της Φραγκισκας Μεγαλουδη...
Θέλω να κάνω ένα σχόλιο για την ΕΡΤ. Από επιλογή δεν διάβασα τίποτα απο όσα δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες 24 ώρες, ύστερα δηλαδή από την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο.
Τον Ιούνιο που ξεκίνησε και η ιστορία με το παράνομο κλείσιμο της ΕΡΤ, ήμουν μέσα στο ραδιομέγαρο. Έφτασα στην Ελλάδα την Τετάρτη, ύστερα από 36 ώρες ταξίδι από την άλλη άκρη της γης, και την Παρασκευή βρισκόμουν στην ΕΡΤ. Με τη βοήθεια της δημοσιογραφικής ομάδας του The Press Project, μπήκα μέσα στο υπο κατάληψη κτίριο, παρακολούθησα από κοντά την αναμετάδοση του σήματος, μίλησα με εργαζόμενους που δεν γνώριζα, άκουσα διάφορες απόψεις. Μέχρι που έφυγα πάλι απο την Ελλάδα, ξαναπήγα στην κατάληψη αρκετές φορές.
Τότε και τώρα πολλά έχουν ειπωθεί και άπειρο μελάνι έχει χυθεί. Όλοι συμφωνήσαμε ότι η εθνική μας ραδιοτηλεόραση είχε γίνει κομματικό μαγαζάκι και όλοι βρήκαμε το “μαύρο” φασιστικό.
Αυτές τις μέρες που πέρασα στο ραδιομέγαρο, αποκόμισα μια άλλη εικόνα. Πίστεψα ότι κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα απο όλη αυτή την διαδικασία. Οι αμαρτίες της εθνικής μας τηλεόρασης ήταν πολλές και τα ποσά που είχαν σπαταληθεί σε συμβούλους, κομματικούς διορισμούς και εξαργυρώσεις διευκολύνσεων ήταν τεράστια. Η ΕΡΤ ήταν μια μικρογραφία του πως λειτουργούσε το ελληνικό κράτος τα τελευταία 40 χρόνια (έτσι λειτουργούσε και πριν αλλά προτιμώ να έχω ως σημείο αναφοράς την γενιά μου). Ένα κράτος που είχε μετατραπεί σε μηχανή που ξόδευε χρήματα δημιουργώντας ένα σύστημα πελατοκρατείας για να διατηρείται στην εξουσία. Γύρω και μέσα από αυτό το σύστημα στήθηκε για να το υπηρετεί μια τεράστια γραφειοκρατία όπου κομματικοί φίλοι, ερωμένες, συγγενείς και “συνδικαλιστές” διορίζονταν σε υψηλές θέσεις αντιστρόφως ανάλογες με τα-ανύπαρκτα- προσόντα τους.
Αυτό το σύστημα είχε η ΕΡΤ, η Ολυμπιακή, οι δημόσιες υπηρεσίες, βάλτε ότι θέλετε…Ως πολίτες το ανεχτήκαμε, όχι γιατι “μαζί τα φάγαμε”, άλλοι έτρωγαν και μας πέταγαν τα αποφάγια, αλλά επειδή φυλακιστήκαμε ως κοινωνία τόσο ασφυκτικά που φτάσαμε να θεωρούμε το στρεβλό ως το πρέπον.
Οταν λοιπόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι η κυβέρνηση κλείνει την ΕΡΤ για να πατάξει την διαφθορά, κάτι φάνηκε να αλλάζει στα μάτια του κόσμου. Αρχικά έμοιαζε σαν οι κοιμισμένες συνειδήσεις των πολιτών, ακόμα και εκείνων που επωφελήθηκαν απο το σύστημα της “εύνοιας”, αφυπνίστηκαν. Κανένας δεν πίστεψε, όσο και αν διάφοροι αρθρογράφοι το προσπάθησαν, ότι η τηλεόραση που θα αντικαθιστούσε την ΕΡΤ θα διαφέρει. Και πως άλλωστε, όταν οι ίδιοι διεφθαρμένοι διαχεριστές της απλά μεταφέρθηκαν στον νέο φορέα..Και όταν λίγο καιρό μετά, ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που έβγαζε λόγους κατα της διαφθοράς, διόρισε την ερωμένη του στο υπουργείο, γινόταν μάλλον κακό ανέκδοτο το να μιλάμε για αξιοκρατία.
Εκείνες τις ημέρες λοιπόν, με αφορμή την ΕΡΤ, η διάθεση για αλλαγή ήταν έντονη, ένιωθες ότι κάτι γεννιέται στην ελληνική κοινωνία. Πίστεψα ότι αυτή η ήρεμη επανάσταση θα εξαπλωθεί παντού. Οι πολίτες επιτέλους θα πούμε δεν πάει άλλο, θα βγούμε στους δρόμους, όχι για να προστατέψουμε τους μισθούς των λίγων -όπως έγραψαν μερικοί-αλλά για να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Και όπως ξεκίνησε η εναλλακτική ενημέρωση μέσω της κατάληψης της ΕΡΤ, θα ξεκινήσουν εναλλακτικά σχήματα παντού. Δεν θα καταφύγουμε στη βία, θα χτίσουμε δίκτυα αλληλεγγύης, θα αρνηθούμε τις παγίδες που μας στήνει η εξουσία, θα είμαστε δίπλα σε όλους τους απεργούς, δίπλα σε ολα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που κλείνουν, δίπλα στους καθηγητές, δίπλα στους πολίτες της Ιερισσού, δίπλα σε κάθε μορφή αντίστασης…
Και μετά ήρθε η πραγματικότητα…Οι αιτήσεις για πρόσληψη στο νέο φορέα ξεπέρασαν τις 8,000, δημοσιογράφοι που έβγαζαν πύρινους λόγους κατά του “μαύρου” και ΄δάκρυζαν, έτρεξαν να διοριστούν, οι απεργίες και οι διεκδικήσεις των καθηγητών δεν κατάφεραν να ξεφύγουν απο τον στείρο συνδικαλισμό τους και να αγκαλιάσουν τα ουσιαστικά προβλήματα της εκπαίδευσης, νέα μέτρα ήρθαν, η πόλωση εντάθηκε, οι θεωρίες των δύο άκρων έγιναν η κυρίαρχη πολιτική. Και οι πολίτες συνεχίζουν να αρέσκονται στα αποφάγια και να βαυκαλίζονται στα κοινωνικά δίκτυα.
Τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο λοιπόν…και αύριο τα ΜΑΤ θα είναι παντού, θα διαλύουν συγκεντρώσεις και το μακρύ χέρι του συστήματος θα καίει ανθρώπους για να κατηγορήσει το άλλο “άκρο”. Οι πολίτες θα εξαθλιώνονται και θα αγριεύουν αλλά θα σκύβουν το κεφάλι όταν ο υπουργός υγείας θα τους λέει χωρίς ντροπή, λυπούμαστε αλλά μόνο οι πλούσιοι θα έχουν παροχές, τα λεφτά δεν φτάνουν.
Δεν σοκάρομαι λοιπόν απο τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο, δεν πιστεύω τα καλέσματα στο Facebook για αντίσταση, δεν με πείθουν οι πύρινοι λόγοι. Δεν μου λέει τίποτα το γεγογός ότι τα ξένα ΜΜΕ έχουν κάνει πρώτο θέμα την εισβολή των ΜΑΤ, τη στιγμή που οι Έλληνες πολίτες συνεχίζουν αν βλέπουν τα ελληνικά κανάλια και να τσακώνονται διαδικτυακά. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν συνειδητοποιήσουμε ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
Και σας θυμίζω αυτό που λέω συχνά, εάν όλοι έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω από τα πτώματα μας και μας κατασπαράζουν, είναι επειδή είμαστε πτώματα εδώ και πολύ καιρό.
Θέλω να κάνω ένα σχόλιο για την ΕΡΤ. Από επιλογή δεν διάβασα τίποτα απο όσα δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες 24 ώρες, ύστερα δηλαδή από την επέμβαση των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο.
Τον Ιούνιο που ξεκίνησε και η ιστορία με το παράνομο κλείσιμο της ΕΡΤ, ήμουν μέσα στο ραδιομέγαρο. Έφτασα στην Ελλάδα την Τετάρτη, ύστερα από 36 ώρες ταξίδι από την άλλη άκρη της γης, και την Παρασκευή βρισκόμουν στην ΕΡΤ. Με τη βοήθεια της δημοσιογραφικής ομάδας του The Press Project, μπήκα μέσα στο υπο κατάληψη κτίριο, παρακολούθησα από κοντά την αναμετάδοση του σήματος, μίλησα με εργαζόμενους που δεν γνώριζα, άκουσα διάφορες απόψεις. Μέχρι που έφυγα πάλι απο την Ελλάδα, ξαναπήγα στην κατάληψη αρκετές φορές.
Τότε και τώρα πολλά έχουν ειπωθεί και άπειρο μελάνι έχει χυθεί. Όλοι συμφωνήσαμε ότι η εθνική μας ραδιοτηλεόραση είχε γίνει κομματικό μαγαζάκι και όλοι βρήκαμε το “μαύρο” φασιστικό.
Αυτές τις μέρες που πέρασα στο ραδιομέγαρο, αποκόμισα μια άλλη εικόνα. Πίστεψα ότι κάτι διαφορετικό θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα απο όλη αυτή την διαδικασία. Οι αμαρτίες της εθνικής μας τηλεόρασης ήταν πολλές και τα ποσά που είχαν σπαταληθεί σε συμβούλους, κομματικούς διορισμούς και εξαργυρώσεις διευκολύνσεων ήταν τεράστια. Η ΕΡΤ ήταν μια μικρογραφία του πως λειτουργούσε το ελληνικό κράτος τα τελευταία 40 χρόνια (έτσι λειτουργούσε και πριν αλλά προτιμώ να έχω ως σημείο αναφοράς την γενιά μου). Ένα κράτος που είχε μετατραπεί σε μηχανή που ξόδευε χρήματα δημιουργώντας ένα σύστημα πελατοκρατείας για να διατηρείται στην εξουσία. Γύρω και μέσα από αυτό το σύστημα στήθηκε για να το υπηρετεί μια τεράστια γραφειοκρατία όπου κομματικοί φίλοι, ερωμένες, συγγενείς και “συνδικαλιστές” διορίζονταν σε υψηλές θέσεις αντιστρόφως ανάλογες με τα-ανύπαρκτα- προσόντα τους.
Αυτό το σύστημα είχε η ΕΡΤ, η Ολυμπιακή, οι δημόσιες υπηρεσίες, βάλτε ότι θέλετε…Ως πολίτες το ανεχτήκαμε, όχι γιατι “μαζί τα φάγαμε”, άλλοι έτρωγαν και μας πέταγαν τα αποφάγια, αλλά επειδή φυλακιστήκαμε ως κοινωνία τόσο ασφυκτικά που φτάσαμε να θεωρούμε το στρεβλό ως το πρέπον.
Οταν λοιπόν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι η κυβέρνηση κλείνει την ΕΡΤ για να πατάξει την διαφθορά, κάτι φάνηκε να αλλάζει στα μάτια του κόσμου. Αρχικά έμοιαζε σαν οι κοιμισμένες συνειδήσεις των πολιτών, ακόμα και εκείνων που επωφελήθηκαν απο το σύστημα της “εύνοιας”, αφυπνίστηκαν. Κανένας δεν πίστεψε, όσο και αν διάφοροι αρθρογράφοι το προσπάθησαν, ότι η τηλεόραση που θα αντικαθιστούσε την ΕΡΤ θα διαφέρει. Και πως άλλωστε, όταν οι ίδιοι διεφθαρμένοι διαχεριστές της απλά μεταφέρθηκαν στον νέο φορέα..Και όταν λίγο καιρό μετά, ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που έβγαζε λόγους κατα της διαφθοράς, διόρισε την ερωμένη του στο υπουργείο, γινόταν μάλλον κακό ανέκδοτο το να μιλάμε για αξιοκρατία.
Εκείνες τις ημέρες λοιπόν, με αφορμή την ΕΡΤ, η διάθεση για αλλαγή ήταν έντονη, ένιωθες ότι κάτι γεννιέται στην ελληνική κοινωνία. Πίστεψα ότι αυτή η ήρεμη επανάσταση θα εξαπλωθεί παντού. Οι πολίτες επιτέλους θα πούμε δεν πάει άλλο, θα βγούμε στους δρόμους, όχι για να προστατέψουμε τους μισθούς των λίγων -όπως έγραψαν μερικοί-αλλά για να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Και όπως ξεκίνησε η εναλλακτική ενημέρωση μέσω της κατάληψης της ΕΡΤ, θα ξεκινήσουν εναλλακτικά σχήματα παντού. Δεν θα καταφύγουμε στη βία, θα χτίσουμε δίκτυα αλληλεγγύης, θα αρνηθούμε τις παγίδες που μας στήνει η εξουσία, θα είμαστε δίπλα σε όλους τους απεργούς, δίπλα σε ολα τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που κλείνουν, δίπλα στους καθηγητές, δίπλα στους πολίτες της Ιερισσού, δίπλα σε κάθε μορφή αντίστασης…
Και μετά ήρθε η πραγματικότητα…Οι αιτήσεις για πρόσληψη στο νέο φορέα ξεπέρασαν τις 8,000, δημοσιογράφοι που έβγαζαν πύρινους λόγους κατά του “μαύρου” και ΄δάκρυζαν, έτρεξαν να διοριστούν, οι απεργίες και οι διεκδικήσεις των καθηγητών δεν κατάφεραν να ξεφύγουν απο τον στείρο συνδικαλισμό τους και να αγκαλιάσουν τα ουσιαστικά προβλήματα της εκπαίδευσης, νέα μέτρα ήρθαν, η πόλωση εντάθηκε, οι θεωρίες των δύο άκρων έγιναν η κυρίαρχη πολιτική. Και οι πολίτες συνεχίζουν να αρέσκονται στα αποφάγια και να βαυκαλίζονται στα κοινωνικά δίκτυα.
Τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο λοιπόν…και αύριο τα ΜΑΤ θα είναι παντού, θα διαλύουν συγκεντρώσεις και το μακρύ χέρι του συστήματος θα καίει ανθρώπους για να κατηγορήσει το άλλο “άκρο”. Οι πολίτες θα εξαθλιώνονται και θα αγριεύουν αλλά θα σκύβουν το κεφάλι όταν ο υπουργός υγείας θα τους λέει χωρίς ντροπή, λυπούμαστε αλλά μόνο οι πλούσιοι θα έχουν παροχές, τα λεφτά δεν φτάνουν.
Δεν σοκάρομαι λοιπόν απο τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο, δεν πιστεύω τα καλέσματα στο Facebook για αντίσταση, δεν με πείθουν οι πύρινοι λόγοι. Δεν μου λέει τίποτα το γεγογός ότι τα ξένα ΜΜΕ έχουν κάνει πρώτο θέμα την εισβολή των ΜΑΤ, τη στιγμή που οι Έλληνες πολίτες συνεχίζουν αν βλέπουν τα ελληνικά κανάλια και να τσακώνονται διαδικτυακά. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν συνειδητοποιήσουμε ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
Και σας θυμίζω αυτό που λέω συχνά, εάν όλοι έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω από τα πτώματα μας και μας κατασπαράζουν, είναι επειδή είμαστε πτώματα εδώ και πολύ καιρό.
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου