουν διόρθωση. Η βεβαιότητα αυτή επικυρώνεται από δηλώσεις όπως της Λαγκάρντ και του Σόιμπλε, που βλέπουν την Ελλάδα ως failed state, με την κραυγαλέα αδικία του φορολογικού συστήματος και την εξοργιστική αδιαφορία της ελληνικής ελίτ για τη χώρα. Αν λοιπόν κερδίσει η ΝΔ, όλη η χώρα θα παραδοθεί σε Λαυρεντιάδηδες και Βγενόπουλους, σε κοράκια που θα προσπαθούν να απομυζήσουν και την τελευταία σταγόνα πλούτου, να τη μεταφέρουν σε κάποιο ελβετικό κελάρι, για να σχολιάζουν μετά συνοφρυωμένοι το χάος που θα φέρουν οι «κινητοποιήσεις», οι «εικόνες Βαϊμάρης», οι πειναλέοι πληβείοι που θα οδύρονται στους δρόμους, και οι χρυσαυγίτες που θα επιδοτούνται ως ΜΚΟ. Η φαντασίωση της «ευρωπαϊκής» χώρας, που με τόσο πάθος υπερασπίζονται οι πληρωμένοι γραφιάδες, θα ξεθωριάσει από την πρώτη εβδομάδα δίνοντας στη θέση της σε ένα αγεφύρωτο ταξικό χάσμα ανάμεσα σε μια κυνική ελίτ και ένα πλήθος βαθιά απογοητευμένο από την εκλογική ήττα. Αυτό είναι και το πιο τρομακτικό στοιχείο μιας πιθανής νίκης της ΝΔ. Η εμπέδωση μιας ηττοπάθειας και μιας απογοήτευσης, ανάλογης με εκείνη που έφεραν οι απέλπιδες κινητοποιήσεις του περασμένου καλοκαιριού. Το αίσθημα ότι, παρά την πολιτική κινητοποίηση, παρά τον εκλογικό αγώνα, τα πράγματα δεν αλλάζουν, τουλάχιστον όχι με δημοκρατικά μέσα. Η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση θα φορτωθεί άδικα αλλά αναπόφευκτα μερίδιο της ευθύνης για την πορεία της χώρας, και θα είναι πολύ δύσκολο να κερδίσει ξανά όσους οριστικά θα απογοητευθούν από την «πολιτική». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου, όπως νομίζουν πολλοί. Μια ενδεχόμενη ήττα θα του δώσει βέβαια την ευκαιρία μιας οργανωτικής ανασυγκρότησης και θα του επιτρέψει να αποκτήσει μια πιο στιβαρή παρουσία σε συγκεκριμένους κοινωνικούς χώρους. Οι ντόπιοι και ξένοι παράγοντες, όμως, θα έχουν όλο τον χρόνο να προετοιμάσουν νομιμότατα την έξοδό τους, αφήνοντάς μας με τα άδεια υπόγεια των χρεοκοπημένων τραπεζών τους. Τρόποι υπάρχουν: ακόμη και χθες, μια φήμη ότι θα κερδίσει η ΝΔ επέτρεψε σε διάφορους να ξεφορτώσουν στους αφελείς τραπεζικές μετοχές που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί όπου τυπώνονται. Και για τους πιο δύσπιστους. υπάρχει η διδακτική ιστορία του κ. MIG, όπως την περιέγραψε το Reuters (http://www.reuters.com/article/2012/06/13/us-greece-marfin-idUSBRE85C0M920120613), ή η παλιότερη του κ. Σάλλα και της τράπεζάς του (http://www.reuters.com/article/2012/04/02/us-greece-piraeus-idUSBRE83107P20120402).