The evil witch...
Αφιέρωση στη καλή μου Κυρά Ντομάτα που μ ‘ έκανε προχθές πάλι να δακρύσω
Με αφορμή το κατά παραγγελίαν μπάχαλο που είχαν την ευφυή ιδέα να δημιουργήσουν , καλοί μου αναγνώστες , οι επίγονοι ενός νεκρού εδώ και καιρό εγχειρήματος , κάθησα να αναλογιστώ εκείνες τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης.
Είχα τη τύχη να γνωρίσω αρκετούς από τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης και μεταξύ αυτών ορισμένους που έθεσαν τότε τον εαυτό τους και το βασανισμένο σαρκίο τους να ταχθεί ανεπιφύλακτα και έντιμα στην ευόδωση των σκοπών που ο Ανδρεύς , ως άλλος Προμηθέας , έσειε μπροστά στα συγκινημένα τους μάτια.
Θυμάμαι ακόμα την υποδοχή του σωτήρα της Δημοκρατικής παράταξης στο Ελληνικό από μια πανσπερμία ανθρώπων , τάσεων , σχηματισμών , γκρουπούσκουλων . Μια θάλασσα ανθρώπων με διαφορετικό παρελθόν , διαφορετικά συμφέροντα , διαφορετικές πεποιθήσεις αλλά με την ελπίδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα . Αμήχανοι μπάτσοι , κυράδες και μπαρμπάδες , νέοι και νέες με τζάκετ και μούσια και μετά η πορεία στο Καστρί. Εγώ τη κοπάνησα εγκαίρως
Στιγμές ιστορικές με την έννοια ότι καθένας αντιλαμβανόταν την ιστορικότητα των στιγμών , αλλά ελάχιστοι την ουσία της ιστορικότητας . Το παρελθόν του ανδρός ( και Ανδρέως ) λαμπρόν και … σχεδόν ανεπίληπτο . Γόνος πολιτικού ηγέτη , λαμπρές σπουδές και καρριέρα στο εξωτερικό , δυναμικοί αγώνες για τη δημοκρατία : εχέγγυα και καταπίστευμα ….σχεδόν ακλόνητα . Και τι ρητορική ευχέρεια , τι μεγαλεπήβολοι στόχοι , τι αίσθηση του κοινού βιώματος και των προσδοκιών του λαού .
Ποιός θα μπορούσε τότε να αντισταθεί στο Τιτάνα . Τους Κυρκοφλωράκηδες , τα γκρουπούσκουλα της άλλης αριστεράς , το φουκαρά το Γιώργη το Μαύρο , το Ζίγδη και πολύ σύντομα και το σοφό γέροντα που απεσύρθη αργότερα για γκόλφ στη Πολιτεία θα τους έκανε μιά χαψιά στα πλαίσια της ιστορικότητας που λέγαμε παραπάνω .
Γύρω του και κάτω από το κωλόχαρτο , φωτοτυπίες του οποίου ακόμα χρησιμοποιεί στη προεδρική τουαλέτα του εκεί στη “σοσιαληστρική διεθνή” το προβεβλημένο ( συγγενεύει με το βλήμα ) βλαστάρι του , συσπειρώθηκε συν τω χρόνω κάθε καρυδιάς καρύδι . Πρώην ταγματαλήτες και χουνταίοι μέχρι και αγωνιστές της αριστεράς. ‘Έντιμοι και συνειδητοί άνθρωποι και καρχαρίες ( μικροί και μεγάλοι ) . Πλούσιοι που είχαν συνείδηση της ουσίας της ιστορικότητας που λέγαμε και φτωχοί που είχαν βαρεθεί να υφίστανται τα επίχειρα αυτής της ιστορικότητας , προσβλέπωντας σε ένα “καλύτερο αύριο” . Οργισμένοι και ταλαιπωρημένοι δημοκράτες που είχαν υποφέρει τα πάνδεινα στο μαύρο παρελθόν αλλά και αδιάφοροι ιδιώτες καιροσκόποι . Και μια μάζα , εκλεκτοί μου αναγνώστες , ανθρώπων που δεν είχαν το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και ζούσαν επί 30 σχεδόν χρόνια στη “γωνία” , άνθρωποι που το μόνο καλό που είχαν δει να γίνεται στο παρελθόν ήταν η βραχύβια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Παπανούτσου…
Όλοι αυτοί έχωντας συνείδηση της ιστορικότητας των στιγμών , πολλοί από αυτούς καταλαβαίνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη είναι το βαγόνι που οδεύει στο μέλλον , η επικρατούσα τάση , το όχημα ευκαιρίας ( ατομικής ή και συλλογικής ) έφεραν εξακολουθητικά με τη ψήφο , τη συνέργεια , τη συνδρομή και την ανοχή τους τον Τιτάνα στην εξουσία. Και μαζί με αυτόν τους παρατρεχάμενους , τους μηχανισμούς , τα συμφέροντα όπως σε κάθε ορέα πολιτική αφήγηση που σέβεται τον εαυτό της και τη βρωμερή πραγματικότητα…
Ας κάνω λογαριασμό : από το 74 και μετά για έντεκα χρόνια είχαμε κυβερνήτη τον σιδερένιο Τιτάνα. Και μετά για άλλα έντεκα ακόμα το κινέζο και το βρουβοβλάσταρο. Με διαλείμματα οκτώ χρόνων από το 81 και μετά στην εξουσία καβάλα ήταν το ..κόμμα – κίνημα
που δημιουργήθηκε με εκείνο το κωλόχαρτο. Για αυτούς που αγαπούν τους αριθμούς : για το σύνολο της μεταπολίτευσης περίπου το 58% , από δε της αναρρήσεως στην εξουσία το 71% του διαστήματος ο πράσινος ήλιος φώτιζε την ένδοξη χώρα. Ακόμα και σήμερα η σιτεμένη μέχρις σήψεως μπάκα βρίσκεται στην εξουσία στο ιδιότυπο αυτό τρίο της “εθνικής συνεφτύνης” -πτυελοδοχείου των τροϊκανών και των τραπεζιτών. Παρεπιφτού τις τελευταίες μέρες ο συνέφτυνος Αντωνάκης επιχειρεί να στήσει το δικό του …κράτος ώστε η φτώχεια να μη φτάσει και στα ενδότερα της ….ιντελλιγκέντσιας , να μοιραστεί “καλύτερα” ο άδειος κουμπαράς που γεμίζουμε με το ELA στη πλάτη του κοσμάκη.
Σημαντικά και μεγάλα έγιναν στη περίοδο του πράσινου ήλιου. Ξαναμοιράστηκε η τράπουλα , νέα τζάκια , νέα ήθη και λεξιλόγιο που από την επαναστατική τρομπέτα ενός Γεννηματά κατέληξε να εκφέρεται με πορδές τύπου πάγκαλου , ακκισμούς τύπου ευελφάλειας και τσιρίδες τύπου φώφης , αφού πρώτα ευτελίστηκε και υπονομεύθηκε στα μαγειρεία πανταγιά και κακοποιήθηκε βάναυσα από το βρουβοβλάσταρο και τους συν αυτώ συμμορίτες. Και μετά τα νέα ήθη έγιναν τρόπος ζωής , κουλτούρα τύπου ιμάγκου , πασαρέλα επίδειξης και τέλος φούσκα.
Ζήσαμε ορέες στιγμές στη μεταπολίτευση εκλεκτοί μου αναγνώστες , πρέπει να το ομολογήσω , αλλά ήρθε η στιγμή να αδειάσουν τα χαρακώματα , να τελειώσει το πάρτυ εκεί πίσω στα “επιτελεία” , να κατακλυστούν τα μετόπισθεν από τρελλαμέντος φουκαράδες , πρώην νικητές , που ουρλιάζουν “οίκαδε” και το κωλόχαρτο της 3ης του Σεπτέμβρη να έχει αξία μακράν μικρότερη από ομόλογο του ελληνικού δημοσίου εις χείρας ασφαλιστικού ταμείου ή ιδιώτη. Γιατί το εγχείρημα που εκείνο το κωλόχαρτο ευαγγελιζόταν προσάραξε στα αβαθή και βυθίζεται πλέον οριστικά στα σκατά και τη ξεφτίλα.
Αυτό το κουφάρι υπερασπίζεται διακαώς η ..φώφη , αυτή τη παραμύθα θα υπερασπιστεί αύριο στο φιλόξενο περιβάλλον του πρίνς Πώλ παρουσία των εκλεκτών και της συμμορίας ο μπουχέσας , αυτό το μεταλλαγμένο εξάμβλωμα υπερασπίστηκε στη Νότια Αφρική το βρουβοβλάσταρο – διανοητής που επανεξελέγη παμψηφεί πρόεδρας της διεθνούς των τραπεζιτών και των τοκογλύφων .
Γιατί τη τιμή της ..φώφης την πήρε μαζί του ο μπαμπάς της…
Γιατί η τιμή του μπουχέσα αναγνωρίζεται μόνο στα κρεοπωλεία του σάλλα , του λαυρεντιάδη , του κωστόπουλου και των μπενάκηδων….
Και που να τρέχει τώρα το βρουβοβλάσταρο να υπερασπίζεται τη τιμή και την αξιοπρέπεια του σοσιαλισμού , μήπως στα πλησίον χρυσωρυχεία ;;; Την ίδια ώρα που έσφαζαν τους δύστυχους , την ίδια ώρα που φόρτωναν οι δικαστάδες το έγκλημα στις πλάτες των επιζησάντων απεργών , ο μέγας στοχαστής ονει…ρευόταν ένα καλύτερο κόσμο καθισμένος στη χρυσοποίκιλτη λεκάνη του εκεί υπερπολυτελούς ξενοδοχείου.
Δεν είχε όμως ξεχάσει να πάρει μαζί του μερικές φωτοτυπίες εκείνης της διακήρυξης σε γκοφφρέ χαρτί 100 γραμμαρίων για τη κατάλληλη χρήση.
ΥΓ …. Και μετά τους φταίει το τσιπρόπουλο 
Αφιέρωση στη καλή μου Κυρά Ντομάτα που μ ‘ έκανε προχθές πάλι να δακρύσω
Με αφορμή το κατά παραγγελίαν μπάχαλο που είχαν την ευφυή ιδέα να δημιουργήσουν , καλοί μου αναγνώστες , οι επίγονοι ενός νεκρού εδώ και καιρό εγχειρήματος , κάθησα να αναλογιστώ εκείνες τις πρώτες μέρες της μεταπολίτευσης.
Είχα τη τύχη να γνωρίσω αρκετούς από τους αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης και μεταξύ αυτών ορισμένους που έθεσαν τότε τον εαυτό τους και το βασανισμένο σαρκίο τους να ταχθεί ανεπιφύλακτα και έντιμα στην ευόδωση των σκοπών που ο Ανδρεύς , ως άλλος Προμηθέας , έσειε μπροστά στα συγκινημένα τους μάτια.
Θυμάμαι ακόμα την υποδοχή του σωτήρα της Δημοκρατικής παράταξης στο Ελληνικό από μια πανσπερμία ανθρώπων , τάσεων , σχηματισμών , γκρουπούσκουλων . Μια θάλασσα ανθρώπων με διαφορετικό παρελθόν , διαφορετικά συμφέροντα , διαφορετικές πεποιθήσεις αλλά με την ελπίδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα . Αμήχανοι μπάτσοι , κυράδες και μπαρμπάδες , νέοι και νέες με τζάκετ και μούσια και μετά η πορεία στο Καστρί. Εγώ τη κοπάνησα εγκαίρως
Στιγμές ιστορικές με την έννοια ότι καθένας αντιλαμβανόταν την ιστορικότητα των στιγμών , αλλά ελάχιστοι την ουσία της ιστορικότητας
. Το παρελθόν του ανδρός ( και Ανδρέως ) λαμπρόν και … σχεδόν ανεπίληπτο . Γόνος πολιτικού ηγέτη , λαμπρές σπουδές και καρριέρα στο εξωτερικό , δυναμικοί αγώνες για τη δημοκρατία : εχέγγυα και καταπίστευμα ….σχεδόν ακλόνητα . Και τι ρητορική ευχέρεια , τι μεγαλεπήβολοι στόχοι , τι αίσθηση του κοινού βιώματος και των προσδοκιών του λαού .Ποιός θα μπορούσε τότε να αντισταθεί στο Τιτάνα . Τους Κυρκοφλωράκηδες , τα γκρουπούσκουλα της άλλης αριστεράς , το φουκαρά το Γιώργη το Μαύρο , το Ζίγδη και πολύ σύντομα και το σοφό γέροντα που απεσύρθη αργότερα για γκόλφ στη Πολιτεία θα τους έκανε μιά χαψιά στα πλαίσια της ιστορικότητας που λέγαμε παραπάνω .
Γύρω του και κάτω από το κωλόχαρτο , φωτοτυπίες του οποίου ακόμα χρησιμοποιεί στη προεδρική τουαλέτα του εκεί στη “σοσιαληστρική διεθνή” το προβεβλημένο ( συγγενεύει με το βλήμα ) βλαστάρι του , συσπειρώθηκε συν τω χρόνω κάθε καρυδιάς καρύδι . Πρώην ταγματαλήτες και χουνταίοι μέχρι και αγωνιστές της αριστεράς. ‘Έντιμοι και συνειδητοί άνθρωποι και καρχαρίες ( μικροί και μεγάλοι ) . Πλούσιοι που είχαν συνείδηση της ουσίας της ιστορικότητας που λέγαμε και φτωχοί που είχαν βαρεθεί να υφίστανται τα επίχειρα αυτής της ιστορικότητας , προσβλέπωντας σε ένα “καλύτερο αύριο” . Οργισμένοι και ταλαιπωρημένοι δημοκράτες που είχαν υποφέρει τα πάνδεινα στο μαύρο παρελθόν αλλά και αδιάφοροι ιδιώτες καιροσκόποι . Και μια μάζα , εκλεκτοί μου αναγνώστες , ανθρώπων που δεν είχαν το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και ζούσαν επί 30 σχεδόν χρόνια στη “γωνία” , άνθρωποι που το μόνο καλό που είχαν δει να γίνεται στο παρελθόν ήταν η βραχύβια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Παπανούτσου…
Όλοι αυτοί έχωντας συνείδηση της ιστορικότητας των στιγμών , πολλοί από αυτούς καταλαβαίνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ και η Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη είναι το βαγόνι που οδεύει στο μέλλον , η επικρατούσα τάση , το όχημα ευκαιρίας ( ατομικής ή και συλλογικής ) έφεραν εξακολουθητικά με τη ψήφο , τη συνέργεια , τη συνδρομή και την ανοχή τους τον Τιτάνα στην εξουσία. Και μαζί με αυτόν τους παρατρεχάμενους , τους μηχανισμούς , τα συμφέροντα όπως σε κάθε ορέα πολιτική αφήγηση που σέβεται τον εαυτό της και τη βρωμερή πραγματικότητα…
Ας κάνω λογαριασμό : από το 74 και μετά για έντεκα χρόνια είχαμε κυβερνήτη τον σιδερένιο Τιτάνα. Και μετά για άλλα έντεκα ακόμα το κινέζο και το βρουβοβλάσταρο. Με διαλείμματα οκτώ χρόνων από το 81 και μετά στην εξουσία καβάλα ήταν το ..κόμμα – κίνημα
που δημιουργήθηκε με εκείνο το κωλόχαρτο. Για αυτούς που αγαπούν τους αριθμούς : για το σύνολο της μεταπολίτευσης περίπου το 58% , από δε της αναρρήσεως στην εξουσία το 71% του διαστήματος ο πράσινος ήλιος φώτιζε την ένδοξη χώρα. Ακόμα και σήμερα η σιτεμένη μέχρις σήψεως μπάκα βρίσκεται στην εξουσία στο ιδιότυπο αυτό τρίο της “εθνικής συνεφτύνης” -πτυελοδοχείου των τροϊκανών και των τραπεζιτών. Παρεπιφτού τις τελευταίες μέρες ο συνέφτυνος Αντωνάκης επιχειρεί να στήσει το δικό του …κράτος ώστε η φτώχεια να μη φτάσει και στα ενδότερα της ….ιντελλιγκέντσιας , να μοιραστεί “καλύτερα” ο άδειος κουμπαράς που γεμίζουμε με το ELA στη πλάτη του κοσμάκη.Σημαντικά και μεγάλα έγιναν στη περίοδο του πράσινου ήλιου. Ξαναμοιράστηκε η τράπουλα , νέα τζάκια , νέα ήθη και λεξιλόγιο που από την επαναστατική τρομπέτα ενός Γεννηματά κατέληξε να εκφέρεται με πορδές τύπου πάγκαλου , ακκισμούς τύπου ευελφάλειας και τσιρίδες τύπου φώφης , αφού πρώτα ευτελίστηκε και υπονομεύθηκε στα μαγειρεία πανταγιά και κακοποιήθηκε βάναυσα από το βρουβοβλάσταρο και τους συν αυτώ συμμορίτες. Και μετά τα νέα ήθη έγιναν τρόπος ζωής , κουλτούρα τύπου ιμάγκου , πασαρέλα επίδειξης και τέλος φούσκα.
Ζήσαμε ορέες στιγμές στη μεταπολίτευση εκλεκτοί μου αναγνώστες , πρέπει να το ομολογήσω , αλλά ήρθε η στιγμή να αδειάσουν τα χαρακώματα , να τελειώσει το πάρτυ εκεί πίσω στα “επιτελεία” , να κατακλυστούν τα μετόπισθεν από τρελλαμέντος φουκαράδες , πρώην νικητές , που ουρλιάζουν “οίκαδε” και το κωλόχαρτο της 3ης του Σεπτέμβρη να έχει αξία μακράν μικρότερη από ομόλογο του ελληνικού δημοσίου εις χείρας ασφαλιστικού ταμείου ή ιδιώτη. Γιατί το εγχείρημα που εκείνο το κωλόχαρτο ευαγγελιζόταν προσάραξε στα αβαθή και βυθίζεται πλέον οριστικά στα σκατά και τη ξεφτίλα.
Αυτό το κουφάρι υπερασπίζεται διακαώς η ..φώφη , αυτή τη παραμύθα θα υπερασπιστεί αύριο στο φιλόξενο περιβάλλον του πρίνς Πώλ παρουσία των εκλεκτών και της συμμορίας ο μπουχέσας , αυτό το μεταλλαγμένο εξάμβλωμα υπερασπίστηκε στη Νότια Αφρική το βρουβοβλάσταρο – διανοητής που επανεξελέγη παμψηφεί πρόεδρας της διεθνούς των τραπεζιτών και των τοκογλύφων .
Γιατί τη τιμή της ..φώφης την πήρε μαζί του ο μπαμπάς της…
Γιατί η τιμή του μπουχέσα αναγνωρίζεται μόνο στα κρεοπωλεία του σάλλα , του λαυρεντιάδη , του κωστόπουλου και των μπενάκηδων….
Και που να τρέχει τώρα το βρουβοβλάσταρο να υπερασπίζεται τη τιμή και την αξιοπρέπεια του σοσιαλισμού , μήπως στα πλησίον χρυσωρυχεία ;;; Την ίδια ώρα που έσφαζαν τους δύστυχους , την ίδια ώρα που φόρτωναν οι δικαστάδες το έγκλημα στις πλάτες των επιζησάντων απεργών , ο μέγας στοχαστής ονει…ρευόταν ένα καλύτερο κόσμο καθισμένος στη χρυσοποίκιλτη λεκάνη του εκεί υπερπολυτελούς ξενοδοχείου.
Δεν είχε όμως ξεχάσει να πάρει μαζί του μερικές φωτοτυπίες εκείνης της διακήρυξης σε γκοφφρέ χαρτί 100 γραμμαρίων για τη κατάλληλη χρήση.
ΥΓ …. Και μετά τους φταίει το τσιπρόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου