Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ, απο την Ελευθεροτυπια...
Αλλο να το βλέπεις στην οθόνη κι άλλο να το οσφραίνεσαι στον περιστασιακό περίγυρο. Στο φιλικό τραπέζι πήγαινα γυρεύοντας, καθώς τσιγκλούσα τον μεγαλοεπιχειρηματία πλάι μου:
- Την έκανε, μαθαίνω, ο δικός σου. Πούλησε την επιχείρηση και το μισό δισεκατομμύριο ευρώ, που τσέπωσε, όπως λένε, το 'βγαλε αμέσως έξω.
- Καλά έκανε. Και με το νόμο. Δικά του είναι τα λεφτά και τα κάνει ό,τι θέλει. Τα μεταφέρει όπου τον συμφέρει.
- Συζητήσιμο, θα 'λεγα, το κατά πόσον είναι «δικά του» τα λεφτά... Και την έρμη Ελλαδίτσα, που βούλιαξε, λεηλατημένη και καθημαγμένη, την έχουμε μόνο για ξάπλες, μάσες, επίδειξη και μόνιμες διακοπές;
- Το χρήμα, όπως ξέρεις καλά, δεν έχει πατρίδα.
- Ξαναπές το! Ούτε οι μεγαλολεφτάδες, απ' ό,τι βλέπω. Μόνο που έχουν συνεχώς την πατρίδα στο στόμα τους και προκαλούν ασύστολα τους όλο και περισσότερους βυθισμένους στην ανέχεια και την απόγνωση. Κάθε τρεις και λίγο ο δικός σου μάς τσαμπουνάει προτάσεις προς την κυβέρνηση και παραινέσεις στα συνδικάτα και τους πολίτες για το πώς θα σώσουμε την πατρίδα!...
Εντονα και δικαίως προβλήθηκε από τα ΜΜΕ η απροκάλυπτη ελληνολατρία, που εξεδήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ αποχαιρετώντας την προεδρία του Eurogroup. Μόνο που πέρασε στο ντούκου το ότι κατηγόρησε ευθέως για έλλειψη πατριωτισμού τους Ελληνες κροίσους, που φοροδιαφεύγουν ατιμώρητα και φυγαδεύουν στο εξωτερικό εκατοντάδες δισεκατομμύρια, περισσότερα και από το δημόσιο χρέος.
Το τελευταίο, ωστόσο, δεν είναι άλλο ένα ελληνικό προνόμιο στην Ευρώπη. Μέγας ντόρος βλέπουμε ότι ξεσηκώθηκε στη Γαλλία, όπου έχουν περί πολλού τον πατριωτισμό, με τα τρανταχτά ονόματα φοροφυγάδων, που αυτοεξορίστηκαν, όταν ο Φρανσουά Ολάντ αποπειράθηκε ανεπιτυχώς να θεσπίσει νόμο για να φορολογείται με 75% το πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ ετήσιο εισόδημα.
Από όλους τους αρνησιπάτριδες φοροφυγάδες τη μεγαλύτερη κατακραυγή συγκέντρωσε ο εξαίρετος, φευ, και δημοφιλέστατος ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Είναι, όντως, θλιβερό το θέαμα να αυτογελοιοποιείται για το χρήμα, καίτοι ζάπλουτος, ο ανασούμπαλος Οβελίξ του γαλλικού σινεμά, έτσι όπως υμνεί, ντυμένος κοζάκικα, τη δημοκρατία του Πούτιν...
Εμείς δεν κινδυνεύουμε από αυτά. Οι μεγαλολεφτάδες μας φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους στην Ελβετία και αράζουν, διά παν ενδεχόμενο, τα κότερά τους στα λιμάνια της Ολλανδίας, αλλά δεν το κουνάνε απ' εδώ. Πού θα βρουν καλύτερα; Κανένας νόμος Ολάντ δεν τους απειλεί. Μόνο 226 (και οι 95 από αυτούς μισθωτοί!) δήλωσαν το 2011 εισόδημα πάνω από 500 χιλιάδες ευρώ -και λοιπόν; Με το φορολογικό του νόμο ο Γ. Στουρνάρας έσφιξε κι άλλο το βρόχο στο λαιμό μισθωτών και συνταξιούχων, αλλά άφησε άθικτες τις προκλητικές φοροαπαλλαγές των προνομιούχων, αν και μας διαβεβαίωσε ότι θα ασχοληθεί με τη φοροδιαφυγή σε τρία τέρμινα...
Με ετήσιο κόστος 20 δισ., η διαφθορά οργιάζει, η παραοικονομία πέρασε το 30%, οι κουκουλοφόροι της λίστας Λαγκάρντ τρία χρόνια χαχανίζουν καθώς οδεύουμε στην παραγραφή. Και σ' αυτό το πέλαγος της ανομίας ο Ν. Δένδιας, εραστής του Νόμου και της Τάξης, ψαρεύει στα απόνερα... γκαζάκια της τρομοκρατίας -τρομάρα μας...
Αλλά κάθε γενίκευση κάποιους αδικεί. Δεν είναι όλοι, ευτυχώς, οι επιχειρηματίες μας φοροφυγάδες και μειωμένου πατριωτισμού. Προ διμήνου βρέθηκα σε μια εκδήλωση για το «ηθικώς επιχειρείν», όπου, παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, το ICC HELLAS βράβευσε τον ευεργέτη Νικ. Παπαγεωργίου (με δωρεά του το ομώνυμο νοσοκομείο). Τιμήθηκαν, επίσης, άλλοι οκτώ επιχειρηματίες. Σχεδόν όλοι τους τόνισαν ότι το βασικό τους κίνητρο για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα είναι η αγάπη τους για το χειμαζόμενο τόπο. Και μόνο που το έλεγαν, έκανε λαμπερή την εκδήλωση μέσα στον διαρκώς επιδεινούμενο ζόφο.
Κι ωστόσο, ελάχιστη δημοσιότητα είχε. Κρίμα...
Ξεκαρδίζονται στα γέλια με το κακόγουστο χωρατό τους να αλληλοαποκαλούνται Ρομπέν των Δασών -από την ανάποδη βεβαίως: ληστεύουν τους πολλούς μέχρι λιμοκτονίας για να θησαυρίζουν οι ίδιοι- ελάχιστοι, αλλά δαρβινικά προνομιούχοι, καπάτσοι και πανίσχυροι.
Στην καυτής επικαιρότητας συναρπαστική ταινία του (Le Capital), ο Κώστας Γαβράς, με τη γνωστή κοινωνική ευαισθησία, δεν κρύβει λόγια για τους αδίστακτους κερδοσκόπους (και) της κρίσης, που λυμαίνονται την ανθρωπότητα με τα 200 εκατομμύρια ανέργους και τα δύο δισεκατομμύρια πεινασμένους μέχρι θανάτου. Τους παρουσιάζει χωρίς ψιμύθια και προσωπεία, όπως ακριβώς είναι. Αποκρουστικά γυμνοί: άπληστοι και ακόρεστοι άρπαγες, αμοραλιστές, άφιλοι και απάτριδες, αυτάρεσκοι και αλαζόνες, απάνθρωποι. Με μαφιόζικη νοοτροπία, οργάνωση και λειτουργία, με υποτακτικούς, γύρω τους, πολιτικούς, μπάτσους, μανδαρίνους και δημοσιογράφους, έχουν μοναδικό αφέντη και θεό τους το χρήμα.Αλλο να το βλέπεις στην οθόνη κι άλλο να το οσφραίνεσαι στον περιστασιακό περίγυρο. Στο φιλικό τραπέζι πήγαινα γυρεύοντας, καθώς τσιγκλούσα τον μεγαλοεπιχειρηματία πλάι μου:
- Την έκανε, μαθαίνω, ο δικός σου. Πούλησε την επιχείρηση και το μισό δισεκατομμύριο ευρώ, που τσέπωσε, όπως λένε, το 'βγαλε αμέσως έξω.
- Καλά έκανε. Και με το νόμο. Δικά του είναι τα λεφτά και τα κάνει ό,τι θέλει. Τα μεταφέρει όπου τον συμφέρει.
- Συζητήσιμο, θα 'λεγα, το κατά πόσον είναι «δικά του» τα λεφτά... Και την έρμη Ελλαδίτσα, που βούλιαξε, λεηλατημένη και καθημαγμένη, την έχουμε μόνο για ξάπλες, μάσες, επίδειξη και μόνιμες διακοπές;
- Το χρήμα, όπως ξέρεις καλά, δεν έχει πατρίδα.
- Ξαναπές το! Ούτε οι μεγαλολεφτάδες, απ' ό,τι βλέπω. Μόνο που έχουν συνεχώς την πατρίδα στο στόμα τους και προκαλούν ασύστολα τους όλο και περισσότερους βυθισμένους στην ανέχεια και την απόγνωση. Κάθε τρεις και λίγο ο δικός σου μάς τσαμπουνάει προτάσεις προς την κυβέρνηση και παραινέσεις στα συνδικάτα και τους πολίτες για το πώς θα σώσουμε την πατρίδα!...
Εντονα και δικαίως προβλήθηκε από τα ΜΜΕ η απροκάλυπτη ελληνολατρία, που εξεδήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ αποχαιρετώντας την προεδρία του Eurogroup. Μόνο που πέρασε στο ντούκου το ότι κατηγόρησε ευθέως για έλλειψη πατριωτισμού τους Ελληνες κροίσους, που φοροδιαφεύγουν ατιμώρητα και φυγαδεύουν στο εξωτερικό εκατοντάδες δισεκατομμύρια, περισσότερα και από το δημόσιο χρέος.
Το τελευταίο, ωστόσο, δεν είναι άλλο ένα ελληνικό προνόμιο στην Ευρώπη. Μέγας ντόρος βλέπουμε ότι ξεσηκώθηκε στη Γαλλία, όπου έχουν περί πολλού τον πατριωτισμό, με τα τρανταχτά ονόματα φοροφυγάδων, που αυτοεξορίστηκαν, όταν ο Φρανσουά Ολάντ αποπειράθηκε ανεπιτυχώς να θεσπίσει νόμο για να φορολογείται με 75% το πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ ετήσιο εισόδημα.
Από όλους τους αρνησιπάτριδες φοροφυγάδες τη μεγαλύτερη κατακραυγή συγκέντρωσε ο εξαίρετος, φευ, και δημοφιλέστατος ηθοποιός Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Είναι, όντως, θλιβερό το θέαμα να αυτογελοιοποιείται για το χρήμα, καίτοι ζάπλουτος, ο ανασούμπαλος Οβελίξ του γαλλικού σινεμά, έτσι όπως υμνεί, ντυμένος κοζάκικα, τη δημοκρατία του Πούτιν...
Εμείς δεν κινδυνεύουμε από αυτά. Οι μεγαλολεφτάδες μας φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους στην Ελβετία και αράζουν, διά παν ενδεχόμενο, τα κότερά τους στα λιμάνια της Ολλανδίας, αλλά δεν το κουνάνε απ' εδώ. Πού θα βρουν καλύτερα; Κανένας νόμος Ολάντ δεν τους απειλεί. Μόνο 226 (και οι 95 από αυτούς μισθωτοί!) δήλωσαν το 2011 εισόδημα πάνω από 500 χιλιάδες ευρώ -και λοιπόν; Με το φορολογικό του νόμο ο Γ. Στουρνάρας έσφιξε κι άλλο το βρόχο στο λαιμό μισθωτών και συνταξιούχων, αλλά άφησε άθικτες τις προκλητικές φοροαπαλλαγές των προνομιούχων, αν και μας διαβεβαίωσε ότι θα ασχοληθεί με τη φοροδιαφυγή σε τρία τέρμινα...
Με ετήσιο κόστος 20 δισ., η διαφθορά οργιάζει, η παραοικονομία πέρασε το 30%, οι κουκουλοφόροι της λίστας Λαγκάρντ τρία χρόνια χαχανίζουν καθώς οδεύουμε στην παραγραφή. Και σ' αυτό το πέλαγος της ανομίας ο Ν. Δένδιας, εραστής του Νόμου και της Τάξης, ψαρεύει στα απόνερα... γκαζάκια της τρομοκρατίας -τρομάρα μας...
Αλλά κάθε γενίκευση κάποιους αδικεί. Δεν είναι όλοι, ευτυχώς, οι επιχειρηματίες μας φοροφυγάδες και μειωμένου πατριωτισμού. Προ διμήνου βρέθηκα σε μια εκδήλωση για το «ηθικώς επιχειρείν», όπου, παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, το ICC HELLAS βράβευσε τον ευεργέτη Νικ. Παπαγεωργίου (με δωρεά του το ομώνυμο νοσοκομείο). Τιμήθηκαν, επίσης, άλλοι οκτώ επιχειρηματίες. Σχεδόν όλοι τους τόνισαν ότι το βασικό τους κίνητρο για την επιχειρηματική τους δραστηριότητα είναι η αγάπη τους για το χειμαζόμενο τόπο. Και μόνο που το έλεγαν, έκανε λαμπερή την εκδήλωση μέσα στον διαρκώς επιδεινούμενο ζόφο.
Κι ωστόσο, ελάχιστη δημοσιότητα είχε. Κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου