της Αννας Χατζησοφια, απο το Red NoteBook...
Το σηριαλάκι στην δεύτερη σαιζόν του, μας έδειξε, τι ακριβώς θα δούμε στην συνέχεια. Βία, καταστολή, και κατάλυση και της τελευταίας ρανίδας Δημοκρατίας, εξ ου και ο τίτλος.
Το Once upon a Democracy εκτυλίσσεται σε δύο φανταστικούς χωρόχρονους που συνυπάρχουν με την πραγματικότητα.
Στον ένα παρακολουθούμε μία σύγχρονη πόλη, το Succestorybrook, με εφησυχασμένους, χαρούμενους κατοίκους, πουν ζουν το καθημερινό success story τους. Κυκλοφορούν χαρούμενοι με tablets και τηλέφωνα android και σερφάρουν όλη μέρα στο ίντερνετ, γιατί έχουν δωρεάν wi-fi.
Πηγαίνουν κάθε Κυριακή για ψώνια στα ανοιχτά μαγαζιά όπου άλλοι χαρούμενοι υπάλληλοι δουλεύουν 12ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα, για ένα χαρούμενο μισθό 400 ευρώ. Υπεύθυνος για όλη αυτή την χαρά είναι ο Δήμαρχος της Σαξούπολης, που έχει καταφέρει να σώσει την χώρα, από έναν αόρατο κίνδυνο που την απειλεί και κυβερνά την πόλη με Χαρούμενες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Ο άλλος χωρόχρονος που εκτυλίσσεται το σεναριάκι μας, είναι η Μαγεμένη Χώρα της Δημοκρατίας. Εκεί, υποτίθεται ότι οι κάτοικοι κάθε τέσσερα χρόνια εκλέγουν μία κυβέρνηση που φροντίζει να υπηρετεί τους πολίτες, που έχουν καθοριστικό ρόλο στην φύλαξη της ισονομίας και της δικαιοσύνης.
Σ αυτή την χώρα της Δημοκρατίας, κυρίαρχος είναι ο λαός και η ελευθερία της έκφρασης, συνιστά βασική αξία. Η ανθρώπινη ζωή, είναι μέγιστο αγαθό για αυτό και η δημόσια υγεία είναι πρώτιστο μέλημα. Παρέχεται δωρεάν σε όλους, και οι γιατροί είναι πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη.
Σ αυτή την χώρα της Δημοκρατίας, η παιδεία είναι μόνο Δημόσια και η ιστορία διδάσκεται χωρίς παραμορφωτικούς μυθοπλαστικούς φακούς της εκάστοτε κυρίαρχης παράταξης. Η κατοικία προστατεύεται, τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι απαραβίαστα και η ανεργία είναι λέξη που έρχεται από τα σκοτεινά χρόνια.
Σ αυτή την χώρα η πείνα εμφανίζεται μόνο όταν κάποιος αποφασίζει να χάσει βάρος, αλλά αυτό γίνεται μόνο για λόγους υγείας γιατί αισθητικά στερεότυπα δεν ισχύουν. Σ αυτή την χώρα του Once upon, η ενέργεια είναι Δημόσια και φθηνή, η μετακίνηση παρέχεται από την πολιτεία και δεν υπάρχει η έννοια της κοινωνικής, φυλετικής ή σεξουαλικής μειονότητας. Όλοι είναι εξ ίσου πολίτες.
Αλλά επειδή ακόμα και οι φανταστικοί χωρόχρονοι δεν μπορούν να είναι τόσο φανταστικοί, μια κατάρα καταστρέφει την Μαγεμένη Χώρα, η οποία ρημάζει και σπαράσσεται και κάποιοι από τους κατοίκους της εκτοξεύονται στη Σαξούπολη, χωρίς να θυμούνται τίποτε από την Δημοκρατία.
Αυτό όμως ισχύει μόνο για τα όρια της πόλης, έξω από αυτήν τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι η χώρα του πραγματικού, του υπαρκτότατου άγριου Καπιταλισμού. Μόλις περνάς τα σύνορα της φαντασιακής πόλης, σε υποδέχεται το πτώμα ενός 56χρονου άνεργου, που αυτοκτόνησε με μια σφαίρα, βάζοντας ένα δίκαννο όπλο στη χώρα της καρδιάς.
Σε υποδέχονται αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια, που άνεργοι στα σαράντα τους τρελαίνονται και ξεσπούν στο σπίτι την βία που εισπράττουν. Σε υποδέχεται η άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και η δικτατορία των Τραπεζών. Σε υποδέχονται φασίστες που δολοφονούν με μαχαίρια. Σε υποδέχονται δολοφόνοι που εκτελούν συμβόλαια αποσταθεροποίησης. Σε υποδέχονται βίαιες δυνάμεις καταστολής.
Κάποιοι, στην ιστορία μας κατάφεραν να βγουν από τα όρια της Σαξεδούπολης, να δουν την πραγματικότητα και να επιστρέψουν αποφασισμένοι να την αλλάξουν. Αυτό φυσικά δεν μπορούσε να γίνει έτσι αναίμακτα.
Καταδείχτηκαν σαν φαντασιόπληκτοι εχθροί, που φθονούσαν τη χαρούμενη πραγματικότητα και καταγγέλθηκαν ότι το Succestorybrook κινδυνεύει να χαθεί από εσένα. Εν τούτοις οι εστίες αντίστασης συνεχώς αυξάνονταν, και οι κάτοικοι ένας μετά τον άλλο άρχισαν να έχουν αναμνήσεις από την χώρα της Δημοκρατίας.
Ακόμα και το προπύργιο της εξουσίας του Δημάρχου της πόλης η ραδιοτηλεόραση της SUCCERT θεωρήθηκε ύποπτη και σφραγίστηκε.
Αυτή η κίνηση όμως γύρισε μπούμεραγκ, γιατί έβγαλε και άλλους κατοίκους από τον λήθαργο, κι άρχισαν να θυμούνται την Δημοκρατία. Και έτσι ένας αμφισβητούμενος οργανισμός με πολλές αμαρτίες, έγινε σύμβολο της.
Οι τίτλοι τέλους της πρώτης σαιζόν, έδειχναν την Σαξεδούπολη στο πόδι, συγκεντρωμένη έξω από το ραδιομέγαρο.
Η δεύτερη σαιζόν ξεκίνησε δυναμικά με τις δυνάμεις καταστολής να μπαίνουν στο ραδιομέγαρο.
Αν δεν γίνει καμιά τρομερή Ανατροπή στην συνέχεια της ιστορίας, ξέρουμε τι θα επακολουθήσει.
Το επόμενο επεισόδιο έχει υψηλή αναμονή. Ή θα πνιγούν όλοι στη χαρά και στη λήθη της Δημοκρατίας. Ή θα φορέσουν τα μπλουζάκια που γράφουν Επαναστάτης χωρίς ΕΡΤ3.
ΥΓ
Δεν είμαι δημοσιογράφος για να περιγράφω την πραγματικότητα. Μου είναι πιο εύκολη η μυθοπλασία για να αποκωδικοποιώ τον κόσμο. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι ηθελημένη, είναι απλά αναπόφευκτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα της Δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει πραγματική, είναι στο χέρι μας να κάνουμε την μαγεία ρεαλισμό!
Η πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου της σειράς Once upon a Democracy ήταν εντυπωσιακή και δυναμική, με τις αστυνομικές δυνάμεις να εισβάλλουν στο υπό κατάληψη κτίριο της πάλαι πότε κρατικής τηλεόρασης, χαράματα, ώρα γαλατά για την ακρίβεια.
Νύχτα, άδειοι δρόμοι, ένας μοναχικός καβαλάρης στο μικρόφωνο, δυνάμεις ακροβολίζονται, μπουκάρουν, ψυχή βαθιά και ένα ξανθό παιδάκι αναταράσσεται στον ύπνο του κι αλλάζει πλευρό.Το τελευταίο προστίθεται ποιητική αδεία για να φιναλάρει την σεκάνς, όπως αρμόζει σε κάθε Αμερικάνικο τηλεοπτικό σενάριο που σέβεται τον εαυτό του. Το σηριαλάκι στην δεύτερη σαιζόν του, μας έδειξε, τι ακριβώς θα δούμε στην συνέχεια. Βία, καταστολή, και κατάλυση και της τελευταίας ρανίδας Δημοκρατίας, εξ ου και ο τίτλος.
Το Once upon a Democracy εκτυλίσσεται σε δύο φανταστικούς χωρόχρονους που συνυπάρχουν με την πραγματικότητα.
Στον ένα παρακολουθούμε μία σύγχρονη πόλη, το Succestorybrook, με εφησυχασμένους, χαρούμενους κατοίκους, πουν ζουν το καθημερινό success story τους. Κυκλοφορούν χαρούμενοι με tablets και τηλέφωνα android και σερφάρουν όλη μέρα στο ίντερνετ, γιατί έχουν δωρεάν wi-fi.
Πηγαίνουν κάθε Κυριακή για ψώνια στα ανοιχτά μαγαζιά όπου άλλοι χαρούμενοι υπάλληλοι δουλεύουν 12ωρο, επτά μέρες την εβδομάδα, για ένα χαρούμενο μισθό 400 ευρώ. Υπεύθυνος για όλη αυτή την χαρά είναι ο Δήμαρχος της Σαξούπολης, που έχει καταφέρει να σώσει την χώρα, από έναν αόρατο κίνδυνο που την απειλεί και κυβερνά την πόλη με Χαρούμενες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Ο άλλος χωρόχρονος που εκτυλίσσεται το σεναριάκι μας, είναι η Μαγεμένη Χώρα της Δημοκρατίας. Εκεί, υποτίθεται ότι οι κάτοικοι κάθε τέσσερα χρόνια εκλέγουν μία κυβέρνηση που φροντίζει να υπηρετεί τους πολίτες, που έχουν καθοριστικό ρόλο στην φύλαξη της ισονομίας και της δικαιοσύνης.
Σ αυτή την χώρα της Δημοκρατίας, κυρίαρχος είναι ο λαός και η ελευθερία της έκφρασης, συνιστά βασική αξία. Η ανθρώπινη ζωή, είναι μέγιστο αγαθό για αυτό και η δημόσια υγεία είναι πρώτιστο μέλημα. Παρέχεται δωρεάν σε όλους, και οι γιατροί είναι πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη.
Σ αυτή την χώρα της Δημοκρατίας, η παιδεία είναι μόνο Δημόσια και η ιστορία διδάσκεται χωρίς παραμορφωτικούς μυθοπλαστικούς φακούς της εκάστοτε κυρίαρχης παράταξης. Η κατοικία προστατεύεται, τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι απαραβίαστα και η ανεργία είναι λέξη που έρχεται από τα σκοτεινά χρόνια.
Σ αυτή την χώρα η πείνα εμφανίζεται μόνο όταν κάποιος αποφασίζει να χάσει βάρος, αλλά αυτό γίνεται μόνο για λόγους υγείας γιατί αισθητικά στερεότυπα δεν ισχύουν. Σ αυτή την χώρα του Once upon, η ενέργεια είναι Δημόσια και φθηνή, η μετακίνηση παρέχεται από την πολιτεία και δεν υπάρχει η έννοια της κοινωνικής, φυλετικής ή σεξουαλικής μειονότητας. Όλοι είναι εξ ίσου πολίτες.
Αλλά επειδή ακόμα και οι φανταστικοί χωρόχρονοι δεν μπορούν να είναι τόσο φανταστικοί, μια κατάρα καταστρέφει την Μαγεμένη Χώρα, η οποία ρημάζει και σπαράσσεται και κάποιοι από τους κατοίκους της εκτοξεύονται στη Σαξούπολη, χωρίς να θυμούνται τίποτε από την Δημοκρατία.
Αυτό όμως ισχύει μόνο για τα όρια της πόλης, έξω από αυτήν τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι η χώρα του πραγματικού, του υπαρκτότατου άγριου Καπιταλισμού. Μόλις περνάς τα σύνορα της φαντασιακής πόλης, σε υποδέχεται το πτώμα ενός 56χρονου άνεργου, που αυτοκτόνησε με μια σφαίρα, βάζοντας ένα δίκαννο όπλο στη χώρα της καρδιάς.
Σε υποδέχονται αυτοί που ψάχνουν στα σκουπίδια, που άνεργοι στα σαράντα τους τρελαίνονται και ξεσπούν στο σπίτι την βία που εισπράττουν. Σε υποδέχεται η άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και η δικτατορία των Τραπεζών. Σε υποδέχονται φασίστες που δολοφονούν με μαχαίρια. Σε υποδέχονται δολοφόνοι που εκτελούν συμβόλαια αποσταθεροποίησης. Σε υποδέχονται βίαιες δυνάμεις καταστολής.
Κάποιοι, στην ιστορία μας κατάφεραν να βγουν από τα όρια της Σαξεδούπολης, να δουν την πραγματικότητα και να επιστρέψουν αποφασισμένοι να την αλλάξουν. Αυτό φυσικά δεν μπορούσε να γίνει έτσι αναίμακτα.
Καταδείχτηκαν σαν φαντασιόπληκτοι εχθροί, που φθονούσαν τη χαρούμενη πραγματικότητα και καταγγέλθηκαν ότι το Succestorybrook κινδυνεύει να χαθεί από εσένα. Εν τούτοις οι εστίες αντίστασης συνεχώς αυξάνονταν, και οι κάτοικοι ένας μετά τον άλλο άρχισαν να έχουν αναμνήσεις από την χώρα της Δημοκρατίας.
Ακόμα και το προπύργιο της εξουσίας του Δημάρχου της πόλης η ραδιοτηλεόραση της SUCCERT θεωρήθηκε ύποπτη και σφραγίστηκε.
Αυτή η κίνηση όμως γύρισε μπούμεραγκ, γιατί έβγαλε και άλλους κατοίκους από τον λήθαργο, κι άρχισαν να θυμούνται την Δημοκρατία. Και έτσι ένας αμφισβητούμενος οργανισμός με πολλές αμαρτίες, έγινε σύμβολο της.
Οι τίτλοι τέλους της πρώτης σαιζόν, έδειχναν την Σαξεδούπολη στο πόδι, συγκεντρωμένη έξω από το ραδιομέγαρο.
Η δεύτερη σαιζόν ξεκίνησε δυναμικά με τις δυνάμεις καταστολής να μπαίνουν στο ραδιομέγαρο.
Αν δεν γίνει καμιά τρομερή Ανατροπή στην συνέχεια της ιστορίας, ξέρουμε τι θα επακολουθήσει.
Το επόμενο επεισόδιο έχει υψηλή αναμονή. Ή θα πνιγούν όλοι στη χαρά και στη λήθη της Δημοκρατίας. Ή θα φορέσουν τα μπλουζάκια που γράφουν Επαναστάτης χωρίς ΕΡΤ3.
ΥΓ
Δεν είμαι δημοσιογράφος για να περιγράφω την πραγματικότητα. Μου είναι πιο εύκολη η μυθοπλασία για να αποκωδικοποιώ τον κόσμο. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι ηθελημένη, είναι απλά αναπόφευκτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα της Δημοκρατίας δεν μπορεί να γίνει πραγματική, είναι στο χέρι μας να κάνουμε την μαγεία ρεαλισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου