kathimerini.gr ...
Tου Παντελη Μπουκαλα
Αν ζητούσαμε, μέρες που έρχονται, από τους κυβερνήτες μας ένα δώρο, ένα αντίδωρο μάλλον, ασήμαντο μπροστά στα τόσα δώρα που εκβιαστικά μάς έχουν αποσπάσει, τι θα ήταν; Να κόψουν χρήμα και να μας το μοιράσουν, δεν γίνεται, δεν είναι δική τους η απόφαση σε τόσο σοβαρά ζητήματα· αυτές είναι υποθέσεις της κ. Μέρκελ, κι ούτε καν, αφού κι αυτή έρχεται δεύτερη μπροστά στις τράπεζες, τις αγορές και τις λοιπές δεσποτικές δυνάμεις. Να τους παρακαλέσουμε να μην εξαγγείλουν για 37η φορά εφέτος τη «δίκαιη αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος» και το «αμείλικτο κυνήγι των μεγαλοφοροφυγάδων», γιατί έχει και ο εμπαιγμός τα όριά του; Μπα, στην κούφια καύχησή τους θα παραμείνουν. Λες κι είναι δύσκολο να μάθουμε ότι στις χίλιες υποθέσεις φοροδιαφυγής που επανεξετάστηκαν, και όπου το σπλαχνικό μας Δημόσιο έχασε τέσσερα δισεκατομμύρια, οι ακοίμητοι φοροφρουροί κατάφεραν να συγκεντρώσουν μόλις δέκα εκατομμύρια ευρώ.
Να τους ζητήσουμε να ψάξουν στους κλάδους και τους υποκλάδους της σαουδαραβικής δυναστείας μήπως υπάρχει κάποιος πρίγκιπας που να ενδιαφέρεται να επενδύσει σε κάτι άλλο από την μπάλα; Μπα, ούτε κι αυτό τούς περνάει από το χέρι και θα πρέπει να ζητήσουν την ευγενική συνδρομή του κ. Βλάση Τσάκα, ορίζοντάς τον υπουργό Προσελκύσεως Ξένων Κεφαλαίων ή Τέταρτο Μάγο· αυτός πάντως τα κατάφερε καλύτερα από τους αρμοδιοφοβικούς υπουργούς που όλο στο αεροδρόμιο είναι για να υποδεχθούν με δάφνες τους επενδυτές που έ-έ-έρχονται κι όλο μόνοι επιστρέφουν, ίδια κι όμοια όπως στην παλιά ταινία με την Ιταλίδα τραγουδίστρια, που όλο ερχόταν και ποτέ δεν έφτανε, ώσπου τραγούδησε αντ’ αυτής η Ρένα Βλαχοπούλου. Με τούτα και μ’ εκείνα μάς τέλειωσαν και οι «διάσημοι φίλοι του πρωθυπουργού», του πρώην, του κ. Παπανδρέου· άνθρωποι γενναιόδωροι όλοι τους, ουδέποτε μας πίεσαν να τους δώσουμε κάτι παραπάνω από ό,τι γενναιοδωρότατα τους είχαμε ήδη προσφέρει.
Οχι, τίποτε από όλα αυτά τα πολύ δύσκολα δεν χρειάζεται να ζητήσουμε. Ενα δωράκι ταπεινό, εφικτό, εύκολο - αυτό φτάνει: ν
α πούνε επιτέλους «όχι στο όχι» όσοι μας κυβερνούν, «μεταβατικοί» με ορέξεις μονιμοποίησης, «ειδικού σκοπού» με επιθυμία γενίκευσης, επιθετικοί πράσινοι, δήθεν αμυντικοί γαλάζιοι, ημίμαυροι λάτρεις της δασείας, τεχνοκρατικώς άχρωμοι. Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, να μην ξαναδεσμευτούν ότι «δεν θα πάρουν άλλα μέτρα», να μην ξαναπάρουν όρκο μπροστά στη θεότητα της κάμερας ότι «δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι». Αφού το ξέρουν, το παραδέχονται πια και οι ίδιοι πως η εξουσία τους είναι ένα δάνειο με όρους σκληρότερους κι από εκείνους που επιβαρύνουν τα χρηματικά δάνεια, γιατί να βάζουν την ψυχή τους στον πειρασμό του κατάφωρου ψεύδους; Γιατί να υπόσχονται ότι «δεν» όταν από το νι τού παραμυθένιου «δεν» τους αρχίζει ήδη το «ναι» της ευπείθειάς τους;
Tου Παντελη Μπουκαλα
Αν ζητούσαμε, μέρες που έρχονται, από τους κυβερνήτες μας ένα δώρο, ένα αντίδωρο μάλλον, ασήμαντο μπροστά στα τόσα δώρα που εκβιαστικά μάς έχουν αποσπάσει, τι θα ήταν; Να κόψουν χρήμα και να μας το μοιράσουν, δεν γίνεται, δεν είναι δική τους η απόφαση σε τόσο σοβαρά ζητήματα· αυτές είναι υποθέσεις της κ. Μέρκελ, κι ούτε καν, αφού κι αυτή έρχεται δεύτερη μπροστά στις τράπεζες, τις αγορές και τις λοιπές δεσποτικές δυνάμεις. Να τους παρακαλέσουμε να μην εξαγγείλουν για 37η φορά εφέτος τη «δίκαιη αναδιάρθρωση του φορολογικού συστήματος» και το «αμείλικτο κυνήγι των μεγαλοφοροφυγάδων», γιατί έχει και ο εμπαιγμός τα όριά του; Μπα, στην κούφια καύχησή τους θα παραμείνουν. Λες κι είναι δύσκολο να μάθουμε ότι στις χίλιες υποθέσεις φοροδιαφυγής που επανεξετάστηκαν, και όπου το σπλαχνικό μας Δημόσιο έχασε τέσσερα δισεκατομμύρια, οι ακοίμητοι φοροφρουροί κατάφεραν να συγκεντρώσουν μόλις δέκα εκατομμύρια ευρώ.
Να τους ζητήσουμε να ψάξουν στους κλάδους και τους υποκλάδους της σαουδαραβικής δυναστείας μήπως υπάρχει κάποιος πρίγκιπας που να ενδιαφέρεται να επενδύσει σε κάτι άλλο από την μπάλα; Μπα, ούτε κι αυτό τούς περνάει από το χέρι και θα πρέπει να ζητήσουν την ευγενική συνδρομή του κ. Βλάση Τσάκα, ορίζοντάς τον υπουργό Προσελκύσεως Ξένων Κεφαλαίων ή Τέταρτο Μάγο· αυτός πάντως τα κατάφερε καλύτερα από τους αρμοδιοφοβικούς υπουργούς που όλο στο αεροδρόμιο είναι για να υποδεχθούν με δάφνες τους επενδυτές που έ-έ-έρχονται κι όλο μόνοι επιστρέφουν, ίδια κι όμοια όπως στην παλιά ταινία με την Ιταλίδα τραγουδίστρια, που όλο ερχόταν και ποτέ δεν έφτανε, ώσπου τραγούδησε αντ’ αυτής η Ρένα Βλαχοπούλου. Με τούτα και μ’ εκείνα μάς τέλειωσαν και οι «διάσημοι φίλοι του πρωθυπουργού», του πρώην, του κ. Παπανδρέου· άνθρωποι γενναιόδωροι όλοι τους, ουδέποτε μας πίεσαν να τους δώσουμε κάτι παραπάνω από ό,τι γενναιοδωρότατα τους είχαμε ήδη προσφέρει.
Οχι, τίποτε από όλα αυτά τα πολύ δύσκολα δεν χρειάζεται να ζητήσουμε. Ενα δωράκι ταπεινό, εφικτό, εύκολο - αυτό φτάνει: ν
α πούνε επιτέλους «όχι στο όχι» όσοι μας κυβερνούν, «μεταβατικοί» με ορέξεις μονιμοποίησης, «ειδικού σκοπού» με επιθυμία γενίκευσης, επιθετικοί πράσινοι, δήθεν αμυντικοί γαλάζιοι, ημίμαυροι λάτρεις της δασείας, τεχνοκρατικώς άχρωμοι. Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, να μην ξαναδεσμευτούν ότι «δεν θα πάρουν άλλα μέτρα», να μην ξαναπάρουν όρκο μπροστά στη θεότητα της κάμερας ότι «δεν θα επιβληθούν νέοι φόροι». Αφού το ξέρουν, το παραδέχονται πια και οι ίδιοι πως η εξουσία τους είναι ένα δάνειο με όρους σκληρότερους κι από εκείνους που επιβαρύνουν τα χρηματικά δάνεια, γιατί να βάζουν την ψυχή τους στον πειρασμό του κατάφωρου ψεύδους; Γιατί να υπόσχονται ότι «δεν» όταν από το νι τού παραμυθένιου «δεν» τους αρχίζει ήδη το «ναι» της ευπείθειάς τους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου