Η Αυγή online...
ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΟΡΩΝΑΚΗ*
Απόγευμα Τετάρτης, λίγο πριν τις 8, ξεκινάω με ταξί από την Κυψέλη για τον Κεραμεικό. Προορισμός μου τα εγκαίνια του εκλογικού μας περιπτέρου στην περιοχή. Το περίπτερο πριν από μερικές μέρες καταστράφηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής που υπέγραψαν την πράξη τους. Η δημοσκοπική άνοδος της εγκληματικής συμμορίας των νοσταλγών του Χίτλερ ήδη αλλάζει τα «μέσα» της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Αφού ο ακροδεξιός λόγος νομιμοποιήθηκε μέσω του ΛΑΟΣ, αφού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κάτω από τον φόβο των εκλογών και με τον φόβο των κινητοποιήσεων συγκυβέρνησαν μαζί με τον Βορίδη και τον Άδωνη, αφού, για να μην πάει ο κόσμος στις εκλογές έχοντας στο μυαλό του τα προβλήματά του, υιοθετήθηκε από τα κόμματα του Μνημονίου μια σκληρά συντηρητική και ρατσιστική ατζέντα. Τώρα ζούμε τις συνέπειες της πολιτικής του μίσους και του φόβου, περιμένοντας να δούμε τον φασισμό να στρογγυλοκάθεται στα βουλευτικά έδρανα.
Ο δρόμος είναι άδειος και η Αθήνα μοιάζει περίεργη. Μόλις έχει πάρει να νυχτώνει κι επικρατεί μια ησυχία που ξενίζει. Σαν να είναι Κυριακή ή κάποιο τριήμερο που οι Αθηναίοι έχουν εκδράμει. Η πραγματικότητα είναι πως η πολιτική των Μνημονίων μάς έχει κλείσει όλους μέσα στα σπίτια μας. Η Αθήνα μοιάζει εγκαταλελειμμένη στη μοίρα της. Γεμάτη λακκούβες, με τα μισά φώτα να μην ανάβουν και τις κοινωνικές υπηρεσίες κλειστές, πορεύεται μέσα στην κρίση ανοχύρωτη. Η Πατησίων δεν είναι πια ο εμπορικός δρόμος με τον κόσμο να περπατάει στα πεζοδρόμια, να χαζεύει βιτρίνες και να πίνει καφέ. Στην Πατησίων πια κυριαρχούν τα λουκέτα, οι άδειες βιτρίνες και το ημίφως. Η κλούβα των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ με τις ασπίδες στοιβαγμένες μοιάζει ετοιμοπόλεμη, ποιος ξέρει για ποιον λόγο. Ίσως και για κανέναν λόγο, απλά προειδοποιητικά, για να θυμίζει πως θα 'ναι εκεί στην επόμενη κινητοποίηση εργαζομένων.
Διασχίζουμε την Ομόνοια, την Αγίου Κωνσταντίνου και μπαίνουμε στην Πειραιώς. Η απόλυτη δυστυχία. Πόρνες, ναρκομανείς, άστεγοι στον πυρήνα της πόλης χαράζουν την ταυτότητά της. Γι' αυτό έχουν φαγωθεί με τις "σκούπες", με την καθαριότητα. Δεν θέλουν να λύσουν κανένα πρόβλημα, θέλουν να μη φαίνεται, γιατί κάνει κακό στον τουρισμό και την επιχειρηματικότητα. Αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν σκουπίδια και την πόλη σαν βιτρίνα. Μα ποιος δεν ξέρει πως είναι η φτώχεια που γεννάει τους φτωχοδιάβολους. Ποιος δεν ξέρει πως ο κόσμος που στρατολογείται στα δίκτυα της εγκληματικότητας σπρώχνεται από την εξαθλίωση και τη φτώχεια.
Κατεβαίνουμε την Πειραιώς, περνάμε το Γκάζι και στρίβουμε δεξιά προς την πλατεία. Βρισκόμαστε σε μια εικονική πραγματικότητα. Λαμπερές καφετέριες, γυαλιστερά εστιατόρια και τρέντι κόσμος πίνει το ποτάκι του αμέριμνος. Τζιπ, που κυκλοφορούσαν πολύ συχνότερα τα προηγούμενα χρόνια, είναι παρκαρισμένα στο πλάι να τα χαίρεται ο ιδιοκτήτης τους. Μοιάζει σαν απόσπασμα από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Σαν να μπήκαμε σε μια γυάλα όπου δεν υπάρχει πια Μνημόνιο, μειώσεις μισθών, φτώχεια και ανεργία. Είμαστε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από την Ομόνοια και, αν και τα μαγαζιά δεν είναι ασφυκτικά γεμάτα, η μεγάλη αντίθεση μας ξαφνιάζει, μοιάζει με ταξίδι στον χρόνο.
Κατεβαίνω από το ταξί στην κάτω πλευρά της πλατείας και βλέπω τους συντρόφους που ξανάφτιαξαν υπομονετικά το περίπτερό τους και είναι εκεί, μάχιμοι. Οι σκέψεις χάνονται κάπως στην κουβέντα για το πώς θα τα πάμε, με τελευταία ρεπορτάζ από τις απογευματινές περιοδείες. Φοβάμαι πως το ερώτημα που έχουμε να απαντήσουμε και στις εκλογές αλλά και μετά είναι πιο σημαντικό από το ποσοστό του κάθε κόμματος. Το ερώτημα είναι αν θα σταματήσουμε την εξαθλίωση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, αν θα νικήσει η ελπίδα και η αλληλεγγύη ώστε η κοινωνία να βγει από την κρίση πατώντας στα πόδια της ή αν θα παραδοθούμε στην άβυσσο του μίσους, του φόβου και της καταστροφής.
* Ο Τ. Κορωνάκης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υποψήφιος βουλευτής Α' Αθήνας
ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΟΡΩΝΑΚΗ*
Απόγευμα Τετάρτης, λίγο πριν τις 8, ξεκινάω με ταξί από την Κυψέλη για τον Κεραμεικό. Προορισμός μου τα εγκαίνια του εκλογικού μας περιπτέρου στην περιοχή. Το περίπτερο πριν από μερικές μέρες καταστράφηκε από μέλη της Χρυσής Αυγής που υπέγραψαν την πράξη τους. Η δημοσκοπική άνοδος της εγκληματικής συμμορίας των νοσταλγών του Χίτλερ ήδη αλλάζει τα «μέσα» της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Αφού ο ακροδεξιός λόγος νομιμοποιήθηκε μέσω του ΛΑΟΣ, αφού ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κάτω από τον φόβο των εκλογών και με τον φόβο των κινητοποιήσεων συγκυβέρνησαν μαζί με τον Βορίδη και τον Άδωνη, αφού, για να μην πάει ο κόσμος στις εκλογές έχοντας στο μυαλό του τα προβλήματά του, υιοθετήθηκε από τα κόμματα του Μνημονίου μια σκληρά συντηρητική και ρατσιστική ατζέντα. Τώρα ζούμε τις συνέπειες της πολιτικής του μίσους και του φόβου, περιμένοντας να δούμε τον φασισμό να στρογγυλοκάθεται στα βουλευτικά έδρανα.
Ο δρόμος είναι άδειος και η Αθήνα μοιάζει περίεργη. Μόλις έχει πάρει να νυχτώνει κι επικρατεί μια ησυχία που ξενίζει. Σαν να είναι Κυριακή ή κάποιο τριήμερο που οι Αθηναίοι έχουν εκδράμει. Η πραγματικότητα είναι πως η πολιτική των Μνημονίων μάς έχει κλείσει όλους μέσα στα σπίτια μας. Η Αθήνα μοιάζει εγκαταλελειμμένη στη μοίρα της. Γεμάτη λακκούβες, με τα μισά φώτα να μην ανάβουν και τις κοινωνικές υπηρεσίες κλειστές, πορεύεται μέσα στην κρίση ανοχύρωτη. Η Πατησίων δεν είναι πια ο εμπορικός δρόμος με τον κόσμο να περπατάει στα πεζοδρόμια, να χαζεύει βιτρίνες και να πίνει καφέ. Στην Πατησίων πια κυριαρχούν τα λουκέτα, οι άδειες βιτρίνες και το ημίφως. Η κλούβα των ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ με τις ασπίδες στοιβαγμένες μοιάζει ετοιμοπόλεμη, ποιος ξέρει για ποιον λόγο. Ίσως και για κανέναν λόγο, απλά προειδοποιητικά, για να θυμίζει πως θα 'ναι εκεί στην επόμενη κινητοποίηση εργαζομένων.
Διασχίζουμε την Ομόνοια, την Αγίου Κωνσταντίνου και μπαίνουμε στην Πειραιώς. Η απόλυτη δυστυχία. Πόρνες, ναρκομανείς, άστεγοι στον πυρήνα της πόλης χαράζουν την ταυτότητά της. Γι' αυτό έχουν φαγωθεί με τις "σκούπες", με την καθαριότητα. Δεν θέλουν να λύσουν κανένα πρόβλημα, θέλουν να μη φαίνεται, γιατί κάνει κακό στον τουρισμό και την επιχειρηματικότητα. Αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους σαν σκουπίδια και την πόλη σαν βιτρίνα. Μα ποιος δεν ξέρει πως είναι η φτώχεια που γεννάει τους φτωχοδιάβολους. Ποιος δεν ξέρει πως ο κόσμος που στρατολογείται στα δίκτυα της εγκληματικότητας σπρώχνεται από την εξαθλίωση και τη φτώχεια.
Κατεβαίνουμε την Πειραιώς, περνάμε το Γκάζι και στρίβουμε δεξιά προς την πλατεία. Βρισκόμαστε σε μια εικονική πραγματικότητα. Λαμπερές καφετέριες, γυαλιστερά εστιατόρια και τρέντι κόσμος πίνει το ποτάκι του αμέριμνος. Τζιπ, που κυκλοφορούσαν πολύ συχνότερα τα προηγούμενα χρόνια, είναι παρκαρισμένα στο πλάι να τα χαίρεται ο ιδιοκτήτης τους. Μοιάζει σαν απόσπασμα από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Σαν να μπήκαμε σε μια γυάλα όπου δεν υπάρχει πια Μνημόνιο, μειώσεις μισθών, φτώχεια και ανεργία. Είμαστε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από την Ομόνοια και, αν και τα μαγαζιά δεν είναι ασφυκτικά γεμάτα, η μεγάλη αντίθεση μας ξαφνιάζει, μοιάζει με ταξίδι στον χρόνο.
Κατεβαίνω από το ταξί στην κάτω πλευρά της πλατείας και βλέπω τους συντρόφους που ξανάφτιαξαν υπομονετικά το περίπτερό τους και είναι εκεί, μάχιμοι. Οι σκέψεις χάνονται κάπως στην κουβέντα για το πώς θα τα πάμε, με τελευταία ρεπορτάζ από τις απογευματινές περιοδείες. Φοβάμαι πως το ερώτημα που έχουμε να απαντήσουμε και στις εκλογές αλλά και μετά είναι πιο σημαντικό από το ποσοστό του κάθε κόμματος. Το ερώτημα είναι αν θα σταματήσουμε την εξαθλίωση και τον εκφασισμό της κοινωνίας, αν θα νικήσει η ελπίδα και η αλληλεγγύη ώστε η κοινωνία να βγει από την κρίση πατώντας στα πόδια της ή αν θα παραδοθούμε στην άβυσσο του μίσους, του φόβου και της καταστροφής.
* Ο Τ. Κορωνάκης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υποψήφιος βουλευτής Α' Αθήνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου