clandestina news...
[Όσα ζούμε σήμερα είχαν περιγραφεί χρόνια πριν...]
Παράλληλα με την εμφάνιση ενός αυξανόμενου αριθμού “περιφερειακών πολέμων” και “εσωτερικών συγκρούσεων”, το κεφάλαιο ακολουθεί ατραπούς μιας άτυπης συσσώρευσης και μεγάλες μάζες εργαζομένων τίθενται σε κινητικότητα. Αποτέλεσμα: ένας τεράστιος κυλιόμενος τροχός εκατομμυρίων μεταναστών που διακινούνται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ως “ξένοι” σε αυτόν τον “χωρίς σύνορα κόσμο” τον οποίον είχαν υποσχεθεί οι νικητές του ψυχρού πολέμου, οι μετανάστες αναγκάζονται να υπομένουν ρατσιστικές διώξεις, επισφαλή απασχόληση, απώλεια της πολιτιστικής τους ταυτότητας, αστυνομική καταστολή, πείνα, φυλακίσεις και δολοφονίες (…) Ο στόχος της μεταναστευτικής πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού είναι η αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς εργασίας και όχι ο φραγμός της μετανάστευσης. Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος –με τους μηχανισμούς του καταστροφής/ερήμωσης και ανασυγκρότησης/αναδιοργάνωσης– προκαλεί τη μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Το πεπρωμένο τους είναι να περιπλανούνται στον κόσμο, μεταφέροντας μαζί τους το βάρος του εφιάλτη, έτσι ώστε να αποτελέσουν απειλή για τους εργαζόμενους που έχουν ακόμα δουλειά και παράλληλα να δημιουργήσουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο, σχεδιασμένο για να κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν τα αφεντικά τους και για να αποτελέσει τη βάση για τον ρατσισμό που γεννάει ο νεοφιλελευθερισμός.
«Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο. Η Ελλάδα είναι μια σταθερή δημοκρατία και οι δραστηριότητες αυτές ως επί το πλείστον είναι ομαλές και νόμιμες, αν και οι διαμαρτυρίες στις αρχές του 2012 συνοδεύτηκαν από άνοδο του επιπέδου της βίας με βομβιστικές επιθέσεις και εκτεταμένες πυρκαγιές και βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας …. Ως αποτέλεσμα των πρόσφατων μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την κυβέρνηση, τα εργατικά συνδικάτα, ορισμένοι επαγγελματικοί κλάδοι, καθώς και άλλες ομάδες που επηρεάζονται από την τρέχουσα οικονομική κρίση, πραγματοποιούν συχνά διαδηλώσεις, στάσεις εργασίας και πορείες σε όλο το κέντρο της Αθήνας … Θα πρέπει να μάθετε να αποφεύγετε μέρη όπου συνήθως συγκεντρώνονται διαδηλωτές, όπως το Πολυτεχνείο, οι πλατείες Εξαρχείων, Ομόνοιας και Συντάγματος στην Αθήνα και η πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη» (οδηγίες του State Department στους επισκέπτες στην Ελλάδα, Μάρτιος 2012)
[Ενάντια στην απειλή αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, κλασσικό αντίδοτο είναι η κατασκευή ακροδεξιού λαϊκιστικού “κινήματος” και η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων]
«Ακροδεξιές οργανώσεις και Ενώσεις Εφέδρων ετοιμάζουν συγκέντρωση στο Σύνταγμα την ώρα της παρέλασης της 25ης Μαρτίου» (από τον Τύπο και το διαδίκτυο, αρχές Μάρτη 2012)
[Οι ακροδεξιοί δεν ήρθαν στο ραντεβού, οπότε ανέλαβε ο θεσμικός ρατσισμός...]
«Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξήγγειλε τη δημιουργία 30 στρατοπέδων συγκέντρωσης για την κράτηση 30.000 παράνομων μεταναστών» (26 Μαρτίου 2012, από τον Τύπο)
«Η κατεύθυνση του Μ. Χρυσοχοΐδη για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών είναι απολύτως σωστή … η υγειονομική βόμβα ξέφυγε από το γκέτο των αλλοδαπών» (Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός Υγείας, 31 Μαρτίου 2012)
«Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» (Αντώνης Σαμαράς, 29 Μαρτίου 2012)
[Οι ακροδεξιοί ήρθαν τελικά στο ραντεβού με τις κάλπες και ο θεσμικός ρατσισμός γιόρτασε την επέτειο της Μεταξικής χούντας της 4ης Αυγούστου με την επιχείρηση “Ξένιος Ζευς”...]
«Από την κάθοδο των Δωριέων, 4.000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχθηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή … το μεταναστευτικό ίσως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το οικονομικό» (Νίκος Δένδιας, υπουργός Δημόσιας Τάξης, 4 Αυγούστου 2012)
«…στο πρώτο εξάμηνο του 2012 οι βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις ξεπέρασαν τις 500…» (από τον Τύπο)
«Οι εθνικές αρχές –όπως επίσης και η Ε.Ε. και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα– κάνουν τα στραβά μάτια στην ξενοφοβική βία στην Ελλάδα … οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης φαίνονται πρόθυμες να το ανεχτούν αυτό ως το κοινωνικό κόστος μιας διαρκούς συναίνεσης στη λιτότητα … Το να επισημαίνει κανείς την ιστορική αναλογία με τον Ναζισμό είναι μια ξεφτισμένη ρητορική τεχνική που οι σχολιαστές από τα δεξιά και από τα αριστερά έχουν υποβαθμίσει. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν πρόκειται για ρητορεία.» (εφημ. Independent, 30 Αυγούστου 2012)
Η συστηματική υποβάθμιση των μεταναστών είναι αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης στο πλαίσιο του πειράματος που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα, δηλαδή στο πλαίσιο της δημιουργίας και διαχείρισης μιας εσωτερικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Για τη δαιμονοποίηση των μεταναστών και την ανάπτυξη των φασιστικών συμμοριών αξιοποιούνται 6 συστηματικά καλλιεργούμενοι μύθοι:
Ο καπιταλισμός της ανάπτυξης χρειάζεται φτηνό εργατικό δυναμικό.
Ο καπιταλισμός της καταστροφής χρειάζεται ανθρώπους-σκουπίδια.
Αν τη δεκαετία του ’90 οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από την Αλβανία είχαν στοιβαχτεί στο κέντρο της Αθήνας, αντί να αποτελέσουν φτηνή εργατική δύναμη στα χωράφια και στις οικοδομές, θα μιλούσαμε και τότε για ένα «πρόβλημα που έγινε ανεξέλεγκτο». Αντιθέτως, η δεκατία του ’90 ήταν η χρυσή εποχή της ανάπτυξης.
Παρομοίως, έως το 2007 οι κύριες πύλες εισόδου στην Ευρώπη μεταναστών χωρίς χαρτιά ήταν η Ισπανία και η Ιταλία αλλά δεν εμφανίστηκαν περιπτώσεις «Αγίου Παντελεήμονα». Σε αυτές τις χώρες η διαχείριση των μεταναστών εξακολουθεί και σήμερα να βασίζεται στην άγρια εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης για την παραγωγή. Για παράδειγμα, στο Νότο της Ιταλίας, η σικελική Μαφία, η ναπολιτάνικη Καμόρα και η καλαβρέζικη Ντραγκέτα έχουν υπό τον έλεγχό τους 550.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά, που δουλεύουν στα χωράφια 12 ώρες τη μέρα για 15 €.
Είναι να μην παραπονιούνται μετά οι έλληνες αγρότες; Εδώ οι Μπαγκλαντέζοι στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας είχαν απαιτήσει το 2008 αύξηση του ημερομίσθιου από τα 22 στα 30 € –συμβιβάστηκαν με αύξηση στα 24 €, αφού πρώτα οπλισμένοι με καραμπίνες «αγανακτισμένοι» παραγωγοί φράουλας εισέβαλαν στους καταυλισμούς των μεταναστών εργατών γης πυροβολώντας στον αέρα και πετώντας μασούρια δυναμίτη. Το κόστος της εργασίας όμως έπρεπε να πέσει, όχι ν’ ανέβει…
Την άνοιξη του 2012 η Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας κοινοποίησε με δελτίο τύπου στις Περιφέρειες και τους Δήμους όλης της χώρας, «την ανάγκη εργασίας ελλήνων εργατών γης». Η «προσφορά» αφορούσε 6ήμερη οχτάωρη εβδομαδιαία απασχόληση για 4 μήνες, με καλυμμένα έξοδα διαμονής/διατροφής και μεροκάματο 23 €. Καθώς μέσα σε δυο βδομάδες ανταποκρίθηκαν μόλις 19 Έλληνες (πολλοί από τους οποίους συνταξιούχοι), η «προσφορά» άνοιξε σε «μετακλητούς» μετανάστες, κυρίως από την Αλβανία. Σύντομα βρέθηκαν 4.885 (παραπάνω από πρόθυμοι) μετανάστες. Αυτό όμως δεν αρκεί…
Έτσι λοιπόν κυνηγάνε τους μετανάστες για να πάρουν τη θέση τους οι Έλληνες: μαύρη εργασία για 25 € και άστεγοι στα παγκάκια προς το παρόν, γιαί όχι και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο μέλλον… Για δυο δεκαετίες η φθηνή δουλειά των μεταναστών δημιουργούσε αύξηση της παραγωγής στον πρωτογενή τομέα και θέσεις εργασίας για τους ντόπιους στον δευτερογενή και τον τριτογενή. Στον καπιταλισμό της ανάπτυξης, η φτηνή δουλειά των μεταναστών μειώνει την ανεργία. Σήμερα, στον καπιταλισμό της καταστροφής, η επίθεση στους μετανάστες χρησιμοποιείται για να πέσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Αφού εκμεταλλεύτηκαν τους μετανάστες για να πλουτίσουν οι Έλληνες, τώρα αξιοποιούν τους διωγμούς των μεταναστών για να φτωχύνουν οι Έλληνες… αυτό που «δεν χωράει» είναι τα μεσαία στρώματα, η αξιοπρεπής διαβίωση, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.
Οι μετανάστες «δεν χωράνε στην Ελλάδα» για τον ίδιο λόγο που δεν χωράνε και οι Έλληνες: εξαιτίας της απόφασης για διάλυση της παραγωγικής διαδικασίας και μελλοντική ανασυγκρότησή της με όρους μεγαλύτερης κερδοφορίας. Η Ελλάδα αποτελεί ένα πειραματόζωο για τη «δημιουργική καταστροφή». Έτσι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (οι μετανάστες μέχρι τώρα, οι ντόπιοι στο άμεσο μέλλον) αντιμετωπίζονται όχι πια ως ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά ως «άνθρωποι-σκουπίδια», περιττοί για την καπιταλιστική οικονομία (μέχρι αυτή να τους «χρειαστεί», όταν κριθεί ότι η συνολική υποτίμηση έχει πια καταστήσει το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό –ντόπιων και μεταναστών– επαρκώς κερδοφόρο).
• Το 2009, έρευνα του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων της Γαλλίας ανακοίνωσε ότι το ετήσιο καθαρό κέρδος της γαλλικής οικονομίας από τους μετανάστες είναι 12,4 δισεκατομμύρια € και τόνισε ότι η είσοδος 100.000 νέων μετανάστων κάθε χρόνο ισοδυναμεί με μείωση κατά 1% του ελλείματος στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Γαλλίας από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.
• Το Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο αποφάνθηκε τον Ιανουάριο του 2010 ότι «η διεύκολυνση των μεταναστών χωρίς χαρτιά για απόκτηση κάποιων νομιμοποιητικών εγγράφων και η προσέλκυση περισσότερων μεταναστών στις ΗΠΑ θα προσέθετε 1,5 τρισεκατομμύριο δολλάρια στην αμερικάνικη οικονομία μέσα στην επόμενη δεκαετία».
• Προσφάτως, ομάδα ερευνών των Βρυξελλών υπό τον οικονομολόγο Andre Sapir επιβεβαίωσε την αναγκαία για την επιβίωση της Ευρώπης προοπτική εισόδου μεγάλου αριθμού μεταναστών και τόνισε ότι το απόθεμα εργατικού δυναμικού που χρειάζεται η ΕΕ «είναι η βόρεια Αφρική, καθώς η ανατολική Ευρώπη δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες που παλιότερα και μέχρι τη δεκαετία του ’70 κάλυπταν οι μετανάστες από τη νότια Ευρώπη».
• Στα δικά μας, έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία «επιχειρήθηκε να γίνει μια καταγραφή-εκτίμηση του θέματος της οικονομικής μετανάστευσης σε συνάρτηση με τις όποιες επιπτώσεις-επιρροές προκαλεί στο κοινωνικό στάτους και σε κρίσιμους δείκτες της μακροοικονομίας» αναφέρει ότι «..κάθε επιπλέον παράνομος μετανάστης συμβάλει στην μείωση κατά 0,081 άτομο της ανεργίας ή με άλλα λόγια, περίπου 12 επιπλέον μετανάστες μειώνουν την ανεργία κατά ένα άτομο».
Η παρουσία των μεταναστών αυξάνει το ΑΕΠ και μειώνει την ανεργία, καθώς παραγωγικοί κλάδοι τροφοδοτούνται με φτηνή εργασία. ‘Οσο πιο φτηνοί οι μετανάστες, τόσο πιο χρήσιμοι. Είναι όμως χρήσιμοι και για έναν επιπλέον λόγο. Άσχετα από ό,τι επισήμως λένε, τα αφεντικά χρειάζονται μετανάστες σε συνθήκες παρανομίας διότι, πέραν του ότι είναι φτηνοί, η ύπαρξή τους μειώνει τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις των νόμιμων μεταναστών και στη συνέχεια όλων των εργαζόμενων. Επιπλέον, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά μπορούν να «απομακρύνονται» δίχως να διανοούνται να διεκδικούν συντάξεις, επιδόματα κλπ.
Η καλλιέργεια του θεσμικού ρατσισμού αποτελεί καθεστωτική επιλογή. Όταν ανακινείται η ξενοφοβία, διευκολύνονται πολιτικές που συντηρούν την ύπαρξη της υποτιμημένης και χωρίς δικαιώματα εργασίας ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούν το καλλιεργούμενο δημόσιο αίσθημα κατά των μεταναστών. Με άλλα λόγια, ο ρατσισμός δεν αποσκοπεί στην κατάργηση του υποτιμημένου εργατικού δυναμικού των μεταναστών χωρίς χαρτιά αλλά στη διατήρηση και αναπαραγωγή του υπό καθεστώς τρόμου. Για να το πούμε αλλιώς, ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα.
Στην Ελλάδα της κρίσης όμως δεν μας ενδιαφέρει η παραγωγή αλλά η διάλυσή της. Έτσι, ο ρατσισμός δεν είναι πια αρκετός, πρέπει να κατέβουμε ένα σκαλί παρακάτω, στο φασισμό, που ειδικεύεται άλλωστε στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και την εξυγείανση…
Σχετικά με το ίδιο θέμα, ο Γ. Μουζάλας από τους “Γιατρούς του Κόσμου”, δήλωσε στις 3 Απρίλη 2012: «Άρρωστοι δεν είναι οι ξένοι, άρρωστοι είναι οι φτωχοί, επειδή οι πολιτικοί τούς στερούν την πρόσβαση στην υγεία (…) Σε περιόδους άκρατης φτώχειας, που οι αρρώστιες δεν μπορεί παρά να αυξηθούν, με δεδομένη την απουσία πρόνοιας, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι απαραίτητοι (…) Οι φυματικοί Αφγανοί, για παράδειγμα, δεν ήρθαν με φυματίωση από το Αφγανιστάν, η φυματίωση προέκυψε εδώ από τις συνθήκες διαβίωσής τους».
Όταν κάποιος έχει 100 € στην τσέπη, 100 € θα ξοδέψει. Αν πάρει κάτι για 10€ από ένα μικροπωλητή, θα του μένουν 90 € για να ξοδέψει αλλού. Αν δεν αγοράσει το προϊόν από τον μικροπωλητή αλλά βρει ένα αντίστοιχο στην τιμή των 80 € σε ένα κατάστημα ή δεν θα το αγοράσει καθόλου, ή αν το αγοράσει θα του μένουν 20 € για να ξοδέψει αλλού. Ένα μαγαζί (ίσως) θα κερδίσει, άλλα όμως θα χάσουν. Συνολικά στην αγορά θα καταλήξουν λιγότερα χρήματα, αφού ένα σημαντικό ποσοστό θα καταλήξει ως φόρος στα κρατικά ταμεία.
Από το συνολικό τζίρο των μεταναστών μικροπωλητών, τα χρήματα που καταλήγουν στους ίδιους τους μετανάστες μικροπωλητές είναι περίπου 300-400 εκ. € (100.000 μετανάστες μικροπωλητές, όπως τους υπολογίζει η αστυνομία, 3.000-4.000 € το χρόνο ο καθένας, με μέσο ημερήσιο εισόδημα 10-15 €). Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών καταλήγει στο κράτος είτε με τη μορφή των έμμεσων φόρων (σε τσιγάρα & πετρέλαιο, τέλη και κρατικούς φόρους στους λογαριασμούς) που πληρώνουμε όλοι, ασχέτως αν το εισόδημά μας είναι πολύ κάτω από το φορολογητέο, είτε μέσω των χρημάτων που ξοδεύουν οι μετανάστες για να μένουν σε υπόγεια και διαμερίσματα-τρύπες που αλλιώς θα έμεναν ξενοίκιαστα και οι ιδιοκτήτες τους θα έπρεπε αυτοί να πληρώνουν το χαράτσι της ΔΕΗ. Τα περισσότερα από τα χρήματα που τους απομένουν οι μικροπωλητές το ξοδεύουν για την επιβίωσή τους αλλά και σε δικηγόρους και κάθε λογής κυκλώματα, δηλαδή τα χρήματα «μένουν στα χέρια των Ελλήνων και της αγοράς».
Το κυνήγι των μικροπωλητών αφενός αποσκοπεί στην εδραίωση της εικόνας παραταγμένων διμοιριών των ΜΑΤ στα πάρκα και τις πλατείες, δημιουργεί δηλαδή τις προϋποθέσεις για την αποδοχή της διαρκούς παρουσίας ενός στρατού κατοχής, τόσο απαραίτητου σε μια χώρα υπό οικονομική κατάρρευση. Επιπλέον, το κυνήγι των μικροπωλητών συντελεί στην αύξηση της παραβατικότητας. Ποιο είναι άραγε το μήνυμα που στέλνει η αστυνομία όταν κυνηγάει τους μικροπωλητές στη Ροτόντα και αφήνει ανενόχλητους τους πρεζέμπορους στην Καμάρα;
Μπορεί τα τελευταία χρόνια τα 3/4 όσων διασχίζουν χωρίς χαρτιά τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ να το κάνουν από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι μένουν στην Ελλάδα. Ακούμε συνεχώς πόσοι μετανάστες χωρίς χαρτιά μπαίνουν στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ακούμε πόσοι βγαίνουν… Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την Eurostat το Φλεβάρη του 2012, την περσινή χρονιά συνολικά στην ΕΕ έγιναν 220.390 νέες αιτήσεις για άσυλο (μάλιστα σε αυτό τον αριθμό δεν προσμετρώνται νέες αιτήσεις σε χώρες που δεν έχουν δώσει στοιχεία για όλους τους μήνες). Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι νέες αιτήσεις υπολογίζονται σε λιγότερες από 10.000 (παρεμπιπτόντως, το ποσοστό των αιτήσεων ασύλου που είχαν θετική απάντηση ήταν κατά μέσο όρο στην ΕΕ 25% ενώ στην Ελλάδα … 2%).
Οι 210.000 νέες αιτήσεις ασύλου που έγιναν σε χώρες της ΕΕ εκτός της Ελλάδας, δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο εκτιμώντας ότι ένα σημαντικό ποσοστό όσων περνάνε στην Ελλάδα, καταλήγουν τελικά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το ποσοστό των μεταναστών στην Ελλάδα είναι κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ. καθώς την «ελάφρυνση» της χώρας από τους «υπεράριθμους» μετανάστες χωρίς χαρτιά αναλαμβάνουν τα κυκλώματα δουλεμπορίου που θησαυρίζουν: η ταρίφα για μεταφορά με νταλίκα από την Αθήνα π.χ. στη Γαλλία είναι 4.000 €, ενώ όλο και πιο δημοφιλές γίνεται το πέρασμα μέσω των δυτικών Βαλκανίων (η ταρίφα από την Αλεξανδρούπολη στην Αυστρία είναι 2.800 €). Η εμπορεύσιμη αξία ενός ανθρώπου που περνά τον Έβρο δίνοντας 500 € φτάνοντας στην Ελλάδα εξαπλασιάζεται!
H εξαθλίωση φέρνει την εγκληματικότητα. Αν και η εξαθλίωση είναι πράγματι συνδεδεμένη με τους μετανάστες, δεν είναι αποκλειστικό τους προνόμιο. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι όσο συνεχίζεται η εγκληματική επίθεση του κεφάλαιου θα επιδεινώνεται η εγκληματικότητα, ασχέτως του πόσοι μετανάστες θα υπάρχουν στη χώρα; (οι γειτονικές βαλκανικές χώρες, μετά την καπιταλιστική επιδρομή της τελευταίας εικοσαετίας έχουν μεγαλύτερους δείκτες εγκληματικότητας από την Ελλάδα, χωρίς να έχουν μετανάστες ούτε για δείγμα…).
Το κράτος προτιμά να αναθέτει σε μαφίες τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και στους φασίστες την επίλυση του «μεταναστευτικού προβλήματος» γιατί στη συνέχεια μπορεί να εμφανίζει την κατασταλτική πολιτική ως αναγκαία και επιθυμητή (και στο βαθμό που μπορεί να «συνεννοείται» με τα αφεντικά των μαφιών και τους επικεφαλής των παρακρατικών, ρισκάροντας ένα μικρό ενδεχόμενο η κατάσταση να γίνει πραγματικά ανεξέλεγκτη). Τα αφεντικά των μαφιών σε πολλές περιπτώσεις διατηρούν σχέσεις με «συνεργάσιμους ποινικούς» αλλά και με τμήματα της αστυνομίας και φασίστες – οι τελευταίοι μπορεί την ημέρα να συμμετέχουν σε «επιτροπές κατοίκων» και το βράδυ να αναλαμβάνουν την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου. Το (μικρό) ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων μαφιών και παρακρατικών είναι για τους καπιταλιστές προτιμότερο από μια (ορατή) προοπτική ανεξέλεγκτης διάχυτης κοινωνικής ανυπακοής.
Γιατί τελικά, οι μαφίες είναι ιδαίτερα χρήσιμες σε περιόδους κοινωνικής έντασης. Είναι ευρέως γνωστό το πώς χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν η μαφία (σε συνεργασία με τους φασίστες) ενάντια στο κοινωνικό κίνημα στην Ιταλία ή ότι σήμερα στο Μεξικό ο πόλεμος ενάντια στο κοινωνικό κίνημα διεξάγεται μέσω του «πολέμου εναντίον της μαφίας». Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη εγκληματική ενέργεια από την κοινωνική νομιμοποίηση των ναζιστών;
Όμως τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα… Αν συνεχιστούν οι επιθέσεις και αν συνεχιστεί να μην υπερασπίζεται τους μετανάστες ούτε το κράτος (προφανώς θα συμβεί, αφού το κράτος ενορχηστρώνει τις επιθέσεις) αλλά να μην τους υπερασπίζεται ούτε το κοινωνικό κίνημα, τότε στρώνεται ο δρόμος ώστε όταν κάποτε οι μετανάστες αντιδράσουν, να το κάνουν μέσα από παραδοσιακές δομές εξουσίας και όχι υπό τις σημαίες της κοινωνικής απελευθέρωσης. Φαίνεται σήμερα απίθανο, αλλά και ποιος θα πίστευε τις 450.000 ψήφους σε φασiστες; Όταν στον κοινωνικό ανταγωνισμό μπαίνουν σύμβολα εθνικά και θρησκευτικά, μπορούμε να περιμένουμε μόνο το χειρότερο…
Δεν είναι λοιπόν απίθανο αν το καθεστώς αποφασίσει να καταφύγει σε μια «στρατηγική της έντασης», να μην το κάνει με τη μορφή ενός μικρο-εμφυλίου πολέμου και μιας «σύγκρουσης των άκρων» όπως έγινε στην Ιταλία το ‘70, αλλά να κατασκευάσει τον προαναγγελθέντα «πόλεμο των πολιτισμών»… Όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να σηκώσουν κάπως κεφάλι, το κράτος διέστρεψε την οργή τους στον εκφασισμό. Με την ίδια τεχνική θα μπορούσε να καναλιζάρει την έκφραση της οργής των μεταναστών μέσω των μουλάδων… Άλλωστε οι εξουσίες πάντα συνεννοούνται… Αν τελικά το κοινωνικό κίνημα συνεχίσει να απουσιάζει από την αλληλεγγύη στους μετανάστες, σύντομα θα απουσιάζει το ίδιο το κοινωνικό ζήτημα…
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες, η αντίσταση στον εκφασισμό, είναι πλέον επιτακτική όχι για λόγους ηθικούς ή πολιτικούς, αλλά για λόγους επιβίωσης…
Παράλληλα με την εμφάνιση ενός αυξανόμενου αριθμού “περιφερειακών πολέμων” και “εσωτερικών συγκρούσεων”, το κεφάλαιο ακολουθεί ατραπούς μιας άτυπης συσσώρευσης και μεγάλες μάζες εργαζομένων τίθενται σε κινητικότητα. Αποτέλεσμα: ένας τεράστιος κυλιόμενος τροχός εκατομμυρίων μεταναστών που διακινούνται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ως “ξένοι” σε αυτόν τον “χωρίς σύνορα κόσμο” τον οποίον είχαν υποσχεθεί οι νικητές του ψυχρού πολέμου, οι μετανάστες αναγκάζονται να υπομένουν ρατσιστικές διώξεις, επισφαλή απασχόληση, απώλεια της πολιτιστικής τους ταυτότητας, αστυνομική καταστολή, πείνα, φυλακίσεις και δολοφονίες (…) Ο στόχος της μεταναστευτικής πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού είναι η αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας αγοράς εργασίας και όχι ο φραγμός της μετανάστευσης. Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος –με τους μηχανισμούς του καταστροφής/ερήμωσης και ανασυγκρότησης/αναδιοργάνωσης– προκαλεί τη μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων. Το πεπρωμένο τους είναι να περιπλανούνται στον κόσμο, μεταφέροντας μαζί τους το βάρος του εφιάλτη, έτσι ώστε να αποτελέσουν απειλή για τους εργαζόμενους που έχουν ακόμα δουλειά και παράλληλα να δημιουργήσουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο, σχεδιασμένο για να κάνει τους ανθρώπους να ξεχνούν τα αφεντικά τους και για να αποτελέσει τη βάση για τον ρατσισμό που γεννάει ο νεοφιλελευθερισμός.
(Subcomandante Insurgente Marcos,
«Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε», 1997)
«Το εθνικό εισόδημα μέσα σε 2 χρόνια μειώθηκε από 240 δισ. € σε 200 δισ. €, ενώ η ανεργία στην Ελλάδα αυξήθηκε από 9% το 2009 σε 20-25% το 2012..» (από τον Τύπο)«Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις αποτελούν συχνό φαινόμενο. Η Ελλάδα είναι μια σταθερή δημοκρατία και οι δραστηριότητες αυτές ως επί το πλείστον είναι ομαλές και νόμιμες, αν και οι διαμαρτυρίες στις αρχές του 2012 συνοδεύτηκαν από άνοδο του επιπέδου της βίας με βομβιστικές επιθέσεις και εκτεταμένες πυρκαγιές και βανδαλισμούς στο κέντρο της Αθήνας …. Ως αποτέλεσμα των πρόσφατων μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από την κυβέρνηση, τα εργατικά συνδικάτα, ορισμένοι επαγγελματικοί κλάδοι, καθώς και άλλες ομάδες που επηρεάζονται από την τρέχουσα οικονομική κρίση, πραγματοποιούν συχνά διαδηλώσεις, στάσεις εργασίας και πορείες σε όλο το κέντρο της Αθήνας … Θα πρέπει να μάθετε να αποφεύγετε μέρη όπου συνήθως συγκεντρώνονται διαδηλωτές, όπως το Πολυτεχνείο, οι πλατείες Εξαρχείων, Ομόνοιας και Συντάγματος στην Αθήνα και η πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη» (οδηγίες του State Department στους επισκέπτες στην Ελλάδα, Μάρτιος 2012)
[Ενάντια στην απειλή αποσταθεροποίησης του καθεστώτος, κλασσικό αντίδοτο είναι η κατασκευή ακροδεξιού λαϊκιστικού “κινήματος” και η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων]
«Ακροδεξιές οργανώσεις και Ενώσεις Εφέδρων ετοιμάζουν συγκέντρωση στο Σύνταγμα την ώρα της παρέλασης της 25ης Μαρτίου» (από τον Τύπο και το διαδίκτυο, αρχές Μάρτη 2012)
[Οι ακροδεξιοί δεν ήρθαν στο ραντεβού, οπότε ανέλαβε ο θεσμικός ρατσισμός...]
«Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης εξήγγειλε τη δημιουργία 30 στρατοπέδων συγκέντρωσης για την κράτηση 30.000 παράνομων μεταναστών» (26 Μαρτίου 2012, από τον Τύπο)
«Η κατεύθυνση του Μ. Χρυσοχοΐδη για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης λαθρομεταναστών είναι απολύτως σωστή … η υγειονομική βόμβα ξέφυγε από το γκέτο των αλλοδαπών» (Ανδρέας Λοβέρδος, υπουργός Υγείας, 31 Μαρτίου 2012)
«Θα ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας» (Αντώνης Σαμαράς, 29 Μαρτίου 2012)
[Οι ακροδεξιοί ήρθαν τελικά στο ραντεβού με τις κάλπες και ο θεσμικός ρατσισμός γιόρτασε την επέτειο της Μεταξικής χούντας της 4ης Αυγούστου με την επιχείρηση “Ξένιος Ζευς”...]
«Από την κάθοδο των Δωριέων, 4.000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχθηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή … το μεταναστευτικό ίσως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το οικονομικό» (Νίκος Δένδιας, υπουργός Δημόσιας Τάξης, 4 Αυγούστου 2012)
«…στο πρώτο εξάμηνο του 2012 οι βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις ξεπέρασαν τις 500…» (από τον Τύπο)
«Οι εθνικές αρχές –όπως επίσης και η Ε.Ε. και η ευρύτερη διεθνής κοινότητα– κάνουν τα στραβά μάτια στην ξενοφοβική βία στην Ελλάδα … οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης φαίνονται πρόθυμες να το ανεχτούν αυτό ως το κοινωνικό κόστος μιας διαρκούς συναίνεσης στη λιτότητα … Το να επισημαίνει κανείς την ιστορική αναλογία με τον Ναζισμό είναι μια ξεφτισμένη ρητορική τεχνική που οι σχολιαστές από τα δεξιά και από τα αριστερά έχουν υποβαθμίσει. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν πρόκειται για ρητορεία.» (εφημ. Independent, 30 Αυγούστου 2012)
Η συστηματική υποβάθμιση των μεταναστών είναι αποτέλεσμα πολιτικής απόφασης στο πλαίσιο του πειράματος που συντελείται σήμερα στην Ελλάδα, δηλαδή στο πλαίσιο της δημιουργίας και διαχείρισης μιας εσωτερικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Για τη δαιμονοποίηση των μεταναστών και την ανάπτυξη των φασιστικών συμμοριών αξιοποιούνται 6 συστηματικά καλλιεργούμενοι μύθοι:
1
….δεν χωράνε άλλοι μετανάστες…
Δεν μπαίνουμε σε μια αριθμολογία για το «πόσοι χωράνε», αλλά προφανώς και μόνο 10.000 άνθρωποι παρατημένοι σε μια γειτονιά χωρίς μέσα επιβίωσης είναι αρκετοί για να προκληθεί ανθρωπιστική κρίση, ενώ είναι εξίσου προφανές ότι σε μια χώρα που υποτίθεται θέλει να αναπτύξει τον πρωτογενή τομέα «χωράει τεράστιος αριθμός μετανάστών» αν είναι «κοινωνικά και εργασιακά ενταγμένοι». Σύμφωνα πάντως με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών «αν η ΕΕ θέλει να διατηρήσει το επίπεδο ζωής του 1995 θα χρειαστεί 135 εκατομμύρια μετανάστες ως το 2025». O παγκόσμιος καπιταλισμός όμως έχει αποφασίσει την καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται λοιπόν πλέον τους μετανάστες στο ελληνικό έδαφος; Αν δεν χωράνε αυτοί που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για πενταροδεκάρες, θα χωράνε οι υπόλοιποι;Ο καπιταλισμός της ανάπτυξης χρειάζεται φτηνό εργατικό δυναμικό.
Ο καπιταλισμός της καταστροφής χρειάζεται ανθρώπους-σκουπίδια.
Αν τη δεκαετία του ’90 οι εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από την Αλβανία είχαν στοιβαχτεί στο κέντρο της Αθήνας, αντί να αποτελέσουν φτηνή εργατική δύναμη στα χωράφια και στις οικοδομές, θα μιλούσαμε και τότε για ένα «πρόβλημα που έγινε ανεξέλεγκτο». Αντιθέτως, η δεκατία του ’90 ήταν η χρυσή εποχή της ανάπτυξης.
Παρομοίως, έως το 2007 οι κύριες πύλες εισόδου στην Ευρώπη μεταναστών χωρίς χαρτιά ήταν η Ισπανία και η Ιταλία αλλά δεν εμφανίστηκαν περιπτώσεις «Αγίου Παντελεήμονα». Σε αυτές τις χώρες η διαχείριση των μεταναστών εξακολουθεί και σήμερα να βασίζεται στην άγρια εκμετάλλευση της φτηνής εργατικής δύναμης για την παραγωγή. Για παράδειγμα, στο Νότο της Ιταλίας, η σικελική Μαφία, η ναπολιτάνικη Καμόρα και η καλαβρέζικη Ντραγκέτα έχουν υπό τον έλεγχό τους 550.000 μετανάστες χωρίς χαρτιά, που δουλεύουν στα χωράφια 12 ώρες τη μέρα για 15 €.
Είναι να μην παραπονιούνται μετά οι έλληνες αγρότες; Εδώ οι Μπαγκλαντέζοι στα φραουλοχώραφα της Νέας Μανωλάδας είχαν απαιτήσει το 2008 αύξηση του ημερομίσθιου από τα 22 στα 30 € –συμβιβάστηκαν με αύξηση στα 24 €, αφού πρώτα οπλισμένοι με καραμπίνες «αγανακτισμένοι» παραγωγοί φράουλας εισέβαλαν στους καταυλισμούς των μεταναστών εργατών γης πυροβολώντας στον αέρα και πετώντας μασούρια δυναμίτη. Το κόστος της εργασίας όμως έπρεπε να πέσει, όχι ν’ ανέβει…
Την άνοιξη του 2012 η Ένωση Νέων Αγροτών Ημαθίας κοινοποίησε με δελτίο τύπου στις Περιφέρειες και τους Δήμους όλης της χώρας, «την ανάγκη εργασίας ελλήνων εργατών γης». Η «προσφορά» αφορούσε 6ήμερη οχτάωρη εβδομαδιαία απασχόληση για 4 μήνες, με καλυμμένα έξοδα διαμονής/διατροφής και μεροκάματο 23 €. Καθώς μέσα σε δυο βδομάδες ανταποκρίθηκαν μόλις 19 Έλληνες (πολλοί από τους οποίους συνταξιούχοι), η «προσφορά» άνοιξε σε «μετακλητούς» μετανάστες, κυρίως από την Αλβανία. Σύντομα βρέθηκαν 4.885 (παραπάνω από πρόθυμοι) μετανάστες. Αυτό όμως δεν αρκεί…
Έτσι λοιπόν κυνηγάνε τους μετανάστες για να πάρουν τη θέση τους οι Έλληνες: μαύρη εργασία για 25 € και άστεγοι στα παγκάκια προς το παρόν, γιαί όχι και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο μέλλον… Για δυο δεκαετίες η φθηνή δουλειά των μεταναστών δημιουργούσε αύξηση της παραγωγής στον πρωτογενή τομέα και θέσεις εργασίας για τους ντόπιους στον δευτερογενή και τον τριτογενή. Στον καπιταλισμό της ανάπτυξης, η φτηνή δουλειά των μεταναστών μειώνει την ανεργία. Σήμερα, στον καπιταλισμό της καταστροφής, η επίθεση στους μετανάστες χρησιμοποιείται για να πέσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Αφού εκμεταλλεύτηκαν τους μετανάστες για να πλουτίσουν οι Έλληνες, τώρα αξιοποιούν τους διωγμούς των μεταναστών για να φτωχύνουν οι Έλληνες… αυτό που «δεν χωράει» είναι τα μεσαία στρώματα, η αξιοπρεπής διαβίωση, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.
Οι μετανάστες «δεν χωράνε στην Ελλάδα» για τον ίδιο λόγο που δεν χωράνε και οι Έλληνες: εξαιτίας της απόφασης για διάλυση της παραγωγικής διαδικασίας και μελλοντική ανασυγκρότησή της με όρους μεγαλύτερης κερδοφορίας. Η Ελλάδα αποτελεί ένα πειραματόζωο για τη «δημιουργική καταστροφή». Έτσι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι (οι μετανάστες μέχρι τώρα, οι ντόπιοι στο άμεσο μέλλον) αντιμετωπίζονται όχι πια ως ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά ως «άνθρωποι-σκουπίδια», περιττοί για την καπιταλιστική οικονομία (μέχρι αυτή να τους «χρειαστεί», όταν κριθεί ότι η συνολική υποτίμηση έχει πια καταστήσει το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό –ντόπιων και μεταναστών– επαρκώς κερδοφόρο).
2
…οι μετανάστες βλάπτουν την οικονομία…
• Έρευνα του 2008 του Βρετανικού Κοινοβούλιου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ποσοστό 17% της ανάπτυξης είναι αποτέλεσμα της μετανάστευσης.• Το 2009, έρευνα του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων της Γαλλίας ανακοίνωσε ότι το ετήσιο καθαρό κέρδος της γαλλικής οικονομίας από τους μετανάστες είναι 12,4 δισεκατομμύρια € και τόνισε ότι η είσοδος 100.000 νέων μετανάστων κάθε χρόνο ισοδυναμεί με μείωση κατά 1% του ελλείματος στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Γαλλίας από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα.
• Το Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο αποφάνθηκε τον Ιανουάριο του 2010 ότι «η διεύκολυνση των μεταναστών χωρίς χαρτιά για απόκτηση κάποιων νομιμοποιητικών εγγράφων και η προσέλκυση περισσότερων μεταναστών στις ΗΠΑ θα προσέθετε 1,5 τρισεκατομμύριο δολλάρια στην αμερικάνικη οικονομία μέσα στην επόμενη δεκαετία».
• Προσφάτως, ομάδα ερευνών των Βρυξελλών υπό τον οικονομολόγο Andre Sapir επιβεβαίωσε την αναγκαία για την επιβίωση της Ευρώπης προοπτική εισόδου μεγάλου αριθμού μεταναστών και τόνισε ότι το απόθεμα εργατικού δυναμικού που χρειάζεται η ΕΕ «είναι η βόρεια Αφρική, καθώς η ανατολική Ευρώπη δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες που παλιότερα και μέχρι τη δεκαετία του ’70 κάλυπταν οι μετανάστες από τη νότια Ευρώπη».
• Στα δικά μας, έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία «επιχειρήθηκε να γίνει μια καταγραφή-εκτίμηση του θέματος της οικονομικής μετανάστευσης σε συνάρτηση με τις όποιες επιπτώσεις-επιρροές προκαλεί στο κοινωνικό στάτους και σε κρίσιμους δείκτες της μακροοικονομίας» αναφέρει ότι «..κάθε επιπλέον παράνομος μετανάστης συμβάλει στην μείωση κατά 0,081 άτομο της ανεργίας ή με άλλα λόγια, περίπου 12 επιπλέον μετανάστες μειώνουν την ανεργία κατά ένα άτομο».
Η παρουσία των μεταναστών αυξάνει το ΑΕΠ και μειώνει την ανεργία, καθώς παραγωγικοί κλάδοι τροφοδοτούνται με φτηνή εργασία. ‘Οσο πιο φτηνοί οι μετανάστες, τόσο πιο χρήσιμοι. Είναι όμως χρήσιμοι και για έναν επιπλέον λόγο. Άσχετα από ό,τι επισήμως λένε, τα αφεντικά χρειάζονται μετανάστες σε συνθήκες παρανομίας διότι, πέραν του ότι είναι φτηνοί, η ύπαρξή τους μειώνει τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις των νόμιμων μεταναστών και στη συνέχεια όλων των εργαζόμενων. Επιπλέον, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά μπορούν να «απομακρύνονται» δίχως να διανοούνται να διεκδικούν συντάξεις, επιδόματα κλπ.
Η καλλιέργεια του θεσμικού ρατσισμού αποτελεί καθεστωτική επιλογή. Όταν ανακινείται η ξενοφοβία, διευκολύνονται πολιτικές που συντηρούν την ύπαρξη της υποτιμημένης και χωρίς δικαιώματα εργασίας ενώ ταυτόχρονα ικανοποιούν το καλλιεργούμενο δημόσιο αίσθημα κατά των μεταναστών. Με άλλα λόγια, ο ρατσισμός δεν αποσκοπεί στην κατάργηση του υποτιμημένου εργατικού δυναμικού των μεταναστών χωρίς χαρτιά αλλά στη διατήρηση και αναπαραγωγή του υπό καθεστώς τρόμου. Για να το πούμε αλλιώς, ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα.
Στην Ελλάδα της κρίσης όμως δεν μας ενδιαφέρει η παραγωγή αλλά η διάλυσή της. Έτσι, ο ρατσισμός δεν είναι πια αρκετός, πρέπει να κατέβουμε ένα σκαλί παρακάτω, στο φασισμό, που ειδικεύεται άλλωστε στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και την εξυγείανση…
3
…οι μετανάστες είναι υγειονομική βόμβα…
Οι εκθέσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ για το 2011, για τα μεταδιδόμενα νοσήματα, είναι αποκαλυπτικές: «Το χρονικό διάστημα 2004-2010 παρατηρείται προοδευτική μείωση των δηλούμενων κρουσμάτων φυματίωσης, από 761 το 2004 σε 490 το 2010». Το 2011, από ελονοσία, την οποία επέσειε ως κίνδυνο ο κ. Λοβέρδος και η οποία δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, προσβλήθηκαν 27 Έλληνες και 25 μετανάστες στην περιοχή του Ευρώτα Λακωνίας και 6 ακόμη αδιευκρίνιστα κρούσματα. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, όπως καταγράφεται από τον αρμόδιο φορέα ECDC, στους 100.000 πολίτες στην Ελλάδα σημειώνονται μόλις 3,1 κρούσματα φυματίωσης, ενώ στη Γερμανία 4,3 και στη Βουλγαρία, με την οποία συχνά μας συγκρίνουν, τα κρούσματα αγγίζουν τα 31,9. Σε ό,τι αφορά τους φορείς HIV και ΑΙDS, το ΚΕΕΛΠΝΟ επιβεβαιώνει πως το 2011 σημειώνεται μια πρωτοφανής αύξηση, η οποία αποδίδεται ωστόσο στα άτομα που κάνουν ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών.Σχετικά με το ίδιο θέμα, ο Γ. Μουζάλας από τους “Γιατρούς του Κόσμου”, δήλωσε στις 3 Απρίλη 2012: «Άρρωστοι δεν είναι οι ξένοι, άρρωστοι είναι οι φτωχοί, επειδή οι πολιτικοί τούς στερούν την πρόσβαση στην υγεία (…) Σε περιόδους άκρατης φτώχειας, που οι αρρώστιες δεν μπορεί παρά να αυξηθούν, με δεδομένη την απουσία πρόνοιας, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι απαραίτητοι (…) Οι φυματικοί Αφγανοί, για παράδειγμα, δεν ήρθαν με φυματίωση από το Αφγανιστάν, η φυματίωση προέκυψε εδώ από τις συνθήκες διαβίωσής τους».
4
…οι μικροπωλητές φταίνε που κλείνουν τα μαγαζιά…
Το πρώτο πεδίο δραστηριοποίησης των φασιστικών «επιτροπών κατοίκων» ήταν η «πάταξη του παρεμπορίου». «25 δισ. το χρόνο στοιχίζει το παρεμπόριο των αλλοδαπών»: αυτή η «αυταπόδεικτη αλήθεια» γράφεται και αναπαράγεται στο διαδίκτυο και στα κανάλια. Φυσικά η ανεδαφικότητα ενός ισχυρισμού δεν μειώνει την ευρεία διάδοσή του… Αν διαιρέσουμε τα προαναφερθέντα ποσά με τον πληθυσμό προκύπτει ότι κάθε έλληνας πολίτης αγοράζει ετησίως από μετανάστες μικροπωλητές προϊόντα αξίας 2.500-3.000 €… Η ανοητολογία είναι προφανής, θέτει όμως το επίπεδο (μη) σκέψης, μέσα στο οποίο όλοι οι συνακόλουθοι ισχυρισμοί θα φαίνονται λογικοί και τα πογκρόμ δικαιωμένα. Όταν το μέσο διαθέσιμο εισόδημα έχει μειωθεί κατά 30-40%, είναι προφανές ότι τα μαγαζιά κλείνουν όχι εξαιτίας των μικροπωλητών, αλλά γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Ό,τι και να μας λένε λοιπόν, τα επιπλάδικα, τα μπουγατσατζίδικα, τα βιβλιοπωλεία, τα καταστήματα Η/Υ, τα θέατρα, οι κινηματογράφοι, τα ζαχαροπλαστεία, τα μπακάλικα, τα καφενεία, τα ανθοπωλεία δεν κλείνουν επειδή οι μετανάστες μικροπωλητές πουλάνε τσάντες, ομπρέλες, σώβρακα και φουρκέτες.Όταν κάποιος έχει 100 € στην τσέπη, 100 € θα ξοδέψει. Αν πάρει κάτι για 10€ από ένα μικροπωλητή, θα του μένουν 90 € για να ξοδέψει αλλού. Αν δεν αγοράσει το προϊόν από τον μικροπωλητή αλλά βρει ένα αντίστοιχο στην τιμή των 80 € σε ένα κατάστημα ή δεν θα το αγοράσει καθόλου, ή αν το αγοράσει θα του μένουν 20 € για να ξοδέψει αλλού. Ένα μαγαζί (ίσως) θα κερδίσει, άλλα όμως θα χάσουν. Συνολικά στην αγορά θα καταλήξουν λιγότερα χρήματα, αφού ένα σημαντικό ποσοστό θα καταλήξει ως φόρος στα κρατικά ταμεία.
Από το συνολικό τζίρο των μεταναστών μικροπωλητών, τα χρήματα που καταλήγουν στους ίδιους τους μετανάστες μικροπωλητές είναι περίπου 300-400 εκ. € (100.000 μετανάστες μικροπωλητές, όπως τους υπολογίζει η αστυνομία, 3.000-4.000 € το χρόνο ο καθένας, με μέσο ημερήσιο εισόδημα 10-15 €). Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων αυτών καταλήγει στο κράτος είτε με τη μορφή των έμμεσων φόρων (σε τσιγάρα & πετρέλαιο, τέλη και κρατικούς φόρους στους λογαριασμούς) που πληρώνουμε όλοι, ασχέτως αν το εισόδημά μας είναι πολύ κάτω από το φορολογητέο, είτε μέσω των χρημάτων που ξοδεύουν οι μετανάστες για να μένουν σε υπόγεια και διαμερίσματα-τρύπες που αλλιώς θα έμεναν ξενοίκιαστα και οι ιδιοκτήτες τους θα έπρεπε αυτοί να πληρώνουν το χαράτσι της ΔΕΗ. Τα περισσότερα από τα χρήματα που τους απομένουν οι μικροπωλητές το ξοδεύουν για την επιβίωσή τους αλλά και σε δικηγόρους και κάθε λογής κυκλώματα, δηλαδή τα χρήματα «μένουν στα χέρια των Ελλήνων και της αγοράς».
Το κυνήγι των μικροπωλητών αφενός αποσκοπεί στην εδραίωση της εικόνας παραταγμένων διμοιριών των ΜΑΤ στα πάρκα και τις πλατείες, δημιουργεί δηλαδή τις προϋποθέσεις για την αποδοχή της διαρκούς παρουσίας ενός στρατού κατοχής, τόσο απαραίτητου σε μια χώρα υπό οικονομική κατάρρευση. Επιπλέον, το κυνήγι των μικροπωλητών συντελεί στην αύξηση της παραβατικότητας. Ποιο είναι άραγε το μήνυμα που στέλνει η αστυνομία όταν κυνηγάει τους μικροπωλητές στη Ροτόντα και αφήνει ανενόχλητους τους πρεζέμπορους στην Καμάρα;
5
…η Ελλάδα σηκώνει όλο το μεταναστευτικό βάρος της ΕΕ…
Η εξαθλίωση των μεταναστών και προσφύγων θρέφει τις εγκληματικές συμμορίες. Και η εξαθλίωση αυτή αποτελεί πολιτική απόφαση: η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δημιουργήσει το Ευρωπαϊκό Ταμείο για τους Πρόσφυγες. Ο προϋπολογισμός του για τα έτη 2008-2013 είναι 628 εκατομμύρια €. Ωστόσο η Ελλάδα, ενώ διαμαρτυρόταν για το μεγάλο ποσοστό εισόδου μεταναστών χωρίς χαρτιά στην ΕΕ από τα ελληνικά σύνορα, την τριετία 2008-2010 ζήτησε από αυτά τα 628 εκατομμύρια € μόνο 16,8 εκατομμύρια (τα οποία και της δόθηκαν αμέσως).Μπορεί τα τελευταία χρόνια τα 3/4 όσων διασχίζουν χωρίς χαρτιά τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ να το κάνουν από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι μένουν στην Ελλάδα. Ακούμε συνεχώς πόσοι μετανάστες χωρίς χαρτιά μπαίνουν στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ακούμε πόσοι βγαίνουν… Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την Eurostat το Φλεβάρη του 2012, την περσινή χρονιά συνολικά στην ΕΕ έγιναν 220.390 νέες αιτήσεις για άσυλο (μάλιστα σε αυτό τον αριθμό δεν προσμετρώνται νέες αιτήσεις σε χώρες που δεν έχουν δώσει στοιχεία για όλους τους μήνες). Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι νέες αιτήσεις υπολογίζονται σε λιγότερες από 10.000 (παρεμπιπτόντως, το ποσοστό των αιτήσεων ασύλου που είχαν θετική απάντηση ήταν κατά μέσο όρο στην ΕΕ 25% ενώ στην Ελλάδα … 2%).
Οι 210.000 νέες αιτήσεις ασύλου που έγιναν σε χώρες της ΕΕ εκτός της Ελλάδας, δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο εκτιμώντας ότι ένα σημαντικό ποσοστό όσων περνάνε στην Ελλάδα, καταλήγουν τελικά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το ποσοστό των μεταναστών στην Ελλάδα είναι κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ. καθώς την «ελάφρυνση» της χώρας από τους «υπεράριθμους» μετανάστες χωρίς χαρτιά αναλαμβάνουν τα κυκλώματα δουλεμπορίου που θησαυρίζουν: η ταρίφα για μεταφορά με νταλίκα από την Αθήνα π.χ. στη Γαλλία είναι 4.000 €, ενώ όλο και πιο δημοφιλές γίνεται το πέρασμα μέσω των δυτικών Βαλκανίων (η ταρίφα από την Αλεξανδρούπολη στην Αυστρία είναι 2.800 €). Η εμπορεύσιμη αξία ενός ανθρώπου που περνά τον Έβρο δίνοντας 500 € φτάνοντας στην Ελλάδα εξαπλασιάζεται!
6
…οι μετανάστες φέρνουν την εγκληματικότητα…
Η επιχείρηση του δουλεμπορίου είναι ένα τεράστιο κύκλωμα στο οποίο συμμετέχουν άνθρωποι της νύχτας, νταβατζήδες και πρεζέμποροι, αστυνομικοί, φασίστες και μαχαιροβγάλτες. Οι μαφίες του δουλεμπορίου και οι μαφίες της διακίνησης ναρκωτικών, trafficking, πορνείας και άλλων μορφών εγκληματικότητας διασταυρώνονται και αλληλοσυντηρούνται. Όταν για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος απόκτησης εισοδήματος και όταν οι μετανάστες μικροπωλητές αντιμετωπίζονται ως μεγαλέμποροι ναρκωτικών, όταν αλέθονται στη μηχανή του κιμά οικονομικοί μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο, θύματα trafficking και ασυνόδευτοι ανήλικοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν καθημερινά ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, επιχειρήσεις σκούπα, είναι προφανές πώς δημιουργείται το υλικό για τη στελέχωση συμμοριών.H εξαθλίωση φέρνει την εγκληματικότητα. Αν και η εξαθλίωση είναι πράγματι συνδεδεμένη με τους μετανάστες, δεν είναι αποκλειστικό τους προνόμιο. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλλει ότι όσο συνεχίζεται η εγκληματική επίθεση του κεφάλαιου θα επιδεινώνεται η εγκληματικότητα, ασχέτως του πόσοι μετανάστες θα υπάρχουν στη χώρα; (οι γειτονικές βαλκανικές χώρες, μετά την καπιταλιστική επιδρομή της τελευταίας εικοσαετίας έχουν μεγαλύτερους δείκτες εγκληματικότητας από την Ελλάδα, χωρίς να έχουν μετανάστες ούτε για δείγμα…).
Το κράτος προτιμά να αναθέτει σε μαφίες τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και στους φασίστες την επίλυση του «μεταναστευτικού προβλήματος» γιατί στη συνέχεια μπορεί να εμφανίζει την κατασταλτική πολιτική ως αναγκαία και επιθυμητή (και στο βαθμό που μπορεί να «συνεννοείται» με τα αφεντικά των μαφιών και τους επικεφαλής των παρακρατικών, ρισκάροντας ένα μικρό ενδεχόμενο η κατάσταση να γίνει πραγματικά ανεξέλεγκτη). Τα αφεντικά των μαφιών σε πολλές περιπτώσεις διατηρούν σχέσεις με «συνεργάσιμους ποινικούς» αλλά και με τμήματα της αστυνομίας και φασίστες – οι τελευταίοι μπορεί την ημέρα να συμμετέχουν σε «επιτροπές κατοίκων» και το βράδυ να αναλαμβάνουν την εκτέλεση συμβολαίων θανάτου. Το (μικρό) ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων μαφιών και παρακρατικών είναι για τους καπιταλιστές προτιμότερο από μια (ορατή) προοπτική ανεξέλεγκτης διάχυτης κοινωνικής ανυπακοής.
Γιατί τελικά, οι μαφίες είναι ιδαίτερα χρήσιμες σε περιόδους κοινωνικής έντασης. Είναι ευρέως γνωστό το πώς χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν η μαφία (σε συνεργασία με τους φασίστες) ενάντια στο κοινωνικό κίνημα στην Ιταλία ή ότι σήμερα στο Μεξικό ο πόλεμος ενάντια στο κοινωνικό κίνημα διεξάγεται μέσω του «πολέμου εναντίον της μαφίας». Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη εγκληματική ενέργεια από την κοινωνική νομιμοποίηση των ναζιστών;
Ο φαύλος κύκλος ενός φιδιού που δαγκώνει την ουρά του
Οι φασιστικές συμμορίες δεν φτιάχνονται απλά για αντιπερισπασμό από την οικονομία. Είναι βέβαια γεγονός ότι όσο ο κόσμος μιλάει για τους μετανάστες ή για τους φασίστες δεν ασχολείται τόσο με το ΔΝΤ και την Τρόικα… Καθώς μάλιστα ο φασιστικός λόγος έχει γίνει κυρίαρχος, όλο και περισσότεροι θέλουν να γίνουν φασίστες για να αισθάνονται ανώτεροι από κάποιον, για να έχουν να ξεσπάσουν την οργή τους κάπου βολικά.Όμως τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα… Αν συνεχιστούν οι επιθέσεις και αν συνεχιστεί να μην υπερασπίζεται τους μετανάστες ούτε το κράτος (προφανώς θα συμβεί, αφού το κράτος ενορχηστρώνει τις επιθέσεις) αλλά να μην τους υπερασπίζεται ούτε το κοινωνικό κίνημα, τότε στρώνεται ο δρόμος ώστε όταν κάποτε οι μετανάστες αντιδράσουν, να το κάνουν μέσα από παραδοσιακές δομές εξουσίας και όχι υπό τις σημαίες της κοινωνικής απελευθέρωσης. Φαίνεται σήμερα απίθανο, αλλά και ποιος θα πίστευε τις 450.000 ψήφους σε φασiστες; Όταν στον κοινωνικό ανταγωνισμό μπαίνουν σύμβολα εθνικά και θρησκευτικά, μπορούμε να περιμένουμε μόνο το χειρότερο…
Δεν είναι λοιπόν απίθανο αν το καθεστώς αποφασίσει να καταφύγει σε μια «στρατηγική της έντασης», να μην το κάνει με τη μορφή ενός μικρο-εμφυλίου πολέμου και μιας «σύγκρουσης των άκρων» όπως έγινε στην Ιταλία το ‘70, αλλά να κατασκευάσει τον προαναγγελθέντα «πόλεμο των πολιτισμών»… Όταν οι Έλληνες αποφάσισαν να σηκώσουν κάπως κεφάλι, το κράτος διέστρεψε την οργή τους στον εκφασισμό. Με την ίδια τεχνική θα μπορούσε να καναλιζάρει την έκφραση της οργής των μεταναστών μέσω των μουλάδων… Άλλωστε οι εξουσίες πάντα συνεννοούνται… Αν τελικά το κοινωνικό κίνημα συνεχίσει να απουσιάζει από την αλληλεγγύη στους μετανάστες, σύντομα θα απουσιάζει το ίδιο το κοινωνικό ζήτημα…
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες, η αντίσταση στον εκφασισμό, είναι πλέον επιτακτική όχι για λόγους ηθικούς ή πολιτικούς, αλλά για λόγους επιβίωσης…
Clandestina, Σεπτέμβρης 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου