Η Δικαιοσύνη της αρένας...

Χρεωκοπημενοι καιροι...

Θέλεις να πιστέψεις ότι έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και για να εξυπηρετήσει εν μέρει τις σκοπιμότητές του, το ελληνικό κράτος θα κάνει κάποτε κάτι σωστό. Αλίμονο. Στο μυαλό όλων, η κυβέρνηση αυτή, όπως και όλες οι προηγούμενες, εκτελεί διαρκώς μια απίστευτη ταλάντωση μεταξύ των δύο άκρων της εγκληματικής ανικανότητας και της κυνικής ιδιοτέλειας, σαν εκκρεμές που μετρά το χρόνο ως την ολοκληρωτική κατάρρευση της χώρας.
Αυτή είναι για μένα η μόνη θεωρία των δύο άκρων που ευσταθεί.
Θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτοί που κυβερνούν την Ελλάδα είναι απλά ανίκανοι. Ότι λαμβάνουν πρόχειρα μέτρα, όπως πρόχειρα γίνονται τα πάντα σε αυτή τη χώρα, Σίγουρα αυτό ισχύει μέχρι ενός σημείου. Δεν μπορεί να σου ζητά λίστες η τρόικα και εσύ να τους πηγαίνεις ένα ξερό φύλλο Α4 τυπωμένο από κειμενογράφο σα σχολική εργασία. Αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο ανίκανος.
Θέλουμε να πιστέψουμε ότι η αιφνίδια κίνηση της σύλληψης βασικών στελεχών της Χρυσής Αυγής ήρθε μόνο σαν αντίδραση στο ρεύμα που φαίνεται να έχει η νεοναζιστική οργάνωση και συγκεκριμένα ο Κασιδιάρης ως μελλοντικός υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων. Ότι πιθανόν να υπήρξε κάποια σχετική πίεση για πάταξη της ακροδεξιάς από τους εταίρους μας.
Το πρώτο ενδεχομένως και να ισχύει. Το δεύτερο, χωρίς να αποκλείεται, μοιάζει αμφίβολο τη στιγμή που η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα αποτελεί κάθε άλλο παρά μεμονωμένο φαινόμενο. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, ακόμα και στις Σκανδιναβικές χώρες που ευημερούν, η αύξηση των ποσοστών των ακροδεξιών κομμάτων είναι αδιαμφισβήτητη.
Από την άλλη, η συγκυρία της επικείμενης εφαρμογής νέων μέτρων είναι δύσκολο να αγνοηθεί. Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο Σαμαράς προσπαθεί να ενισχύσει το προφίλ του, δείχνοντας ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης και ότι δε φοβάται κανέναν. Στη χειρότερη, εκτός από τον αποπροσανατολισμό στοχεύει να περιορίσει την δράση του άλλου “άκρου”, όπως δήλωσε εξάλλου. Και επειδή αυτό προφανώς δεν μπορεί να επιτευχθεί νομικά κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, θα εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας κατά των επερχόμενων μέτρων.

Ξέρετε, τα γνωστά μέτρα τα οποία για πολλοστή φορά δε θα παρθούν επειδή “δεν αντέχει ο Έλληνας”. Όμως ο Έλληνας αντέχει, καθώς στην αντίθετη περίπτωση απλά θα είχαν γεμίσει οι δρόμοι από κόσμο. Εφόσον αυτό δε συμβαίνει, το μήνυμα που περνά στην κυβέρνηση είναι ότι το μουλάρι μπορεί να σηκώσει κι άλλο βάρος.
Το μουλάρι δε φταίει απόλυτα, βέβαια. Κάθε φορά που γίνονται συγκεντρώσεις είτε καίγεται μια τράπεζα, είτε πνίγεται ο τόπος από τα χημικά (με ή χωρίς παρακρατικούς μπαχαλάκηδες, δεν έχει τόση σημασία πια), ενώ τα ΜΑΤ και η ομάδα ΔΙΑΣ χτυπούν όποιον βρουν αδιακρίτως. Δε χρειάζεται καν να είναι κάποια ογκώδης συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων για τα μνημονιακά μέτρα. Μπορεί να είναι μια μικρή πορεία υποστήριξης για το Σακκά ή για τις Σκουριές. Η Αστυνομία φροντίζει να καταστέλλει πλέον κάθε διαμαρτυρία με τη βία. Η δικαιοσύνη ποτέ δεν επεμβαίνει, ούτε όταν προκαλούνται μόνιμες σωματικές βλάβες σε δημοσιογράφους, ούτε όταν απλοί άνθρωποι χωρίς κανένα ιστορικό ανάμιξης σε βίαια επεισόδια καταλήγουν στο νοσοκομείο, ούτε καν όταν ψεκάζονται 90χρονοι με δακρυγόνο στο πρόσωπο.
Μιας και ανέφερα το Σακκά και τις Σκουριές, ας μιλήσουμε για το άλλο “άκρο”. Ο Σακκάς είναι γνωστός αντιεξουσιαστής, ο οποίος κατηγορείται για οπλοκατοχή και συμμετοχή σε μια εγκληματική/τρομοκρατική οργάνωση, τη Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς. Η περίπτωση, άρα, είναι θεωρητικά ανάλογη με αυτή της  Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, ο Σακκάς προφυλακίστηκε, η πρώτη δίκη που ξεκίνησε πριν από δυόμιση χρόνια ακόμα δεν ολοκληρώθηκε, αλλά προτού λήξει το μέγιστο προβλεπόμενο διάστημα προφυλάκισης, του αποδόθηκε νέο κατηγορητήριο το οποίο ξεκίνησε μια δεύτερη δίκη. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι το ανώνυμο δεύτερο κατηγορητήριο στέκει νομικά, αυτό που παραδέχονται όλοι (εκτός από το Υπουργείο Δικαιοσύνης) είναι ότι το επιπλέον εξάμηνο της προφυλάκισης, το οποίο αποφασίστηκε… γιατί έτσι, ήταν εντελώς παράνομο και αντισυνταγματικό!
Οι Σκουριές είναι μια περιοχή όπου όλοι οι αντιδραστικοί αναρχοκομμουνισταί ανθίστανται στην ανάπτυξη τεχνητών λιμνών κυανίου και στην αποψίλωση των μη παραγωγικών κούτσουρων που ονομάζουν κάποιοι “δάσος”. Λυπάμαι που δεν μπορώ να αντισταθώ στην ειρωνεία. Μιλάμε, όμως, σοβαρά για μια “επένδυση” για την οποία παραχωρήθηκε δωρεάν μια τεράστια έκταση σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας έναντι 5.000 υποτιθέμενων θέσεων εργασίας επί αόριστου διαστήματος, το οποίο δεν ξεπερνά πάντως τη δεκαετία σύμφωνα με τις εκτιμήσεις για τα κοιτάσματα. Όλα αυτά στο πλαίσιο μιας σύμβασης με πρωτοφανείς αποικιοκρατικούς όρους και ανυπολόγιστες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την περιοχή. Και οι κάτοικοι που τολμούν να διαμαρτυρηθούν προφυλακίζονται με βάση ένα κατηγορητήριο το οποίο χαρακτηρίζει μεταξύ άλλων τηλεφωνικές παραγγελίες σε πιτσαρία ως κωδικοποιημένη επικοινωνία!
Ελπίζω το κατηγορητήριο κατά της Χρυσής Αυγής να είναι πιο τεκμηριωμένο από αυτά των παραπάνω περιπτώσεων, καθώς αν μη τι άλλο η Χρυσή Αυγή χάρη στην προνομιακή της θέση και χρηματοδότηση ως εκλεγμένο κόμμα είναι σε πολύ καλύτερη θέση να ανατρέψει μια πρόχειρη δίωξη εναντίον της από ότι ένας αναρχικός και τέσσερις κάτοικοι ενός χωριού. Τη στιγμή μάλιστα που όσοι τολμούν να καταθέσουν εναντίον της Χρυσής Αυγής δεν έχουν τελικά καμία εγγύηση προστασίας.
Όπως και να έχει, όμως, αυτό που χαρακτηρίζεται ως “άλλο άκρο” από την κυβέρνηση είναι ένα ετερόκλητο σύνολο το οποίο μπαίνει κάτω από την τεράστια ομπρέλα της ακραίας Αριστεράς. χωρίς να υπάρχει κάποια ομοιογένεια: ένοπλοι αναρχικοί, κάτοικοι που διαμαρτύρονται για μια εξαιρετικά ύποπτη συναλλαγή του κράτους, η εξωκοινωβουλευτική Αριστερά και δύο από τα τρία αριστερά κόμματα της Βουλής, τα οποία αλληλλοσπαράζονται περισσότερο από ότι αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση ή τη Χρυσή Αυγή.
Ο αρχηγός του ενός από τα “ακραία” αυτά κόμματα επισκέπτεται μάλιστα τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες χώρες στο πλαίσιο του ρόλου του ως ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πολύ θα ήθελα να δω ποιες θα ήταν οι διεθνείς αντιδράσεις αν επιχειρούσε να πράξει το ίδιο και ο κ. Μιχαλολιάκος.
Ό,τι και να γίνει, όμως, με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής η εικόνα της δικαιοσύνης στη χώρα δε θυμίζει σε τίποτα αυτή ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. “Με εντολή Σαμαρά” κομπάζει ο Υπουργός Δικαιοσύνης ότι προχωρούν σε βάθος οι έρευνες για τη Χρυσή Αυγή. Παραδέχεται έμμεσα, άρα, ότι χωρίς απευθείας εντολή του πρωθυπουργού οι έρευνες θα έμεναν στην επιφάνεια. Όπως γίνεται με οποιοδήποτε σκάνδαλο εμπλέκει πολιτικούς στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων για τα μάτια του κόσμου. Και ερωτώ: που είναι η δήθεν ανεξάρτητη δικαιοσύνη; Και γιατί όλοι θυμούνται ότι είναι ανεξάρτητη μόνο όταν αποφυλακίζονται μέλη της Χρυσής Αυγής με ιστορικό βίας μπροστά στο Πανελλήνιο;
Τα οποία μέλη φυσικά φροντίζουν να επιβεβαιώσουν ότι… δεν είναι ύποπτα για νέες εγκληματικές ενέργειες κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα, δηλαδή να βρίζουν και να βιαιοπραγούν, ακόμα και μπροστά στις κάμερες διεθνών ΜΜΕ. Παραδόξως, την επόμενη μέρα ο αρχηγός και ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής προφυλακίστηκαν. Επισφραγίζοντας έτσι την εντύπωση ότι τα δικαστήρια στην Ελλάδα λειτουργούν σαν ρωμαϊκή αρένα, όπου οι αντιδράσεις των θεατών και η εκάστοτε διάθεση του Καίσαρα καθόριζαν τη μοίρα των συμμετεχόντων.
Θα επαναλάβω ότι όση αποστροφή και αν μου προκαλεί, η Χρυσή Αυγή δεν είναι το κύριό μου μέλημα. Αυτό που με απασχολεί όλο και περισσότερο είναι το ποιος θα είναι ο επόμενος στην αρένα.