Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

The rain in Spain stays mainly in the plain...

Old Boy...




Θα είναι λάθος να νομίσει πάντως κανείς πως πήγαν χαμένα αυτά τα 2 1/2 χρόνια εξαντλητικής επιχειρηματολογίας για το ΠΟΣΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ είχε στηθεί το ελληνικό κράτος και λειτουργούσε η ελληνική κοινωνία.
Θα είναι λάθος να νομίσει πάντως κανείς ότι δεν έχουμε εσωτερικεύσει πλέον ΟΛΟΙ ΜΑΣ πόσο μα πόσο η εξαίρεση του κανόνα υπήρξαμε και σε τι ανεπανάληπτα σαθρότατες βάσεις είχαμε χτίσει τα πάντα.
Θα είναι λάθος να νομίσει πάντως κανείς ότι έστω και τώρα είμαστε ικανοί να δούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο της ευρωζώνης.
Ποδοπάτησέ μας κτήνος, αρκεί να μη βγούμε απ' το ευρώ και καταστραφούμε.
Κάνε μας αλοιφή, καλύτερα η δική σου νομισματική αλοιφή, παρά η μοίρα της υποσαχάριας Αφρικής.
Τώρα που αλλάζει το ευρωπαϊκό περιβάλλον προς το συγκλονιστικά καλύτερο, τώρα περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να δείξουμε τη βούλησή μας να παραμείνουμε κάτω από τα πόδια σου.
Να μείνουμε στην ευρωζώνη όσο αυτή αντέξει, μέχρι την τελευταία της πνοή, αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της γενιάς μας, αυτή και η μεγάλη στρατηγική της ευθύνη.
Να ξέρουμε τουλάχιστον ότι δεν έχουμε βγάλει τα μάτια μας μόνοι μας, να ξέρουμε ότι μας τα έλιωσε ο ελέφαντας.
Και αν τυχόν η ευρωζώνη διαλυθεί και αποσυντεθεί σε πολλές ταχύτητες, να βρούμε την καινούρια εσωτερικευμένη ενοχή, πως ναι, φυσικά και ήμασταν η εξαίρεση, φυσικά και το dna μας κι η νοοτροπία μας δεν είναι αληθινά ευρωπαϊκά, φυσικά και απέχουμε παρασάγγας από τις ορθολογικές δυτικές κοινωνίες, για την ακρίβεια απέχουμε τόσο πολύ ώστε υπήρξαμε ο μπαλκάνιος, ανατολίτικος ιός που μόλυνε ανεπανόρθωτα το άριο ευρωπαϊκό σώμα, το οποίο αφού απαλλαχθεί από εμάς θα ξανάβρει την υγειά του, ενώ εμείς θα γινόμαστε ο «Νίγηρας του Βορά», όπως ίσως θα τιτλοφορείται το επόμενο βιβλίο του Στέλιου Ράμφου, με εκτενή εισαγωγή της Κριστίν Λαγκάρντ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων