canivalos....
Με ιδιαίτερα επιεικείς χαρακτηρισμούς απευθύνθηκαν σε όλους εμάς, τους περήφανους Έλληνες οι οικονομικοί καθοδηγητές Στουρνάρας και Σταυρίδης, αποκαλώντας μας «ηλίθιους». Κρίνοντας άλλωστε τη γενικότερη κατάσταση τούτης της χώρας, μόνο εάν είσαι μεγαλόψυχος αρκείσαι σε τόσο συγκαταβατικές προσφωνήσεις – κανονικά, πρέπει να μας κρεμάσεις κουδούνια και να μας περιφέρεις αριστερά και δεξιά ως υπαίθριο σόου, όπως έκαναν κάποτε τα τσιγγαναριά με τα αρκούδια τους.
Η αρχή έγινε με τον Σταυρίδη, πρώην του ΤΑΙΠΕΔ, ο οποίος σε συνέντευξη σε νορβηγικό ΜΜΕ περιέγραψε με τον εν λόγω υποτονικό τρόπο τη διανοητική κατάσταση των Ελλήνων. Παράλληλα, απαίτησε απ’ όσους διαφωνούν με τις ιδιωτικοποιήσεις να πάνε να συνουσιαστούν ομαδικώς, μήπως και ξεμπλοκάρει ο εγκέφαλος τους και εμφανίσουν ελάχιστα δείγματα ευφυΐας.
Εννοείται βέβαια πως ο αγαπητός Σταυρίδης όφειλε να είναι πιο δηκτικός με το εγχώριο πόπολο. Δεν είναι απλά «ηλίθιοι» όσοι ανέχονται την ελίτ να τους θωπεύει τα πισινά μέσα σε λίαρ τζετ ποδοσφαιροπαραγόντων, λαθρεμπόρων και λοιπών επενδυτών, την ίδια στιγμή που σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στον χαρακτηρισμό «τζαμπατζήδες» για 18χρονους, οι οποίοι για ένα εισιτήριο εκπαραθυρώνονται από τα τρόλεϊ του άτεγκτου καραφλοκόρακα Χατζηδάκη. Χάθηκαν δηλαδή πιο εμπεριστατωμένοι όροι, όπως π.χ. το «μοσχαροκεφαλές που υποδύονται τους ανθρώπους»; Ή το «όρθια πτώματα», το «νεκροζώντανοι» δεν μας κάνει;
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο Στουρνάρας-όνομα-και-πράμα, που επανέφερε στη μόδα την ατάκα «ηλίθιοι», με τη διαφορά ότι αυτός τη διάνθισε με μια παραπομπή στον Λένιν – είναι, βλέπετε, κι αυτή η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς όπου μέχρι και τα γαμωσταυρίδια (ουδεμία σχέση με τον Σταυρίδη και τις παραπάνω προτροπές του, μην μπερδεύεστε) πρέπει να ξεστομίζονται μνημονεύοντας διάσημους εαμοβούλγαρους.
Προφανώς, ο Στουρνάρας-όνομα-και-πράμα αυτολογοκρίθηκε, γι’ αυτό και περιορίστηκε σ’ ένα ταπεινό «ηλίθιοι». Άλλους χαρακτηρισμούς πρέπει να έχει στο μυαλό του, βλέποντας τους αμέριμνους υπηκόους να αντιμετωπίζουν στωικά έναν πρώην τραπεζίτη ως υπουργό Οικονομικών, το υποδέλοιπο χρηματοπιστωτικό σύστημα που τους έχει παραδώσει ένα κουτάλι της σούπας ώστε να τρώνε σκατά έως τετάρτης γενεάς, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι, εκπαιδευμένοι από το μιντιακό σανό, καταριούνται τους δημόσιους υπάλληλους ως υπεύθυνους για την κατάντια ετούτου του λατρεμένου τόπου.
Ως τυπικοί σαδομαζό τύποι, ως περιούσιος λαός με ξεχωριστά γονίδια και διαχρονική νεοελληνική έφεση στα ξινά, ζητάμε από τους κάθε Στουρνάρες και Σταυρίδηδες, εντός και εκτός συνόρων, να πάψουν να είναι προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους. Τέλος με τα ημίμετρα του στυλ «ηλίθιοι», «ανάπτυξη», «εξορθολογισμός» και τα σχετικά.
Μιλήστε ελεύθερα. Βρίστε μας χοντρά, ξεφτιλίστε μας, κάντε μας κιμά και κοπανήστε μας στα πατώματα. Το αποζητάει ο οργανισμός μας, το θέλει μέχρι και ο Ιώβ, ο εθνικός μας ήρωας που ο Πανάγαθος τού είχε αλλάξει τον αδόξαστο και αυτός αγόγγυστα υπέμενε τα πάντα, ελπίζοντας να έρθει κάποτε η ώρα της ανταμοιβής μήπως και γλύψει κάνα ξεροκόμματο – το αναξιοπρεπές δουλικό…
Και μην ξεχάσετε παράλληλα να μας στείλετε και τα θεληματικά όργανα του Δένδια: εάν η φραστική ταπείνωση συνοδευτεί και από έναν εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, συν ένα γενναίο βρωμόξυλο, κάνει την εμπειρία ακόμα πιο πικάντικη. Σκέτη τρέλα.
Με ιδιαίτερα επιεικείς χαρακτηρισμούς απευθύνθηκαν σε όλους εμάς, τους περήφανους Έλληνες οι οικονομικοί καθοδηγητές Στουρνάρας και Σταυρίδης, αποκαλώντας μας «ηλίθιους». Κρίνοντας άλλωστε τη γενικότερη κατάσταση τούτης της χώρας, μόνο εάν είσαι μεγαλόψυχος αρκείσαι σε τόσο συγκαταβατικές προσφωνήσεις – κανονικά, πρέπει να μας κρεμάσεις κουδούνια και να μας περιφέρεις αριστερά και δεξιά ως υπαίθριο σόου, όπως έκαναν κάποτε τα τσιγγαναριά με τα αρκούδια τους.Η αρχή έγινε με τον Σταυρίδη, πρώην του ΤΑΙΠΕΔ, ο οποίος σε συνέντευξη σε νορβηγικό ΜΜΕ περιέγραψε με τον εν λόγω υποτονικό τρόπο τη διανοητική κατάσταση των Ελλήνων. Παράλληλα, απαίτησε απ’ όσους διαφωνούν με τις ιδιωτικοποιήσεις να πάνε να συνουσιαστούν ομαδικώς, μήπως και ξεμπλοκάρει ο εγκέφαλος τους και εμφανίσουν ελάχιστα δείγματα ευφυΐας.
Εννοείται βέβαια πως ο αγαπητός Σταυρίδης όφειλε να είναι πιο δηκτικός με το εγχώριο πόπολο. Δεν είναι απλά «ηλίθιοι» όσοι ανέχονται την ελίτ να τους θωπεύει τα πισινά μέσα σε λίαρ τζετ ποδοσφαιροπαραγόντων, λαθρεμπόρων και λοιπών επενδυτών, την ίδια στιγμή που σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στον χαρακτηρισμό «τζαμπατζήδες» για 18χρονους, οι οποίοι για ένα εισιτήριο εκπαραθυρώνονται από τα τρόλεϊ του άτεγκτου καραφλοκόρακα Χατζηδάκη. Χάθηκαν δηλαδή πιο εμπεριστατωμένοι όροι, όπως π.χ. το «μοσχαροκεφαλές που υποδύονται τους ανθρώπους»; Ή το «όρθια πτώματα», το «νεκροζώντανοι» δεν μας κάνει;
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο Στουρνάρας-όνομα-και-πράμα, που επανέφερε στη μόδα την ατάκα «ηλίθιοι», με τη διαφορά ότι αυτός τη διάνθισε με μια παραπομπή στον Λένιν – είναι, βλέπετε, κι αυτή η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς όπου μέχρι και τα γαμωσταυρίδια (ουδεμία σχέση με τον Σταυρίδη και τις παραπάνω προτροπές του, μην μπερδεύεστε) πρέπει να ξεστομίζονται μνημονεύοντας διάσημους εαμοβούλγαρους.
Προφανώς, ο Στουρνάρας-όνομα-και-πράμα αυτολογοκρίθηκε, γι’ αυτό και περιορίστηκε σ’ ένα ταπεινό «ηλίθιοι». Άλλους χαρακτηρισμούς πρέπει να έχει στο μυαλό του, βλέποντας τους αμέριμνους υπηκόους να αντιμετωπίζουν στωικά έναν πρώην τραπεζίτη ως υπουργό Οικονομικών, το υποδέλοιπο χρηματοπιστωτικό σύστημα που τους έχει παραδώσει ένα κουτάλι της σούπας ώστε να τρώνε σκατά έως τετάρτης γενεάς, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι, εκπαιδευμένοι από το μιντιακό σανό, καταριούνται τους δημόσιους υπάλληλους ως υπεύθυνους για την κατάντια ετούτου του λατρεμένου τόπου.
Ως τυπικοί σαδομαζό τύποι, ως περιούσιος λαός με ξεχωριστά γονίδια και διαχρονική νεοελληνική έφεση στα ξινά, ζητάμε από τους κάθε Στουρνάρες και Σταυρίδηδες, εντός και εκτός συνόρων, να πάψουν να είναι προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους. Τέλος με τα ημίμετρα του στυλ «ηλίθιοι», «ανάπτυξη», «εξορθολογισμός» και τα σχετικά.
Μιλήστε ελεύθερα. Βρίστε μας χοντρά, ξεφτιλίστε μας, κάντε μας κιμά και κοπανήστε μας στα πατώματα. Το αποζητάει ο οργανισμός μας, το θέλει μέχρι και ο Ιώβ, ο εθνικός μας ήρωας που ο Πανάγαθος τού είχε αλλάξει τον αδόξαστο και αυτός αγόγγυστα υπέμενε τα πάντα, ελπίζοντας να έρθει κάποτε η ώρα της ανταμοιβής μήπως και γλύψει κάνα ξεροκόμματο – το αναξιοπρεπές δουλικό…
Και μην ξεχάσετε παράλληλα να μας στείλετε και τα θεληματικά όργανα του Δένδια: εάν η φραστική ταπείνωση συνοδευτεί και από έναν εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, συν ένα γενναίο βρωμόξυλο, κάνει την εμπειρία ακόμα πιο πικάντικη. Σκέτη τρέλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου