Eagainst.com...
Εντάξει, το ξέρουμε, είναι κοινός τόπος πως οι νεοναζί (χρυσαυγίτες στα δικά μας) είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση στο ζωικό βασίλειο: Μοιάζουν με άνθρωπο (εξωτερικά) αλλά η πραγματική βιολογική τους υπόσταση τίθεται υπό αμφισβήτηση, αφού είναι τα πιο εχθρικά προς τον άνθρωπο ζώα στον πλανήτη. Κάποιοι επιστήμονες (νευρολόγοι και ψυχίατροι) υποστηρίζουν πως είναι παράφρονες – άποψη που είναι σαθρή και επιστημονικά ατεκμηρίωτη αφού 99 φορές στις 100 έχουν πλήρη συναίσθηση των πράξεών τους και εναισθησία της «πνευματικής» τους κατάστασης. Με δυο λόγια, αν και οι πράξεις τους είναι τερατώδεις, δεν έχουν σε καμία περίπτωση το ακαταλόγιστο. Ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα νέο ανθρωπολογικό τύπο ή για ένα απομεινάρι μιας εγκληματικής υποπολιτισμικής ομάδας που επιβίωσε ως τις μέρες μας – απόψεις που επίσης δεν ευσταθούν για τον εξής απλό λόγο: και οι καπιταλιστές είναι εχθρικοί προς το ανθρώπινο είδος, ωστόσο δεν έχουν την συνήθεια να δολοφονούν ηδονιζόμενοι αλλά το κάνουν έμμεσα, απρόσωπα, χωρίς συναίσθημα και «πολιτισμένα»… Άλλοι πάλι λένε ότι πρόκειται για «παιδιά της φάπας», κακοποιημένα παιδιά που ποτέ δεν είχαν ίσες ευκαιρίες με «τους άλλους». Αλλά μήπως η ανθρώπινη Ιστορία δεν είναι η Ιστορία των κακοποιημένων (παιδιών και ενηλίκων), των βασανισμένων, των μη προνομιούχων, αυτών που γεννήθηκαν μέσα στην αθλιότητα και πέθαναν απαρατήρητοι μέσα στον πόνο και την εξαθλίωση; Πόσοι από αυτούς κατάφεραν να πέσουν τόσο χαμηλά όσο αυτό το πλάσμα που λέγεται (νεο)ναζί; (περισσότεροι από όσους θα θέλαμε αλλά σίγουρα πολλοί λιγότεροι από όσους δεν κατάντησαν έτσι παρά την μίζερη ζωή τους). Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι, ή μάλλον, πώς μπορεί να περιγραφεί το πλάσμα που επειδή είναι εξαθλιωμένο τα βάζει με τους εξαθλιωμένους και, παράλληλα, προσπαθεί με κάθε μέσο να επιτύχει την εύνοια αυτών που υποτίθεται ότι μισεί;
Οι (νεο)ναζί μοιάζουν με υποχθόνιες κατσαρίδες αλλά δεν σέρνονται (πάντα τουλάχιστον), δεν πετάνε και, σύμφωνα με την κρατούσα στην επιστήμη άποψη, δεν έχουν κεραίες. Επιπρόσθετα, είναι πάρα πολύ επικίνδυνοι σε αντίθεση με τα άσκημα μεν αλλά άκακα αυτά έντομα των υπονόμων.Έχουν την ευφυΐα πέτρας αλλά ταυτόχρονα είναι έμβια όντα και ιδιαίτερα ευρηματικοί όταν πρόκειται να προκαλέσουν σωματικό ή ψυχικό πόνο και δυστυχία σε ανθρώπους. Είναι εντελώς αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι, αδαείς και ανερμάτιστοι, αλλά ιδιαίτερα ικανοί και δημιουργικοί ως προς το να φτιάχνουν μια αποκλειστικά δική τους ιδιαίτερη υπο-πραγματικότητα, στην οποία καταφέρνουν να συνδυάζουν μια κωμικοτραγική δημαγωγία υποστηρίζοντας κάποιες «αξίες» με την καθημερινή διαρκή και ουσιαστική ακύρωσή τους. Για παράδειγμα, οι ελληνόψυχοι… χρυσαυγίτες διαλαλούν την δήθεν πίστη τους στο χριστιανισμό, σφάζοντας πρόσφυγες μετά τη θεία κοινωνία (θυμίζοντας κάπως τους χριστιανούς κονκισταδόρες και περισσότερο την Κου Κλουξ Κλαν). Είναι άλλοτε χριστιανοί ορθόδοξοι, άλλοι πάλι αυτο-προσδιορίζονται ως παγανιστές που αναζητούν τις ρίζες της λευκής φυλής πριν την επιβολή του Χριστιανισμού στον Δυτικό κόσμο, αυτής της «θρησκείας των Εβραίων» (ως γνωστό, για τους νεοναζί, για όλα τα δεινά αυτού του πλανήτη ευθύνονται κυρίως οι Εβραίοι και ακολουθούν οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι σκουρόχρωμοι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι και οι φιλελεύθεροι). Πολλές νεοναζιστικές οργανώσεις έχουν και σατανιστές στους κύκλους τους… (αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο περίεργο – η θρησκευτική πίστη, σε θεούς ή δαίμονες, δεν παύει να έχει την ίδια μεταφυσική και, με στείρο τρόπο, ανορθολογική βάση). Κουβαλούν πάντα μαζί τους εθνικές σημαίες δεμένες σε παλούκι, ενώ ταυτόχρονα υμνούν τα στρατεύματα του κατεξοχήν σφαγέα των Ελλήνων, τα SS του Χίτλερ, αντιγράφοντας πιστά τις μεθόδους τους, καθώς και την επικοινωνιακή τακτική του Γκέμπελς. Συνεργάζονται με τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής σε κάθε ευκαιρία ενάντια στους αντιπάλους τους (άλλωστε η Χρυσή Αυγή είναι το πιο αγαπητό κόμμα στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ.), αλλά κατηγορούν την αστυνομία χωρίς κανένα προφανή λόγο – ίσως επειδή δεν τους βοηθούν ακόμα πιο ενεργητικά και απροκάλυπτα στις εγκληματικές τους πρακτικές και δραστηριότητες. Συμμετέχουν στις διαδικασίες της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», την οποία καταγγέλλουν, παριστάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν πως το αντιπροσωπευτικό σύστημα και οι ολιγαρχίες είναι ο κύριος λόγος που τους έδωσε την ευκαιρία και την ενέργεια να επανεμφανιστούν ως νέος Φρανκεστάιν (πάντως και οι φανατικοί εμμεσο…δημοκράτες που τους κλώσησαν, τώρα σκίζουν τα ρούχα τους βλέποντας πως τα αυγά είχαν μέσα φίδια και αναζητούν ακόμα έναν τρόπο να τους χρησιμοποιήσουν καταδικάζοντάς τους απερίφραστα…). Ο κομφουζιονισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Τι είναι τελικά ένας νεοναζί; Στο πρόβλημα αυτό καλούνται να απαντήσουν φιλόσοφοι και επιστήμονες καθώς πρόκειται για ένα είδος ανθρωποειδών παράξενης φυσιογνωμίας, για ένα μοναδικό μείγμα ηλιθιότητας και ωμής βίας ταυτόχρονα. Κύριο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι οι τραμπουκισμοί: λ.χ. μαχαιρώνουν, λιντσάρουν, βιάζουν και όταν βρίσκονται και σε κάποιο debate (ως κΥνοβουλευτικό κόμμα με πολιτικούς τους αντιπάλους (που κυρίως προέρχονται από κόμματα της αριστεράς), λόγω του ότι οι ίδιοι δεν συγκαταλέγονται στην κατηγορία των ανθρώπων που ο Αριστοτέλης ονόμαζε πολιτικά όντα (ζώο λόγον ἔχων) αλλά πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό είδος του homo cretinus, γροθοκοπούν (κι αν οι αντίπαλοί τους είναι γυναίκες τόσο το καλύτερο), τους περιλούζουν με νερό ή τους εκφενδονίζουν καρύδες. Μπορεί, βέβαια, και να μην χρειάζεται να βρεθεί μια καίρια απάντηση. Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά). Υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να αποδεχτούμε πως δεν μπορούν να λυθούν και ότι η αναζήτηση μίας και μόνο αιώνιας και απόλυτης – μαθηματικής- αλήθειας σχετικά με αυτά δεν είναι παρά χαμένος χρόνος.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε μέρες γι’ αυτό το παράξενο και θανατηφόρο είδος του πλανήτη μας, αλλά κάτι τέτοιο φαντάζει κάπως άχρηστο, μιας και το έχουμε κάνει στο παρελθόν και όσο προχωράει αυτό εδώ το κείμενο, ανακατευόμαστε και αισθανόμαστε μια παράξενη, απροσδιόριστη ντροπή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οφείλουμε, μπορούμε και επείγει ν’ αντιμετωπίσουμε την ναζιστική απειλή που βγήκε από τον τάφο (όπου πολλοί πίστευαν πως είχε μπει για πάντα) και μας καταδιώκει σαν ζόμπι σε κακή αμερικάνικη ταινία, σαν κακός και ταυτόχρονα ανόητος εφιάλτης όπως αυτοί που βλέπει κάποιος που κοιμήθηκε μετά από 15 ώρες συνεχούς τηλεθέασης.
Κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι προφανές:
Συγγραφή: Efor, Ian Delta, Julien Febvre
Εντάξει, το ξέρουμε, είναι κοινός τόπος πως οι νεοναζί (χρυσαυγίτες στα δικά μας) είναι μια ιδιόρρυθμη περίπτωση στο ζωικό βασίλειο: Μοιάζουν με άνθρωπο (εξωτερικά) αλλά η πραγματική βιολογική τους υπόσταση τίθεται υπό αμφισβήτηση, αφού είναι τα πιο εχθρικά προς τον άνθρωπο ζώα στον πλανήτη. Κάποιοι επιστήμονες (νευρολόγοι και ψυχίατροι) υποστηρίζουν πως είναι παράφρονες – άποψη που είναι σαθρή και επιστημονικά ατεκμηρίωτη αφού 99 φορές στις 100 έχουν πλήρη συναίσθηση των πράξεών τους και εναισθησία της «πνευματικής» τους κατάστασης. Με δυο λόγια, αν και οι πράξεις τους είναι τερατώδεις, δεν έχουν σε καμία περίπτωση το ακαταλόγιστο. Ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα νέο ανθρωπολογικό τύπο ή για ένα απομεινάρι μιας εγκληματικής υποπολιτισμικής ομάδας που επιβίωσε ως τις μέρες μας – απόψεις που επίσης δεν ευσταθούν για τον εξής απλό λόγο: και οι καπιταλιστές είναι εχθρικοί προς το ανθρώπινο είδος, ωστόσο δεν έχουν την συνήθεια να δολοφονούν ηδονιζόμενοι αλλά το κάνουν έμμεσα, απρόσωπα, χωρίς συναίσθημα και «πολιτισμένα»… Άλλοι πάλι λένε ότι πρόκειται για «παιδιά της φάπας», κακοποιημένα παιδιά που ποτέ δεν είχαν ίσες ευκαιρίες με «τους άλλους». Αλλά μήπως η ανθρώπινη Ιστορία δεν είναι η Ιστορία των κακοποιημένων (παιδιών και ενηλίκων), των βασανισμένων, των μη προνομιούχων, αυτών που γεννήθηκαν μέσα στην αθλιότητα και πέθαναν απαρατήρητοι μέσα στον πόνο και την εξαθλίωση; Πόσοι από αυτούς κατάφεραν να πέσουν τόσο χαμηλά όσο αυτό το πλάσμα που λέγεται (νεο)ναζί; (περισσότεροι από όσους θα θέλαμε αλλά σίγουρα πολλοί λιγότεροι από όσους δεν κατάντησαν έτσι παρά την μίζερη ζωή τους). Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι, ή μάλλον, πώς μπορεί να περιγραφεί το πλάσμα που επειδή είναι εξαθλιωμένο τα βάζει με τους εξαθλιωμένους και, παράλληλα, προσπαθεί με κάθε μέσο να επιτύχει την εύνοια αυτών που υποτίθεται ότι μισεί;Οι (νεο)ναζί μοιάζουν με υποχθόνιες κατσαρίδες αλλά δεν σέρνονται (πάντα τουλάχιστον), δεν πετάνε και, σύμφωνα με την κρατούσα στην επιστήμη άποψη, δεν έχουν κεραίες. Επιπρόσθετα, είναι πάρα πολύ επικίνδυνοι σε αντίθεση με τα άσκημα μεν αλλά άκακα αυτά έντομα των υπονόμων.Έχουν την ευφυΐα πέτρας αλλά ταυτόχρονα είναι έμβια όντα και ιδιαίτερα ευρηματικοί όταν πρόκειται να προκαλέσουν σωματικό ή ψυχικό πόνο και δυστυχία σε ανθρώπους. Είναι εντελώς αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι, αδαείς και ανερμάτιστοι, αλλά ιδιαίτερα ικανοί και δημιουργικοί ως προς το να φτιάχνουν μια αποκλειστικά δική τους ιδιαίτερη υπο-πραγματικότητα, στην οποία καταφέρνουν να συνδυάζουν μια κωμικοτραγική δημαγωγία υποστηρίζοντας κάποιες «αξίες» με την καθημερινή διαρκή και ουσιαστική ακύρωσή τους. Για παράδειγμα, οι ελληνόψυχοι… χρυσαυγίτες διαλαλούν την δήθεν πίστη τους στο χριστιανισμό, σφάζοντας πρόσφυγες μετά τη θεία κοινωνία (θυμίζοντας κάπως τους χριστιανούς κονκισταδόρες και περισσότερο την Κου Κλουξ Κλαν). Είναι άλλοτε χριστιανοί ορθόδοξοι, άλλοι πάλι αυτο-προσδιορίζονται ως παγανιστές που αναζητούν τις ρίζες της λευκής φυλής πριν την επιβολή του Χριστιανισμού στον Δυτικό κόσμο, αυτής της «θρησκείας των Εβραίων» (ως γνωστό, για τους νεοναζί, για όλα τα δεινά αυτού του πλανήτη ευθύνονται κυρίως οι Εβραίοι και ακολουθούν οι κομμουνιστές, οι αναρχικοί, οι σκουρόχρωμοι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι και οι φιλελεύθεροι). Πολλές νεοναζιστικές οργανώσεις έχουν και σατανιστές στους κύκλους τους… (αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο περίεργο – η θρησκευτική πίστη, σε θεούς ή δαίμονες, δεν παύει να έχει την ίδια μεταφυσική και, με στείρο τρόπο, ανορθολογική βάση). Κουβαλούν πάντα μαζί τους εθνικές σημαίες δεμένες σε παλούκι, ενώ ταυτόχρονα υμνούν τα στρατεύματα του κατεξοχήν σφαγέα των Ελλήνων, τα SS του Χίτλερ, αντιγράφοντας πιστά τις μεθόδους τους, καθώς και την επικοινωνιακή τακτική του Γκέμπελς. Συνεργάζονται με τα ΜΑΤ και τις δυνάμεις καταστολής σε κάθε ευκαιρία ενάντια στους αντιπάλους τους (άλλωστε η Χρυσή Αυγή είναι το πιο αγαπητό κόμμα στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ.), αλλά κατηγορούν την αστυνομία χωρίς κανένα προφανή λόγο – ίσως επειδή δεν τους βοηθούν ακόμα πιο ενεργητικά και απροκάλυπτα στις εγκληματικές τους πρακτικές και δραστηριότητες. Συμμετέχουν στις διαδικασίες της κοινοβουλευτικής «δημοκρατίας», την οποία καταγγέλλουν, παριστάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν πως το αντιπροσωπευτικό σύστημα και οι ολιγαρχίες είναι ο κύριος λόγος που τους έδωσε την ευκαιρία και την ενέργεια να επανεμφανιστούν ως νέος Φρανκεστάιν (πάντως και οι φανατικοί εμμεσο…δημοκράτες που τους κλώσησαν, τώρα σκίζουν τα ρούχα τους βλέποντας πως τα αυγά είχαν μέσα φίδια και αναζητούν ακόμα έναν τρόπο να τους χρησιμοποιήσουν καταδικάζοντάς τους απερίφραστα…). Ο κομφουζιονισμός σε όλο του το μεγαλείο!
Τι είναι τελικά ένας νεοναζί; Στο πρόβλημα αυτό καλούνται να απαντήσουν φιλόσοφοι και επιστήμονες καθώς πρόκειται για ένα είδος ανθρωποειδών παράξενης φυσιογνωμίας, για ένα μοναδικό μείγμα ηλιθιότητας και ωμής βίας ταυτόχρονα. Κύριο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι οι τραμπουκισμοί: λ.χ. μαχαιρώνουν, λιντσάρουν, βιάζουν και όταν βρίσκονται και σε κάποιο debate (ως κΥνοβουλευτικό κόμμα με πολιτικούς τους αντιπάλους (που κυρίως προέρχονται από κόμματα της αριστεράς), λόγω του ότι οι ίδιοι δεν συγκαταλέγονται στην κατηγορία των ανθρώπων που ο Αριστοτέλης ονόμαζε πολιτικά όντα (ζώο λόγον ἔχων) αλλά πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό είδος του homo cretinus, γροθοκοπούν (κι αν οι αντίπαλοί τους είναι γυναίκες τόσο το καλύτερο), τους περιλούζουν με νερό ή τους εκφενδονίζουν καρύδες. Μπορεί, βέβαια, και να μην χρειάζεται να βρεθεί μια καίρια απάντηση. Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά). Υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να αποδεχτούμε πως δεν μπορούν να λυθούν και ότι η αναζήτηση μίας και μόνο αιώνιας και απόλυτης – μαθηματικής- αλήθειας σχετικά με αυτά δεν είναι παρά χαμένος χρόνος.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε μέρες γι’ αυτό το παράξενο και θανατηφόρο είδος του πλανήτη μας, αλλά κάτι τέτοιο φαντάζει κάπως άχρηστο, μιας και το έχουμε κάνει στο παρελθόν και όσο προχωράει αυτό εδώ το κείμενο, ανακατευόμαστε και αισθανόμαστε μια παράξενη, απροσδιόριστη ντροπή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οφείλουμε, μπορούμε και επείγει ν’ αντιμετωπίσουμε την ναζιστική απειλή που βγήκε από τον τάφο (όπου πολλοί πίστευαν πως είχε μπει για πάντα) και μας καταδιώκει σαν ζόμπι σε κακή αμερικάνικη ταινία, σαν κακός και ταυτόχρονα ανόητος εφιάλτης όπως αυτοί που βλέπει κάποιος που κοιμήθηκε μετά από 15 ώρες συνεχούς τηλεθέασης.
Κι αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι προφανές:
- ενημέρωση του κοινού, κυρίως των νεότερων, για το τι είναι ο ναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός γενικότερα,
- προσπάθεια για δημιουργία δομών που θα παράσχουν ουσιαστική και ελευθεριακή παιδεία,
- προσέγγιση των κοινοτήτων των μεταναστών ώστε να ενωθούν μαζί μας στον αντιφασιστικό αγώνα αλλά και να νιώσουν πιο κοντά με τους έλληνες και αλλοεθνείς αντιφασίστες και την κοινωνία γενικότερα,
- εύρεση τρόπων κατανόησης, ανάλυσης και αντίδρασης στο φαινόμενο της αναβίωσης κάθε μισαλλόδοξου και ολοκληρωτικού ιδεολογήματος
- λόγω του κατεπείγοντος χαρακτήρα του προβλήματος και δεδομένου ότι καθημερινά πια και ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές, οι εγκληματικές ενέργειές τους είναι όλο και πιο συχνές, όλο και πιο αποτρόπαιες, αντιφασιστική άμυνα σε κάθε γειτονιά, σε κάθε κοινωνικό και δημόσιο χώρο.
Συγγραφή: Efor, Ian Delta, Julien Febvre
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου