Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Πάει πολύς καιρός που δεν σ' έχω προσφωνήσει έτσι, όχι γιατί δεν τό 'θελα, αλλά γιατί εσύ μου στέρησες αυτό το δικαίωμα, αφού θεώρησες, απ' τον Φλεβάρη του '68 -πριν από 44 ολόκληρα χρόνια!- πως όσοι διαφώνησαν με τις απόψεις σου δεν είχαν πια το δικαίωμα να συντρέφονται μαζί σου απ' την ίδια ιδεολογική τροφό. Ας είναι. Τώρα όμως που η χώρα μας δέχεται μια μεγάλη επίθεση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, θά 'θελα να ξαναβρεθούμε στο πεδίο των αγώνων και των συλλογικών διεκδικήσεων. Διαβάζω όμως και ακούω τις θέσεις της ηγεσίας σου και δεν καταλαβαίνω γρυ. Το πρώτο που δεν καταλαβαίνω είναι η επίθεση που δέχονται όλα τ' άλλα αριστερά κόμματα ή κινήματα και, ιδίως, ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι, μετά κι από τις σχετικά πρόσφατες εξελίξεις, και το μεγαλύτερο. Έχει βγει τόσο έξω από κάθε -ας πούμε- αποδεκτό πλαίσιο, που είναι ν' απορεί κανείς. Μοιάζει σαν να διαλέγει η ηγεσία του κόμματός σου λάθος εχθρό σε λάθος χρονική στιγμή. Η Ιστορία βρίθει βέβαια από παραδείγματα όπου οι πρώην ιδεολογικοί συνοδοιπόροι γίνονται ξαφνικά μανιασμένοι εχθροί που αλληλοσφάζονται με μανία. Έχω όμως την αφέλεια να πιστεύω πως οι διάφοροι “ιεροί πόλεμοι” ανήκουν πια στο παρελθόν, ιδίως τώρα που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να επιβάλουν μια τεράστια παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου. Θέλω να πω ότι δεν είναι πια η ώρα ν' αναμασάμε παλιές έριδες, σοβαρότατες κατά τ' άλλα. Αν υπάρχει ένα μήνυμα για αριστερά αυτιά απ' τις εκλογές της 6ης του Μάη, είναι πως ο κόσμος μας φωνάζει: "ενωθείτε" γιατί εγώ (ο 'απλός πολίτης', όπως με αποκαλείτε σχεδόν όλοι) έχω ξυπνήσει για τα καλά". Όσο πιο πολύ ξυπνάνε οι πολίτες, τόσο άκαιρες φαντάζουν οι επιθέσεις αριστερού προς αριστερό. Ας σταματήσουμε λοιπόν... έστω και προσωρινά, ώσπου ν' απαλλαγούμε απ' το Μνημόνιο και τη θηλιά του.
Τις προάλλες συζητούσα μ' έναν καλό μου φίλο και σύντροφό σου. Όταν τον ρώτησα πώς εξηγεί ο ίδιος τη σημαντική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με τη μικρή πτώση του δικού του κόμματος, μου απάντησε με πλήρη βεβαιότητα πως είν' ένα έξυπνο παιχνίδι του Κεφαλαίου, των αφεντικών και της Ευρώπης, που, βλέποντας με τρόμο την άνοδο του λαϊκού κινήματος, προωθούν μια λύση "ροζ" σοσιαλδημοκρατίας a la Παπανδρέου του '81! Δηλαδή, όσοι ψήφισαν αλλιώς, είναι ή "ροζ" ή παραπλανημένοι σαν μικρά παιδιά. Γι' αυτό φαίνεται πως βγήκε η ηγεσία σας και ζήτησε απ' τους ψηφοφόρους και τα μέλη του κόμματος να "διορθώσουν" την ψήφο τους στις 17 του Ιούνη, σα νά 'ταν η ψήφος μια σκανταλιά που δεν πρέπει να ξαναγίνει! Ήταν λοιπόν λάθος; Κι εγώ που ψήφισα και θα ξαναψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ λάθος κάνω; Και είμαι "ροζ" κι από πάνω; Όχι, φίλε μου. Πρέπει επειγόντως να ξανακοιτάξεις ορισμένες απόψεις της ηγεσίας σου, που δεν οδηγούν τώρα πια πουθενά. Δείξε εσύ λοιπόν τον δρόμο, γιατί φοβάμαι πως πολλοί σύντροφοί σου θα βρεθούν μόνοι μπροστά σε μεγάλα και σημαντικά για τον τόπο μας διλήμματα. Όχι-όχι... μην κάνεις την εύκολη σκέψη πως σε προτρέπω ν' αποδυναμώσεις το κόμμα σου και να πας αλλού. Δεν είν' εύκολες αποφάσεις αυτές και δεν πολυχρειάζονται κιόλας. Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι να πάρουν οι ηγεσίες όλων των αριστερών κομμάτων το μήνυμα πως μέσα στη Βουλή που θα προκύψει, πρέπει οι αριστερές ψήφοι στις καταμετρήσεις να βγαίνουν με σαφές κι όχι οριακό προβάδισμα, για να γλιτώσουμε απ' το Μνημόνιο.
Η επόμενη Βουλή θά 'χει πολλή και δύσκολη δουλειά μπροστά της και κάθε μάχη -γιατί περί πολέμου πρόκειται- θα κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Δεν χρειάζεται τώρα να κάτσουν οι ηγεσίες σ' ένα τραπέζι, να βρουν συγκλίσεις κι αποκλίσεις και minimum προγραμματικές συμφωνίες, γιατί δεν θα τα βρούνε λόγω μακροχρόνιας περιχαράκωσης του καθένα στο καβούκι του. Οι μισές δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα. Η διαφορά είναι όμως πολύ μικρή απ' τη 2η Ν.Δ. Φαντάσου να χάσει η Αριστερά όλην αυτή την πρωτοφανέρωτη ορμή, για 1% ή 1,5%. Δεν θα χτυπάμε όλοι μαζί μετά το κεφάλι μας στον τοίχο; Αυτό το ρωτάω κυρίως σ' εσένα, που θέλεις να είσαι μπροστάρης σ' όλους τους αγώνες του λαού, αλλά και στους άλλους αριστερούς. Φοβάμαι ότι τώρα είναι πολύ αργά για προεκλογικές συνεργασίες. Μέσα στη Βουλή όμως δεν πρέπει όλα τ' αριστερά χέρια να σηκώνονται “σα μια γροθιά”, που λέγαν κι οι παλιότεροι, για να καταψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους του Μνημονίου και όλα μαζί να υπερψηφίζουν τους νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη κι ευημερία;
Δεν θέλω νά 'μαι μάντης κακών, αλλά νομίζω πως αν χαθεί αυτή η ιστορική στιγμή, όλα τα δεινά που θ' ακολουθήσουν θα φορτωθούν στην Αριστερά, άνευ διακρίσεων. Λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση του τεράστιου κι ορμητικού χείμαρρου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, πάνω στα συντρίμμια της χτίστηκε πολύ γρήγορα ο Εθνικοσοσιαλισμός. Τυχαία νομίζεις ότι σήμερα στην Ελλάδα τη θυμόμαστε πολύ συχνά αυτήν την ιστορική στιγμή και τη συζητάμε; Ποιο τέρας, άραγε, θέλουμε να ξορκίσουμε;
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ήρθαν οι ολιγάρχες και οι μεγιστάνες, που αγοράζουν από εγγλέζικες ποδοσφαιρικές ομάδες μέχρι πίνακες που "χτυπάνε" σε δημοπρασίες. Στην Κίνα πάλι εφηύραν (άκουσον-άκουσον) τον Κομμουνιστικό Καπιταλισμό*. Ο Τσάβες, πάλι, αλλάζει κατά το δοκούν το Σύνταγμα της χώρας του για να ξαναπαίρνει την προεδρία... Κοντολογίς, σύντροφε, είμαστε πια μόνοι. Γι' αυτό σου λέω: ο κόσμος της Αριστεράς τό 'χει καλά καταλάβει αυτό. Οι ηγεσίες, ή θα πάρουν και θ' αξιοποιήσουν το μήνυμα ή θα γκρεμοτσακιστούν. Δυστυχώς θα συμπαρασύρουν κι' όλους εμάς, μαζί με τις ιδέες μας. Γι' αυτό σου λέω: σκέψου, και βάστα γερά.
* Το 2008, με την τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ ο πρόεδρος της Κίνας είπε σε μεγάλη συνέντευξη Τύπου πως αν θέλει ο Ομπάμα, η Κίνα μπορεί να δανείσει στη χώρα του όσα δολάρια χρειάζεται, γιατί η Κίνα έχει μεγάλη ανάπτυξη και χρηματικά αποθέματα λόγω Κομμουνιστικού Καπιταλισμού!
Πάει πολύς καιρός που δεν σ' έχω προσφωνήσει έτσι, όχι γιατί δεν τό 'θελα, αλλά γιατί εσύ μου στέρησες αυτό το δικαίωμα, αφού θεώρησες, απ' τον Φλεβάρη του '68 -πριν από 44 ολόκληρα χρόνια!- πως όσοι διαφώνησαν με τις απόψεις σου δεν είχαν πια το δικαίωμα να συντρέφονται μαζί σου απ' την ίδια ιδεολογική τροφό. Ας είναι. Τώρα όμως που η χώρα μας δέχεται μια μεγάλη επίθεση από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, θά 'θελα να ξαναβρεθούμε στο πεδίο των αγώνων και των συλλογικών διεκδικήσεων. Διαβάζω όμως και ακούω τις θέσεις της ηγεσίας σου και δεν καταλαβαίνω γρυ. Το πρώτο που δεν καταλαβαίνω είναι η επίθεση που δέχονται όλα τ' άλλα αριστερά κόμματα ή κινήματα και, ιδίως, ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι, μετά κι από τις σχετικά πρόσφατες εξελίξεις, και το μεγαλύτερο. Έχει βγει τόσο έξω από κάθε -ας πούμε- αποδεκτό πλαίσιο, που είναι ν' απορεί κανείς. Μοιάζει σαν να διαλέγει η ηγεσία του κόμματός σου λάθος εχθρό σε λάθος χρονική στιγμή. Η Ιστορία βρίθει βέβαια από παραδείγματα όπου οι πρώην ιδεολογικοί συνοδοιπόροι γίνονται ξαφνικά μανιασμένοι εχθροί που αλληλοσφάζονται με μανία. Έχω όμως την αφέλεια να πιστεύω πως οι διάφοροι “ιεροί πόλεμοι” ανήκουν πια στο παρελθόν, ιδίως τώρα που οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να επιβάλουν μια τεράστια παγκόσμια ανακατανομή του πλούτου. Θέλω να πω ότι δεν είναι πια η ώρα ν' αναμασάμε παλιές έριδες, σοβαρότατες κατά τ' άλλα. Αν υπάρχει ένα μήνυμα για αριστερά αυτιά απ' τις εκλογές της 6ης του Μάη, είναι πως ο κόσμος μας φωνάζει: "ενωθείτε" γιατί εγώ (ο 'απλός πολίτης', όπως με αποκαλείτε σχεδόν όλοι) έχω ξυπνήσει για τα καλά". Όσο πιο πολύ ξυπνάνε οι πολίτες, τόσο άκαιρες φαντάζουν οι επιθέσεις αριστερού προς αριστερό. Ας σταματήσουμε λοιπόν... έστω και προσωρινά, ώσπου ν' απαλλαγούμε απ' το Μνημόνιο και τη θηλιά του.
Τις προάλλες συζητούσα μ' έναν καλό μου φίλο και σύντροφό σου. Όταν τον ρώτησα πώς εξηγεί ο ίδιος τη σημαντική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με τη μικρή πτώση του δικού του κόμματος, μου απάντησε με πλήρη βεβαιότητα πως είν' ένα έξυπνο παιχνίδι του Κεφαλαίου, των αφεντικών και της Ευρώπης, που, βλέποντας με τρόμο την άνοδο του λαϊκού κινήματος, προωθούν μια λύση "ροζ" σοσιαλδημοκρατίας a la Παπανδρέου του '81! Δηλαδή, όσοι ψήφισαν αλλιώς, είναι ή "ροζ" ή παραπλανημένοι σαν μικρά παιδιά. Γι' αυτό φαίνεται πως βγήκε η ηγεσία σας και ζήτησε απ' τους ψηφοφόρους και τα μέλη του κόμματος να "διορθώσουν" την ψήφο τους στις 17 του Ιούνη, σα νά 'ταν η ψήφος μια σκανταλιά που δεν πρέπει να ξαναγίνει! Ήταν λοιπόν λάθος; Κι εγώ που ψήφισα και θα ξαναψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ λάθος κάνω; Και είμαι "ροζ" κι από πάνω; Όχι, φίλε μου. Πρέπει επειγόντως να ξανακοιτάξεις ορισμένες απόψεις της ηγεσίας σου, που δεν οδηγούν τώρα πια πουθενά. Δείξε εσύ λοιπόν τον δρόμο, γιατί φοβάμαι πως πολλοί σύντροφοί σου θα βρεθούν μόνοι μπροστά σε μεγάλα και σημαντικά για τον τόπο μας διλήμματα. Όχι-όχι... μην κάνεις την εύκολη σκέψη πως σε προτρέπω ν' αποδυναμώσεις το κόμμα σου και να πας αλλού. Δεν είν' εύκολες αποφάσεις αυτές και δεν πολυχρειάζονται κιόλας. Αυτό που χρειάζεται τώρα, είναι να πάρουν οι ηγεσίες όλων των αριστερών κομμάτων το μήνυμα πως μέσα στη Βουλή που θα προκύψει, πρέπει οι αριστερές ψήφοι στις καταμετρήσεις να βγαίνουν με σαφές κι όχι οριακό προβάδισμα, για να γλιτώσουμε απ' το Μνημόνιο.
Η επόμενη Βουλή θά 'χει πολλή και δύσκολη δουλειά μπροστά της και κάθε μάχη -γιατί περί πολέμου πρόκειται- θα κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Δεν χρειάζεται τώρα να κάτσουν οι ηγεσίες σ' ένα τραπέζι, να βρουν συγκλίσεις κι αποκλίσεις και minimum προγραμματικές συμφωνίες, γιατί δεν θα τα βρούνε λόγω μακροχρόνιας περιχαράκωσης του καθένα στο καβούκι του. Οι μισές δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα. Η διαφορά είναι όμως πολύ μικρή απ' τη 2η Ν.Δ. Φαντάσου να χάσει η Αριστερά όλην αυτή την πρωτοφανέρωτη ορμή, για 1% ή 1,5%. Δεν θα χτυπάμε όλοι μαζί μετά το κεφάλι μας στον τοίχο; Αυτό το ρωτάω κυρίως σ' εσένα, που θέλεις να είσαι μπροστάρης σ' όλους τους αγώνες του λαού, αλλά και στους άλλους αριστερούς. Φοβάμαι ότι τώρα είναι πολύ αργά για προεκλογικές συνεργασίες. Μέσα στη Βουλή όμως δεν πρέπει όλα τ' αριστερά χέρια να σηκώνονται “σα μια γροθιά”, που λέγαν κι οι παλιότεροι, για να καταψηφίσουν τους εφαρμοστικούς νόμους του Μνημονίου και όλα μαζί να υπερψηφίζουν τους νόμους που θα φέρουν ανάπτυξη κι ευημερία;
Δεν θέλω νά 'μαι μάντης κακών, αλλά νομίζω πως αν χαθεί αυτή η ιστορική στιγμή, όλα τα δεινά που θ' ακολουθήσουν θα φορτωθούν στην Αριστερά, άνευ διακρίσεων. Λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση του τεράστιου κι ορμητικού χείμαρρου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, πάνω στα συντρίμμια της χτίστηκε πολύ γρήγορα ο Εθνικοσοσιαλισμός. Τυχαία νομίζεις ότι σήμερα στην Ελλάδα τη θυμόμαστε πολύ συχνά αυτήν την ιστορική στιγμή και τη συζητάμε; Ποιο τέρας, άραγε, θέλουμε να ξορκίσουμε;
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ήρθαν οι ολιγάρχες και οι μεγιστάνες, που αγοράζουν από εγγλέζικες ποδοσφαιρικές ομάδες μέχρι πίνακες που "χτυπάνε" σε δημοπρασίες. Στην Κίνα πάλι εφηύραν (άκουσον-άκουσον) τον Κομμουνιστικό Καπιταλισμό*. Ο Τσάβες, πάλι, αλλάζει κατά το δοκούν το Σύνταγμα της χώρας του για να ξαναπαίρνει την προεδρία... Κοντολογίς, σύντροφε, είμαστε πια μόνοι. Γι' αυτό σου λέω: ο κόσμος της Αριστεράς τό 'χει καλά καταλάβει αυτό. Οι ηγεσίες, ή θα πάρουν και θ' αξιοποιήσουν το μήνυμα ή θα γκρεμοτσακιστούν. Δυστυχώς θα συμπαρασύρουν κι' όλους εμάς, μαζί με τις ιδέες μας. Γι' αυτό σου λέω: σκέψου, και βάστα γερά.
* Το 2008, με την τραπεζική κρίση στις ΗΠΑ ο πρόεδρος της Κίνας είπε σε μεγάλη συνέντευξη Τύπου πως αν θέλει ο Ομπάμα, η Κίνα μπορεί να δανείσει στη χώρα του όσα δολάρια χρειάζεται, γιατί η Κίνα έχει μεγάλη ανάπτυξη και χρηματικά αποθέματα λόγω Κομμουνιστικού Καπιταλισμού!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου