του Παντελη Μπουκαλα, απο την Καθημερινη...
Δεν είναι λίγες οι φορές που τον πλουσιότερο συμβολισμό τον παράγει το τυχαίο και το μη σκηνοθετημένο. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες στην ΕΡΤ, όπου η μεταμεσονύκτια εισβολή των ΜΑΤ ολοκλήρωσε την «αποκατάσταση της τάξης» με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Και με χειροπέδες να σιγουρεύουν το κλείδωμα, να μείνει άθραυστη η αλυσίδα. Ενα επιπλέον λουκέτο λοιπόν, απτό, υλικό, στα τόσα και τόσα που βλέπει κανείς γύρω του, να επιβεβαιώνουν ότι «περάσαμε πια τον κάβο», «μπήκαμε σε καλό δρόμο», και τα υπόλοιπα της παρηγοριάς. Και για μία επιπλέον φορά χειροπέδες, κλομπ, χημικά, προσαγωγές, να επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι πλην της μειωτικής επιτήρησής της από το εξωτερικό, έχει να τα βγάλει πέρα, όσο μπορεί, και με τον εσωγενή μαρασμό της.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με την πιστοποιημένη ευφράδειά του, ισχυρίστηκε το σύνηθες και το αναμενόμενο. Οτι τα ΜΑΤ έδρασαν «για να εφαρμοστεί ο νόμος». Αξιέπαινη, βεβαίως, η φιλονομία. Για να γίνει, ωστόσο, στοιχειωδώς πιστευτή οφείλει να μην εμφανίζεται με το σύστημα των μονών - ζυγών, κατ’ επιλογήν ή κατά τη φορά του συμφεροντολογικού ανέμου. Ο φιλόνομος κ. Κεδίκογλου, που παρέδωσε ήδη στη μικροϊστορία μας την όχι και τόσο τιμητική εικόνα του ενόσω ανακοινώνει το αυθαίρετο κλείσιμο της ΕΡΤ, Ιούνιο μήνα (με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση), δεν μερίμνησε, μέσα σε ολόκληρο πεντάμηνο, να φέρει στη Βουλή τη σχετική πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Ως ο νόμος ορίζει.
Λεπτομέρειες; Για μια κυβέρνηση που, μειώνοντας συστηματικά την ισχύ του Κοινοβουλίου, έχει συνηθίσει να κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (τις υποίες και υποστηρίζει κατόπιν με πράξεις βίαιου αστυνομικού περιεχομένου), μπορεί και να ’ναι απλή λεπτομέρεια το ότι, και πάλι, περιφρόνησε τα συνταγματικώς προβλεπόμενα. Αν διαθέτεις, άλλωστε, στους κόλπους σου, ως υπό ομηρίαν αντιπρόεδρο, έναν συνταγματολόγο όπως ο κ. Βενιζέλος, μπορείς πάντοτε να ελπίζεις ότι θα βρεις μια φόρμουλα-σόφισμα που θα σε βοηθήσει να ξεγλιστρήσεις από τη θεσμική ευθύνη σου.
Θα θυμάστε, βεβαίως, ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε δώσει τότε στον κ. Κουβέλη την εντύπωση ότι θα αποχωρήσουν μαζί από το τρικομματικό σκάφος, αν δεν κατορθώσουν να αναιρέσουν το αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Ε, συνεπής τώρα, συναποφάσισε με τον κ. Σαμαρά την «ανακατάληψη» του ραδιομεγάρου. Προφανώς ως τμήμα του ευρύτερου σχεδίου «ανακατάληψης των πόλεών μας».
Συνειρμικά, έρχεται στο νου η κατάληψη. Η κατάληψη των ψηφιακών συχνοτήτων από τα «προσωρινά» (επί δεκαετίες...) αδειοδοτημένα ιδιωτικά κανάλια. Μια ευγενής δωρεά τόσο φωτογραφική, που συνάντησε την άρνηση δύο πρώην πρωθυπουργών: του κ. Κ. Καραμανλή και του κ. Γ. Παπανδρέου. Αλλά χρειάζεται να γίνεται κανείς «πρώην» για να μπορεί να βλέπει τα εξόφθαλμα;
Δεν είναι λίγες οι φορές που τον πλουσιότερο συμβολισμό τον παράγει το τυχαίο και το μη σκηνοθετημένο. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες στην ΕΡΤ, όπου η μεταμεσονύκτια εισβολή των ΜΑΤ ολοκλήρωσε την «αποκατάσταση της τάξης» με ένα λουκέτο στην καγκελόπορτα. Και με χειροπέδες να σιγουρεύουν το κλείδωμα, να μείνει άθραυστη η αλυσίδα. Ενα επιπλέον λουκέτο λοιπόν, απτό, υλικό, στα τόσα και τόσα που βλέπει κανείς γύρω του, να επιβεβαιώνουν ότι «περάσαμε πια τον κάβο», «μπήκαμε σε καλό δρόμο», και τα υπόλοιπα της παρηγοριάς. Και για μία επιπλέον φορά χειροπέδες, κλομπ, χημικά, προσαγωγές, να επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της δημοκρατίας μας. Να επιβεβαιώνουν, δηλαδή, ότι πλην της μειωτικής επιτήρησής της από το εξωτερικό, έχει να τα βγάλει πέρα, όσο μπορεί, και με τον εσωγενή μαρασμό της.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με την πιστοποιημένη ευφράδειά του, ισχυρίστηκε το σύνηθες και το αναμενόμενο. Οτι τα ΜΑΤ έδρασαν «για να εφαρμοστεί ο νόμος». Αξιέπαινη, βεβαίως, η φιλονομία. Για να γίνει, ωστόσο, στοιχειωδώς πιστευτή οφείλει να μην εμφανίζεται με το σύστημα των μονών - ζυγών, κατ’ επιλογήν ή κατά τη φορά του συμφεροντολογικού ανέμου. Ο φιλόνομος κ. Κεδίκογλου, που παρέδωσε ήδη στη μικροϊστορία μας την όχι και τόσο τιμητική εικόνα του ενόσω ανακοινώνει το αυθαίρετο κλείσιμο της ΕΡΤ, Ιούνιο μήνα (με αποτέλεσμα την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την τρικομματική κυβέρνηση), δεν μερίμνησε, μέσα σε ολόκληρο πεντάμηνο, να φέρει στη Βουλή τη σχετική πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Ως ο νόμος ορίζει.
Λεπτομέρειες; Για μια κυβέρνηση που, μειώνοντας συστηματικά την ισχύ του Κοινοβουλίου, έχει συνηθίσει να κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου (τις υποίες και υποστηρίζει κατόπιν με πράξεις βίαιου αστυνομικού περιεχομένου), μπορεί και να ’ναι απλή λεπτομέρεια το ότι, και πάλι, περιφρόνησε τα συνταγματικώς προβλεπόμενα. Αν διαθέτεις, άλλωστε, στους κόλπους σου, ως υπό ομηρίαν αντιπρόεδρο, έναν συνταγματολόγο όπως ο κ. Βενιζέλος, μπορείς πάντοτε να ελπίζεις ότι θα βρεις μια φόρμουλα-σόφισμα που θα σε βοηθήσει να ξεγλιστρήσεις από τη θεσμική ευθύνη σου.
Θα θυμάστε, βεβαίως, ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε δώσει τότε στον κ. Κουβέλη την εντύπωση ότι θα αποχωρήσουν μαζί από το τρικομματικό σκάφος, αν δεν κατορθώσουν να αναιρέσουν το αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ. Ε, συνεπής τώρα, συναποφάσισε με τον κ. Σαμαρά την «ανακατάληψη» του ραδιομεγάρου. Προφανώς ως τμήμα του ευρύτερου σχεδίου «ανακατάληψης των πόλεών μας».
Συνειρμικά, έρχεται στο νου η κατάληψη. Η κατάληψη των ψηφιακών συχνοτήτων από τα «προσωρινά» (επί δεκαετίες...) αδειοδοτημένα ιδιωτικά κανάλια. Μια ευγενής δωρεά τόσο φωτογραφική, που συνάντησε την άρνηση δύο πρώην πρωθυπουργών: του κ. Κ. Καραμανλή και του κ. Γ. Παπανδρέου. Αλλά χρειάζεται να γίνεται κανείς «πρώην» για να μπορεί να βλέπει τα εξόφθαλμα;
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου