απο το Ιστολογιο του ερυθρου Καγκουρω...
Η σύνταξή τους με τα χίλια ζόρια ακούμπαγε το χιλιάρικο. Τα έφερναν όμως βόλτα έστω και με δυσκολία. Δυο ψυχές ήταν, υποχρεώσεις μεγάλες δεν είχαν, προβλήματα υγείας, χτύπα ξύλο, τα συνηθισμένα. Μαθημένοι σε πιο ζόρικους καιρούς να την περνάνε με τα λίγα, δίχως να τους λείπει το χαμόγελο. Είχαν αυτή την χαραγμένη αξιοπρέπεια. Αυτή την εντιμότητα που, ας μην το κρύψουμε, σε νεότερες γενιές φαινόταν και λίγο αφέλεια ή αγαθοσύνη. Να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, να μην χρωστάς, να μην σε πούνε μπαταχτσή. Μεγάλη ρετσινιά το μπαταξιλίκι στον κώδικα αξιών τους…
Για χρόνια το εκκαθαριστικό της εφορίας, με βάση τα πενιχρά τους εισοδήματα είχε ένα μικρό ποσόν επιστροφής φόρου. Αυτό πήγαινε στο πετρέλαιο για τους 
χειμωνιάτικους μήνες. Φέτος, για πρώτη χρονιά, αλλάξανε τα πράγματα. Έπρεπε να πληρώσουν χίλια και κάτι ευρώ. Ανήκαν βλέπεις σε εκείνα τα συμπαθή στρώματα που καλούνταν να πληρώσουν τα σπασμένα. Χίλια και κάτι ευρώ, ξεπερνούσαν το μηνιάτικό τους. Σκοτείνιασαν στιγμιαία. Μετά το δέχτηκαν. Ούτε για διακανονισμούς σε δόσεις ήθελαν ν’ ακούσουν. Μια κι έξω. Από κάτι πενιχρές οικονομίες «για ώρα ανάγκης» τράβηξαν ολόκληρο το ποσό. Ο άντρας στήθηκε χαράματα έξω από την τοπική Δ.Ο.Υ. Πλήρωσε το φόρο. Γύρισε σπίτι έχοντας την ικανοποίηση ότι «δεν χρωστάει σε κάνενα». Είχε ακόμα την πεποίθηση ότι στάθηκε συνεπής σε μια υποχρέωσή του. Είπαμε, άλλα μυαλά, παλιοκαιρίσια.
χειμωνιάτικους μήνες. Φέτος, για πρώτη χρονιά, αλλάξανε τα πράγματα. Έπρεπε να πληρώσουν χίλια και κάτι ευρώ. Ανήκαν βλέπεις σε εκείνα τα συμπαθή στρώματα που καλούνταν να πληρώσουν τα σπασμένα. Χίλια και κάτι ευρώ, ξεπερνούσαν το μηνιάτικό τους. Σκοτείνιασαν στιγμιαία. Μετά το δέχτηκαν. Ούτε για διακανονισμούς σε δόσεις ήθελαν ν’ ακούσουν. Μια κι έξω. Από κάτι πενιχρές οικονομίες «για ώρα ανάγκης» τράβηξαν ολόκληρο το ποσό. Ο άντρας στήθηκε χαράματα έξω από την τοπική Δ.Ο.Υ. Πλήρωσε το φόρο. Γύρισε σπίτι έχοντας την ικανοποίηση ότι «δεν χρωστάει σε κάνενα». Είχε ακόμα την πεποίθηση ότι στάθηκε συνεπής σε μια υποχρέωσή του. Είπαμε, άλλα μυαλά, παλιοκαιρίσια.
Τις τελευταίες μέρες ακούνε συνέχεια για λίστες που χάνονται, βρίσκονται, ξεχνιούνται σε συρτάρια και ξαναβρίσκονται. Για υπουργούς που έχασαν, 
ξέχασαν, τα ρίχνουν σε άλλους υφιστάμενους, διαδόχους, παρατρεχάμενους. Οι λίστες περιέχουν ονόματα, ποσά, μεταφορές, καταθέσεις. Από όλους εκείνους τους έξυπνους που καταδέχονται να χρωστάνε και δεν τρέχει κάστανο.
ξέχασαν, τα ρίχνουν σε άλλους υφιστάμενους, διαδόχους, παρατρεχάμενους. Οι λίστες περιέχουν ονόματα, ποσά, μεταφορές, καταθέσεις. Από όλους εκείνους τους έξυπνους που καταδέχονται να χρωστάνε και δεν τρέχει κάστανο.
Τους τα λένε όλα αυτά οι τηλεοράσεις την ώρα που τσιμπολογάνε το βραδινό τους. Χτες βράδι πάλι, με λεπτομέρειες για ένα δισκάκι που χάθηκε. Με διαλόγους και τα σχετικά. Ο άντρας, παράτησε το πηρούνι και φασκέλωσε μεγαλοπρεπώς την οθόνη. Μετά, το ξανασκέφτηκε, κι έριξε κι άλλη μια μούντζα. Στον εαυτό του. Έκανε πέρα το πιάτο, κι άναψε τσιγάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου