Η απόλυτη δύναμη του χρήματος...

Ο Μονος Δρομος...

Αποτελούν μόνο το 0,1% στις κοινωνίες μας, είναι μόνο μερικές χιλιάδες σε όλο τον κόσμο και όμως αποφασίζουν για τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Πρόκειται για  το ανώτερο στρώμα των σούπερ-πλούσιων που αντλούν τεράστιες ποσότητες χρημάτων από τις κοινωνίες μας και είναι σαν να χάνονται αυτά τα δολάρια και ευρώ σε μια μαύρη τρύπα.

Σε ένα βιβλίο του που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στη Γερμανία ο Hans-Jürgen Krysmanski με τίτλο «Το 0,1%- η αυτοκρατορία των δισεκατομυριούχων», αναλύονται τα κρίσιμα προβλήματα που παρουσιάζονται στις κοινωνίες μας σε σχέση με την συγκέντρωση της απόλυτης εξουσίας του χρήματος και την κοινωνική ανισότητα που συνεχώς διευρύνεται. Πιστεύει ότι οι απαράδεκτες συνθήκες που διαμορφώνονται για την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού θα οδηγήσουν στο ξέσπασμα ταξικών συγκρούσεων από τις οποίες κανείς δεν θα μπορεί να μείνει αμέτοχος.

Ο Hans-Jürgen Krysmanski είναι ομότιμος καθηγητής της κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Münster και για χρόνια τώρα ερευνά ζητήματα που έχουν σχέση με τους πλούσιους και ισχυρούς καθώς και με τα δίκτυά τους.

Από μια πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό manager- magazin επιλέγουμε τα παρακάτω σημεία:

Το χρήμα είναι δύναμη - είναι τόσο απλό. Και δύναμη, η οποία δεν ελέγχεται προκαλεί αδυναμία σ’ όλους τους άλλους. Πλέον, όλοι μπορούμε να δούμε, ότι ο πλούτος από ένα ορισμένο ύψος και πάνω, δεν μπορεί πλέον να ελεγχθεί. Διακλαδώνεται, διεθνώς και σε διακρατική μορφή. Από τον πολύ μεγάλο πλούτο προκύπτει ένα αποστασιοποιημένο και προ πάντων ικανό κοινωνικό στρώμα, στο κέντρο της κοινωνίας, γύρω από το οποίο περιστρέφονται τα πάντα. Στη συνέχεια άλλες ομάδες και στρώματα προσφέρουν εκδουλεύσεις ή εξαρτώνται από αυτή τη δύναμη του χρήματος.

Ο νεαρός Μαρξ έγραψε κάποτε, πως όποιος είναι πλούσιος, "μπορεί να εξαγοράσει τους έξυπνους ανθρώπους, και όποιος έχει τη δύναμη πάνω σε έξυπνους, δεν είναι πιο έξυπνος από τους έξυπνους;"

Όσον αφορά την φορολογική συνείδηση αυτού του στρώματος: Σύμφωνα με έρευνα του έγκυρου Tax JusticeNetwork(βλέπε σε άλλη δημοσίευση στην ιστοσελίδα μας), οι κροίσοι αυτού του κόσμου, έχουν καταθέσεις σε φορολογικούς παραδείσους σε ποσά που ανέρχονται από 21 μέχρι 32 τρις δολάρια. Αυτά τα ποσά είναι μεγαλύτερα από ολόκληρο το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν των ΗΠΑ. Ο επικεφαλής αυτής της μελέτης, ένας πρώην διευθύνων οικονομολόγος στην εταιρεία συμβούλων McKinsey, χαρακτηρίζει τον πλούτο αυτό που διαφεύγει από τις φορολογικές αρχές κάθε χώρας, ως μια μεγάλη τρύπα στην παγκόσμια οικονομία.

Ενδιαφέρουσα θα ήταν μια δημόσια συζήτηση για το ανώτατο όριο του πλούτου.  Ποιο δηλαδή θα πρέπει να είναι το ανώτερο όριο για τα περιουσιακά στοιχεία, έτσι, ώστε το πράγμα να μην φθάνει να γίνεται αντικοινωνικό, καταστροφικό, κοινωνικά άσκοπο, επικίνδυνο για όλους τους εμπλεκόμενους – αυτό ισχύει και για τους ίδιους τους σούπερ-πλούσιους(1).

Κάτω από την οικονομική ελίτ αυτού του πλανήτη υπάρχουν μεγάλα και μικρά στελέχη. Πρόκειται για μια ανάπτυξη που συντελείται αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να καταλάβετε ότι το στρώμα των σούπερ-πλούσιων σε όλο τον πλανήτη περιλαμβάνει μόνο μερικές χιλιάδες άτομα και οικογένειες. Όλα τα χρήματα αντλούνται από αυτούς τους δισεκατομμυριούχους, κι είναι σαν να χάνονται αυτά σε μια μαύρη τρύπα.

Ο απόλυτος πλούτος θέλει απόλυτη προστασία της ιδιωτικής ζωής. Από τη μια θέλουν να μένουν μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα και να έχουν μια προνομιακή σχέση με την πολιτική, τον πολιτισμό, την οικονομία. Έτσι, δημιουργούνται δίκτυα, κύκλοι, λέσχες, κάποια από αυτά αντέχουν στο χρόνο, κάποια άλλα έρχονται και παρέρχονται. Πρόκειται για ένα ευρύ πεδίο, που αξίζει να μελετηθεί, αν δεν θέλουμε να μείνουμε στα ίδια ονόματα, όπως είναι η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ ή το Νταβός. Όλοι αυτοί οι κύκλοι αποκαλύπτουν ότι υφίστανται κάποιες πραγματικά αριστοκρατικές δομές..

Αυτές οι οικονομικές ελίτ ανεξαρτητοποιούνται όλο και περισσότερο και αρχίζουν με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, να δημιουργούν δικούς τους μισθοφορικούς στρατούς, ιδιωτική αστυνομία και υπηρεσίες πληροφοριών. Η αλλαγή του κλίματος, τα προβλήματα των πόρων και η αυξανόμενη και μη αναστρέψιμη ανεργία, παραπέμπουν σε μελλοντικό κόσμο όπου θα κυριαρχεί ένας σκληρός αγώνας επιβίωσης. Με βάση το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» οι ελίτ του χρήματος πιστεύουν, ότι οι ίδιοι θα είναι καλά προετοιμασμένοι. Σε αυτό το πλαίσιο, θα αναπτυχθούν νέοι και νέου είδους ταξικές συγκρούσεις. Και όλοι εμείς, δεν θα έχουμε τελικά άλλη επιλογή, παρά να συμμετάσχουμε σε αυτές τις συγκρούσεις.

(1)Σε σχόλιο του συγγραφέα Wolfgang Hetzer για το παραπάνω βιβλίο που δημοσιεύονται στο nachdenkseite διαβάζουμε και τα εξής:

«Φαίνεται ότι έχει δημιουργηθεί και στην Ευρώπη ένας πλούτος που αποτελεί πρόκληση. Οι προοπτικές είναι κάθε άλλο παρά ρόδινες. Παρά το γεγονός ότι οι πόλεμοι μεταξύ των εθνών έχουν γίνει λιγότερο πιθανοί, θα υπάρξουν συγκρούσεις μέσα στις κοινωνίες και θα μπορούσε να εκραγεί η μια κοινωνική βόμβα μετά την άλλη, λόγω της άνισης κατανομής του πλούτου. Ο Krysmanski, επικαλούμενος αμερικανικές πηγές, υπενθυμίζει ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός στη βασική του τάση είναι αντιδημοκρατικός και καταλήγει σε μια «ήπια μορφή φασισμού». Η «πορεία καθόδου της Δημοκρατίας στον Βοναπαρτισμό» φαίνεται ότι έχει αρχίσει. Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούμε να δούμε και το πέρασμα στην «μεγάλη εγκληματικότητα» που πλέον αξιολογείται ως μια κατάσταση ιδιαίτερα ανησυχητική».