Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Σύντροφε, αγκομαχάω, μ’ ακούς;

Δρομος της Αριστερας...

Τι περιμένετε; Μας ρώτησε ο Βασίλης που έχει μια βιοτεχνία στη Νέα Φιλαδέλφεια, ένα βράδυ σε ένα μικρό μεζεδοπωλείο, στον Ποδονίφτη, που πίναμε μπίρες με τον Σταμάτη και τον Γιώργο.
Τον άκουγα νωρίτερα να λέει στην παρέα του, στο διπλανό τραπέζι, πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα με τη δουλειά του. Θα πεταχτεί καμιά ώρα κανένα μασούρι και θα με βρει στον κρόταφο να με τελειώσει, να ησυχάσω, είπε κάποια στιγμή. Αλλά κι αυτός παρακολουθούσε εμάς, που μιλούσαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή, φεύγοντας, αφού είχαμε ανταλλάξει μερικές κουβέντες, όρθιος, μας ρώτησε αφοπλιστικά: «Τι περιμένετε;». Τον κοιτάξαμε, μας κοίταξε, και έφυγε χωρίς να περιμένει απάντηση. Για τη θερινή νάρκη της Αριστεράς, λέγαμε.
Οι διακοπές είναι απαραβίαστες, βρέξει-χιονίσει, με ειρήνη ή πόλεμο. Είναι αξιακό στοιχείο της κουλτούρας. Βέβαια, με την οικονομική κρίση, δεν είναι πολλές οι βδομάδες που πήγε ο καθένας διακοπές. Είναι όμως πολλές οι βδομάδες που το κίνημα παρέλυσε, από την επομένη των εκλογών μέχρι σήμερα, με ελάχιστες αναλαμπές. Και είναι ιδιαίτερα πολλές οι βδομάδες που προστέθηκαν στους μήνες και τα χρόνια που οι Βασίληδες προσπαθούν να κρατήσουν τα μαγαζιά και τις βιοτεχνίες τους σε λειτουργία, κόντρα στην αναδουλειά και τους φόρους. Γι’ αυτούς, τους ανελεύθερους επαγγελματίες, κάθε εικοσιτετράωρο είναι ένα βάσανο όλο και πιο ανυπόφορο. Μέρα με τη μέρα, οι τόκοι αυξάνονται, οι λογαριασμοί πολλαπλασιάζονται, τα τηλεφωνήματα από τις τράπεζες γίνονται πιεστικότερα και τα ειδοποιητήρια από το δικαστικό τμήμα των εφοριών απειλητικότερα. Οι Βασίληδες ασφυκτιούν, ώρα με την ώρα λιγοστεύει το οξυγόνο τους. Μερικοί συνάδερφοί τους φούνταραν, πολλοί τα έκλεισαν και γυρίζουν σαν άδικες κατάρες, άνεργοι χωρίς ταμείο ανεργίας, χωρίς υγειονομική περίθαλψη με απλήρωτο το ΤΕΒΕ, χωρίς λεφτά να πάει το παιδί αγγλικά, χωρίς βενζίνη το αυτοκίνητο.
Τι περιμένουμε; Να τελειώσει η περίοδος των διακοπών που ξεκίνησε από τις 18 Ιουνίου. Η κοινωνία είναι μουδιασμένη, η Αριστερά χαλαρή. Μπορεί να καταστρεφόμαστε, αλλά μερικές συνήθειες είναι υπεράνω. Μάθαμε έναν τρόπο ζωής που δεν τον αλλάζουμε ούτε σε καιρό πολέμου. Με δελτία τύπου, ανακοινώσεις και μια-δυο παρεμβάσεις στη Βουλή, σίγουρα δεν μπλοκάρεται το πολυκέφαλο τέρας που δεν αναστέλει τη δράση του, ούτε το δεκαπενταύγουστο, το αθεόφοβο. Αυτό που καταπίνει τους Βασίληδες χωρίς οίκτο και χωρίς αναβολή λόγω αδειών. Ο Καμίνης μπούκαρε με ΜΑΤ στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, η τρόικα Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη δώρισε την Αγροτική Τράπεζα, με προίκα την αγροτική γη, στη χρεοκοπημένη Τράπεζα Πειραιώς, ο Δένδιας εξαπέλυσε το μεγαλύτερο σε κλίμακα ρατσιστικό πογκρόμ στην Ευρώπη από την εποχή της ναζιστικής θηριωδίας, οι μπάτσοι για πρώτη φορά πυροβόλησαν με πλαστικές σφαίρες τους διαδηλωτές στη Χαλκιδική, η Χρυσή Αυγή συνέχισε τις δολοφονικές της επιθέσεις εναντίον μεταναστών και αποπειράθηκε να υποκινήσει επικίνδυνες εντάσεις με τη μειονότητα στη Θράκη, εκατοντάδες μικροεπιχειρήσεις έκλεισαν οριστικά μέσα στο καλοκαίρι, χιλιάδες μανάδες τρώνε πόρτα στους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς και πόσα άλλα... στις διακοπές. Κι εμείς, σε αυτοκαταστολή, μέχρι το Σεπτέμβρη. Ελπίζω, Βασίλη, να αντέξεις μέχρι τότε...

Ανυπομονών,
Γκαούρ

Υ.Γ.1: Εάν έχεις σταθερή δουλειά, επαρκή σύνταξη, σίγουρο εισόδημα, σε συντηρούν οι γονείς σου ή είσαι επαγγελματίας πολιτικός, μπορείς άραγε να καταλάβεις ότι για τους καταχρεωμένους Βασίληδες και τις άνεργες Μαρίες δεν υπάρχει αναπαμός; Μπορεί αυτό να σου κόψει την όρεξη, να χάσεις τον ύπνο σου και να ξεχάσεις τις διακοπές σου; Να σκεφτείς ότι στον πόλεμο, η ανακωχή θέλει δύο για να ισχύσει; Ρητορικές είναι οι ερωτήσεις, μην μου θυμώσετε...
Υ.Γ.2: Μήπως φταίνε και οι Βασίληδες που δεν μπαίνουν μπροστά στα κινήματα, στις οργανώσεις και τα κόμματα, να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να πάρουν οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και οι ναυαγισμένοι μικρομεσαίοι τα ηνία από μας που έχουμε ακόμα διάθεση, χρόνο και περίσσευμα για διακοπές; Μήπως φταίνε και οι πάσχοντες που δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν θα βρουν το δίκιο τους ούτε με κατάρες ούτε με παθητικότητα ούτε μέσω άλλων;
Υ.Γ.3: Άραγε, έχουμε συνειδητοποιήσει τι περιμένει από μας το 27% του ελληνικού λαού;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων