του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Ωστε λοιπόν «στην Ελλάδα πηγαίναμε καλά τον πρώτο χρόνο», από το φθινόπωρο του 2009 και έπειτα δηλαδή. Και δεν πηγαίναμε απλώς καλά, αλλά «όλοι μας έβλεπαν σαν παράδειγμα προς μίμηση». Για να τα λέει αυτά ένας πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και πρώην πρωθυπουργός, κάτι περισσότερο θα ξέρει από τους κοινούς θνητούς, εκ γενετής παραδομένους στην ηδονή της γκρίνιας. Βέβαια, όλα τούτα τα αναδρομικώς χαρμόσυνα ο κ. Παπανδρέου τα είπε στη Λισσαβώνα, όπου και συνεδρίαζε το Συμβούλιο της Διεθνούς της οποίας ηγείται. Κι όσο να ’ναι, η απόσταση, Πορτογαλία - Ελλάδα, μείωσε κάπως τον ενθουσιασμό μας εδώ. Αλλά το δίκιο του, βουνό. Ενα βουνό που μας πλακώνει και μας πνίγει. Κι έτσι πνιγμένοι από την ίδια μας την αγανάκτηση, που ανατροφοδοτείται όποτε ακούει τέτοια αυτοαγιογραφικά, κοντεύουμε να χάσουμε ακόμα και την όρεξη για ειρωνεία και για καγχασμό.
Σε μία από τις αποστροφές του πάντως λάθεψε ο κ. Παπανδρέου. Είπε δηλαδή, αναφερόμενος στην περίοδο που τον παράσταιναν σαν Υιό Σωτήρα τα ίδια μίντια που κατόπιν τον χλεύασαν για να περάσουν στους επόμενους μεσσίες, πως «ανέλαβε την ευθύνη να καθαρίσει το χάος που είχε αφήσει πίσω της η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση». Πώς καθαρίζεται το χάος δεν είναι ακόμα επακριβώς γνωστό, παρά τις τόσες προσπάθειες των επιστημόνων, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Το μείζον έχει να κάνει με το πού εντόπισε το χάος ο πρώην ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Μα δεν άκουσε, δεν διάβασε, δεν βρήκε πουθενά στο Ιντερνετ όσα αυστηρότατα είπε ο γραμματέας της Ν.Δ., ο κ. Μιχάλης Κεφαλογιάννης, ότι δηλαδή είναι «ανοησίες» όσα ισχυρίστηκε ο κ. Στουρνάρας περί δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας επί Καραμανλή; Κανένα χάος. Ενα σφριγηλό, επανιδρυμένο κράτος είχε παραλάβει από τους σεμνοτάπεινους δημιουργούς και στυλοβάτες του ο κ. Παπανδρέου.
Πράσινοι και γαλάζιοι, λοιπόν, που σαν από κοινού κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να κρύβουν προσωρινά τα μαχαίρια τους μέσα σε ανθοδέσμες, προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι, έτσι όπως η σκυτάλη παραδιδόταν από τον έναν στον άλλον, η χώρα όδευε αγέρωχη και χαμογελαστή από το καλό στο καλύτερο. «Κανένας εκτροχιασμός» επί Καραμανλή. Σωστόν. «Ολα καλά» επί Παπανδρέου, ο οποίος (παραλίγο να ξεχάσω το καλύτερό του) «πολέμησε και εναντίον της ολιγαρχίας». Επίσης σωστόν. Κι έπειτα ήρθαν και οι «θρίαμβοι» που άλλοι τους έλεγαν «μνημόνια», υποτιμώντας τους.
Τώρα, πώς από καλοσύνη σε καλοσύνη και από τη μια τεράστια επιτυχία στην άλλη βρεθήκαμε στην ανάγκη να ζευτούμε σε δάνεια και μέτρα κι άλλα μέτρα, δηλαδή πώς ένα συν ένα έδωσαν πλην δύο, είναι ένα ακόμα μυστήριο μέσα στα πολλά για τα οποία φημίζεται ο τόπος μας, Ελευσίνια, Καβείρια, επτά ιερά μυστήρια κ.ο.κ. Το να προσπαθήσουμε να το ερμηνεύσουμε με το φτωχό μας το μυαλό, χωρίς να είμαστε μύστες ή εξ απορρήτων, δείχνει αγένεια και ασέβεια. Ας τους πιστέψουμε λοιπόν. Τι (άλλο) έχουμε να χάσουμε;
Σε μία από τις αποστροφές του πάντως λάθεψε ο κ. Παπανδρέου. Είπε δηλαδή, αναφερόμενος στην περίοδο που τον παράσταιναν σαν Υιό Σωτήρα τα ίδια μίντια που κατόπιν τον χλεύασαν για να περάσουν στους επόμενους μεσσίες, πως «ανέλαβε την ευθύνη να καθαρίσει το χάος που είχε αφήσει πίσω της η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση». Πώς καθαρίζεται το χάος δεν είναι ακόμα επακριβώς γνωστό, παρά τις τόσες προσπάθειες των επιστημόνων, αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Το μείζον έχει να κάνει με το πού εντόπισε το χάος ο πρώην ηγέτης του ΠΑΣΟΚ. Μα δεν άκουσε, δεν διάβασε, δεν βρήκε πουθενά στο Ιντερνετ όσα αυστηρότατα είπε ο γραμματέας της Ν.Δ., ο κ. Μιχάλης Κεφαλογιάννης, ότι δηλαδή είναι «ανοησίες» όσα ισχυρίστηκε ο κ. Στουρνάρας περί δημοσιονομικού εκτροχιασμού της χώρας επί Καραμανλή; Κανένα χάος. Ενα σφριγηλό, επανιδρυμένο κράτος είχε παραλάβει από τους σεμνοτάπεινους δημιουργούς και στυλοβάτες του ο κ. Παπανδρέου.
Πράσινοι και γαλάζιοι, λοιπόν, που σαν από κοινού κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να κρύβουν προσωρινά τα μαχαίρια τους μέσα σε ανθοδέσμες, προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους ότι, έτσι όπως η σκυτάλη παραδιδόταν από τον έναν στον άλλον, η χώρα όδευε αγέρωχη και χαμογελαστή από το καλό στο καλύτερο. «Κανένας εκτροχιασμός» επί Καραμανλή. Σωστόν. «Ολα καλά» επί Παπανδρέου, ο οποίος (παραλίγο να ξεχάσω το καλύτερό του) «πολέμησε και εναντίον της ολιγαρχίας». Επίσης σωστόν. Κι έπειτα ήρθαν και οι «θρίαμβοι» που άλλοι τους έλεγαν «μνημόνια», υποτιμώντας τους.
Τώρα, πώς από καλοσύνη σε καλοσύνη και από τη μια τεράστια επιτυχία στην άλλη βρεθήκαμε στην ανάγκη να ζευτούμε σε δάνεια και μέτρα κι άλλα μέτρα, δηλαδή πώς ένα συν ένα έδωσαν πλην δύο, είναι ένα ακόμα μυστήριο μέσα στα πολλά για τα οποία φημίζεται ο τόπος μας, Ελευσίνια, Καβείρια, επτά ιερά μυστήρια κ.ο.κ. Το να προσπαθήσουμε να το ερμηνεύσουμε με το φτωχό μας το μυαλό, χωρίς να είμαστε μύστες ή εξ απορρήτων, δείχνει αγένεια και ασέβεια. Ας τους πιστέψουμε λοιπόν. Τι (άλλο) έχουμε να χάσουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου