του Δημητρη Σεβαστακη, απο το Εθνος...
Ανεξάρτητα από την αστυνομική και ποινική πλευρά των φονικών γεγονότων του Ηρακλείου, η ΧΑ ανακτά ένα συναισθηματικό και ηθικό περίσσευμα που είχε χάσει με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Επειδή έχει πιεστεί πολιτικά, ποινικά αλλά και ηθικά, το σημείο ανάκτησης της ισορροπίας, το σημείο στο οποίο θα επανανομιμοποιηθεί, θα είναι λίγο "χαμηλότερα" απ' ό,τι προηγουμένως.
Λιγότερο επιθετικό, περισσότερο θεσμικό. Η ΧΑ θα "κοινοβουλευτικοποιηθεί" περισσότερο, κερδίζοντας μια πίστωση που ούτως ή άλλως τη χρειάζεται και η ίδια, αλλά και το πολιτικό σύστημα . Η ΧΑ είναι χρήσιμη, ως βαλβίδα, ως έκφραση του πολιτικού Alien, αφού είναι πολύ σημαντικό για το σύστημα, να μη συγκροτήσει τον ρόλο του πολιτικού Alien, μια, εκτός ελέγχου, κοινωνική, ανατρεπτική έκρηξη. Οι επαγγελματικοί και καλοσχεδιασμένοι φόνοι του Ηρακλείου, εκ των πραγμάτων εκεί οδηγούν, προς μια τέτοια πολιτικο-θυμική εξισορρόπηση. Και η ΧΑ κοινοβουλευτικά πιο εξημερωμένη, αλλά και η Αριστερά πιο φοβισμένη.
Βέβαια, το φονικό έχει την επιχειρησιακή και πολιτική αρχιτεκτονική του, τις αιτίες, τους ενόχους. Η πρόσληψή του όμως από την κοινωνία είναι σχετικά ανεξάρτητη από την πραγματικότητά του. Ανεξάρτητη από το τι στ' αλήθεια έχει συμβεί. Γεγονός είναι αυτό που έχει συλλογικά ανάγκη η κοινωνία κι όχι κατ' ανάγκην αυτό που συμβαίνει. Κι έτσι συχνά η κοινωνία σκηνοθετεί, ντύνει γεγονότα με νοήματα που ενδεχομένως δεν έχουν. Και δεν οφείλεται κάτι τέτοιο μόνο στη μιντιακή μεσολάβηση και στους συνήθεις "εμπειρογνώμονες" του οδυρμού. Η παρερμηνεία οφείλεται σε υπόκωφες ώσεις της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή την "παραποίηση" θεμελιώνεται τελικά η ιστορία.
Η κοινωνία έχει ανάγκη την εκδίκηση, το αναποδογύρισμα (που δεν σημαίνει ποιοτική εξεγερσιακή αλλαγή, όπως διδάσκει η "αραβική άνοιξη"). Επειδή η ζωή γράφεται ανεξέλεγκτα, επειδή δεν υπάρχουν τα μικροαστικά μαξιλάρια (ο κόσμος είναι κατεστραμμένος, δεν εκτονώνεται με τα καταναλωτικά ψυχοφάρμακα) και επειδή δεν υπάρχει ισχυρή πολιτική εκλογίκευση του κοινωνικού βρασμού, φοβάμαι την πιθανότητα εμφυλίου, μαζικών αντεκδικήσεων, ασύντακτου κατακλυσμού. Η πολιτική ορθότητα και ο εθιμοτυπικός πολιτικαντισμός πάνω στους φόνους δεν μπορούν να καταστείλουν κάτι που η ίδια η πολιτική και η οικονομία της δεν επιλύει. Από μια κοινωνία χωρίς συλλογικό σκοπό διαρρέουμε προς μια κοινωνία ελεύθερων σκοπευτών.
dsevastakis@arch.ntua.gr
Ανεξάρτητα από την αστυνομική και ποινική πλευρά των φονικών γεγονότων του Ηρακλείου, η ΧΑ ανακτά ένα συναισθηματικό και ηθικό περίσσευμα που είχε χάσει με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Επειδή έχει πιεστεί πολιτικά, ποινικά αλλά και ηθικά, το σημείο ανάκτησης της ισορροπίας, το σημείο στο οποίο θα επανανομιμοποιηθεί, θα είναι λίγο "χαμηλότερα" απ' ό,τι προηγουμένως.
Λιγότερο επιθετικό, περισσότερο θεσμικό. Η ΧΑ θα "κοινοβουλευτικοποιηθεί" περισσότερο, κερδίζοντας μια πίστωση που ούτως ή άλλως τη χρειάζεται και η ίδια, αλλά και το πολιτικό σύστημα . Η ΧΑ είναι χρήσιμη, ως βαλβίδα, ως έκφραση του πολιτικού Alien, αφού είναι πολύ σημαντικό για το σύστημα, να μη συγκροτήσει τον ρόλο του πολιτικού Alien, μια, εκτός ελέγχου, κοινωνική, ανατρεπτική έκρηξη. Οι επαγγελματικοί και καλοσχεδιασμένοι φόνοι του Ηρακλείου, εκ των πραγμάτων εκεί οδηγούν, προς μια τέτοια πολιτικο-θυμική εξισορρόπηση. Και η ΧΑ κοινοβουλευτικά πιο εξημερωμένη, αλλά και η Αριστερά πιο φοβισμένη.
Βέβαια, το φονικό έχει την επιχειρησιακή και πολιτική αρχιτεκτονική του, τις αιτίες, τους ενόχους. Η πρόσληψή του όμως από την κοινωνία είναι σχετικά ανεξάρτητη από την πραγματικότητά του. Ανεξάρτητη από το τι στ' αλήθεια έχει συμβεί. Γεγονός είναι αυτό που έχει συλλογικά ανάγκη η κοινωνία κι όχι κατ' ανάγκην αυτό που συμβαίνει. Κι έτσι συχνά η κοινωνία σκηνοθετεί, ντύνει γεγονότα με νοήματα που ενδεχομένως δεν έχουν. Και δεν οφείλεται κάτι τέτοιο μόνο στη μιντιακή μεσολάβηση και στους συνήθεις "εμπειρογνώμονες" του οδυρμού. Η παρερμηνεία οφείλεται σε υπόκωφες ώσεις της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε αυτή την "παραποίηση" θεμελιώνεται τελικά η ιστορία.
Η κοινωνία έχει ανάγκη την εκδίκηση, το αναποδογύρισμα (που δεν σημαίνει ποιοτική εξεγερσιακή αλλαγή, όπως διδάσκει η "αραβική άνοιξη"). Επειδή η ζωή γράφεται ανεξέλεγκτα, επειδή δεν υπάρχουν τα μικροαστικά μαξιλάρια (ο κόσμος είναι κατεστραμμένος, δεν εκτονώνεται με τα καταναλωτικά ψυχοφάρμακα) και επειδή δεν υπάρχει ισχυρή πολιτική εκλογίκευση του κοινωνικού βρασμού, φοβάμαι την πιθανότητα εμφυλίου, μαζικών αντεκδικήσεων, ασύντακτου κατακλυσμού. Η πολιτική ορθότητα και ο εθιμοτυπικός πολιτικαντισμός πάνω στους φόνους δεν μπορούν να καταστείλουν κάτι που η ίδια η πολιτική και η οικονομία της δεν επιλύει. Από μια κοινωνία χωρίς συλλογικό σκοπό διαρρέουμε προς μια κοινωνία ελεύθερων σκοπευτών.
dsevastakis@arch.ntua.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου